Η παραδοσιακή ανακατασκευή της ίδιας «πατέντας» http://users.thess.sch.gr/veccio/ereyna/patentes.htm
(Απόσπασμα Εισήγησης)
…Μια υπό στενή (μουσική) διαπραγμάτευση «εθνική-πολιτισμική ταυτότητα» -ως κάτι ιστορικά περίκλειστο και κατασκευασμένο έξω από τις κοινωνικά συνομολογημένες πολιτισμικές διαφοροποιήσεις, μακριά από την νεωτερική συνθήκη μιας συνεκτικής δημοκρατικής εθνικής αφήγησης- απέχει πολύ από την έκφραση της σολωμικής ελληνικής εθνικής αλήθειας. Η συναλληλία μιας διαπολιτισμικής θεώρησης στις δημιουργικές τομές ενός «ολιστικού» εθνικού μουσικού διακυβεύματος μόνο εγκυρότητα μπορεί να προσθέτει σ’ αυτό το ίδιο αλλά και στις μερικές αλήθειες που το ανατροφοδοτούν.
H τρέχουσα ελλειμματική διαπραγμάτευση του ζητήματος, στη στοχοθεσία και στις πρακτικές των Μουσικών Σχολείων, βρίσκει την χαλαρή «θεσμική» κάλυψη της στην κυριαρχούσα ανάδελφη θεώρηση μιας αντιεπιστημονικά παγιωμένης «ελληνικής παραδοσιακής μουσικής», σ’ ένα αυτοαναφορικό εθνοκεντρικό μουσικό-λαογραφικό πλαίσιο, μακριά από το ευνοϊκό γεωπολιτισμικό τοπίο που ιστορικά και συγχρονικά συνέχει τις ελληνικές μουσικές πρακτικές -αλλά και τις θεωρητικές τους κατακτήσεις- στο προνομιακό πεδίο της ανατολικής -κατά το σύστημα- μουσικής και των συμφραζόμενων της ποικίλων επίμονων προφορικών μουσικών παρακαταθηκών.
Με ευθαρσώς δηλωμένη εξαίρεση το ΑΤΕΙ της Άρτας -που αρθρώνει μια θεώρηση της μουσικής (και) σε μια ευρεία πολιτισμική αντίληψη- τα τμήματα μουσικών σπουδών, ως επί το πλείστον, δίνουν την εικόνα ότι επαναπαύονται ή και επιμένουν φανατικά σε μια παραδοσιακή ανακατασκευή της ίδιας «πατέντας» χωρίς να δίνουν τα σημάδια μιας επιστημολογικής επαναδιαπραγμάτευσης μέσα στους «νέους» όρους του επιστημονικού πεδίου.
Θεσμικά τουλάχιστον, αυτοί είναι οι ταγοί, από την τριτοβάθμια εκπαίδευση οφείλει να ξεκινάει αλλά και να στηρίζεται ο εκάστοτε επαναπροσδιορισμός (και) των εκπαιδευτικών πραγμάτων. Η όποια σύγχρονη αντίληψη για την «παραδοσιακή μουσική» δεν μπορεί ακαδημαϊκά να τελειώνεται μέσα σε μια κλειστή ως προς το παρελθόν και το μέλλον, τον τόπο και τον χρόνο, αντίληψη, για μια απο-τελειωμένη και αδιάκριτα χρηστική «παράδοση», παραγνωρίζοντας την παραλαβή της αλλά και τη νεωτερικότητα που αυτή -εκ παραδόσεως- τροφοδοτεί.
Βασίλης Βέτσος
http://users.thess.sch.gr/veccio/
Παρέμβαση στην 3η συνεδρία της Διημερίδας (Συνεδρίου) της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων Μουσικών Σχολείων με θέμα: « Τα Μουσικά Σχολεία στην Ελλάδα / Μουσική & Παιδεία – Αναδρομή, αξιολόγηση και προοπτικές» Ξάνθη 16 & 17 Μαρτίου 2007
http://mousikoforum.multiply.com/journal/item/20