Να καεί η παλαιοκομματική νοοτροπία και όχι τα σκουπίδια

Η εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων δίνει λύσεις και θέσεις εργασίας.

Σε ένα δυνατό και ενωτικό ΟΧΙ απηύθυναν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης στη Νομαρχία την πολιτική της διοίκησης Ψωμιάδη.

Το όχι αυτό αφορά και στην αποδοχή της καύσης των αποβλήτων στο ΤΙΤΑΝ που ενέκρινε η διοίκηση του Π. Ψωμιάδη και αναγκάστηκε να το ανακαλέσει μετά την λαϊκή κατακραυγή αλλά και συνολικά την πολιτική του νομάρχη Π. Ψωμιάδη που φιλοδοξεί να γίνει και περιφερειάρχης.

Στη συνέντευξη τύπου στους κήπους της νομαρχίας λίγο πριν τη συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, που οργάνωσε η Αυτοδιοικητική Κίνηση Οικολογία–Αλληλεγγύη παραβρέθηκαν και μίλησαν ο επικεφαλής της Αυτοδιοικητικής Κίνησης Οικολογία–Αλληλεγγύη στις εκλογές του 2006, ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος, ο επικεφαλής της νομαρχιακής παράταξης «Μαζί για τη Θεσσαλονίκη» ο κ. Νίκος Γιαννόπουλος, οι νομαρχιακοί σύμβουλοι Γιάννης Μπίκος, Νίκος Κουκουλεκλιδης,  Δήμητρα Γωγάκου, Ελεονώρα Ζώτου και ο Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ κ. Κ. Γεράκης

«Η άτακτη φυγή του Παναγιώτη Ψωμιάδη από την απόφαση για καύση απορριμμάτων του ΤΙΤΑΝ, μετά από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, αποδεικνύει ότι ο σημερινός νομάρχης Θεσσαλονίκης είναι επικίνδυνος γιατί άγεται και φέρεται μονάχα από το άγχος της ψήφου. Δεν κατάφερε να το περάσει στα κρυφά, και υποχώρησε στα φανερά», δήλωσε ο επικεφαλής της παράταξης στις εκλογές του 2006, ευρωβουλευτής Μιχάλης Τρεμόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι «αυτή η πολιτική θέλει μία συνολική απάντηση στην επόμενη αυτοδιοικητική μάχη για να τελειώνουμε με τα επικίνδυνα για τη σωματική μας πλέον υγεία ‘‘τηλεοπτικά φαινόμενα’’».

Γι’ αυτό απαιτείται ευρύτερη συσπείρωση και κοινός βηματισμός των δημιουργικών και δημοκρατικών δυνάμεων της περιφέρειας για να βάλουν οριστικά στο περιθώριο την πολιτική του καθεστώτος Ψωμιάδη.

O επικεφαλής της νομαρχιακής παράταξης «Μαζί για τη Θεσσαλονίκη» ο κ. Νίκος Γιαννόπουλος δήλωσε ότι «Σταθήκαμε αντίθετοι με την αντιδραστική πολιτική μεθόδευση του Ψωμιάδη και η πραξικοπηματική απόφαση της πλειοψηφίας, δεν πρέπει να περάσει»

Ο Γιάννης Μπίκος τονισε ότι «ακυρώθηκε  προηγούμενη απόφαση μετά από πίεση που δέχτηκε η διοίκηση της νομαρχίας από τις τοπικές κοινωνίες όπου απέτυχε να δώσει, μετά από δύο τετραετίες πνοή και ανάπτυξη. Πρέπει να δημιουργηθεί μέτωπο απέναντι στον Ψωμιοάδη για το καλό των πολιτών της Περιφέρειας και του τόπου».

Ο νομαρχιακός σύμβουλος και γραμματέας της Ν.Ε. Β΄Θεσσαλονίκης του ΠΑΣΟΚ Νίκος Κουκουλεκίδης εστίασε στο γεγονός ότι «η συζήτηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο για την καύση, γίνεται μετά από αίτημα της αντιπολίτευσης γι’ αυτό και εισηγητής θα είναι ο Ν. Γιαννόπουλος και όχι ο Π. Ψωμιάδης που βιάστηκε να αντιδράσει ‘’παγώνοντας’’ και όχι ‘’καταργώντας’’ την προηγούμενη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου για την καύση»

Ο Κώστας Γεράκης δήλωσε ότι «η περιφερειακή οργάνωση του ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητα από τις κεντρικές επιλογές είναι κατά της καύσης των απορριμμάτων»

Κατά τη διάρκεια του Νομαρχιακού Συμβουλίου ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, τόνισε τα παρακάτω: «η χώρα δεν έχει το περιθώριο πειραματισμών και δήθεν εύκολων λύσεων των αυτοσχέδιων χωματερών γιατί το έχει πληρώσει με βαθιά περιβαλλοντική υποβάθμιση και τώρα το πληρώνει και με πρόστιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαίρομαι που 30 χρόνια μετά, οι παρατάξεις ακολουθούν τη θέση μας εναντίον της καύσης. Ακόμη και το 2000, όταν πέρασε από το Νομαρχιακό Συμβούλιο η πιθανότητα της καύσης στο ΤΙΤΑΝ, είμασταν οι μόνοι που αντιδράσαμε».

Η εκπρόσωπος της παράταξης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, Δήμητρα Γωγάκου ζήτησε την άμεση εκπόνηση από την κυβέρνηση ενός σχεδίου δράσης σε εθνική και τοπική κλίμακα το οποίο θα δημιουργεί προϋποθέσεις, μηχανισμούς και υποδομές  ώστε να αρχίσει η χώρα να εφαρμόζει στα σοβαρά την ελαχιστοποίηση, την επαναχρησιμοποίηση, την κομποστοποίηση, την ανακύκλωση, την επεξεργασία, την αξιοποίηση και την ασφαλή διάθεση των αποβλήτων. «Η καύση των απορριμμάτων δεν είναι η καλύτερη πρακτική, δεν είναι καν μία ασφαλής πρακτική», είπε η κυρία Γωγάκου, καλώντας τον νομάρχη Θεσσαλονίκης να απαντήσει στο κατά πόσο γνωρίζει ότι στη συγκεκριμένη μονάδα έχουν επιβληθεί πρόστιμα για τη λειτουργία των υψικαμίνων.

Από την πλευρά της, η νομαρχιακή σύμβουλος της παράταξης, Ελεονόρα Ζώτου, έδωσε συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως αυτό της πρόβλεψης για καύση 40.000 τόνων ελαστικών τον χρόνο στη μονάδα του ΤΙΤΑΝ, την οποία χαρακτήρισε μεγάλη ποσότητα.

«Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το τρίμα / η πούδρα από τα χρησιμοποιημένα ελαστικά θα μπορούσε να αναμειγνύεται με άσφαλτο και να χρησιμοποιείται στα δεκάδες οδικά έργα που πραγματοποιούνται, στην αποκατάσταση του ασφαλτοτάπητα δρόμων και σε πολλά άλλα έργα, με πολλαπλό όφελος, αφού έτσι βελτιώνεται η ποιότητα του οδοστρώματος και μειώνεται το κόστος κατασκευής. Επίσης, στα έργα που γίνονται στο σιδηρόδρομο, θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται κομμάτια από ελαστικά, ενώ σήμερα έχει γίνει μια πολύ πιο δαπανηρή επιλογή (τσιμέντο). Παλιά ελαστικά με την κατάλληλη επεξεργασία θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται ως ηχοπετάσματα στην Εγνατία Οδό, στην Εθνική Οδό και σε πολλά άλλα έργα, μια λύση που εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες.», είπε η κ. Ζώτου τονίζοντας ότι η δημιουργία μονάδων ανακύκλωσης, και το πρόβλημα θα είχε λύσει και θέσεις εργασίας θα δημιουργήσει.

Ακολουθεί το αναλυτικό κείμενο της Οικολογίας Αλληλεγγύης

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΣΤΟ ‘ΤΙΤΑΝ’

Εναλλακτική διαχείριση και ανακύκλωση ΤΩΡΑ!

Η πρόσφατη αναδίπλωση νομάρχη Π. Ψωμιάδη για την καύση απορριμμάτων στο εργοστάσιο του ΤΙΤΑΝ στην Ν. Ευκαρπία Θεσσαλονίκης είναι μια νίκη για τους πολίτες. Είναι όμως προσωρινή. Γι’ αυτό και απαιτείται η οριστική ανατροπή της απόφασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Και, βέβαια, αυτό που χρειάζεται είναι να καεί η παλαιοκομματική νοοτροπία και όχι τα σκουπίδια ακριβώς επωδή η εναλλακτική διαχείριση και ανακύκλωση των σκουπιδιών δίνει λύσεις και θέσεις εργασίας.

Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στη χώρα μας, είτε πρόκειται για αστικά, νοσοκομειακά, επικίνδυνα ή στερεά απόβλητα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση.   Αναδεικνύεται η αμέλεια, η αναβλητικότητα και η αποφυγή ευθύνης από τους αρμόδιους φορείς, είτε πρόκειται για το Υπουργείο Περιβάλλοντος, το υπουργείο Εσωτερικών ή την Τοπική αυτοδιοίκηση.

Όπως τονίσαμε πολλές φορές, η χώρα μας νομοθετικά έχει δεχτεί βάσει του Ν. 2939/2001 και της αναθεωρημένης οδηγίας 98/2008 τη διαχείριση των στερεών αποβλήτων στη βάση της ιεράρχησης των μεθόδων με συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους και χρονοδιαγράμματα. Παρόλα αυτά και παρά τις επανειλημμένες ανακοινώσεις η σημερινή κυβέρνηση  στην πράξη δεν έχει καταρτίσει ένα σχέδιο δράσης σε εθνική και τοπική κλίμακα στο οποίο θα είναι ξεκάθαρο ότι αποδέχεται και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις, τους μηχανισμούς και τις υποδομές  ώστε να αρχίσει η χώρα να εφαρμόζει στα σοβαρά την   ελαχιστοποίηση, την επαναχρησιμοποίηση, την κομποστοποίηση, την ανακύκλωση, την επεξεργασία, την αξιοποίηση και την ασφαλή διάθεση των αποβλήτων.

Μ όλες αυτές τις καθυστερήσεις κινδυνεύει η χώρα μέσα σ’ αυτή την οικονομική κρίση, αντί να έχει οικονομικά οφέλη από τη διαχείριση των απορριμμάτων, να πληρώνει υπέρογκα πρόστιμα και να χάνει ευρωπαϊκούς πόρους που τόσο ανάγκη τους έχουμε. Εκτός των άλλων, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να παγιωθεί μια απαράδεκτη περιβαλλοντικά και κοινωνικά διαχείριση των απορριμμάτων στη λογική του να προλάβουμε, στη λογική ότι εδώ που φτάσαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο. Ελάτε εσείς οι μεγάλες πολυεθνικές, που έχετε τις λύσεις, να μας σώσετε!.

Δεν υπάρχουν ευθύνες  απλώς στο ΤΙΤΑΝ. Υπεύθυνες είναι οι κυβερνήσεις που άφησαν και αφήνουν τα περιθώρια ώστε να εμφανίζεται η καύση των αποβλήτων ως η καλύτερη πρακτική. Υποστηρίζουμε ότι η κοινωνία μας είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητη και μπορεί να είναι σύμμαχος και όχι εχθρός, τότε μόνο όταν θα είναι σίγουρη ότι δεν την κοροϊδεύουν, ότι δε λένε άλλα και άλλα κάνουν, ότι δεν παίρνονται οι αποφάσεις με πλάγιους και αδιαφανείς τρόπους, χωρίς τη δική τους συμμετοχή και ενημέρωση. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης χτίζονται και κατακτώνται μέσα από υπευθυνότητα και συμμετοχή χωρίς δαιμονοποιήσεις, αγιοποιήσεις, αποκλεισμούς ή μονοσήμαντους προσανατολισμούς.

Τι βλέπουμε όμως να γίνεται αντί γι αυτό; Μελέτες χωροθέτησης εργοστασίων επεξεργασίας και καύσης, που κατατίθενται στο υπουργείο χωρίς να έχει προηγηθεί η ενημέρωση και η κοινωνική διαβούλευση, κρυφά δηλαδή, Προμελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και άλλα που γίνονται κατόπιν παραγγελίας και χωρίς την έγκριση των αρμοδίων φορέων. (πχ εργοστάσιο στη Μαυροράχη).

Στη συγκεκριμένη απόφαση τα συναρμόδια υπουργεία και η διοίκηση της Νομαρχίας αποφάσισαν τα ελαστικά αυτοκινήτων, τα νάιλον των θερμοκηπίων, τα χάρτινα, πλαστικά και ξύλινα υλικά συσκευασίας, το χαρτί το χαρτόνι, τα υλικά κατεδαφίσεων, την λυματολάσπη κ.α να τα ονομάσουν εναλλακτικά καύσιμα, ανανεώσιμη ενέργεια!!! και να επιτρέψουν  στο εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ να τα καίει.

Ο κίνδυνος από την καύση των στερεών αποβλήτων είναι μεγάλος. Αυτό που ακούστηκε κατά τη συζήτηση του θέματος είναι ότι η καύση τους στην τσιμεντοβιομηχανία είναι η πλέον ακίνδυνη και ότι βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα. Υπάρχουν όμως και οι αντίθετες επιστημονικές έρευνες.

Για παράδειγμα στη μελέτη αναφέρεται ότι θα καίγονται στο ΤΙΤΑΝ 40.000 τόνοι ελαστικά αυτοκινήτων το χρόνο. Είναι πολύ μεγάλη ποσότητα.(!!!) Αντί να δημιουργηθούν μονάδες ανακύκλωσης τους,  να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να λυθεί το πρόβλημα – όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες- το τρίμα/η πούδρα από τα χρησιμοποιημένα ελαστικά θα μπορούσε να αναμειγνύεται με άσφαλτο και να χρησιμοποιείται στα δεκάδες οδικά έργα που πραγματοποιούνται, στην αποκατάσταση του ασφαλτοτάπητα δρόμων και σε πολλά άλλα έργα, με πολλαπλό όφελος, αφού έτσι βελτιώνεται η ποιότητα του οδοστρώματος και μειώνεται το κόστος κατασκευής. Επίσης, στα έργα που γίνονται στο σιδηρόδρομο, θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται κομμάτια από ελαστικά, ενώ σήμερα έχει γίνει μια πολύ πιο δαπανηρή επιλογή (τσιμέντο). Παλιά ελαστικά με την κατάλληλη επεξεργασία θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται ως ηχοπετάσματα στην Εγνατία Οδό, στην Εθνική Οδό και σε πολλά άλλα έργα, μια λύση που εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες.

Αντί γι αυτό το ΥΠΕΚΑ οδηγείται και επιτρέπει την καύση τους στην τσιμεντοβιομηχανία αν και σύμφωνα με έρευνα της Αμερικάνικης Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (Ε.P.A) η ανεξέλεγκτη καύση ελαστικών ακόμα και σε ειδικούς κλιβάνους της τσιμεντοβιομηχανίας είναι δυνατό να οδηγήσει σε εκπομπές διοξινών και μάλιστα σε ποσοστά πολλαπλάσια από τις ποσότητες που εκλύονται από την καύση κάρβουνου μια και τα ελαστικά περιέχουν χλώριο που ευθύνεται για το σχηματισμό διοξίνης κατά την καύση. Για να γίνει κατανοητή η σύγκριση, το χλώριο στο κάρβουνο (δύσης) είναι το 0.04% κ.β, ενώ αντιστοίχως στα ελαστικά είναι το 0,07 έως 2% κ.β, με μια μέση τιμή περίπου στο 1,2% κ.β. σύμφωνα με το California Integrated Waste Management Board. Επιστήμονες διατυπώνουν την άποψη ότι «Η προώθηση της καύσης ελαστικών αποβλήτων σε κλιβάνους της τσιμεντοβιομηχανίας δεν μπορεί να υποστηριχθεί από επιστημονικές ενδείξεις ότι είναι ασφαλής ως πρακτική. Είναι πιθανόν ότι η αύξηση της χρήσης των ελαστικών αποβλήτων ως καύσιμο θα είναι επιβλαβής για την υγεία του κοινού και την ευημερία»¹.

Γιατί εφόσον υπάρχουν αντικρουόμενες επιστημονικές μελέτες επιλέγεται η καύση ως η βέλτιστή λύση;

Αν μετά από κάποια χρόνια αποδειχτεί ότι όντως επέφερε βλάβες στην υγεία των ανθρώπων τότε ποιος θα αναλάβει τις επιπτώσεις; Ποιος θα τιμωρηθεί;

Γιατί ενώ έχει γίνει ένα θετικό βήμα με την δημιουργία του Συλλογικού Συστήματος Εναλλακτικής Διαχείρισης Ελαστικών Ecoelastika που έχει την ευθύνη επίτευξης των στόχων της νομοθεσίας, δεν συνεχίζεται και μένει μισό;  Γνωρίζουμε ότι 80.000 τόνοι το χρόνο μένουν στοιβαγμένες, συχνά πρόχειρα, μέσα σε οικόπεδα βιομηχανιών και βιοτεχνιών συλλογής και ανακύκλωσης των ελαστικών. (πυρκαγιά στη ΔΡΑΜΑ) Γιατί αντί να τα οδηγούνται στην καύση δεν αξιοποιείται η δευτερογενής αγορά τους;

Άλλο παράδειγμα: 40.000 τόνοι το χρόνο αποξηραμένης λυματολάσπης από τους βιολογικούς θα οδηγούνται στην καύση.  Γνωρίζουμε όμως ότι λυματολάσπη θα μπορούσε με αναερόβια επεξεργασία να μας εφοδιάζει με βιοαέριο. Να παράγεται ενέργεια χωρίς κανένα κίνδυνο για το περιβάλλον. Χρόνια περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη τη δημιουργία αυτής της μονάδας. Υπάρχει όμως μονάδα στη Βέροια η οποία ενώ στοίχισε 100.000.000.δρχ το 1992, δε λειτούργησε ποτέ επειδή δεν είχε την κατάλληλη ποσότητα. Άκουσον άκουσον. Πεταμένα λεφτά. Κανένας συντονισμός. Ούτε η λυματολάσπη της Βέροιας ούτε της Θεσσαλονίκης αξιοποιείται παραγωγικά και αναπτυξιακά και για να γλιτώσουμε απ την παρουσία της την καίμε.

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στην κακοδιαχείριση για κάθε μια κατηγορία ξεχωριστά αλλά για την οικονομία του χρόνου θα σταθούμε και στο πόσο θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι ότι όλοι οι Περιβαλλοντικοί όροι θα τηρούνται, θα γίνονται οι έλεγχοι και άρα δεν θα πρέπει να ανησυχούμε.

Γνωρίζουμε ότι οι έλεγχοι είναι ανεπαρκείς και μόνο σαν σύντομο ανέκδοτο ακούγεται ότι θα εξασφαλίζουν την σωστή λειτουργία του εργοστασίου. Απ το 2007 ακόμη αναφέραμε εδώ στην ίδια αίθουσα ότι  το ΤΙΤΑΝ είναι ένα μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή, έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά υπάρχει μια μελέτη του Πανεπιστημίου, 60 σελίδες, που αναφέρει ότι τα μικροσωματίδια  που είναι υπεύθυνα για τοξικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό αλλά και το οξείδιο του Αζώτου, και άλλοι δολοφονικοί ρύποι, ξεπερνούν και 3 φορές πάνω τα όρια, στη συγκεκριμένη περιοχή, της Ευκαρπίας, που είναι δίπλα. Τον Μάρτιο του 2010, πρόσφατα οι Ελεγκτές Περιβάλλοντος επέβαλαν πρόστιμα στο ΤΙΤΑΝ για πλημμελή τήρηση των περιβαλλοντικών όρων –σύμφωνα με το Δήμαρχο.

Δε θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι από το 2008 που συζητούσαμε τη χωροθέτηση του ΣΜΑ και του ΚΔΑΥ στην περιοχή, είχε αναφερθεί ότι υπήρχε η πρόταση από την προηγούμενη ακόμη διοίκηση της Νομαρχίας να μπορέσει ο ΤΙΤΑΝ να δεχτεί για καύση τα σκουπίδια της  Θεσσαλονίκης.

Από πολύ παλιά λοιπόν είχαν αρχίσει να διαφαίνονται οι προθέσεις των κυβερνώντων. Το πρόβλημα είναι διαχρονικό. Οι Διοικήσεις, και της Νομαρχίας αλλά και του κεντρικού κράτους, αφήνουν τα πράγματα να εξελιχθούν προς όφελος των επενδυτών, των επιχειρηματιών, της λεγόμενης ανάπτυξης, μέχρι να ξεσηκωθούν οι τοπικές κοινωνίες, μέχρι να υπάρξουν πρόστιμα από ευρωπαϊκό επίπεδο και τότε να κοιτάξουν τι μπορούν να σώσουν. Κι αυτό γίνεται και σήμερα στο όνομα της δήθεν πράσινης ανάπτυξης. Η υπουργός περιβάλλοντος εκδήλωσε στη Βουλή την πρόθεση της να επιδοτήσει την καύση, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η καύση από μόνη της –χωρίς επιδοτήσεις – δεν είναι βιώσιμη και η προκλητική αυτή απόφαση ικανοποιεί το αίτημα των επιχειρηματιών που επί χρόνια προσπαθούν να εισαγάγουν την καύση στην Ελλάδα, βαφτίζοντας την μάλιστα ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.

Πάγια θέση μας είναι ότι μια κοινωνία χωρίς σκουπίδια είναι εφικτή. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης απορριμμάτων (πρόληψη, ανάκτηση, ανακύκλωση, εναλλακτική διαχείριση κομποστοποίηση) έχει το μικρότερο κόστος, προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά και προστατεύει την υγεία και το περιβάλλον από επικίνδυνα τοξικά. Καταδικάζουμε τις προσπάθειες επιβολής της  καύσης  από την πίσω πόρτα , όπως επιχειρείται με την συγκεκριμένη αδειοδότηση στο ΤΙΤΑΝ αφού εκτός των όσων αναφέραμε επιχειρείται και η αύξηση της παραγωγής σκουπιδιών μετατρέποντας τα σε κερδοφόρο εμπορικό προϊόν.

—————————————————-

¹Dr. Seymour I. Schwartz, Professor, Environmental Science and Policy, University of California, Davis, in a letter to the California Integrated Waste Management Board, 1/21/1998