Ένας αφανής παράγοντας, καταστρέφει την υγεία των εργαζομένων. Οι επαγγελματικές αρρώστειες. Άνθρωποι ζουν ζωές τσεκουρεμένες, με απαράδεκτη ποιότητα, σε οδύνη, παράταιρη φθορά και γρήγορο θάνατο. Μεταξύ άλλων, στην ΕΕ των 27, το 25% των εργαζομένων πάσχουν από οσφυαλγία και το 23% από μυαλγίες, το συνηθέστερο πρόβλημα.
Η Ευρωπαϊκή Εβδομάδα για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία, η οποία διοργανώθηκε από τις 22 έως τις 26 Οκτωβρίου και στην Ελλάδα, ανέδειξε ένα σημαντικό πρόβλημα, τόσο στον τομέα της υγείας όσο και της οικονομίας: τις μυοσκελετικές παθήσεις (ΜΣΠ) στο χώρο εργασίας. Έτσι λέγονται επισήμως, οι βλάβες σωματικών μερών, όπως οι μύες, οι σύνδεσμοι, οι τένοντες, οι αρθρώσεις, τα νεύρα ή το τοπικό κυκλοφορικό σύστημα και προκαλούνται κυρίως από χειρωνακτική μετακίνηση φορτίων, συχνές κάμψεις και στροφές του κορμού, επαναλαμβανόμενες κινήσεις, βαριά σωματική εργασία και δονήσεις του σώματος. Την κατάσταση επιδεινώνουν ο ρυθμός εργασίας, οι εργασιακές απαιτήσεις και το εργασιακό άγχος.
Η γεωργία και οι κατασκευές αποτελούν τους τομείς που εκτίθενται περισσότερο σε σωματικούς κινδύνους. Οι γυναίκες εκτίθενται λιγότερο σε φυσικούς παράγοντες κινδύνου, αν και οι εργασίες που προϋποθέτουν κινήσεις των χεριών και των βραχιόνων ή επίπονες και κουραστικές στάσεις, αφορούν εξίσου και τα δύο φύλα.
Οι περισσότερες ΜΣΠ που σχετίζονται με την εργασία, είναι σωρευτικές παθήσεις, που προκαλούνται από την παρατεταμένη έκθεση σε καταπονήσεις υψηλής ή χαμηλής έντασης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, οι ΜΣΠ μπορούν να είναι και σοβαροί τραυματισμοί όπως, για παράδειγμα, κατάγματα που επήλθαν κατά τη διάρκεια ατυχήματος.
Οι παθήσεις αυτές προσβάλλουν κυρίως τη ράχη, τον αυχένα, τους ώμους και τα άνω άκρα, αλλά μπορούν να εκδηλωθούν και στα κάτω άκρα (π.χ συνέπειες ορθοστασίας). Ορισμένες ΜΣΠ, όπως το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, (έντονες σε επαγγελματίες π.χ Ηλεκτρονικών Υπολογιστών) παρουσιάζουν σαφείς ενδείξεις και συμπτώματα. Άλλες ΜΣΠ δεν έχουν ειδικό χαρακτήρα επειδή εκδηλώνονται μόνο με πόνο ή ενοχλήσεις και χωρίς ένδειξη κάποιας σαφούς πάθησης.
Οι ΜΣΠ μειώνουν την απόδοση εργασίας και αυξάνουν τις κοινωνικές δαπάνες του κράτους. Το κόστος των ΜΣΠ για τους εργαζομένους, τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις είναι τεράστιο. Οι μυοσκελετικές παθήσεις προκαλούν προσωπική ταλαιπωρία και απώλεια εισοδήματος για τους εργαζομένους, μειώνουν την επιχειρηματική αποδοτικότητα για τους εργοδότες και αυξάνουν το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης για τις κυβερνήσεις.
Οι υποχρεώσεις των εργοδοτών
Οι εργοδότες πρέπει να θεσπίζουν διαδικασίες και μέτρα για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που σχετίζονται με την υγεία και την ασφάλεια. Δεν αρκεί όμως απλώς να εκπληρώνουν τις νομικές τους υποχρεώσεις. Οι εργοδότες πρέπει να επιδεικνύουν ουσιαστική δέσμευση για την υγεία και την ασφάλεια. Πρόκειται τελικά και για το “συμφέρον” τους. Η ορθή διαχείριση της ασφάλειας είναι καλή για την επιχείρηση και αποτελεί τεκμήριο αποτελεσματικής οργάνωσης.
Οι εργοδότες πρέπει:
– να προωθούν τις δράσεις που ξεκίνησαν στο πλαίσιο της πρώτης Ευρωπαϊκής Εβδομάδας για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία το 2000 με τίτλο «Γυρίστε την πλάτη στις ΜΣΠ”
– να γνωρίζουν τους κινδύνους των ΜΣΠ και την επίδρασή τους στην υγεία, περιλαμβανομένων των λιγότερο γνωστών ζητημάτων όπως η παρατεταμένη ορθοστασία και καθιστική εργασία, καθώς και οι παθήσεις των κάτω άκρων
– να εφαρμόζουν λύσεις καλής πρακτικής στους χώρους εργασίας για την πρόληψη των ΜΣΠ
– να διευκολύνουν την προσέγγιση της ολοκληρωμένης πρόληψης στο χώρο εργασίας μέσα από την αντιμετώπιση «του συνολικού φορτίου με το οποίο επιβαρύνεται το σώμα”
– να αυξάνουν την ευαισθητοποίηση για τον κίνδυνο ΜΣΠ και να προωθούν στους τομείς υψηλού κινδύνου και στις ομάδες εργατικού δυναμικού λύσεις καλής πρακτικής, όπως για παράδειγμα οι τομείς των υπηρεσιών, του λιανικού εμπορίου, της εκπαίδευσης, αλλά και οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι
– να διαχειρίζονται τα θέματα της διατήρησης, επιστροφής στην εργασία και αποκατάστασης των εργαζομένων που πάσχουν από ΜΣΠ.
Σχετικό άρθρο: www.kathimerini.gr
=============================================
Οδηγίες προς εργαζόμενους για τις επαγγελματικές αρρώστειες :
1. Να μάθουν να αναγνωρίζουν τις επαγγελματικές αρρώστειες, επειδή όταν εκδηλώνονται συμπτώματα είναι αργά
2. Να συζητούν με τον Τεχνικό Ασφάλειας, γιατρούς εργασίας και τις επιτροπές Υγιεινής για τα προβλήματα
3. Να χρησιμοποιούν τα εφόδια, που υποχρεούται ο εργοδότης να παρέχει (μάσκες, γυαλιά, γάντια, θώρακες, ωτοασπίδες, ασπίδια κλπ)
4. Να απαιτούν αποζημιώσεις και εκ των υστέρων, για νόσους που προκλήθηκαν από την εργασία (συνταξιούχοι που συνδέουν παθήσεις, με την παλιά δουλειά τους. Υπάρχουν ευνοϊκές Εοκικές ρυθμίσεις) και πάνω απ’ όλα προσωπική προσοχή και συντήρηση της υγείας με άθληση κλπ, που καταπολεμούν την επαγγελματική επίπτωση (πχ βάδην για καθιστική ζωή κλπ)
Νίκος Τακόλας, ntakolas@gmail.com
και η καθιστική δουλειά με 8ωρα και βάλε σε οθόνη και πληκτρολόγια είναι υπέυθυνη για πάρα πολλές παθήσεις, (καρπιαίος σωλήνας, ημικρανίες, προβλήματα στα μάτια, στη μέση, στην σπονδυλική στήλη, κλπ
“Ορισμένες ΜΣΠ, όπως το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, (έντονες σε επαγγελματίες π.χ Ηλεκτρονικών Υπολογιστών) παρουσιάζουν σαφείς ενδείξεις και συμπτώματα”…..
Κάπως αναφέρεται στο κείμενο, Κώστα. Είναι μια τυπική “σημερινή αρρώστεια”. Δυστυχώς, η υγεία είναι το χειρότερο και θλιβερότερο “εμπόρευμα” του εργαζόμενου, στην “ανταλλακτική” οικονομία του κεφαλαίου και του κέρδους. Η χαρά της δημιουργίας γίνεται εμπορευματοποιημένη εργασία και, πέραν της καταπίεσης και του άγχους, ανάλωση ζωής.
δεν την είχα προσέξει αυτή την παράγραφο. Αλλά επίσης πρέπει να λάβουμε και τις έμεσες αρρώστειες, κυρίως ψυχολογικής αιτίας από την εξοντωτική ρουτίνα, πχ βουλιμία, τσιγάρο, καφές, γλυκά, κλπ που καταναλώνονται ευρέως την ώρα της δουελιάς σε μια ανέλπιδα προσπάθεια επίτευξης κάποιας ευχάριστης στιγμής.
Πάντως τέτοιες “μελέτες” είναι τραγικό που δεν έχουν τον παραμικρό αντίκτυπο, όπως ακριβώς τα παρατηρητήρια για την μόλυνση ή τις καταστροφές του φυσικού περιβάλλοντος που καταντούν απολώς μια ακόμα πιασάρικη είδηση για τα ΜΜΕ. Μόνο λόγια και σχεδόν μηδέν πράξη
Δυστυχώς και τα κόμματα δεν έχουν ευαισθητοποιηθεί επαρκώς στο θέμα. Περιμένουν να ρθουν στην εξουσία τα ίδια και μετά θα….θα… γίνουν μια απ’ τα ίδια..
Η υγεία έπρεπε να είναι σημαία του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο απλά σπεκουλάρει στο ζήτημα. Διαφωνώντας σε χίλια άλλα, πιστεύω ότι η Σκανδιναβία και το μοντέλλο της κάνουν πολύ περισσότερα, από την αριστερή φρασεολογία των κομμάτων και την ληθαργική κατάσταση στην εφαρμογή…