Έχει κανείς καμιά ιδέα για κάποια άλλη δράση που να έχει σχέση με το περιβάλλον και την οικολογία; Κάτι που να κάνει καλό στο περιβάλλον του νομού Θεσσαλονίκης 🙂 ;
aigaiopelagitis
Ρε παιδιά, τώρα το διαβάζω και συνειδητοποιώ το μέγεθος του εγκλήματος και μένω με το στόμα ανοιχτό! Στο Μελισσουργό που; Δίπλα στο χωριό; Εκεί που είχαν φτιάξει οι ντόπιοι πάρκο με αναψυκτήριο με λεφτά της ΕΟΚ και τους τα μάζεψε ο χείμαρρος;;; Εκεί ρε παιδιά είναι προστατευμένη ζώνη της Ραμσάρ!!!
ntakolas
Για efi
Ναι. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε τις αερογέφυρες ή να μπουν αναρριχητικά, κατά κόρον το κάνουν στο εξωτερικό. Δεντροφύτευση θα κάνουμε αλλά μας πρόλαβε ο …ανεκδιήγητος Νομάρχης. Η δεντρ. να ακολουθεί κάθε φορά κάποιο άξονα, π.χ ανάχωμα Πυλαίας σε συνδυασμό με τον άτυπο ποδηλατόδρομο. Να πιέσουμε για τον ανύπαρκτο “παραλιακό δρόμο” Μέγαρο Μουσικής” –>Παλατάκι. Προτάσεις σας μικρές αρχιτεκτονικές να τις φέρνουμε στο Νομ Συμβ για έγκριση. Και ενεργειακές… Να γίνουν όλα τα φωτιστικά της παραλίας ηλιακά. Και η Αριστοτέλους του Παπαγ με τα τραπεζάκια να γίνει με ηλιακές – ηλεκτρικές ομπρέλλες (χωρίς τραπεζ). Για τα δικαιώματα παρέμβαση σε θέματα π΄χ Σχολής Τυφλών (έχουμε post). Ιδέες πολλές. Συμμετοχή μηδέν.
Φυσικά και έχω απογοητευτεί, δεν είμαι χθεσινή. Αλλά δεν είμαι λοβοτομημένη. Και τι έγινε που έχω απογοητευτεί δηλαδή; Σταμάτησα να βλέπω τι μου αρέσει και τι όχι; Να σταματήσω να μιλάω; Άντε να πάμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Άλλος γεννιέται απογοητευμένος, και άλλος είναι ογδόντα χρονών και σκέφτεται τρόπους να βελτιώσει τη ζωή του. Μπορεί να γίνει κάτι μπορεί και να μη γίνει.
Επίσης:
«Eνα άλλο μέλλον μπορεί να χρειάζεται ένα άλλο παρελθόν». Ο Μάρκ Μαζάουερ κλείνει μ’ αυτήν τη σκέψη το βιβλίο του για την ιστορία της Θεσσαλονίκης με τίτλο «Θεσσαλονίκη-Πόλη των φαντασμάτων. Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, 1430-1950». http://www.sek-ist.gr/61/sak61biblio.htm
” Ένας μάταιος αγώνας αξίζει περισσότερο από μια μάταιη ζωή”, γραμμένο σε τοίχο πίσω από τη Μυροβόλο στην Πολίχνη
“Το μέλλον σχεδιάζεται στο παρόν” Αντρέας Πουσίνης, ξάδερφος.
cirut
Και ένα άλλο κόσμο, ίσως…Ευτυχώς δεν απογοητεύτηκες (φαίνεται) ακόμα ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (Τα εμπόδια ξέρουμε να τα πολεμάμε)…..
Πάντως σίγουρα μ’ αυτό το παρόν ως παρελθόν, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέλλον. Αφιερωμένο στο θετικισμό σου, λοιπόν (από ανέκδοτες γραφές):
«Περάσαμε χαρές σαν ατέλειωτη αυγή. Νιώθαμε πως τα όνειρα μας συναντιούνται με τα όνειρα των άλλων. Αλλά λαθέψαμε. Μα δεν θα γίνουμε εμείς σα τα χειμωνιάτικα κοπαδίσια πουλιά, που ψόφησαν απ’ το κρύο μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν. Θα καθίσουμε εδώ. Στο σημείο αυτό της ιστορίας ν’ αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν το κάναμε. Θα πολεμάμε κι ας έχουμε τόσο πόνο στην ψυχή και χίλια ερωτηματικά στο μυαλό μας. Σα σκουπιδιάρικα αμάξια, που σέρνουν τόνα τάλλο, θα ξαναπάρουμε τις ανηφόρες. Για την ώρα, που έγινε χρόνια, κάναμε τον πόνο περιφραστική έκφραση αγάπης για όλους.
Μα είμαστε ο κόσμος του σύμπαντος.”….
Tι να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που εγκρίνει το κάψιμο των βιβλίων. Πάντως χαλάλι. Kατάφερε να κόψει τόσα δέντρα και δεν άνοιξε μύτη. Mας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνάνε … Πού ήταν τα κανάλια; Πού ήταν ο κόσμος ; Αφήνουμε τον Nομάρχη να παρελαύνει στα κανάλια, και τώρα που ήταν μια ευκαιρία να τον μαυρίσουμε επικοινωνιακά τη γλίτωσε χωρίς γρατζουνιά. Kρίμα …
cirut ακόμα και μόνο για λόγους πολιτικής δε συμφωνώ με την τακτική του να λέμε ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι όλα είναι τελειωμένα, ότι δε μπορεί να υπάρξει άλλο μέλλον κλπ. Βέβαια αν δε πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει, το πιθανότερο είναι ότι δε θα γίνει, εφόσων δε θα προσπαθήσω πολύ, θα έχω πείσει και τους άλλους ότι τίποτα δε γίνεται να μη κουραζόμαστε τζάμπα, και μετά θα λεω ορίστε είχα δίκιο, θα έχω δίκιο; Δε ξέρω. Δε μπορούμε να κάνουμε ότι κάνουμε χωρίς να προκαταβάλουμε τους άλλους και τους εαυτούς μας ότι τίποτα δεν αλλάζει; Στο κάτω κάτω δε ξέρουμε, και είναι κρίμα να τραβάμε κάτω και τους άλλους.
cirut
Παρερμηνεία…. Δηλώνω “ασύμβατος” με τα κρατούντα και έτσι θα τα αντιμάχομαι, όποια κι αν είναι, όσοι κι αν είμαστε, ό,τι κι αν γίνει. Μεγαλοστομίες θα μου πεις, αλλά δεν είναι λίγοι που σκέφτονται έτσι. Η πρώτη αλλαγή -νίκη είναι η συναίσθηση της ύπαρξης τους. Δεν είμαι ηττοπαθής. Οργή είναι. Όχι για το “σύστημα”, αυτό τη δουλειά του κάνει και μεις το παλεύουμε, όσο μπορούμε. Η οργή είναι για τους “δηλωσίες”, γι’ αυτούς που μπορούν και δεν κάνουν, γι’ αυτούς που ξέρουν και δε μιλούν. Βόλεψη το λένε….
Παράθεση: magicasland » Ο (λαθρο)υλοτόμος Ψωμιάδης
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=145952
http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/showprel?service=3&maindoc=5892341
http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=8489
“Πήραμε αυτήν την πρωτοβουλία με στόχο να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις της Θεσσαλονίκης επ’ ωφελεία των ίδιων των πολιτών, να περάσουμε το μήνυμα της ενεργούς συμμετοχής όλων στην προστασία του περιβάλλοντος, να δημιουργήσουμε ένα ετήσιο «θεσμό» αναδάσωσης ή κάποιας άλλης δράσης που θα έχει σχέση με το περιβάλλον και την οικολογία” τόνισε, μεταξύ άλλων, στη σημερινή συνέντευξη Τύπου ο νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης……..
Το κείμενο είναι φρέσκο 🙂
Έχει κανείς καμιά ιδέα για κάποια άλλη δράση που να έχει σχέση με το περιβάλλον και την οικολογία; Κάτι που να κάνει καλό στο περιβάλλον του νομού Θεσσαλονίκης 🙂 ;
Ρε παιδιά, τώρα το διαβάζω και συνειδητοποιώ το μέγεθος του εγκλήματος και μένω με το στόμα ανοιχτό! Στο Μελισσουργό που; Δίπλα στο χωριό; Εκεί που είχαν φτιάξει οι ντόπιοι πάρκο με αναψυκτήριο με λεφτά της ΕΟΚ και τους τα μάζεψε ο χείμαρρος;;; Εκεί ρε παιδιά είναι προστατευμένη ζώνη της Ραμσάρ!!!
Για efi
Ναι. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε τις αερογέφυρες ή να μπουν αναρριχητικά, κατά κόρον το κάνουν στο εξωτερικό. Δεντροφύτευση θα κάνουμε αλλά μας πρόλαβε ο …ανεκδιήγητος Νομάρχης. Η δεντρ. να ακολουθεί κάθε φορά κάποιο άξονα, π.χ ανάχωμα Πυλαίας σε συνδυασμό με τον άτυπο ποδηλατόδρομο. Να πιέσουμε για τον ανύπαρκτο “παραλιακό δρόμο” Μέγαρο Μουσικής” –>Παλατάκι. Προτάσεις σας μικρές αρχιτεκτονικές να τις φέρνουμε στο Νομ Συμβ για έγκριση. Και ενεργειακές… Να γίνουν όλα τα φωτιστικά της παραλίας ηλιακά. Και η Αριστοτέλους του Παπαγ με τα τραπεζάκια να γίνει με ηλιακές – ηλεκτρικές ομπρέλλες (χωρίς τραπεζ). Για τα δικαιώματα παρέμβαση σε θέματα π΄χ Σχολής Τυφλών (έχουμε post). Ιδέες πολλές. Συμμετοχή μηδέν.
Εγώ σκέφτηκα απλά άλλο νομάρχη.
Και ένα άλλο κόσμο, ίσως…Ευτυχώς δεν απογοητεύτηκες ακόμα
Φυσικά και έχω απογοητευτεί, δεν είμαι χθεσινή. Αλλά δεν είμαι λοβοτομημένη. Και τι έγινε που έχω απογοητευτεί δηλαδή; Σταμάτησα να βλέπω τι μου αρέσει και τι όχι; Να σταματήσω να μιλάω; Άντε να πάμε να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Άλλος γεννιέται απογοητευμένος, και άλλος είναι ογδόντα χρονών και σκέφτεται τρόπους να βελτιώσει τη ζωή του. Μπορεί να γίνει κάτι μπορεί και να μη γίνει.
Επίσης:
«Eνα άλλο μέλλον μπορεί να χρειάζεται ένα άλλο παρελθόν». Ο Μάρκ Μαζάουερ κλείνει μ’ αυτήν τη σκέψη το βιβλίο του για την ιστορία της Θεσσαλονίκης με τίτλο «Θεσσαλονίκη-Πόλη των φαντασμάτων. Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Εβραίοι, 1430-1950».
http://www.sek-ist.gr/61/sak61biblio.htm
” Ένας μάταιος αγώνας αξίζει περισσότερο από μια μάταιη ζωή”, γραμμένο σε τοίχο πίσω από τη Μυροβόλο στην Πολίχνη
“Το μέλλον σχεδιάζεται στο παρόν” Αντρέας Πουσίνης, ξάδερφος.
Και ένα άλλο κόσμο, ίσως…Ευτυχώς δεν απογοητεύτηκες (φαίνεται) ακόμα ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (Τα εμπόδια ξέρουμε να τα πολεμάμε)…..
Πάντως σίγουρα μ’ αυτό το παρόν ως παρελθόν, δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέλλον. Αφιερωμένο στο θετικισμό σου, λοιπόν (από ανέκδοτες γραφές):
«Περάσαμε χαρές σαν ατέλειωτη αυγή. Νιώθαμε πως τα όνειρα μας συναντιούνται με τα όνειρα των άλλων. Αλλά λαθέψαμε. Μα δεν θα γίνουμε εμείς σα τα χειμωνιάτικα κοπαδίσια πουλιά, που ψόφησαν απ’ το κρύο μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν. Θα καθίσουμε εδώ. Στο σημείο αυτό της ιστορίας ν’ αναρωτιόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν το κάναμε. Θα πολεμάμε κι ας έχουμε τόσο πόνο στην ψυχή και χίλια ερωτηματικά στο μυαλό μας. Σα σκουπιδιάρικα αμάξια, που σέρνουν τόνα τάλλο, θα ξαναπάρουμε τις ανηφόρες. Για την ώρα, που έγινε χρόνια, κάναμε τον πόνο περιφραστική έκφραση αγάπης για όλους.
Μα είμαστε ο κόσμος του σύμπαντος.”….
Tι να περιμένει κανείς από έναν άνθρωπο που εγκρίνει το κάψιμο των βιβλίων. Πάντως χαλάλι. Kατάφερε να κόψει τόσα δέντρα και δεν άνοιξε μύτη. Mας αξίζουν αυτοί που μας κυβερνάνε … Πού ήταν τα κανάλια; Πού ήταν ο κόσμος ; Αφήνουμε τον Nομάρχη να παρελαύνει στα κανάλια, και τώρα που ήταν μια ευκαιρία να τον μαυρίσουμε επικοινωνιακά τη γλίτωσε χωρίς γρατζουνιά. Kρίμα …
cirut ακόμα και μόνο για λόγους πολιτικής δε συμφωνώ με την τακτική του να λέμε ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι όλα είναι τελειωμένα, ότι δε μπορεί να υπάρξει άλλο μέλλον κλπ. Βέβαια αν δε πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει, το πιθανότερο είναι ότι δε θα γίνει, εφόσων δε θα προσπαθήσω πολύ, θα έχω πείσει και τους άλλους ότι τίποτα δε γίνεται να μη κουραζόμαστε τζάμπα, και μετά θα λεω ορίστε είχα δίκιο, θα έχω δίκιο; Δε ξέρω. Δε μπορούμε να κάνουμε ότι κάνουμε χωρίς να προκαταβάλουμε τους άλλους και τους εαυτούς μας ότι τίποτα δεν αλλάζει; Στο κάτω κάτω δε ξέρουμε, και είναι κρίμα να τραβάμε κάτω και τους άλλους.
Παρερμηνεία…. Δηλώνω “ασύμβατος” με τα κρατούντα και έτσι θα τα αντιμάχομαι, όποια κι αν είναι, όσοι κι αν είμαστε, ό,τι κι αν γίνει. Μεγαλοστομίες θα μου πεις, αλλά δεν είναι λίγοι που σκέφτονται έτσι. Η πρώτη αλλαγή -νίκη είναι η συναίσθηση της ύπαρξης τους. Δεν είμαι ηττοπαθής. Οργή είναι. Όχι για το “σύστημα”, αυτό τη δουλειά του κάνει και μεις το παλεύουμε, όσο μπορούμε. Η οργή είναι για τους “δηλωσίες”, γι’ αυτούς που μπορούν και δεν κάνουν, γι’ αυτούς που ξέρουν και δε μιλούν. Βόλεψη το λένε….