Με μοναδικό θέμα την Προκαταρκτική Περιβαλλοντική Εκτίμηση και Αξιολόγηση (ΠΠΕΑ), που έχει εκδοθεί για το έργο των εξορύξεων χρυσού στο Πέραμα του Έβρου, συνεδρίασε εκτάκτως την Παρασκευή το περιφερειακό συμβούλιο ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Η γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Περιφέρειας ΑΜ-Θ επί της ΠΠΕΑ που ζητήθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, παρουσιάστηκε από την κ. Μιρέλη Παρασκευή.
Λόγω των μη αντιστρεπτών και σοβαρών επεμβάσεων στο φυσικό περιβάλλον και πολλαπλών επιπτώσεων σε αυτό, η Υπηρεσία της ΠΑΜ-Θ γνωμοδοτεί αρνητικά επί της Προμελέτης για το Πέραμα.
Στις παρατηρήσεις της υπηρεσίας τονίστηκε ότι το έργο λόγω του είδους και του μεγέθους του θα έχει εξαιρετικά σοβαρές και μόνιμες επιπτώσεις στην μορφολογία, το τοπίο, στην αισθητική αξία της φύσης, τα οικοσυστήματα και τις χρήσεις γης της περιοχής επέμβασης. Επίσης, από την εν λόγω μελέτη προκύπτει η πλήρης εξάντληση των προσδιορισθέντων μεταλλευτικών αποθεμάτων στα ευκατέργαστα οξειδωμένα πετρώματα στη θέση του έργου, γεγονός που δεν συμβαδίζει με το θεμελιώδη κανόνα της βιώσιμης ανάπτυξης. Επιπλέον το έργο είναι ασυμβίβαστο με τις προτεραιότητες και τις στρατηγικές επιλογές του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού αλλά και επεμβαίνει σε ρέματα, κάτι που απαγορεύεται από τη νομολογία.
Θανάσης Μακρής – Περιφερειακός Σύμβουλος Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης : Οι κίνδυνοι από την επένδυση χρυσού, όχι μόνο είναι ορατοί, αλλά “βροντοφωνάζουν”
Το θέμα της εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσού στην περιοχή της Θράκης είναι από τα λίγα θέματα που έχουν την ικανότητα να κρατούν τους πολίτες των Νομών Ροδόπης και Έβρου αλλά και των πολιτικών σε εγρήγορση και κινητικότητα τα τελευταία 12 χρόνια. Η Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατατέθηκε στο Υπουργείο Περιβάλλοντος διαφοροποιείται ουσιαστικά ως προς το ποσοστό υγρασίας των τοξικών αποβλήτων της μεταλλουργίας χρυσού σε σχέση με την αντίστοιχη Προμελέτη του 1999. Η μέθοδος επεξεργασίας παραμένει η γνωστή από τα παλιά κυάνωση.
Η θανάσιμη δόση Κυανιούχου Νατρίου εξακολουθεί να παραμένει η ίδια για τον άνθρωπο, και είναι 0,1 γραμμάριο περίπου. Η κυάνωση με τον ίδιο τρόπο που διαλύει τα ίχνη χρυσού από το αλεσμένο πέτρωμα, διαλύει ταυτόχρονα και όλα τα βαριά μέταλλα που υπάρχουν στον πέτρωμα όπως Αρσενικό, Μόλυβδο, Κάδμιο τα οποία είναι τοξικά για τον άνθρωπο, τους έμβιους οργανισμούς, τα ύδατα, γεγονός βέβαια που αποσιωπάται. Ότι δεν μας συμφέρει αποσιωπάται γιατί έτσι γίνεται το «Έργο χρυσού Περάματος» πιο ελκυστικό.
Το μόνο που έχει αλλάξει από το 1999 μέχρι σήμερα είναι η τιμή του χρυσού στα διεθνή χρηματιστήρια. Η τιμή του χρυσού έχει αυξηθεί 6 φορές σε αυτό το διάστημα, γεγονός από μόνο του προκλητικό, αλλά ικανό να μας εξηγήσει το λόγο που η καναδική εταιρεία με το ελληνικό όνομα επιθυμεί πάση δική μας θυσία [η θυσία σίγουρα δεν αφορά την εταιρεία] να αδειοδοτηθεί.
Και όμως βάσει της Προμελέτης, 1 γραμμάριο χρυσού σε 1000 κιλά πετρώματος για την εταιρεία αποτελεί εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα! Καθώς η αδειοδότηση περνά και από την τοπική κοινωνία, από όλους εμάς δηλαδή, η εταιρεία στρέφεται προς τα εκεί που προσδοκά να βρει ευήκοα ώτα. Στρέφεται προς όσους οι συνειδήσεις δεν απαιτούν πολλά να καμφθούν, προς όσους η περιβαλλοντική βλάβη κοστίζει ελάχιστα, προς όσους έχουν κάποιο ρόλο θεσμικό ή μη. Όσοι παίρνουν απόφαση κεντρικά πρέπει να σεβαστούν τις επιλογές της τοπικής κοινωνίας.
Με όλες τις παραμέτρους της διαδικασίας εξόρυξης και επεξεργασίας να μένουν ίδιες, προκαλεί τουλάχιστον αίσθηση η αλλαγή τακτικής κάποιων μελών της κοινωνίας οι οποίες εκφράστηκαν την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου στο Περιφερειακό Συμβούλιο ΑΜ-Θ. Τις πταίει;
Ο επικεφαλής της Οικολογικής Αλληλεγγύης στην Αν. Μακεδονία και Θράκη Θανάσης Μακρής, παρατηρώντας πως πρόσφατα η εταιρεία διοργάνωσε ταξίδι στη Φινλανδία και όχι στην Τουρκία όπου έχει δικό της ορυχείο, και απαντώντας στην αναφορά περί δημοψηφίσματος, διερωτήθηκε ρητορικά: «Μήπως υπάρχει οργανωμένη επικοινωνιακή εκστρατεία για να χειραγωγηθεί το δημοψήφισμα; Γιατί να χρειάζεται το δημοψήφισμα όταν σύσσωμη η τοπική κοινωνία έχει ήδη εκφραστεί;». Τέλος, επανέλαβε με νόημα, ότι «χρυσορυχεία δεν υπάρχουν στην αναπτυγμένη δυτική Ευρώπη αλλά σε χώρες με οικονομική υστέρηση». Κατέληξε δε οτι “οι κίνδυνοι από την επένδυση όχι μόνο είναι ορατοί, αλλά “βροντοφωνάζουν”.