Άρθρο του Μ. Τρεμόπουλου που δημοσιεύτηκε στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής 22/8/10
Πάντοτε αισθανόμουν ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η ώρα που η δικιά μου γενιά θα έπρεπε να απαντήσει στο ερώτημα γιατί οι συντηρητικές δυνάμεις έχουν εδώ και 25 χρόνια πιο πειστικές απαντήσεις από μας για το Δήμο της Θεσσαλονίκης. Γιατί δε μπόρεσαν σχεδόν επί ένα τέταρτο του αιώνα, όσοι οραματίζονται μίαν άλλη Θεσσαλονίκη, να δώσουν μία συγκροτημένη προοπτική για το μέλλον της πόλης;
Σίγουρα έχουν γίνει λάθη. Ήδη όμως από το 2006 ανοίξαμε το δρόμο για τον κοινό βηματισμό των δημιουργικών δυνάμεων της πόλης, που τώρα φαίνεται να υλοποιείται.
Η «άλλη» Θεσσαλονίκη αγωνιά και ελπίζει. Και περιμένει την πειστική απάντηση από όλους όσοι συμμεριζόμαστε την ανάγκη να αλλάξουν η διοίκηση και οι προτεραιότητες για το δήμο Θεσσαλονίκης, με το να καταθέσουμε μία ενιαία κοινή πρόταση στους πολίτες και να διεκδικήσουμε αυτή να κερδίσει την εκλογική μάχη του Νοεμβρίου.
Είχαμε πει έγκαιρα πως δεν μπορούμε να συζητάμε πρώτα το πρόσωπο και μετά να φτιάχνουμε το πρόγραμμα που να του ταιριάζει. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αναπαράγουμε το δημαρχοκεντρικό μοντέλο ήδη από την προεκλογική περίοδο. Πως χρειάζεται να γίνει πρώτα ένας ευρύς διάλογος για την πόλη που θέλουμε, να καταλήξουμε σε ένα προγραμματικό πλαίσιο και μετά να βρούμε τα πρόσωπα που θα το υπηρετήσουν. Και είχα δηλώσει το Μάρτιο πως έχω μια σοβαρή δουλειά να κάνω στις Βρυξέλλες αλλά αν χρειαστεί θα είμαι υποψήφιος.
Μετά από επίμονες προσπάθειες μηνών, υιοθετήθηκε από τις παρατάξεις και τις κινήσεις ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο, μια πρόταση για ένα δημοκρατικό κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου και μια πολιτική διαδικασία για την ανάδειξη κοινής υποψηφιότητας δημάρχου. Ήδη κατατέθηκαν 3 υποψηφιότητες και την Τρίτη η Διαπαραταξιακή Επιτροπή συνεδριάζει για την τελική επιλογή μεταξύ όσων δεσμεύονται να αποδεχτούν το αποτέλεσμα.
Χαίρομαι γιατί είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας. Και είμαι πεπεισμένος ότι πρόκειται για μία προσπάθεια, στο πλαίσιο της οποίας συμφωνούμε όλοι ότι δεν υπάρχει περιθώριο για προσωπικές στρατηγικές. Μία προσπάθεια, στην οποία κανένας μας δεν σκέφτεται το πολιτικό κεφάλαιο που θα συσσωρεύσει ή θα απολέσει αλλά την ανάγκη να εκτεθούμε όλοι μας, από όποιον πολιτικό χώρο και αν προερχόμαστε, για να πείσουμε ότι η Θεσσαλονίκη της αλληλεγγύης και της βιωσιμότητας είναι εφικτή.
Η Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται μεσσίες αλλά ένα δημοτικό συμβούλιο υπεύθυνων ατόμων, υπόλογων στη συνείδηση τους και στους πολίτες, από τους οποίους θα αντλούν τη δύναμη που χρειάζονται, για να κάνουν τις απαραίτητες συγκρούσεις, προκειμένου να έχουμε όλοι μας μία καλύτερη καθημερινότητα. Ο Δήμαρχος θα είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων, αυτός που θα υπογράφει όλα όσα όλοι μαζί αποφασίσουμε. Και από αυτό θα κερδίσουμε όλοι γιατί η πόλη θα κερδίσει τη μάχη για το μέλλον της.
Γι’ αυτό χρειάζεται ένα ρεύμα νίκης από τη πρώτη Κυριακή. Η Θεσσαλονίκη της συντήρησης και του χτες μπορεί και πρέπει να έχει μια επεξεργασμένη απάντηση από τις σύγχρονες δημιουργικές δυνάμεις της πόλης.
Μέσα σε συνθήκες διεθνούς κρίσης του συστήματος, του μεταπολεμικού αναπτυξιακού μοντέλου, των χρόνιων εσωτερικών αδυναμιών της οικονομίας, των πολιτικών των μεταπολιτευτικών δεκαετιών και του πελατειακού πολιτικού συστήματος που εξέθρεψαν, η Θεσσαλονίκη αξίζει μια άλλη προοπτική, ενωτική, με δημοκρατία και διαφάνεια, μακριά από τη διαφθορά και την ευνοιοκρατία, με πραγματική ευημερία και ποιότητα ζωής για όλους.
Η Θεσσαλονίκη έχει ανάγκη από ένα ριζικά νέο σχέδιο, με τη συνεργασία όλων των δημιουργικών δυνάμεων, ώστε να ανταποκριθεί, με ανεξάρτητη και κριτική φωνή και ένα πράσινο σχέδιο ποιότητας ζωής, ευημερίας, συμμετοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Το όραμά μας για την «άλλη» Θεσσαλονίκη ήρθε η στιγμή να το εφαρμόσουμε με έμπνευση και ρεαλισμό.
Μιχάλης Τρεμόπουλος