Παρόλες τις δημοασκοπήσεις, η εκλογή του Ομπάμα δεν είναι σίγουρη. Ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ.
«Οι τεμπέληδες εξεγείρονται» και οι Ρεπουμπλικανοί εξοργίζονται… Χιλιάδες νέων ψηφοφόρων συμμετέχουν στον εθελοντικό «στρατό» εναντίον του Τζορτζ Μπους.
Δείτε υποτιτλισμένο το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ απο τη διαδικτυακή TV Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα του Σ. Κούλογλου.
Το παρακάτω από τον Ιό πρέπει να το έχουμε και εμείς υπόψιν:
Από τον Τομ και τον Μπάρακ στον Αλέξη
Οι εκτιμήσεις για τον νικητή των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ συγκλίνουν στο γεγονός ότι ο Μπάρακ Ομπάμα μπορεί να χάσει μόνο αν εμφανιστεί για μια ακόμα φορά το «φαινόμενο Μπράντλεϊ». Αυτό το «Bradley effect» παρουσιάστηκε με έντονο τρόπο στις εκλογές για τον κυβερνήτη της Καλιφόρνια το 1982. Ηταν τότε που ο επί χρόνια δήμαρχος του Λος Αντζελες (αφροαμερικανός) Τομ Μπράντλεϊ έχασε από τον Ρεπουμπλικάνο (λευκό) αντίπαλό του, ενώ οι δημοσκοπήσεις, ακόμα και τα exit polls, τον έβγαζαν νικητή με σημαντική διαφορά.
Διαπιστώθηκε τότε ότι πολλοί λευκοί ψηφοφόροι απέκρυπταν την πραγματική πρόθεσή τους «να μην ψηφίσουν έναν μαύρο», δηλώνοντας αναποφάσιστοι, ενώ σημαντικό μέρος φαίνεται ότι έλεγε συνειδητά ή ασυνείδητα ψέματα, φοβούμενο μην κατηγορηθεί για ρατσιστική συμπεριφορά. Από τότε έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις για την ορθότητα αυτής της θεωρίας, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί και συγκριτικές μελέτες για τις αποκλίσεις που παρουσιάζονται μεταξύ προβλέψεων των δημοσκοπήσεων και των πραγματικών εκλογικών αποτελεσμάτων σε περιπτώσεις που ο ένας υποψήφιος είναι λευκός και ο άλλος όχι.
Σε λίγα εικοσιτετράωρα θα γνωρίζουμε αν όλα αυτά είναι μια απλή απόδειξη των αδυναμιών ακόμα και του πιο τέλειου δημοσκοπικού μηχανισμού ή θα εφαρμοστούν για μια ακόμα φορά σε βάρος του Ομπάμα. Πάντως οι Δημοκρατικοί έχουν τις τελευταίες βδομάδες εντείνει τις προσπάθειές τους να μην παρουσιαστεί το «φαινόμενο Μπράντλεϊ», προβάλλοντας τον κίνδυνο και επιχειρώντας να πείσουν τους ψηφοφόρους τους να μην εφησυχάσουν.
Τηρουμένων των αναλογιών παρόμοιες ανατροπές διαπιστώνουμε στην Ευρώπη, με τα υψηλά ποσοστά ακροδεξιών υποψηφίων που δεν είχαν προβλεφτεί από τις δημοσκοπήσεις. Πρόκειται δηλαδή για το φαινόμενο οι πολίτες να κρύβουν στις δημοσκοπήσεις τις «μη πολιτικά ορθές» απόψεις τους. Μπορεί άραγε να έχει εφαρμογή και στη δική μας πολιτική ζωή αυτή η θεωρία; Αν κρίνουμε από τον κυρίαρχο ρόλο που έχουν ήδη καταλάβει οι δημοσκοπήσεις στον πολιτικό σχεδιασμό των κομμάτων, ίσως θα ήταν χρήσιμο να το επιχειρήσει κανείς. Το πρώτο που ίσως οφείλεται σε κάποιο ελληνικό «φαινόμενο Μπράντλεϊ» είναι η δημοσκοπική κατάρρευση του δικομματισμού. Οι εμφανιζόμενοι ως αναποφάσιστοι, αλλά και πολλοί απ’ αυτούς που καταψηφίζουν τα μεγάλα κόμματα, ίσως κρύβουν την αμηχανία ή και ντροπή μιας μερίδας των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων που δεν θα επιβεβαιωθεί στην πραγματική κάλπη.
Και ίσως εκείνος που κινδυνεύει περισσότερο από κάθε άλλον να πέσει θύμα αυτού του φαινομένου είναι o ΣΥΡΙΖΑ, που η εκτίναξη των ποσοστών του δεν αντιστοιχεί σε μια ανάλογη αγωνιστική έξαρση της κοινωνίας. Υπάρχει αντίδοτο σ’ αυτό το ενδεχόμενο; Μα αυτό που επιχειρούν τις τελευταίες βδομάδες οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ: η αναγνώριση του κινδύνου και η προβολή των συνεπειών που θα είχε η επικράτηση του αντιπάλου.
(Ελευθεροτυπία, 1/11/2008)
τελικά δεν εχασε ο Ομπαμα. Και αν μη τι αλλο η εκλογή του δινει μια νεα ωθηση στις προδευτικές -δημοκρατικές-οικολογικές δυναμεις παντου στον κόσμο..
και αποτελει και μια ηττα της θρησκοληπτης νεοσυντηρητικής και ακραια νεοφιλελευθερης δεξιας…παντου στον κόσμο(Αμερικανικης και εγχωριας)
η εκλογή Ομπαμα ευνοει στον χωρο των ιδεων
το προοδευτικό μετωπο αναπόσπαστο κομματι του οποίου ειναι και οι Οικολογοι Πρασινοι.