Ένας μικρός απομονωμένος πληθυσμός Κιρκινεζιών (Falco naumanii), ίσως και μικρότερος των 30 ζευγαριών, συνεχίζει να φωλιάζει κυρίως στα δημόσια κτήρια της πόλης των Ιωαννίνων, αν και το είδος ήταν εδώ κοινότατο στο παρελθόν, όταν τα Γιάννενα ήταν ακόμη μια μικρή «κηπούπολη», με πολλά παραδοσιακά σπίτια και παλιές κεραμιδοσκεπές στο ιστορικό τους κέντρο και το Κάστρο.
Οι μαγευτικές εικόνες του παρελθόντος επιβιώνουν πάντως εν μέρει ακόμη και σήμερα, κυρίως τον Αύγουστο, όταν πάνω από 3500 πουλιά, από άγνωστη προς το παρόν προέλευση, κουρνιάζουν κάθε βράδυ στα πλατάνια του Μώλου, έχοντας έρθει εδώ για να κυνηγήσουν έντομα στα ορεινά λιβάδια των γύρω βουνών, ώστε να ανανεώσουν το φθαρμένο φτέρωμά τους πριν το «μεγάλο ταξίδι». Προς τα πού όμως;
Πέρα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Κιρκινέζι στην περιοχή αναπαραγωγής, η μελέτη της μετανάστευσης, των χώρων διαχείμασης, τροφοληψίας, οι περιοχές κούρνιας και οι πιθανές απειλές στην Αφρική είναι ιδιαίτερης σημασίας για την διατήρηση του είδους, ειδικότερα για τα πουλιά που προέρχονται από την Δυτική Ελλάδα όπου ο πληθυσμός των Κιρκινεζιών έχει συρρικνωθεί δραματικά.
Έτσι, στα πλαίσια της γενικότερης μελέτης του είδους στην περιοχή των Ιωαννίνων τοποθετήθηκαν 5 μικροσκοπικοί καταγραφείς δεδομένων (geolocators) που καταγράφουν την θέση του πουλιού σε σχέση με τον ημερήσιο ηλιακό κύκλο και με τρόπο ώστε τα αποτελέσματα να είναι συγκρίσιμα με αυτά ανάλογης πρόσφατης έρευνας στην Ισπανία. Τα πέντε θηλυκά Κιρκινέζια παρακολουθούνται ήδη από την τοπική ομάδα στις καθημερινές τους μετακινήσεις, θα περιμένουμε όμως τουλάχιστον ένα έτος για να ξαναπιάσουμε τα πουλιά και να πάρουμε πίσω τους πομπούς με τα πολύτιμα δεδομένα, που πιθανά να αποκαλύψουν άλλο ένα μυστικό από την αινιγματική ζωή των Κιρκινεζιών των Βαλκανίων.