Η οικολογία ενδιαφέρεται, πριν τη γλάστρα στο μπαλκόνι, για το νοικοκύρη
Ζούμε σίγουρα στην εποχή της ανεστραμμένης λογικής, όπου η πυραμίδα του Χέοπα στηρίζεται στη μύτη της, μα συνηθίσαμε να τη βλέπουμε έτσι. Δεν απορεί κανείς! Θεωρείται δεδομένο. Δεδομένο είναι ο δυτικός κόσμος να πάσχει από παχυσαρκία και η τροφή του να γίνεται ο μεγαλύτερος δολοφόνος του. Δεδομένο στον τρίτο κόσμο να υποσιτίζονται και να φυτοζωούν. Δεδομένη η κυριαρχία του καπιταλισμού με την απειλή πολέμων, τις πυρηνικές πυραυλικές ομπρέλλες και τους πόλεμους των άστρων, αντί για την παγκόσμια συνεννόηση. Λογικό να βρίσκονται στις λίστες των “ικανότερων” ανθρώπων της γης, παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου. Δεδομένη η “ατέρμων ανάπτυξη”, παρά τα εμφανή αδιέξοδα της. Και δεδομένη η ανυπαρξία εκατομμυρίων ανθρώπων, σαν στο εφιαλτικό άρθρο παρακάτω, σκιών του “πολιτισμού”, ξωτικών της ιστορίας, αγέρα χωρίς ίχνη…
Από το in.gr:
Ανύπαρκτοι άνθρωποι – Παιδιά φαντάσματα… Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς να αφήσουν ίχνη. Κανείς δεν θα ξέρει ότι υπήρξαν… Εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική και την Ασία γεννιούνται και πεθαίνουν χωρίς να έχουν καταγραφεί σε επίσημα αρχεία, γεγονός που εμποδίζει την εκτίμηση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων δημόσιας υγείας, προειδοποιούν εμπειρογνώμονες την Τρίτη.
Αν και υπάρχουν προγράμματα για την καταπολέμηση της πείνας αλλά και σοβαρών ασθενειών όπως το AIDS, η αποτελεσματικότητα τους δεν μπορεί εκτιμηθεί χωρίς συστηματική καταγραφή των στοιχείων θνησιμότητας, αναφέρουν οι ειδικοί με σειρά δημοσιεύσεών τους στη βρετανική επιθεώρηση Lancet.
Πενήντα εκατομμύρια παιδιά ετησίως στην Αφρική και την Ασία δεν καταγράφονται πουθενά, το ένα τρίτο των χωρών εκτός Βόρειας Αμερικής και Ευρώπης δεν διαθέτουν στατιστικά στοιχεία θνησιμότητας, ενώ το ήμισυ των χωρών της Αφρικής και της Νότιας Ασίας δεν καταγράφουν καθόλου στοιχεία θανάτου.
Ο Φίλιπ Σέτελ του Ινστιτούτου Στατιστικής του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας αποκαλεί τη σημερινή κατάσταση «σκάνδαλο αδιαφάνειας». Η ομάδα του εξηγεί πώς η ανυπαρξία στοιχείων για την τελευταία 30ετία έχει εμποδίσει την εφαρμογή θεραπειών ή προληπτικών μέτρων στον τομέα της υγείας.
Για να τονίσουν τη σημασία της καταγραφής, οι ερευνητές αναφέρουν ως παράδειγμα τη συγκέντρωση στοιχείων για τα τροχαία ατυχήματα στις δυτικές χώρες τη δεκαετία του ’70. Η καταγραφή οδήγησε στην επιβολή ορίων ταχύτητας, στην καθιέρωση των ζωνών ασφαλείας και στην απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ από τους οδηγούς.
=====================================================
Και δεν είναι μόνο, φυσικά, η μη καταγραφή. Είναι η περιθωριοποίηση, η αγνόηση, η αδιαφορία, η απαξίωση, ο ευτελισμός της ανώνυμης ζωής, κεντρικής αυταξίας κάθε ουμανιστικής θεωρίας.
Νίκος Τακόλας, ntakolas@gmail.com