αποανάπτυξη

Αντίθετα από τα παραπάνω, η οικολογική πολιτική, ιδιαίτερα σε ορισμένες ριζοσπαστικές εκδοχές της, υποστηρίζει μια διαφορετική, πράσινη οικονομία, πιο αποκεντρωμένη και εστιασμένη σε τοπικό επίπεδο, πιο εξισωτική, συλλογική και αλληλέγγυα, και που να λαμβάνει υπόψη όσο περισσότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες είναι δυνατόν, αντί για λίγους επιλεγμένους. Επίσης, υποστηρίζει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, και προβληματίζεται ιδιαίτερα για το γεγονός ότι ένας μονομερώς εννοούμενος «οικονομικός φιλελευθερισμός» μπορεί να αποβεί εις βάρος του (πραγματικού!) «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Έτσι, υποστηρίζει μια οικολογική και κοινωνική οικονομία, στο πλαίσιο της οποίας θα μπορούσαν να απο-αναπτυχθούν ορισμένοι τομείς και να αναβαθμιστούν ποιοτικά άλλοι, συνδεόμενοι με παραγκωνισμένες σήμερα αξίες μη χρηματικού τύπου. Μια τέτοια οικονομία θα μπορούσε να συνδεθεί με συμμετοχικούς δημοκρατικούς θεσμούς, δημοκρατική παιδεία και καλλιέργεια σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.