Μια μικρή αντιρατσιστική αφιέρωση
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια μεγάλη σφαίρα. Να έτσι σα μπάλα. Στη μέση είχε μια μεμβράνη και απ’ τις δυο πλευρές της το ίδιο υγρό. Μέσα στο υγρό, απ’ τη μια μεριά, είχε μαύρα μικρά σωματίδια κι απ’ την άλλη άσπρα. Όλα τα σωματίδια κινούνταν με ταχύτητα σε σκόρπιες κατευθύνσεις.
Τα άσπρα φαινόταν πιο κινητικά…
Που και που κάποια σωματίδια χτυπούσαν πάνω στο σύνορο, τη μεμβράνη. Τα μαύρα βλέποντας πως είναι πιο αδύναμα αποφάσισαν ότι θα ζήσουν στο δικό τους μισό. Τα άσπρα, παίρνοντας φόρα, χτυπούσαν μανιασμένα τη μεμβράνη. Κάποια στιγμή μάλιστα την τρύπησαν κι άρχισαν να εισβάλουν στο χώρο των μαύρων. Άρχισαν να ρουφούν τις ουσίες του υγρού στο χώρο των μαύρων και να παχαίνουν. Ύστερα γύριζαν ευχαριστημένα στο δικό τους μισό, απολαμβάνοντας τη δύναμη τους.
Όλο και πιο πολλά άσπρα επανέλαβαν το εγχείρημα, ήταν άλλωστε και ισχυρότερα. Σαν ισχυρά που ήταν έβαλαν κανονισμούς και νόρμες. Μείωση του πολλαπλασιασμού τους και τα ανάλογα.
Με τον καιρό ο χώρος των μαύρων σωματιδίων εξασθένισε σημαντικά φέρνοντας τα σε απελπισία. Και κει στην απελπισιά τους έγινε το θαύμα. Κάποια μαύρα βρήκαν τις τρύπες που ανοίξαν τα άσπρα στη μεμβράνη και τόλμησαν να εισβάλλουν στο χώρο των κραταιών λευκών. Κι άλλα μαύρα ακολούθησαν το πετυχημένο εγχείρημα κι ύστερα κι άλλα, κι άλλα. Επειδή μάλιστα δεν είχαν βάλει και κανονισμούς πολλαπλασιασμού, είχαν γίνει τόσα που και τι άλλο να κάναν. Η μεμβράνη είχε γίνει πια σαν σουρωτήρι. Σιγά σιγά μάλιστα εξαφανίστηκε εντελώς. Τα μαύρα έκαναν μαζική εισβολή. Τα λευκά πανικοβλήθηκαν.
“Σταματήστε τα,” φώναζαν…”Απαγορεύεται.”
Ποιος όμως να ακούσει. Τα μαύρα δεν ξέραν από νόμους κι ούτε θέλαν να καταλάβουν. Συνέχισαν την άτακτη επίθεση, νύχτα μέρα σε ανοργάνωτα μπουλούκια. Και κει στο χαλασμό κάποιο άσπρο αναφώνησε,
“Τη μεμβράνη, να βάλουμε τη μεμβράνη, την καταστρέψαν οι άγριοι….”
Τα λευκά συμφώνησαν με ενθουσιασμό. Προσπάθησαν να σηκώσουν με βία τη μεμβράνη. ΄Ηταν όμως πια αδύνατο. Τα μαύρα αναπηδούσαν από κάθε μεριά. Σιγά σιγά το τοπίο άρχισε να γίνεται ασπρόμαυρο στον παλιό χώρο των άσπρων.
Τα μαύρα κατέκλυσαν και την πλατεία Πιγκάλ και το Βερολίνο και το Άμστερνταμ και το Μπέρμινχαμ και το Mόσαϊντ στο Μάντσεστερ, και το Σκερμπέκ στις Βρυξέλλες…
Νίκος Τακόλας