Την στήριξη της νομαρχιακής παράταξης Οικολογία Αλληλεγγύη στις προσπάθειες του Συλλόγου γυναικών ΡΟΜ Δενδροποτάμου Μενεμένης για να επιλυθεί το πρόβλημα σχολικής στέγης που αντιμετωπίζουν, εξέφρασαν σήμερα κατά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έκανε ο Σύλλογος στο Δημαρχείο Μενεμένης, η νομαρχιακή σύμβουλος της Οικολογίας Αλληλεγγύης Δήμητρα Γωγάκου και ο πρόεδρος της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, καθηγητής του ΑΠΘ, Αλέκος Γεωργόπουλος.
Όπως καταδείχτηκε σήμερα τα παιδιά της κοινότητας φοιτούν σ’ ένα σχολικό κτίριο στο οποίο στεγάζονται 2 δημοτικά σχολεία, 1 γυμνάσιο και 1 λύκειο που κτίστηκε το 1974 από τη ΜΟΜΑ για προσωρινή μετεγκατάσταση των παιδιών.
Στην παρέμβαση της η Δήμητρα Γωγάκου είπε:
«Το 2002 μετά από έλεγχο των τεχνικών υπηρεσιών της Νομαρχίας κρίθηκε ακατάλληλο και επικίνδυνο με αποτέλεσμα να κυνηγηθούν δικαστικά οι Διευθυντές επειδή δεν το έκλεισαν και δε σταμάτησαν τη λειτουργία του!
Φυσικά το σχολείο συνέχισε να λειτουργεί και το 2007 στον αγιασμό ο Νομάρχης κ. Π. Ψωμιάδης, ανακοίνωσε μπροστά στα κανάλια και με μια μπουλντόζα να ρίχνει ένα τοίχο της περίφραξης, ότι το νέο σχολείο θα λειτουργήσει την επόμενη χρονιά. Μέχρι σήμερα αυτό που έγινε ήταν μόνο το χτίσιμο του γκρεμισμένου τοίχου!
Κι αν η ευθύνη της ανέγερσης νέου σχολείου βαραίνει την Νομαρχία και τις επιλογές της, η ευθύνη της επισκευής και συντήρησης του υπάρχοντος βαραίνει το Δήμο.»
Από την πλευρά του ο Αλέκος Γεωργόπουλος επεσήμανε:
«Το εύλογο ερώτημα μας προς κάθε υπεύθυνο είναι τι θα γίνει και ποιος θα φταίει αν ένα παιδάκι πέσει στα ανοικτά και αφύλακτα φρεάτια, αν χτυπήσει σε κάποιο σίδηρο που χάσκει στην αυλή, αν πέσει κάποιο σίδηρο, ξύλο ή γυψοσανίδα στο κεφάλι του, αν πλακωθεί από κάποια πόρτα που μόλις στηρίζεται στο κούφωμα, αν τα σπασμένα τζάμια των παράθυρων πέσουν επάνω τους, αν τσιμπηθεί από μια σύριγγα ναρκομανών, αν μολυνθεί από τις τουαλέτες ή το νερό αν με ένα μικρό σεισμό πέσει το σχολείο ολόκληρο;
Η κατάσταση του κτιριακού συγκροτήματος είναι απερίγραπτη.
Πως μπορούμε στον 21ο αι. να συνεχίζουμε να είμαστε ανεύθυνοι, όταν περίπου 400 παιδιά ΡΟΜ, μαζί με τους δασκάλους τους, προσπαθούν να μετέχουν στη γνώση και στην Ελληνική Παιδεία σένα επιεικώς τριτοκοσμικό περιβάλλον καλά κρυμμένο από τα μάτια μας, μέσα στη συνοικία – γκέτο των ΡΟΜ Δενδροποτάμου, λίγα μόλις χιλιόμετρα απ’ το κέντρο της πόλης.»