Τσίρκο χωρίς ζώα

Ενημερωτική προκύρηξη της Συντονιστικής Επιτροπής Φιλοζωικών και Οικολογικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης για την Παγκόσμια ημέρα των ζώων

Έλληνα πολίτη,

Πιστεύεις ότι τσίρκο σημαίνει: Φώτα, μουσικές, ακροβατικά, ζογκλέρ, εξωτικά ζώα, κλόουν, χαρά και διασκέδαση.

Αυτή είναι η βιτρίνα, η μία πλευρά.

Γνωρίζεις όμως ότι η άλλη πλευρά, η αθέατη και πάντα σκοτεινή, το άβατο παρασκήνιο, που ονομαζεται «εκπαίδευση άγριων ζώων» σημαίνει: Βία, αιχμαλωσία, εγκλεισμός, βασανιστήρια, δίψα, πείνα ξύλο και τρόμος για τα ζώα που είχαν την ατυχία να αιχμαλωτιστούν από λαθροθήρες ή να γεννηθούν στην αιχμαλωσία;

Πριν συμβάλλεις στην συντήρηση του θεσμού των Τσίρκο, πληρώνοντας το εισητήριο εισόδου, αναλογίσου ότι:
• Το παράνομο κυνήγι ειδων υπό εξαφάνιση είναι από τους κύριους προμηθευτές των τσίρκο. Για να συλληφθεί ένα μικρό εξοντώνεται η μητέρα του ή και ολόκληρη η αγέλη.
• Τα περισσότερα ζώα που συλλαμβάνονται πεθαίνουν, είτε στη μεταφορά είτε στη διάρκεια της εκπαίδευσης.
• Οι συνήθεις μέθοδοι εκπαίδευσης είναι: πείνα, δίψα και ανελέητο ξύλο.
• Ο παγκόσμιος παράνομος τζίρος από το εμπόριο άγριων ζώων και προϊόντων είναι τρίτος μετά το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.
• Οι συνθήκες μεταφοράς και διαβίωσης είναι εντελώς αφύσικες για τα άγρια ζώα (κλουβιά-κατοικίες πολύ μικρών διαστάσεων, πλήρης ακινησία για το 90% της ζωής τους, απότομες κλιματικές αλλαγές, τροφή κακής ποιότητας που συχνά περιλαμβάνει και τα περιφερόμενα κατοικίδια – αδέσποτα και δεσποζόμενα – της περιοχής).
• Η παντελής έλλειψη κτηνιατρικής φροντίδας αποδεικνύεται και μόνο από το γεγονός ότι κανένα τσίρκο δεν περιλαμβάνει κτηνίατρο στο προσωπικό του.
• Τα ζώα που γερνώντας είναι ανίκανα να εργασθούν, πωλούνται για να γίνουν πειραματόζωα ή κονσέρβες ή εγκαταλείπονται οπουδήποτε ή εκτελούνται.
• Όπου η εκπάιδευση δεν τρομοκρατεί αρκετά το ζώο ώστε να εκτελέσει τα εντελώς έξω από τη φύση του νούμερα (π.χ. φλεγόμενο στεφάνι για τισ τίγρεις, ισορρόπηση στο ένα ή τα δύο πόδια για τους ελέφαντες) τότε η λύση για τους εκπαιδευτές είναι οι ναρκωτικές ουσίες.

Άραγε τι διδάσκονται τα παιδιά μας, βλέποντας τον εξευτελισμό ενός περήφανου πλάσματος, τα κάγκελα και το μαστίγιο;

Γιατί μας καλλιεργούν ψευδαισθήσεις “ανωτερότητας” απέναντι στη Φύση;

Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουμε ότι η θέση μας είναι μέσα στη Φύση και όχι πάνω από αυτή;