του Πάνου Θεοδωρίδη
To μπαλόνι, γλυκύ παιδικό άθυρμα, έχει μια φοβερή ιδιότητα. Το πιέζεις από τη μια ξεχειλώνει από την άλλη.
Αυτή είναι ιδιότητα μερικών μεταναστευτικών φυλών που αντιπαθούν την ταυτότητά τους και έρχονται προς την Ευρώπη κατά χιλιάδες, επειδή κάτω από το χαλί των πολιτικώς ορθών κρατών, θεσμών και λοιπών φαντασιακών καταστάσεων, ανθούν αυτόνομα η πορνεία, η «μαύρη εργασία», οι ψεύτικες ελπίδες των οικογενειών νοτίως της Σύρτεως και πέραν των Φραάτων.
Αν ο Χρυσοχοΐδης στείλει μετανάστες στην Κοζάνη, μάλλον θα πιέσουν μέρος του φράχτη του στρατοπέδου και θα πλημμυρίσουν το Σινιάτσικον όρος. Εξάλλου, με δύο ή τρεις χιλιάδες φυλακωμένους υπαιθρίως, δεν υπάρχει αποτέλεσμα, μόνον εντυπώσεις. Κανονικά, θα έπρεπε να τους ζαλώσουμε στη δουλειά, όχι στη δουλεία, να καλλιεργούν ιπποφαές και άλλα ιππικά σκευάσματα που προτιμούν τα πράσινα άλογα, όπως έπρατταν εις το διηνεκές ορύκται από τη Γαλατία, φρουροί καραβανιών από την Αλβανία και Βούλγαροι δικασταί που ασκούσαν ελληνική κηπουρική στα δύσκολα χρόνια. Κανένας από αυτούς δεν παρανομούσε και κανένας δεν αύξαινε το ποσοστό της Χρυσής Αυγής για να περνάει τις Ελληνίδες γιαγιάδες από το δρόμο για να πάνε στην τράπεζα, να επιβεβαιώσουν Πέμπτη φορά σε μια μέρα ότι διαθέτουν 1,43 ευρώ στο λογαριασμό τους.
Ας εξηγήσει κάποιος στον υπουργό μας ότι το μπαλόνι έχει ήδη σκάσει.
Δημοσιεύτηκε στον Αγγελιοφόρο