Οι πρόσφατες πλημμύρες, που ξεπέρασαν σε έκταση κάθε προηγούμενο και απείλησαν ανθρώπινες ζωές, ήρθαν να υπενθυμίσουν την αναγκαιότητα οικολογικής διαχείρισης των χειμάρρων και το μέγεθος της παραμέλησης αυτής της περιοχής, που αν και τόσο κοντά στη Θεσσαλονίκη, θυμίζει «τρύπα στη γεωγραφία», όπως συμβαίνει με κατά πολύ πιο απόμακρες παραμεθόριες περιοχές.
Τώρα που όλοι «θυμούνται» και πάλι αυτά που δεν έκαναν και δεν είπαν, τώρα που άρχισαν να ωρύονται για έργα, εργολαβίες, τσιμέντα και μπετά, θα πρέπει για μια ακόμη φορά να υποστηρίξουμε την αναγκαιότητα παρεμβάσεων οικολογικού χαρακτήρα, φυτοτεχνικά έργα, διατήρηση των μαιανδρισμών, λεκάνες και λίμνες εκτόνωσης πλημμυρών αντί για σταθεροποιήσεις, ευθυγραμμίσεις και τσιμεντοποιήσεις κοιτών, ανόρθωση και προστασία δασών αντί για τερατώδη τσιμεντένια φράγματα. Και επίσης, αντιμετώπιση των γνωστών αυθαιρεσιών, καταλήψεων, υλοτομιών, αυθαίρετων ποιμνιοστασίων, ανορθολογικής εξάσκησης της κτηνοτροφίας, παράνομων αμμοληψιών από ακατάλληλα σημεία, ανεξέλεγκτων παρεμβάσεων «αναψυχής», κ.ο.κ.
Και βέβαια, οι κακοτεχνίες της Εγνατίας Οδού, για τους εργολάβους της οποίας έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα ότι μετατρέπουν εκτεταμένες περιοχές σε σεληνιακά τοπία και έχουμε καταψηφίσει Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, επειδή δεν σέβονται το ανάγλυφο του εδάφους, τα ρέματα και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης στην καταστροφή.
Οι Οικολογικές και Περιβαλλοντικές οργανώσεις της Θεσσαλονίκης έχουν συχνά κατά το παρελθόν διαπιστώσει τα προβλήματα στην περιβαλλοντική διαχείριση της λεκάνης της Μυγδονίας και έχουν προβεί σε προτάσεις, ιδιαίτερα και με την αφορμή της υποβάθμισης (μέχρις εξαφάνισης!) της Λίμνης Κορώνειας. Το Μάιο του 2003, η «Πρωτοβουλία για τη Λίμνη Κορώνεια», που είχε σχηματιστεί από 7 οργανώσεις (Αρκτούρος, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη, Κρουσίδα Γη, Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης, Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση -Παράρτημα Θεσσαλονίκης) δημοσιοποίησε τις προτάσεις της για την καλύτερη διαχείριση της Λεκάνης της Μυγδονίας. Επικεντρώναμε τότε στο αδιέξοδο που βρισκόταν το Master Plan για τη σωτηρία της Κορώνειας, ωστόσο, κεντρική θέση στις προτάσεις καταλάμβανε η πρόταση για τη διαχείριση των χειμάρρων όλης της περιοχής:
«Αυτόνομη υπόσταση πρέπει να έχει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα προστασίας, αναβάθμισης και διαχείρισης των χειμάρρων που αποτελούν τους κύριους τροφοδότες των λιμνών και των υπόγειων υδροφορέων με νερό. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα πρέπει να θεωρηθεί «μεγάλο έργο» για την περιοχή, να του δοθεί πρώτη προτεραιότητα και να διεκδικηθεί από ευρωπαϊκούς ή και διεθνείς οργανισμούς η χρηματοδότησή του. Από τους χειμάρρους θα προέλθει κατά κύριο λόγο η αποκατάσταση του υδρολογικού κύκλου και η αντιμετώπιση της διάβρωσης και του μπαζώματος των λιμνών».
Είχε προηγηθεί η μεγάλη πλημμύρα του 2001, που είχε φέρει τόνους φερτών υλών στις περιοχές Μοδίου και Ρεντίνας (και είχε «ζορίσει» τις γέφυρες της περιοχής) αλλά και η μόνιμη απειλή για χωρισμό της λίμνης Βόλβης στα δύο, λόγω των προσχώσεων από το μεγάλο χείμαρρο της Νέας Απολλωνίας.
«Τι έχει κάνει από τότε η νομαρχία;», αναρωτιέται ο νομαρχιακός σύμβουλος και υποψήφιος νομάρχης Μ. Τρεμόπουλος. «Έχει εκπονήσει κάποια σχετικά σχέδια για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που είχαμε εντοπίσει; Υπέβαλε κάποια μελέτη για έγκριση και χρηματοδότηση από το κράτος; Εδώ και τώρα να το δημοσιοποιήσει!»
Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ