Παρελθόν πάει να γίνει η υποθαλάσσια αρτηρία, ένα από τα δύο έργα-«σημαία» της Θεσσαλονίκης -το άλλο είναι το μετρό. Η κοινοπραξία, στην οποία το 2006 είχε κατακυρωθεί το έργο, απέλυσε χθες τους 20 από τους 22 εργαζόμενους -επιστημονικό προσωπικό- του έργου, γιατί πλέον δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας. Είχε προηγηθεί, πριν από 2 εβδομάδες, συνάντηση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γιώργου Σουφλιά με τον επικεφαλής της κοινοπραξίας κι ενώ εκκρεμεί αίτημα των τραπεζών που χρηματοδοτούν το έργο για συνάντηση μαζί του έως τις 9 Ιουλίου.
Το έργο, που δύο δεκαετίες τώρα ήταν σημείο αναφοράς για την πόλη, όταν έφτασε στην υλοποίηση του, με την κατακύρωση της σύμβασης από τη Βουλή το 2006, συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις από τον νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη και υψηλών εισοδημάτων κατοίκους της νέας παραλίας.
Στους αντιδρώντες προστέθηκαν και οι αρχαιολόγοι του υπουργείου Πολιτισμού. Το έργο καθυστερούσε και τα δεδομένα, με τις αποφάσεις του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, άλλαζαν. Τα νέα δεδομένα επιχειρήθηκε να αντιμετωπιστούν μελετητικά από την κοινοπραξία, αλλά προέκυψε σημαντική απόκλιση από τα 344 εκατ. ευρώ της σύμβασης που η Βουλή ψήφισε. Το έργο «φορτωνόταν» με άλλα 150 εκατ. ευρώ, μαζί με τις καθυστερήσεις που με υπαιτιότητα του Δημοσίου υπήρχαν και την επικαιροποίηση που ήταν υποχρεωτικό να γίνει.
Στάλθηκε ερώτημα με υπογραφή Κατσιγιάννη (γ.γ. του ΥΠΕΧΩΔΕ) στην αρμόδια επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς το έργο είναι συγχρηματοδοτούμενο, αν μπορεί η υπάρχουσα εργολαβία να συνεχίσει και η απάντηση ήταν καταφατική. Στο υπουργείο, όμως, όπως ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν, επικράτησαν δεύτερες σκέψεις, αν δηλαδή η ανωγείωση της υποθαλάσσιας στη νέα παραλία εξυπηρετούσε τη σκοπιμότητα του έργου και με το δεδομένο ότι ο προβληματισμός για την τακτοποίηση της κίνησης δεν έβρισκε λύση αποτελεσματική.
Οι δεύτερες σκέψεις είναι, με μετροπόντικα, η υποθαλάσσια να καταλήξει στην οδό Πόντου στην Καλαμαριά για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός της υποθαλάσσιας, που είναι να κυκλωθεί η πόλη. Προκύπτει, όμως, θέμα εργολαβίας, αν δηλαδή μπορεί να συνεχίσει η υπάρχουσα ή αν θα χρειαστεί να επαναδημοπρατηθεί το έργο με τις «δεύτερες σκέψεις» να υλοποιούνται.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι θέμα πόρων για χρηματοδότηση του έργου δεν υπήρχε, με το δεδομένο ότι τα 92 εκατ. της κρατικής συμμετοχής, στα οποία ένα σημαντικό μέρος είναι κοινοτικά χρήματα, προβλέπεται να καταβληθούν με την ολοκλήρωση του έργου.
Θέμα υπάρχει με τα 2,5 χρόνια που χάθηκαν και αφαιρούνται από τον συνολικό χρόνο εκμετάλλευσης του έργου, από την κοινοπραξία για να αποπληρωθεί το έργο, αλλά και το επιπλέον κόστος των 150 εκατ. ευρώ για την κατασκευή του, με τα δεδομένα που η αρχαιολογία έχει θέσει και έχει αποδεχθεί η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού.