Τρεις αφορμές. Πρώτα αυτή http://filopappou.wordpress.com/2011/01/16/1-75/
Μετά αυτή http://orangespotters.blogspot.com/2011/01/blog-post_8055.html
Οι Ζαπατίστας δεν είναι επαναστατική οργάνωση. Είναι απλοί άνθρωποι αγρότες που στην επαρχία Τσιάπας του Μεξικό αυτοοργανώθηκαν για να επιβιώσουν. Δεν περίμεναν να αλλάξει το καθεστώς για να αλλάξει η ζωή τους. Αλλαξαν την ζωη τους και ετσι εγιναν και αυτοι μια ακομα αφορμη (μαζι με αλλους) για να αλλαξει το καθεστως.
Ολα αυτα μου θυμισαν το τριτο , μια κινηση στην Ερμιονη απο τις ενεργες πολιτισες πριν απο καποιο καιρο .
http://enpoermionis.blogspot.com/2010/06/blog-post_810.html
Καλο ειναι να συγκροτουμε κινησεις με ξεκαθαρο περιεχομενο στοχους και κατευθυνσεις. Καλο να εχουμε πολιτικη κατευθυνση και σκεπτικο. Σχεδιο και οργανωση.
Ακομα καλυτερο καποτε να κανουμε κατι “αχρηστο” οπως να καθαρισουμε μια παραλια. Μεσα στο γενικο χαος του πλανητη ειναι μια σταγονα που δεν θα ξεδιψασει κανενα. Κι ομως.Το ανοιγμα των φτερων της πεταλουδας στο Τοκιο κανει τυφωνα στην Αμερικη καποτε.
Πισω πολλα χρονια πριν ειμασταν στον βαλτο στα Φλαμπουρα μια παρεα. Η Τινα, ο Γιωργος, ο Μαρτινος και καποιοι απο εδω αναμεσα τους και εκεινη η κοπελλα με το ξενικο ονομα οπως την ανεφεραν σε καποιο αρθρο.
Ετσι για την ιστορια την ελεγαν Deirdre Kennedy ηταν μελος της οικολογικης κινησης Ερμιονιδας μαζι με αλλους πολιτες και μελος της πολιτικης επιτροπης της Ομοσπονδιας Οικολογικων και Εναλλακτικων Οργανωσεων. Ηταν απο την Ιρλανδια εζησε τεσσερα χρονια εδω και μαζεψε απορριμματα εκανε ανακυκλωση ,συμμετειχε σε αντιπολεμικες κινησεις ετρεξε για το Καταφυκι και αυτη οπως και πολλοι αλλοι ντοπιοι συμμετειχε στην εκδοση της τοπικης εφημεριδας ΟΙΚΟβηματα .
Οι φιλοξενουμενοι φιλοι μας ηταν η ομαδα των επιστημονων που εφτιαξε την μελετη περιβαλλοντικων επιπτωσεων που εφτασε στο Συμβουλιο επικρατειας εκεινο το βραδυ και σωθηκε το Καταφυκι. Αιθεροβαμονες οικολογοι… Σε μια λακουβα νερο πολλοι γυρινοι κολυμπουσαν σαν τρελοι ζωντας τις τελευταιες στιγμες τους.
Εσκυψαν ο Γιωργος και ο Μαρτινος τους μαζεψαν με μια σακουλα (αν δεν κανω λαθος) και τους μετεφεραν λιγο πιο περα σε μια μεγαλυτερη λακουβα. Τους κοιτουσα απορωντας για το ματαιο της κινησης. Τι σημασια ειχε στ αληθεια αφου ετσι κι αλλιως το τελος ηταν κοντα. Τους το ειπα μαλιστα.
Το ιδιο βραδυ μια μπορα πλημμυρησε τον βαλτο. Εσωσαν μια γενια βατραχων για τον επομενο κυκλο της ζωης.
Μου το θυμισε πριν χρονια ο Γιωργος.
Τιποτα δεν ειναι ασημαντο. Το να βαψεις ενα παγκακι ειναι μια ωραια αφορμη για να βρεθουν καποιοι φιλοι ενα πρωινο. Να περασουν καλα αφηνοντας την πραξη τους σαν υπογραφη και παρακαταθηκη στο κοινωνικο συνολο.
Δεν θα αλλαξουν τον κοσμο ετσι .Σιγουρα οχι. Αλλα σιγουρα δεν θα τον κανουν χειροτερο. Και στο κατω κατω το βραδυ θα πουν στον εαυτο τους πριν κλεισουν τα ματια. Αυτο μπορουσα αυτο εκανα.Και δεν ειναι λιγο να το πεις στον εαυτο σου αυτο!
Ειναι εκεινη η παραλια μπροστα στους Αλιεις. Μες το σκουπιδι και την εγκαταλειψη. Υπαρχουν ermionistas;
Από το blog της Οικολογικής Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Ερμιονίδας