Πάνω που λέγαμε για το σκοτεινό ρόλο του Νομπελίστα Αλ Γκορ, στο χώρο των βιοκαυσίμων (πλην της Γιουγκοσλαβίας – ως αντιπρόεδρος Κλίντον).
Ο εισηγητής του ΟΗΕ για τη σίτιση Ζαν Ζιγκλέρ ζήτησε πενταετές διεθνές μορατόριουμ στην παραγωγή βιοκαυσίμων. Ο ελβετός κοινωνιολόγος παρατήρησε ότι “για να παρασκευαστούν πενήντα λίτρα βιοαιθανόλης χρειάζονται 232 κιλά καλαμπόκι, με τα οποία ένα παιδί ζει για ένα χρόνο». Ο Ζιγκλέρ ελπίζει ότι μετά το μορατόριουμ η επιστήμη θα έχει περάσει στα βιοκαύσιμα δεύτερης γενιάς, που θα παράγονται από αγροτικά απόβλητα ή από φυτά που φύονται σε άγονα εδάφη. [Ελευθεροτυπία, 14.10.2007]
Η παραγωγή των βιοκαυσίμων είναι ένα θέμα το οποίο δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν η χρυσή λύση στο πρόβλημα των καυσίμων. Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα για τη διαθεσιμότητα και τoν ανταγωνισμό μεταξύ καλλιεργειών για βιοκαύσιμα και για τροφή. Έγκαιρα επισημάναμε τα δύσκολα και για το θεσσαλικό κάμπο, όπου 1,6 εκ στρέμματα στράφηκαν στην ελαιοκράμβη, με πιθανότατο ενδεχόμενο, πολλές τιμές αγροτικών προϊόντων να τιναχτούν στα ύψη (και σιτάρι).
Η επικίνδυνη μπίζνα, όπως ξαναγράψαμε, παίζεται στη Βραζιλία, όπου κάποιο μυστικό κόντρακτ παίχτηκε μεταξύ Μπους και Λούλα, με τρόπαιο τον Αμαζόνιο για βιοκαύσιμα.
Νίκος Τακόλας, Μέλος της Ομάδας Ενεργειακού της ΟΑ