του Λάζαρου Τσικριτζή (υποψ. βουλευτή Κοζάνης)
Δίπλα στα μεγάλα θέματα που παρελαύνουν στις οθόνες μας την προεκλογική περίοδο περνούν αθέατα τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου, που επιμένουν να υπάρχουν ταπεινά και εκνευριστικά ίδια, ακόμη κι εκείνα που η επίλυση τους δεν προϋποθέτει χρήματα, αλλά διάθεση και απλή λογική.
Παρακολουθώ λοιπόν, λόγω επαγγελματικής ιδιότητας (αλλά και λογω .. κόρης), την αγωνία και την αγανάκτηση των ωρομισθίων εκπαιδευτικών, που συχνά αντιμετωπίζονται αφ’ υψηλού από κάποιους μονίμους συνάδελφους τους, διευθυντές, γραμματείς και … φαρισαίους.
Δεν φτάνει που χάνουν την αξιοπρέπεια τους διαγκωνιζόμενοι για λίγες ώρες διδασκαλίας, δεν φτάνει που το τελικό «κέρδος» είναι μερικά μόνο μόρια στο βιογραφικό τους, αρκετοί ωρομίσθιοι αντιμετωπίζουν και σοβαρό πρόβλημα μετακινήσεων από νομό σε νομό. Τα πολλά χιλιόμετρα που καλύπτουν μέχρι να φτάσουν στη δουλειά τους εξανεμίζουν τις ελάχιστες αμοιβές τους και τις μετατρέπουν, πριν ακόμη εισπραχθούν, σε βενζίνες ή εισιτήρια ΚΤΕΛ.
Κανείς βέβαια δεν έχει την απαίτηση από τους Διευθυντές Αθμιας και Βθμιας εκπαίδευσης να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας αυτών των παιδιών. Περιμένει όμως τη βοήθεια και το συντονισμό τους σε ΔΙΑΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟ επίπεδο ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι μετακινήσεις τους.
Και εξηγούμαστε. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρούνται ορισμένα παράδοξα. Παράδειγμα: Ένας ωρομίσθιος από την Κοζάνη μετακινείται στη Φλώρινα για να κάνει το μάθημα του, γιατί τα χαμηλά του μόρια του τον έριξαν εκτός Ν. Κοζάνης. Παράλληλα ένας συνάδελφος του, κάτοικος Φλώρινας, μετακινείται αντίστροφα στη Σιάτιστα του Ν. Κοζάνης, γιατί κι αυτός είχε χαμηλότερα μόρια από άλλους συναδέλφους του που έκαναν αίτηση στη Διεύθυνση εκπαίδευσης Φλώρινας.
Τι ποιο απλό λοιπόν από το να κάνουν μια αμοιβαία αλλαγή ωρών για να μειώσουν τις μετακινήσεις τους.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν γίνεται. Οι Διευθυντές Αθμιας και Βθμιας Εκπαίδευσης που κάνουν την κατανομή και τις αναθέσεις ωρών φροντίζουν αποκλειστικά για το νομό τους με βάση τα οριζόμενα στις υπηρεσιακές εγκυκλίους ή και τις προσωπικές διασυνδέσεις. Δεν έχουν συνεπώς καμιά διάθεση να «μπλέξουν» σε διανομαρχιακές συνεννοήσεις για να ελαχιστοποιήσουν τις μετακινήσεις των ωρομισθίων.
Η πρόταση είναι απλή. Να ανατεθεί σε κάποιον υπάλληλο της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Ν. Κοζάνης να εξετάσει αιτήσεις για αμοιβαίες «τράμπες» των ωρομισθίων εκπαιδευτικών σε γειτονικούς νόμους. Παραπάνω από μια εβδομάδα δεν θα χρειαστεί για να διευθετηθούν τα αιτήματα. Χωρίς να γίνει ούτε αυξομείωση ωρών, ούτε ανατροπές στη λίστα μοριοδότησης, ούτε τίποτα. Το ίδιο φυσικά μπορεί να γίνει σε όλη τη χώρα.
Απλές αμοιβαίες αλλαγές, δίχως κόστος για το κράτος και δίχως παρενέργειες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το πολύ –πολύ για κάποιους ωρομισθίους να χρειαστεί μια συμπληρωματική σύμβαση εργασίας.
Τα οφέλη όμως είναι σημαντικά για αυτούς τους «πληβείους» εργαζόμενους, που θα γλυτώσουν άσκοπες μετακινήσεις χειμώνα καλοκαίρι, θα εξοικονομήσουν χρήματα και χρόνο, και θα ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες να πάθουν κάποιο τροχαίο ατύχημα.
Και φυσικά (για να μην ξεχνούμε και τον… οικολογικό μας πόνο) θα έχουμε λιγότερη κατανάλωση καυσίμων, λιγότερα καυσαέρια, και επιβαρύνσεις στο περιβάλλον. Όταν μιλούμε για ενσωμάτωση της οικολογικής παραμέτρου σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της ζωής εννοούμε και τέτοιες ρυθμίσεις. Αλλαγή νοοτροπίας όχι μόνο στα μεγάλα αλλά και στα μικρά. Εξοικονόμηση στις καθημερινές μεταφορές, στις εκτός έδρας μετακινήσεις των υπαλλήλων. Έξυπνες και δωρεάν βοήθειες, όπως η λειτουργία ιντερνετικής βάσης για τους συνεχώς μετακινούμενους σε γειτονικές πόλεις, ώστε να βρίσκονται μεταξύ τους και να χρησιμοποιούν το ίδιο αυτοκίνητο τρεις ή τέσσερις μαζί κλπ.
Λύσεις βρίσκονται. Αρκεί να υπάρχει διάθεση από τους πάνω και λίγο οργανωμένη πίεση από τους κάτω.
Και μιας και το έφερε η κουβέντα για τους ωρομίσθιους. Εκατοντάδες νέα παιδιά με πολλά προσόντα (διδακτορικά, μεταπτυχιακά, γλώσσες) ψάχνουν για μερικές ώρες διδασκαλίας στα ΤΕΙ. Συχνά περιμένουν στην ουρά να περισσέψει κανένα «κόκαλο» από μόνιμους καθηγητές των σχολείων ή διοικητικούς – τεχνικούς υπαλλήλους του ΤΕΙ που παίρνουν «υπερωρίες» κατά προτεραιότητα, και αρκετοί από αυτούς είναι με χαμηλότερα προσόντα (απόφοιτοι ΠΣΕ, ΤΕΙ).
Η καλύτερη λύση βέβαια είναι να καλυφθούν τα κενά με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μέχρι τότε όμως τι θα γίνει με όσους ψάχνουν μια θέση στον ήλιο ;
Πως θα δουλέψουν οι νέοι απόφοιτοι ; Κατανοούμε ότι ορισμένα εξειδικευμένα μαθήματα καλώς ανατίθενται σε έμπειρους εκπαιδευτικούς που έχουν ήδη μια εργασία, αλλά τα μισά τουλάχιστον μαθήματα και ειδικά των πρώτων εξαμήνων μπορούν άνετα να διδαχτούν από τους νεότερους. Κι εδώ ο νόμος και τα παράθυρα του ευνοούν τους βολεμένους και φροντίζουν για την «ανεργία» των ήδη εργαζομένων ή διάφορων παρατρεχάμενων. Και η λύση δεν είναι οι παραινέσεις προς τους μονίμους. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι προσπαθούν να αυξήσουν το εισόδημα τους νομίμως, χωρίς να εξαιρείται ούτε ο γράφων.
Εκείνο που πρέπει συνεπώς να αλλάξει είναι το θεσμικό πλαίσιο των προσλήψεων, ώστε να αφήσουν οι παλιότεροι τόπο (θέλοντας και μη) για τη γενιά των 700 ευρώ.
Η οποία πλέον ούτε τα 700 πιάνει…