Όχι στο αδιέξοδο μοντέλο ανάπτυξης

Οι 5 υποθέσεις που εξετάζει το Σ.τ.Ε. στις 2-11-07 καθιστούν κενό γράμμα την προεδρική ρήση ότι «το περιβάλλον είναι εθνική υπόθεση »

Στις 2-11-2007 εξετάζονται από το Συμβούλιο της Επικρατείας πέντε σημαντικές υποθέσεις, που δείχνουν τη διάσταση την οποία έχουν προσλάβει οι συνέπειες των αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών που εφαρμόζονται και προωθούνται εδώ και δεκαετίες.

1. Η περιοχή του Μητροπολιτικού Πάρκου Γουδή, που έχει εξαγγελθεί από τρεις πρωθυπουργούς (Γ. Ράλλης, Α. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης) έχει ήδη δεχτεί και δέχεται συνεχώς τόσες νέες χωροθετήσεις κτιρίων και χρήσεων, κατατμήσεις και περιφράξεις που κινδυνεύουν να αναιρέσουν τη δυνατότητα υλοποίησής του. Η περίπτωση της προσωρινής κατασκευής του γηπέδου Μπάντμιντον για Ολυμπιακή χρήση, που υποδείχτηκε ως λύση από τις πολεοδομικές μελέτες και τη νομοθεσία, όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε μετά τους αγώνες αλλά αντίθετα νομιμοποιήθηκε εκ των υστέρων ως αυθαίρετη, επί υφυπουργίας της κας Φ. Πάλλη Πετραλιά, με αρμόδιο υπουργό Πολιτισμού τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή, χωρίς μελέτη και πρόβλεψη για την υλοποίηση του Πάρκου.

Μάλιστα, παραδόθηκε εσπευσμένα σε μακροχρόνια μίσθωση δεκαετιών. Ακόμη και αν δικαιωθεί αυτή η υπόθεση που εξετάζεται από το ΣτΕ, μετά από προσφυγή της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, οι πολίτες θα πρέπει να συνεχίσουν να διεξάγουν μακροχρόνιους αγώνες και να καταβάλουν υπέρβαρα κόστη για να πείσουν την Κυβέρνηση αλλά και τους γύρω Δήμους, αυτό που υπαγορεύει το ίδιο το δημόσιο συμφέρον για την Αθήνα: τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στου Γουδή.

2. Στην περίπτωση του Ελαιώνα, η νομοθεσία προβλέπει τη δημιουργία ενός μεγάλου πνεύμονα πρασίνου και εξυγίανση αλλά οι πολιτικές των κυβερνήσεων και των γύρω Δήμων οδηγούν σε αποσπασματικές εντάξεις στο σχέδιο, χωρίς συνολική ρύθμιση. Ακόμη και χώροι χαρακτηρισμένοι ως πράσινο αποχαρακτηρίζονται για να εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια και όχι η υλοποίηση ενός ακόμη αναγκαίου πνεύμονα πρασίνου.

Τα ιδιωτικά εμπορικά και κατασκευαστικά συμφέροντα ιεραρχούνται πάνω από το δημόσιο συμφέρον. Ακόμη και αν δικαιωθεί αυτή η υπόθεση από το ΣτΕ, μετά από την προσφυγή της Επιτροπής Αγώνα για τον Ελαιώνα, που υποστηρίζει ότι δεν έγιναν οι νόμιμες εισφορές σε γη και ότι υπήρχε οικονομική ζημία του δημοσίου, οι πολίτες ξέρουν ότι θα πρέπει να συνεχίσουν να διεξάγουν μακροχρόνιους αγώνες και να καταβάλουν υπέρβαρα κόστη για να πείσουν τις κυβερνήσεις για το αυτονόητο.

3. Στην περίπτωση της υπογειοποίησης του Προαστιακού, που προβλεπόταν από τον ολυμπιακό σχεδιασμό, οι Οικολόγοι Πράσινοι υποστηρίζουν την πλήρη υπογειοποίησή του μέχρι τον Πειραιά και την απόδοση της επιφάνειας για ελεύθερους χώρους και γραμμικό πράσινο από τα Σεπόλια μέχρι τον Πειραιά, και ενοποίηση των περιοχών που σήμερα είναι διχοτομημένες. Οι πολίτες, αντί αυτού, αντιμετωπίζουν εμμονή στην επίγεια λύση, εχθρότητα από το Δήμο Αθηναίων και το δημόσιο, τραμπουκισμούς και απειλές, καθώς η εξυπηρέτηση των κατασκευαστικών συμφερόντων του Προαστιακού αλλά και των ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων που έχουν εκδηλωθεί για το χτίσιμο μεγάλων εκτάσεων του δημοσίου κατά μήκος των γραμμών (Σταθμός Λαρίσης, Στ. Πελοποννήσου, Ρούφ, Πειραιάς) ιεραρχούνται ως πιο σημαντικά από την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

4. Στην περίπτωση της προστατευόμενης περιοχής της Μονής Τοπλού στον Κάβο Σίδερο της Κρήτης, οι πολίτες έχουν προσφύγει στο ΣτΕ για περιβαλλοντικούς λόγους, κατά μιας τεράστιας τουριστικής επιχείρησης που προβλέπει τουριστικά χωριά 7.000 κατοίκων, τρία γήπεδα γκολφ και κατασκευή εμπορικών κλπ χώρων. Δικαίως οι πολίτες και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν με ανακοίνωσή τους όχι μόνο να μην γίνει αυτή η τεράστια επέμβαση αλλά και να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 24 του Συντάγματος και ταυτόχρονα να αποσυρθεί το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο Τουρισμού. Οι Οικολόγοι Πράσινοι υπογραμμίζουν ότι η επί δεκαπενταετία μεθόδευση των κυβερνήσεων για την υλοποίηση αυτού του επιχειρηματικού σχεδίου δείχνει την προτεραιότητα που δίνουν στα ιδιωτικά συμφέροντα και όχι στην προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος.

5. Η κραυγαλέα περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου, που έχει απορριφθεί επανειλημμένα στο παρελθόν από το ίδιο το ΣτΕ, συναντά την επιμονή του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ να προωθήσει τμηματικά την εκτροπή με αναγκαστική απαλλοτρίωση στη Μεσοχώρα, κάτι που ανάγκασε τους κατοίκους να προσφύγουν και πάλι στο ΣτΕ. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι αντίθετοι με αυτή την εκτροπή της λογικής και τα στελέχη τους έχουν ασχοληθεί σοβαρά στο παρελθόν, στηρίζοντας τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, που έχουν δώσει τεράστιους αγώνες και έχουν εξασφαλίσει σειρά θετικών αποφάσεων από το ΣτΕ και διεθνή υποστήριξη. Αν έχει κάτι σημασία είναι η υλοποίηση μιας άλλης, οικολογικής πολιτικής για το νερό και το μέλλον της γεωργίας και όχι η ψηφοθηρική προσκόλληση σε έργα φαραωνικού τύπου, που εγκαταλείπονται διεθνώς.

Και οι 5 αυτές περιπτώσεις αποτελούν ένα μικρό δείγμα της αδιέξοδης πορείας του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης και καθιστούν κενό γράμμα ακόμη και τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι εθνική υπόθεση.

Επίσης, υπογραμμίζουν με έμφαση την απουσία διαβούλευσης με τους πολίτες, το δημοκρατικό έλλειμμα που συντηρούν και μεγεθύνουν οι αδιέξοδες πολιτικές.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι:

συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες των πολιτών για τις 5 αυτές περιπτώσεις
υποστηρίζουμε το αίτημα για μια σύγχρονη, σοβαρή και αποτελεσματική περιβαλλοντική πολιτική στη χώρα μας, που είναι πλέον αίτημα μεγάλου τμήματος της κοινωνίας μας.

Ζητάμε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, βασισμένο στην οικολογική βιωσιμότητα.
Επιδιώκουμε να επαναπροσανατολιστούν συνολικά οι σημερινές πολιτικές και έχουμε καταθέσει ήδη τις προτάσεις μας για 11 θέματα προτεραιότητας, στα οποία πρέπει να προωθηθούν λύσεις άμεσα, μέσα από διάλογο.