Παρελάσεις μίσους

Του Δημ. Αγγελίδη από την σημερινή Ελευθεροτυπία

«Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Αυτό και άλλα παρόμοια ανατριχιαστικά ακούστηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, όχι από μέλη της Χρυσής Αυγής που διαδήλωναν, αλλά από βατραχανθρώπους των Ειδικών Δυνάμεων που παρήλαυναν στην Πανεπιστημίου και στην Αγίου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο της επίσημης στρατιωτικής παρέλασης της 25ης Μαρτίου.

Αμέσως μόλις άφησαν τις εξέδρες των επισήμων στο Σύνταγμα κι έστριψαν στην Πανεπιστημίου, τα παλικάρια της ΟΥΚ μετέτρεψαν την παρέλαση σε εκδήλωση που θύμιζε πορεία μίσους ακροδεξιών, με συνθήματα που υπόσχονταν την αιματηρή σφαγή κάθε γειτονικού μας λαού κι αποφάσιζαν ποιος δικαιούται να λέγεται Έλληνας και ποιος όχι.

Οι συνήθεις ύποπτοι «Σκοπιανοί», Αλβανοί και Τούρκοι είχαν την τιμητική τους, σε συνθήματα όπως το ακόλουθο: «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό».

Ή αυτό το ανατριχιαστικό: «Τους λένε “Σκοπιανούς”, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς».

Γραμμή στα συνθήματα έδιναν μάλιστα άντρες με πολιτικά, οι οποίοι ακολουθούσαν την παρέλαση από την πλευρά των θεατών. Ενας από αυτούς πηγαινοερχόταν με άνεση μεταξύ των θεατών και αυτών που παρήλαυναν, φωνάζοντας πρώτος τα συνθήματα που επαναλάμβαναν οι καταδρομείς.

Κι αυτά ενώ την παρέλαση παρακολουθούσαν δεκάδες οικογένειες μεταναστών, που θα κληθούν στη συνέχεια να απαντήσουν στην εύλογη απορία των παιδιών τους «Γιατί τόσο μίσος;». Λες και δεν ψήφισε πρόσφατα η Βουλή τον νόμο για την απόδοση της ιθαγένειας στους μετανάστες. Λες και δεν έχουμε αποφασίσει από καιρό σ’ αυτή τη χώρα ότι μετανάστες μπορούν να συμμετέχουν στις αντίστοιχες μαθητικές παρελάσεις, και μάλιστα ως σημαιοφόροι.

Αναρωτιέται κανείς: Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός, παρελαύνοντας επισήμως και συντεταγμένα στο κέντρο της πόλης, να προσβάλλει την ανθρωπιά μας, να εκθέτει τη χώρα μας και να παραβιάζει κατάφωρα τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος διώκει αυτεπάγγελτα τη ρητορική μίσους; Ζούμε στο 2010, και μάλιστα με κυβέρνηση σοσιαλιστών, ή σε αλήστου μνήμης εποχές, όπου ο στρατός διεκδικούσε και είχε άλλο ρόλο στα πράγματα της χώρας;

2 σκέψεις για το “Παρελάσεις μίσους”

  1. Ελευθέριος

    Είμαι άνθρωπος κατά του πόλεμου και γενικότερα της βίας , πιστεύω δε στην αλληλεγγύη και την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Δυστυχώς όμως η ύπαρξη αξιόμαχου στρατού είναι απαραίτητη για την προάσπιση των πατρίων εδαφών , αφού δεν έχουμε φτάσει ακόμα ως κοινωνίες στο επίπεδο του απαιτούμενου αλληλοσεβασμού ώστε να συνυπάρχουμε ειρηνικά. Μια πάγια τακτική όλων των ενόπλων δυνάμεων, όχι μόνο της Ελλάδας είναι και τα συνθήματα που περιγράφεται στο κείμενο σας.

    Γιατί δεν διαμαρτύρεστε για τα ανάλογα υβριστικά συνθήματα του
    Τούρκικου ή Αλβανικού στρατού;

    Γιατί τέτοιο μένος και απαξίωση για τους άνδρες των ΟΥΚ ;

    Γιατί είστε τόσο κατά της χώρας σας ;

    Ποιους σκοπούς εξυπηρετείτε;

    Φιλικά ένας Έλλην πολίτης .

    ΥΓ: δεν ανήκω πολιτικά σε κανένα κόμμα , εκφράζω την άποψη μου ως Έλληνας πολίτης και πατριώτης.

  2. Το σχόλιό σας θα έπρεπε να απευθυνθεί στον δημοσιογράφο που το έγραψε στην Ελευθεροτυπία πέρυσι, αλλά μια και απευθύνεστε σε μας που το αναμεταδίδουμε (σημειώνοντας ποιος, πού και πότε το δημοσίευσε) θα σας απαντήσω στη λογική αυτού που έγραψε το άρθρο με την ελπίδα ότι δεν πέφτω και πολύ έξω.

    Ως Έλληνες πολίτες (αλλά ακόμη και ως έφεδροι οπλίτες αν θέλετε) έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε τα όσα γίνονται στον ελληνικό στρατό. Για τους “ξένους” στρατούς μαθαίνουμε ότι μαθαίνουμε από τρίτους και φυσικά ακόμα κι αν διαμαρτυρηθούμε γιατί να μας ακούσουν; Εσείς θα αποδεχόσασταν κριτική για τον τρόπο εκπαίδευσης ή παρέλασης ελληνικών στρατιωτικών μονάδων από έναν τούρκο πολίτη;

    Από που βγάζετε το συμπέρασμα ότι είμαστε κατά της χώρας μας; Επειδή θέλουμε τα στρατευμένα παιδιά μας να μην φέρονται ως Ούννοι του Αττίλα αλλά ως πολίτες (έστω και στρατευμένοι) του 21ου αιώνα; Γιατί θα πρέπει να εξυπηρετούμε σκοπούς κάποιων εκφέροντας τη γνώμη μας για γεγονότα που κρίνουμε ότι δεν ταιριάζουν στην κοινωνία μας; Την πατρίδα την αγαπάμε όταν πεθαίνουμε μόνο γι’ αυτήν; Όταν αγωνιζόμαστε για την προστασία των δασών; Την καθαριότητα των νερών; Την ποιοτική διατροφή; Την άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου στον τρόπο που μιλάμε και γράφουμε; Αυτά είναι ξένα; Δεν είναι πατρίδα για σας;

    Ακόμα πιο φιλικά ένας άλλος έλληνας πολίτης που πιστεύοντας στις πράσινες ιδέες θέλει κάποια στιγμή να πάψουν να υπάρχουν στρατοί και σύνορα στον κόσμο.

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top