Ο χαμός τριών ανθρώπων κατά την εκτέλεση στρατιωτικής υπηρεσίας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι η κοινωνία δεν έχει την πολυτέλεια να σπαταλάει αναντικατάστατες ανθρώπινες ζωές για χίμαιρες, αυταπάτες, φανταστικούς εχθρούς και καλλιεργημένους μύθους.
Οι τρεις άνθρωποι που έχασαν άδικα και πρόωρα τη ζωή τους, θα είχαν σωθεί και θα ζούσανε σήμερα μαζί με όσους αυτοκτόνησαν, δολοφονήθηκαν ή έγιναν ηρώα και αγάλματα παρά τη θέλησή τους, αν δεν υπήρχε ο αδηφάγος μηχανισμός του Στρατού που σκορπίζει αδιακρίτως το θάνατο, είτε σε καιρό πολέμου είτε σε καιρό ειρήνης.
Εξάλλου, η επικινδυνότητα της ύπαρξης στρατιωτικών εγκαταστάσεων αποδεικνύεται και από τις τελευταίες τραγικές εξελίξεις στη γειτονική Αλβανία. Η δυσκολία τήρησης κανόνων ασφαλείας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τον τρόπο λειτουργίας τέτοιων εγκαταστάσεων καθώς η διαχείριση και η αποσόβηση της επικινδυνότητας του στρατιωτικού υλικού αποτελεί τις περισσότερες φορές μια ιδιαίτερα περίπλοκη υπόθεση που καταλήγει σε δυσάρεστα για το κοινωνικό σύνολο αποτελέσματα.
Κάτι τέτοιο ισχύει ιδιαίτερα για χώρες όπως η Ελλάδα που συνεχίζουν να ακολουθούν μοντέλα ανάπτυξης βασισμένα πάνω στην ύπαρξη τεράστιων αναλογικά με τον πληθυσμό τους στρατών, παρασιτικής στρατιωτικής γραφειοκρατίας, διασπαρμένων στρατιωτικών εγκαταστάσεων και κολοσσιαίων εξοπλισμών, απομυζώντας ουσιαστικά πολύτιμους παραγωγικούς πόρους και στερώντας κάθε δυνατότητα ορθολογικής και βιώσιμης κοινωνικής εξέλιξης
Με αφορμή τα περιστατικά αυτά, ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης καλεί τους πολίτες να αναλογιστούν τις αρνητικές επιπτώσεις του μιλιταρισμού και να αγωνιστούν για μια κοινωνία χωρίς πυρομαχικά, εξοπλισμούς, ήρωες, ελικόπτερα, ανδριάντες και παρελάσεις, αποθήκες πολεμικού υλικού και σε τελική ανάλυση, φονικούς Στρατούς.
Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης