ΣΕ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΩΡΑ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΣΤΟΥΜΕ!
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα βιοποικιλότητας στις 22 Μαΐου, οι Οικολόγοι Πράσινοι τονίζουν την ανάγκη άμεσων δράσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, για τη μείωση του ρυθμού εξαφάνισης ειδών. Ο βιολογικός πλούτος του πλανήτη χρειάζεται αποτελεσματικής προστασία, καθώς αποτελεί και τη βάση της δικής μας ευημερίας.
Η Διεθνής Σύμβαση του 2002 για την προστασία της Παγκόσμιας Βιοποικιλότητας, έθεσε ως στόχο την πλήρη ανάσχεση της μείωσής της μέχρι το 2010. Ο στόχος αυτός, που υπογραμμίστηκε με την ανακήρυξη της φετινής χρονιάς ως Παγκόσμιου Έτους Βιοποικιλότητας, δυστυχώς δεν έχει επιτευχθεί.
Ο βιολογικός πλούτος του πλανήτη μας δέχεται αυξανόμενες πιέσεις από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, την καταστροφή των ενδιαιτημάτων των άγριων ειδών, την υπεραλίευση, την εντατική γεωργία και τη χρήση φυτοφαρμάκων, την καταστροφή των υγροτόπων, τις δασικές πυρκαγιές, τη ρύπανση, την εξάντληση των υδατικών πόρων, και φυσικά την κλιματική αλλαγή, ως υπ’ αριθμό 1 εχθρό της.
Σύμφωνα με την «Εκτίμηση της Χιλιετίας για τα Οικοσυστήματα » (Millennium Ecosystem Assessment) του ΟΗΕ, τα τελευταία 50 χρόνια ο άνθρωπος έχει αλλάξει τα οικοσυστήματα με ταχύτερους ρυθμούς και σε μεγαλύτερη έκταση από οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ιστορίας. Ο ρυθμός απώλειας της βιοποικιλότητας σήμερα μπορεί να είναι ακόμα και 1000 φορές μεγαλύτερος από τον φυσιολογικό. Αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα εκτιμάται ότι η απώλεια της βιοποικιλότητας από το 2050 θα κοστίζει ετησίως 1.1 τρις ευρώ, ή το 4% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ.
Σε θεσμικό επίπεδο, η δημιουργία του Δικτύου Φύση 2000 αποτελεί σημαντική πρόοδο για την Ευρώπη. Στην Ελλάδα, όμως, το θεσμικό αυτό πλαίσιο είτε δεν έχει ενεργοποιηθεί με επάρκεια (πολλοί Φορείς Διαχείρισης δεν έχουν καν συσταθεί) είτε δεν λειτουργεί με αποτελεσματικό τρόπο.
Σύμφωνα με το «Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας», που πρόσφατα επικαιροποιήθηκε από πέντε ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, μεγάλο ποσοστό των σπονδυλόζωων της Ελλάδας και περισσότερα από τα μισά ασπόνδυλα είδη, βρίσκονται υπό απειλή. Στους αριθμούς αυτούς δε συνυπολογίζονται είδη για τα οποία δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα. Συνολικά στα πρόθυρα αφανισμού βρίσκονται 468 είδη πανίδας από τα 1.013 που αξιολογήθηκαν. 50.2% των ασπόνδυλων και το 15% των σπονδυλόζωων της Ελλάδας εντάσσεται σε κατηγορία κινδύνου, με πιθανότητα να εξαφανιστούν στο βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο μέλλον. Από τα σπονδυλόζωα περισσότερο απειλούνται τα ψάρια του γλυκού νερού και τα αμφίβια, καθώς σχεδόν το 37% και το 27% του συνόλου τους αντίστοιχα εντάσσεται σε κάποια κατηγορία κινδύνου, κυρίως λόγω της ανυπαρξίας προστασίας και καταγραφής όλων των ειδών και του μεγάλου ελλείμματος πολιτικής στη διαχείριση των υδατικών πόρων.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι:
- Θεωρούμε πως η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων και η προστασία της βιοποικιλότητας αποτελούν το θεμέλιο λίθο για την κοινωνική ευημερία και για μια βιώσιμη οικονομία.
- Διεκδικούμε να ενσωματώνεται η προστασία της βιοποικιλότητας σε όλες τις πολιτικές και ιδιαίτερα στις περιβαλλοντικές πολιτικές άλλων στόχων (αύξηση ΑΠΕ, μείωση ρυθμού ερημοποίησης), ώστε να μην αναιρείται η περιβαλλοντική πολιτική από αντικρουόμενες δράσεις.
Σε δήλωσή του ο εκπρόσωπος τύπου των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος τονίζει:
«Η βιοποικιλότητα εκφράζει την ίδια τη ζωή στον πλανήτη μας. Η βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων και η προστασία του βιολογικού πλούτου αποτελούν θεμέλιο για την κοινωνική ευημερία και για μια βιώσιμη οικονομία. Θέλουμε οι πολιτικές για τη βιοποικιλότητα να συνδεθούν και με τις τοπικές κοινωνίες, διεκδικούμε η διάσταση της προστασίας του βιολογικού πλούτου να ενσωματώνεται σε όλες τις πολιτικές.
Οι απώλειες ειδών μας κάνουν όλους φτωχότερους και μάλιστα με μη αντιστρέψιμο τρόπο. Χρειάζεται λοιπόν έμφαση σε στρατηγικές που, μαζί με την οικονομική και κοινωνική κρίση, θα αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα και την περιβαλλοντική διάσταση. Η επένδυση στην προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελεί πολυτέλεια, και καμιά επίκληση της δύσκολης συγκυρίας δε μπορεί να δικαιολογήσει την παραμικρή αποδυνάμωση της προσπάθειας που οφείλουμε όχι μόνο στη φύση, αλλά και στις επόμενες γενιές».