Τα στελέχη του ΥΠΕΚΑ που διαφήμιζαν την περιβαλλοντικά προηγμένη Φινλανδία θέλοντας να πείσουν τους «ιθαγενείς» της Χαλκιδικής ότι τα μεταλλεία χρυσού είναι κάτι περισσότερο από θείο δώρο, τώρα, μετά την τρομακτική καταστροφή που προκάλεσε το ορυχείο της Talvivaara Mining Company, σφυρίζουν αδιάφορα και ψελλίζουν δικαιολογίες του συρμού.
Γιατί η Φινλανδία, από την Κυριακή 11 Νοεμβρίου, βιώνει τη μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της όταν παρατηρήθηκε σημαντική διαρροή νερού , 5.000 – 6.000 κυβικά μέτρα ανά ώρα, με υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ουρανίου. Και η διαρροή σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις προκλήθηκε όταν εμφανίστηκε ρήγμα στη λίμνη αποβλήτων του ορυχείου.
Η περίπτωση της Φινλανδίας είναι ταυτόσημη με την περίπτωση της Χαλκιδικής:
- Στη Φινλανδία όπως και στην Ελλάδα η λειτουργία του ορυχείου παρουσιάστηκε ως μια από τις μεγαλύτερες και πιο ασφαλείς επενδύσεις που θα δημιουργήσουν εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας και θα γεμίσουν εκατομμύρια το δημόσιο ταμείο.
- Στη Φινλανδία όπως και στην Ελλάδα υπήρξαν αντιδράσεις από διαφορετικές φωνές και φόβοι για την ανυπολόγιστη περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή που είναι συνώνυμη με τη λειτουργία τέτοιων μονάδων.
- Στη Φινλανδία όπως και στην Ελλάδα όσοι εξέφραζαν διαφορετική γνώμη καταγγέλθηκαν ως προβοκάτορες και εχθροί της ανάπτυξης της χώρας.
- Στη Φινλανδία όπως και στην Ελλάδα οι αρμόδιες αρχές και η εταιρεία υποστήριξαν ότι η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων έχει δώσει όλες τις λύσεις για να μην υπάρξουν καταστροφικές επιπτώσεις.
Μόνο που εκεί, στη χώρα – πρότυπο του ΥΠΕΚΑ, η δεξαμενή αποβλήτων έσκασε αποκαλύπτοντας τη φούσκα και το παραμύθι της ασφαλούς επένδυσης…
Την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί περιγράφει σε μια συγκλονιστική επιστολή ο Jehki Härkönen, μέλος της Greenpeace Φινλανδίας. Μια επιστολή που αξίζει να τη διαβάσουν όλοι και κυρίως η προηγούμενη και σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΚΑ καθώς και οι υπηρεσιακοί παράγοντες που με ελαφριά καρδιά αποφασίζουν για την καταστροφή ενός τόπου στο όνομα της σωτηρίας του.
Ιδού η επιστολή – κραυγή αγωνίας και απελπισίας:
«Στην αρχή, το ορυχείο Talvivaara ήταν σαν ένα όνειρο. Μία νέα αρχή. Μία πηγή απασχόλησης και περισσότερων εσόδων από φόρους για τη βόρεια Φινλανδία. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός, όταν λειτούργησε το νέο ορυχείο στο Kainuu, περίπου 550 χιλιόμετρα από το Ελσίνκι. Ο Pekka Perä, ένας πρώην υπάλληλος της φινλανδικής εταιρίας εξόρυξης Outokumpu είχε αγοράσει την περιοχή απο τον πρώην εργοδότη του για 1 ευρώ!
Η περιοχή είχε θεωρηθεί μη αποδοτική οικονομικά, αλλά ο Perä ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την ‘Αναγέννηση της εξόρυξης’. Είχε μια ολοκαίνουρια μέθοδο βιοδιύθισης που θα του επέτρεπε να εξάγει μικροσκοπικές συγκεντρώσεις υλών. Το όνειρο δεν κράτησε πολύ και η αφύπνιση ήταν σκληρή.
Το ορυχείο ξεκίνησε να λειτουργεί τον Οκτώβρη του 2008 και τα πρώτα προβλήματα εμφανίστηκαν το επόμενο καλοκαίρι. Οι τουριστικές επιχειρήσεις γύρω από το ορυχείο παραπονέθηκαν ότι το ορυχείο μύριζε σαν κλούβιο αυγό, απωθώντας τους πελάτες τους.
Καθώς η εταιρία προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της παράξενης μυρωδιάς, άρχισαν να εμφανίζονται πολύ χειρότερα προβλήματα. Η δεξαμενή νερού που χρησιμοποιούσαν για τα απόβλητα άρχισε να έχει διαρροές για πρώτη φορά το 2008. Η επόμενη διαρροή εντοπίστηκε το 2010. Οι λίμνες κοντά στο ορυχείο έγιναν αλμυρές. Επίσης, οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν κοντά στο ορυχείο έδειξαν ότι τα επίπεδα συγκέντρωσης καδμίου και νικελίου είχαν κατά πολύ ξεπεράσει τα επίσημα επίπεδα ασφαλείας. Και τον περασμένο Μάρτιο, ένας εργάτης που δεν φόρεσε προστατευτική μάσκα πέθανε εισπνέοντας υδρόθειο, την αιτία της μυρωδιάς “κλούβιου αυγού”.
Όλοι ήξεραν γι αυτό το περιστατικό, αλλά η επιβλέπουσα αρχή, το Κέντρο Οικονομικής Ανάπτυξης, Μεταφοράς και Περιβάλλοντος Kainuu δεν έκανε τίποτα στην ανεύθυνη μεταλλευτική εταιρία. Τώρα λένε ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, γιατί δεν είχαν ούτε τα μέσα ούτε τις ικανότητες γι’ αυτό.
Τελικά, την Κυριακή (4/11/2012) η κατάσταση βγήκε εντελώς εκτός ελέγχου. Όλα τα απόβλητα του ορυχείου κατέληξαν σε μια τεράστια δεξαμενή αποβλήτων, όπου περιέχονται βαρέα μέταλα, επικίνδυνα χημικά και ουράνιο. Ο πάτος αυτής της πισίνας ράγισε και το σοβαρότατα ρυπασμένο νερό άρχισε να διαρρέει κατά χιλιάδες κυβικά μέτρα ανά ώρα. Το όνειρο είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε απόλυτο εφιάλτη. Ακτιβιστές της Greenpeace πήραν δείγματα από το ρυπασμένο νερό. Το ίδιο έκανε και η Φινλανδική Αρχή Πυρηνικής Ασφάλειας και το Φινλανδικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει ακόμα πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είναι επικίνδυνη.
Το ρυπασμένο νερό έχει ήδη πλημμυρίσει αρκετά χιλιόμετρα μέσα από ρέματα και ποτάμια. Οι γύρω όρμοι και οι λίμνες έχουν ρυπανθεί με τοξικό νικέλιο.
Οι όμορφες λίμνες και τα ποτάμια με γλυκά νερά είναι το πολυτιμότερο αγαθό που έχει η Φινλανδία. Κανείς δεν πίστευε ότι θα άφηναν κάποιον να τα δηλητηριάσει. Αλλά το έκαναν. Οι άνθρωποι στην περιοχή νιώθουν ανίσχυροι και φοβούνται το πόσιμο νερό. Πλέον είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε το ορυχείο και να κάνουμε τους υπεύθυνους να ανακοινώσουν πώς σκοπεύουν να εγγυηθούν ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί.
Και εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, δείτε το αυτό σαν μάθημα: να ανησυχείτε όποτε κάποιος λέει ότι μπορεί να βγάλει λεφτά εκμεταλλευόμενος τη φύση. Να είστε έτοιμοι να αγωνιστείτε. Βεβαιωθείτε ότι οι αρχές εκπληρώνουν τα αληθινά καθήκοντά τους και υπερασπίζονται το μέλλον μας. Αυτοί είναι συνήθως δύσκολοι αγώνες, αλλά είναι απαραίτητοι. Μόνο έτσι θα αποφύγετε τον εφιάλτη που ζούμε στην Talvivaara.»
Της Βάλιας Μπαζού από το ΠΟΝΤΙΚΙ
Διαδήλωση προχθες στο Ελσίνκι: Να κλείσει η πληγή του Talvivaara
Διαδήλωση με αίτημα να κλείσει το τεράστιο μεταλλείο Talvivaara που ρυπαίνει με δηλητήρια τις λίμνες και τα ποτάμια της κεντρικής Φινλανδίας έγινε χθες στο Ελσίνκι. Το Φινλανδικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος που έκανε αναλύσεις των νερών γύρω από το μεταλλείο βρήκε υψηλά επίπεδα αλουμινίου, καδμίου, νικελίου, ουρανίου και ψευδαργύρου.
Οι περίπου 1.000 διαδηλωτές παρέδωσαν στον Υπουργό Περιβάλλοντος μια αίτηση με πάνω από 17.000 υπογραφές που ζητούν να κλείσει το μεταλλείο. Παράλληλη διαμαρτυρία έγινε και στη βόρεια πόλη του Oulu.
Φωτογραφίες του Jari Jokinen από το flickr. Βίντεο εδώ.
Πηγή: antigoldgreece.wordpress.com
Διαβάζουμε αυτές τις μέρες για μια διαρροή που έχει ονομαστεί “η μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην ιστορία της Φινλανδίας”.
- Διαβάζουμε για τις επιπτώσεις νέων μεθόδων που χρησιμοποιούνται σε βιομηχανική κλίμακα.
- Διαβάζουμε για περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις βάση ΜΠΕ που δεν αναφερόντουσαν σε όλες τις εξορυκτικές δραστηριότητες. Διαβάζουμε για εποπτεύουσες αρχές που αδρανούν μπροστά σε εταιρικές αυθαιρεσίες.
- Διαβάζουμε για πιθανή διαπλοκή ανάμεσα σε εργολάβους που ενεργούν ως κατασκευαστές και ταυτόχρονα ως ελεγκτές των κατασκευών.
- Διαβάζουμε για κινητοποίηση τοπικών κοινωνιών που μένουν εκτός διαβούλευσης ενάντια σε μια επέκταση της πολυεθνικής μεταλλευτικής βιομηχανίας.
Αυτό που περισσότερο θέτει σοβαρά ερωτήματα είναι το γεγονός ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην Φινλανδία και τη Σουηδία, στην καρδιά της ανεπτυγμένης και περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένης Ευρώπης. Για πόσο ακόμα θα είναι διατεθειμένοι οι πολίτες της Ευρώπης να κάνουν τα στραβά μάτια για να ικανοποιηθεί η δίψα της μεταλλευτικής βιομηχανίας;
Ανάρτηση του Brian Fitzgerald 9/11
Η Greenpeace Φινλανδίας γίνεται μάρτυρας αυτές τις μέρες και διενεργεί δειγματοληψία σε μια τοξική διαρροή που ξεκίνησε την Κυριακή 4/11 στο βόρειο τμήμα της χώρας. Το ορυχείο μετάλλων Talvivaara, ιδιοκτησία και λειτουργία της Talvivaara Mining Company plc, έχει διαρροή νερού που περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ουρανίου σε ποσότητα μεταξύ 5000-6000 κυβικά μέτρα την ώρα. Πιστεύεται ότι η διαρροή συνέβη όταν η λίμνη αποβλήτων του ορυχείου έσπασε την Κυριακή.
Ένας φίλος στη Φινλανδία, γράφει:
Στην αρχή, το ορυχείο Talvivaara ήταν σαν ένα όνειρο. Μια νέα αρχή. Μια πηγή απασχόλησης και φορολογικά έσοδα για τη Βόρεια Φινλανδία.
Αυτό ήταν το επίπεδο του ενθουσιασμού όταν το νέο ορυχείο άνοιξε στο Kainuu, περίπου 550 χιλιόμετρα από το Ελσίνκι. Ο Pekka Πέρα, ένας πρώην υπάλληλος της φινλανδικής εταιρείας εξόρυξης Outokumpu είχε αγοράσει την τοποθεσία από τον πρώην εργοδότη του για την τιμή του ενός ευρώ.
Το ορυχείο είχε θεωρηθεί ασύμφορο αλλά ο κ. Πέρα ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να γίνει μια βιτρίνα μιας “εξορυκτικής αναγέννησης .” Είχε μία ολοκαίνουργια «μέθοδο βιοεκχύλισης” που θα του επέτρεπε να εξάγει μικροσκοπικές συγκεντρώσεις των υλικών.
Το όνειρο δεν κράτησε πολύ και η κλήση αφύπνισης ήταν σκληρή.
Το ορυχείο άρχισε να λειτουργεί τον Οκτώβριο του 2008 και τα πρώτα προβλήματα άρχισαν να εμφανίζονται το επόμενο καλοκαίρι. Τουριστικές επιχειρήσεις γύρω από το ορυχείο παραπονέθηκαν ότι το ορυχείο βρωμούσε κλούβιο αυγό, απωθώντας τους πελάτες.
Ενώ η εταιρεία εξακολουθούσε να αγωνίζεται κατά της περίεργης μυρωδιάς, πολύ χειρότερα προβλήματα άρχισαν να αναδύονται. Η λίμνη αποβλήτων άρχισε να διαρρέει για πρώτη φορά το 2008. Η επόμενη διαρροή ανιχνεύτηκε το 2010. Οι λίμνες δίπλα στο του ορυχείου έγιναν υφάλμυρες. Μετρήσεις κοντά στο ορυχείο έδειξαν συγκεντρώσεις καδμίου και νικελίου που υπερέβαιναν κατά πολύ τα επίσημα όρια ασφαλείας. Και τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, ένας εργαζόμενος του ορυχείου παρέλειψε να χρησιμοποιήσει προστατευτικό εξοπλισμό και πέθανε εισπνέοντας υδρόθειο , την πηγή της μυρωδιάς “κλούβιου αυγόυ” .
Όλοι ήξεραν γι ‘αυτό κι όμως η εποπτεύουσα αρχή, το Κέντρο Οικονομικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Περιβάλλοντος του Kainuu δεν έκανε τίποτα για την απίστευτη ανευθυνότητα της μεταλλευτικής εταιρείας. Τώρα λένε ότι δεν μπορούσαν γιατί ποτέ δεν είχαν τα μέσα ούτε τις ικανότητες να το κάνουν.
Τελικά, την Κυριακή, η κατάσταση βγήκε τελείως εκτός ελέγχου. Όλα τα απόβλητα στο χώρο του ορυχείου καταλήγουν σε τεράστιες λίμνες τελμάτων που περιέχουν βαρέα μέταλλα, επικίνδυνες χημικές ουσίες και ουράνιο. Το κάτω μέρος αυτής της λίμνης άνοιξε και το βαριά μολυσμένο νερό άρχισε να ξεχύνεται με ρυθμό χιλιάδων κυβικών μέτρων ανά ώρα. Τώρα το όνειρο έχει μετατραπεί σε ολοκληρωτικό εφιάλτη . Ακτιβιστές της Greenpeace παίρνουν δείγματα από τη διαρροή λυμάτων. Το ίδιο κάνει και η Φινλανδική Αρχή Πυρηνικής Ασφάλειας και το Ινστιτούτο Περιβάλλοντος της Φινλανδίας .
Κανείς δεν μπορεί να πει ακόμη ακριβώς πόσο άσχημη είναι η κατάσταση. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είναι άσκημη.
Μολυσμένο νερό έχει ήδη φτάσει πολλά χιλιόμετρα κατάντη. Σε κοντινή απόσταση υπάρχουν ρυάκια και λίμνες που έχουν μολυνθεί από τοξικό νικέλιο.
Οι πανέμορφες λίμνες, ποτάμια και ρυάκια – το καθαρό νερό – είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που διαθέτουν οι Φινλανδοί. Δεν θα φανταζόταν κανείς ότι θα αφήναμε κάποιον να τα δηλητηριάσει. Αλλά αυτό συνέβη. Οι άνθρωποι κατάντη αισθάνονται εντελώς αδύναμοι, και φοβούνται για το δικό τους πόσιμο νερό . Τώρα είναι στο χέρι μας να σταματήσουμε το ορυχείο και να κάνουμε τη Φινλανδική διοίκηση να μας πει το πώς σκοπεύει να εξασφαλίσει ότι αυτό δεν θα συμβεί ξανά.
Και εσείς, αγαπητοί αναγνώστες μου, παρακαλώ, να λάβετε ένα μάθημα: να αφυπνίζεστε όταν κάποιος λέει ότι μπορούν να κερδηθούν πολλά χρήματα από την εκμετάλλευση της φύσης. Να είστε έτοιμοι να αγωνιστείτε. Βεβαιωθείτε ότι οι αρχές σας θα εκπληρώσουν το πραγματικό τους καθήκον και θα υπερασπιστούν το μέλλον μας. Αυτοί είναι συνήθως σκληροί αγώνες, αλλά αξίζει τον κόπο. Θα αποφύγετε τους εφιάλτες που αντιμετωπίζουμε τώρα στην Talvivaara.
Σε δημοσίευση στις 8/11 η Greenpeace αναφέρει ότι “αναδύεται αυτή τη στιγμή μια συνεχιζόμενη ροή σκανδάλων που αφορούν αυτό το ορυχείο που συμπεριλαμβάνει ανθρώπους που κατασκεύασαν τμήματα του ορυχείου οι οποίοι συχρόνως έδρασαν ως περιβαλλοντική ελεγκτική αρχή που υπεύθυνη για τον έλεγχο των κατασκευών”.
Από την ιστοσελίδα “STOP TALVIVAARA” μαθαίνουμε ότι “στο πολυμεταλλικό ορυχείο Τalvivaara στο Sotkamo χορηγήθηκε άδεια για εξόρυξη νικελίου το 2006. Από τότε έχει αποδειχθεί ότι το ορυχείο Talvivaara είναι ένας κίνδυνος για τα συστήματα νερού και στις δύο πλευρές του υδροφορέα.”
Παραδόξως, στην ιστοσελίδα της εταιρίας, διαβάζει κανείς τα εξής: “Η εταιρία Talvivaara Mining Company Plc. έχει βραβευτεί με την πιστοποίηση του συστήματος περιβαλλοντικής διαχείρισης κατά ISO 14001 στις 4 Ιανουαρίου, 2011. Η επίσημη πιστοποίηση καλύπτει όλες τις δραστηριότητες της Εταιρείας. Το ISO 14001 σύστημα περιβαλλοντικής διαχείρισης θέτει τις κατευθυντήριες γραμμές για τις μελλοντικές περιβαλλοντικές πρακτικές μας. Ο στόχος στις δραστηριότητές μας είναι η συνεχής βελτίωση, η βιώσιμη και οικονομική χρήση των φυσικών πόρων και την ανάπτυξη των διαδικασιών μας, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις του ορυχείου.”
Στην τελευταία ενημέρωση του ιστότοπου “STOP TALVIVAARA” (10/11) αναφέρονται τα εξής:
“Η δεξαμενή λυμάτων έχει υποστεί μεγάλη διαρροή εδώ και μία βδομάδα. 3000 κυβικά μέτρα υγρών λυμάτων απελευθερώνονται προς το Savolax. Τα υγρά λύματα δεν πληρούν τις απαιτήσεις των περιβαλλοντικής αδειοδότησης.
Η διαρροή της δεξαμενής λυμάτων του ορυχείου Talvivaara ξεκίνησε στις 4 Οκτ-2012 και η κατάσταση όλο και χειροτερεύει δραματικά. Για χρόνια κάτοικοι και ακτιβιστές έχουν αναδείξει τη θεμελιώδη παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην περίπτωση της Talvivaara: η εξόρυξη του ουρανίου αποτελεί μέρος της λειτουργίας του ορυχείου από την αρχή, αλλά το ουράνιο δεν αναφέρθηκε ούτε κατά μία λέξη στην διαδικασία περιβαλλοντικής εκτίμησης επιπτώσεων της Talvivaara – και δεν υπήρξε ούτε μία λέξη για το ουράνιο στην περιβαλλοντική άδεια που χορηγήθηκε.
Παρ ‘όλα αυτά έχει επιτραπεί στην Talvivaara να εξάγει εκατοντάδες τόνους ουρανίου ετησίως από μετάλλευμα μαύρου σχιστόλιθου από το 2008.
Η Φινλανδική Αρχής Ραδιενέργειας και Πυρηνικής Ασφάλειας (STUK) έχει εκπλαγεί για τη συγκέντρωση ουρανίου στο νερό της διαρροής. Για χρόνια οι κάτοικοι και ακτιβιστές οι οποίοι μπορούν να κάνουν απλές μαθηματικές πράξεις ανησυχούν για τη συγκέντρωση ουρανίου στη δεξαμενή λυμάτων – ειδικά καθώς οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις του ουρανίου έχουν παραμεληθεί.
Ενθαρρύνουμε τους μετόχους να μην υποστηρίξουν την περαιτέρω καταστροφή.
Και ενθαρρύνουμε τα διεθνή ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους να έρθουν να αποκαλύψουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη Φινλανδία.”
Από ένα βίντεο, μαθαίνουμε ότι άλλα λένε οι μελέτες και τα σχέδια – κι άλλα ισχύουν στην πράξη. Τα σχέδια δείχνουν εφεδρικές λίμνες τελμάτων σε χάρτες που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Στο τέλος, το βίντεο αναφέρει ότι “μέχρι σήμερα (8/11) απαγορεύεται σε δημοσιογράφους να εισέλθουν στην περιοχή εξόρυξης. Δεν τους επιτρέπεται καν να προσεγγίσουν την πύλη του ορυχείου χωρίς πλήρη εξέταση.”
Κινητοποιήσεις στην Σουηδία
Το δίκτυο Budkavenln περιλαμβάνει όλα τα μικρά δίκτυα σε όλη την Σουηδία που μοιράζονται την κριτική, το φόβο και το θυμό μιας κυβερνητικά υποστηριζόμενης ανεξέλεγκτη μεταλλευτικής επέκτασης σε ευαίσθητες, παρθένες και προστατευόμενες περιοχές της φύσης. Το δίκτυο οργανώνει εκδήλωση στην Στοκχόλμη το Σάββατο 17/11.
Σε όλο τον κόσμο, η εξορυκτική βιομηχανία απειλεί να καταστρέψει τη φύση και τον πολιτισμό με κοντόφθαλμη βιομηχανικά σχέδια που στοχεύουν στην μεγιστοποίηση των κερδών των εταιρειών. Σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν τοπική και διεθνή υποστήριξη για τα έργα τους, και για να κατευνάσουν τους επενδυτές, οι εταιρείες εξόρυξης ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν ντόπιοι που να επηρεάζονται δυσμενώς από την ακόρεστη πείνα του κλάδου για μέταλλα. Για να σπάσει το μύθο των αόρατων και ασήμαντων ντόπιων, και για να επιδείξει την ευρεία αντίθεση με την πορεία του κλάδου εξόρυξης προς την περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή, ξεκινάμε αυτή την ιστοσελίδα. Εδώ είναι οι κάτοικοι. Είμαστε οι κάτοικοι!
Από SOSHALKIDIKI