Οι Πράσινοι των ΗΠΑ, συμπιέζονται από τη νικηφόρα προοπτική του Ομπάμα αλλά καταθέτουν με υποψήφια πρόεδρο την Cynthia McKinney την εναλλακτική πρόταση για τη χώρα και τον πλανήτη.
Δείτε επιπλέον:
Οι Πράσινοι των ΗΠΑ στις προεδρικές εκλογές
Άρθρο του Θ. Τσακίρη:
Οι Πράσινοι έχουν τη διαφορετική πρόταση
Το Πράσινο Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών αναγνωρίστηκε ως κόμμα το 2001. Ως τότε υπήρχε ένας αστερισμός ομάδων πρωτοβουλίας, τοπικών κομμάτων, πράσινων κινήσεων πολιτών κ.ο.κ. Ένα μεγάλο μέρος τους συνασπίστηκε το 1996 στην Ένωση Πολιτειακών Πράσινων Κομμάτων. Στις προεδρικές εκλογές του 2000 ο υποψήφιος των Πρασίνων Ραλφ Νέιντερ, ο οποίος είναι φημισμένος αγωνιστής του κινήματος των καταναλωτών και του οικολογικού κινήματος, με πείρα 50 χρόνων κινητοποιήσεων και κατακτήσεων, πήρε το 2,7% των ψήφων και κατηγορήθηκε, από την ηγεσία του (άχρηστου και ανίκανου να εμπνεύσει νέους ψηφοφόρους) Δημοκρατικού Κόμματος της εποχής, ότι ευθυνόταν για την νίκη των Ρεπουμπλικάνων και την (πραξικοπηματική) εκλογή του Μπους στην προεδρία. Έχοντας αντιταχτεί στις πολεμικές παρεμβάσεις των ΗΠΑ στη Γιουγκοσλαβία (επί Δημοκρατικών) και στο Ιράκ (επί Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων) και γενικότερα στον ιμπεριαλισμό της χώρα τους, οι Πράσινοι ήταν στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης και κινητοποίησης του αντιπολεμικού κινήματος.
Οι γενικές αρχές του Πράσινου Κόμματος πάνω στις οποίες στηρίζονται οι πολιτικές προτάσεις τους είναι η δημοκρατία της βάσης (άμεση δημοκρατία), η κοινωνική δικαιοσύνη, η οικολογία και η μη βία. Ήδη από τις γενικές αρχές διακρίνεται εύκολα η διαφορετικότητά τους από το Δημοκρατικό Κόμμα – έστω και υπό την ηγεσία του Μπάρακ Ομπάμα. Ο ίδιος ο Ομπάμα αντιτάχθηκε στην πολεμική επέμβαση στο Ιράκ και ζητούσε αρχικά την άμεση απόσυρση των στρατευμάτων των ΗΠΑ, όχι τόσο επειδή ήταν γενικά κι αόριστα ειρηνιστής αλλά γιατί, κατά τη γνώμη του, έπρεπε οι ίδιες δυνάμεις να αποδεσμευτούν και να χρησιμοποιηθούν στο Αφγανιστάν όπου οι Ταλιμπάν ξανάρχονται αυτή τη φορά «με όρους κινήματος», με την έννοια ότι οι πολίτες συσπειρώνονται γύρω τους μαχόμενοι τη ΝΑΤΟϊκή δύναμη κατοχής.
Αριστεροί στα κοινωνικά
Οι Πράσινοι απευθύνουν έκκληση για γενναία μείωση των στρατιωτικών δαπανών και απαιτούν τα περικοπτόμενα ποσά να κατευθυνθούν προς την ικανοποίηση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών αναγκών και να μην καλύψουν τις ανάγκες των στρατοκρατών. Υποστηρίζουν τη ραγδαία μείωση των παγκόσμιων εκπομπών αερίων και ως πρώτο βήμα θεωρούν τη Συνθήκη του Κυότο. Υποστηρίζουν, επίσης, την καθιέρωση υψηλότερων στάνταρτ αποτελεσματικότητας και τη μεταστροφή σε χαμηλού κόστους ενεργειακούς πόρους όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια.
Στα κοινωνικά ζητήματα οι Πράσινοι είναι πολύ πιο αριστεροί από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών. Αντιτίθενται στη θανατική ποινή από θέση αρχής, ενώ το Δημοκρατικό Κόμμα δεν έχει επίσημη άποψη, εκτός από μέλη της αριστερής πτέρυγας που συμμετέχουν σε τοπικές επιτροπές μαζί με τους Πράσινους και άλλες αριστερές ομάδες. Θεωρούν, επίσης, ότι ως τώρα η θανατική ποινή εφαρμόστηκε με ρατσιστικά κριτήρια, δεν μείωσε την εγκληματικότητα, επέφερε το θάνατο σε ανθρώπους που ήταν αθώοι κλπ. Υποστηρίζουν την άμβλωση και την πληρωμή των εξόδων για όλες τις γυναίκες στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό. Όσον αφορά την υγεία προτείνουν το Single-Payer Health Care, δηλαδή την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και φροντίδας από ένα και μοναδικό ομοσπονδιακό ταμείο ανεξάρτητα από ηλικία, ικανότητα πληρωμής, απασχόληση, ή προηγούμενο ιατρικό ιστορικό και με δυνατότητα επιλογής γιατρού και νοσοκομείου (για να δει κανείς μια εικόνα του συστήματος υγείας των ΗΠΑ και για να διαπιστώσει την απόλυτη ταξικότητά του, αρκεί να δει την ταινία SICKO του Μάικλ Μουρ).
Οι Πράσινοι ήταν από τους βασικούς συντελεστές της Καμπάνιας για Αξιοπρεπή Μισθό (το ελάχιστο εισόδημα από μισθούς και ημερομίσθια με βάση το οποίο μπορούν να ζήσουν υποφερτά οι άνθρωποι, γύρω στα 10-12 δολάρια την ώρα σε πολλές πόλεις και κοινότητες) και συνεχίζουν να προβάλλουν το αίτημα και παράλληλα αγωνίζονται για δημοκρατία στους χώρους εργασίας, ταξικά και ισχυρά συνδικάτα και για την κατάργηση των περιορισμών που θέτει ο Νόμος Taft-Hartley toy 1947 (ο τότε Πρόεδρος Τρούμαν άσκησε βέτο στο νόμο αυτό αλλά ο Taft, επιδέξιος και αποφασισμένος συντηρητικός, έπεισε το Κογκρέσο να απορρίψει το βέτο και έγινε ένας από του πρόδρομους της Ρεηγκανικής νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης). Το Κόμμα αντιτίθεται στη NAFTA, τον ΠΟΕ και τις λοιπές εμπορικές συμφωνίες λόγω των αντιδημοκρατικών, εργασιακών, περιβαλλοντικών και αντιδικαιωματικών όρων που περιλαμβάνουν δημιουργώντας συνθήκες ευνοϊκές για την πολυεθνική κεφαλαιοκρατική τάξη. Διεκδικούν βασικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών και της εκπροσώπησης των μειονοτήτων, π.χ. αναλογική εκπροσώπηση, δημόσια χρηματοδότηση των εκστρατειών (κάτι που υπονομεύει ο Ομπάμα σήμερα), την ύπαρξη παρατηρητών στις εκλογές κ.α.
Περιβάλλον και μεταλλαγμένα
Όσον αφορά τους Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς υποστηρίζουν την εξαντλητική διαδικασία έρευνας και δοκιμής και την επιβολή αυστηρότατων ελέγχων. Υποστηρίζουν, επίσης, την ανάπτυξη οικογενειακής κλίμακας αγροκτημάτων και τη βιώσιμη γεωργία με έμφαση στις οργανικές μεθόδους καλλιέργειας και παραγωγής. Τους αγρότες και τους εργαζόμενους ενδιαφέρει και η πρόταση των Πράσινων εναντίον της απορύθμισης του πιστωτικού συστήματος που, όπως υποστηρίζουν, πρέπει να μεταρρυθμιστεί, να δημιουργηθούν δημόσιας χρηματοδότησης κοινοτικές επενδυτικές τράπεζες και να καταστεί υποχρεωτικά χαμηλότοκη η δανειοδότηση οικογενειών και ατόμων με χαμηλό εισόδημα και των όσων θέλουν ανοίξουν για πρώτη φορά μικρές επιχειρήσεις.
Το πρόγραμμα
Οι Ραλφ Νέιντερ και Πατ Γκονζάλεζ κατεβαίνουν ως ανεξάρτητο δίδυμο έχοντας πρώτα ζητήσει την υποστήριξη τόσο του Πράσινου όσο και του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος. Το τελευταίο πέρασε πολλές περιπέτειες από τότε που ο μεγιστάνας των πετρελαίων Ρος Περό το ίδρυσε σε μια απόπειρα συγκρότησης ενός αξιόπιστου τρίτου κόμματος με αντιδικομματική ρητορική και υποσχέσεις πάταξης της διαφθοράς και επανακαθιέρωσης του πιο «πούρου καπιταλισμού». Πήρε 18,9% στις Προεδρικές του 1992, 8% το 1996, 0,4% το 2000 και το 2004, και το 1998 εξέλεξε κυβερνήτη στη Μινεσότα. Από τότε πέρασε μεγάλες εσωκομματικές συγκρούσεις και το κόμμα άλλες φορές κατέληγε στα ακροδεξιά χέρια του Πατ Μπιουκάναν και άλλοτε σε προοδευτικότερες δυνάμεις που προ ολίγου στήριζαν την υποψηφιότητα Νέιντερ. Το 2004 μάλιστα ήταν οι μόνοι υποστηρικτές του Νέιντερ με πρόγραμμα αρκετά αντιφατικό μιας και περιλάμβανε και αντιμεταναστευτικές και οικολογικές θέσεις. Σήμερα το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα κατεβαίνει με άλλους υποψήφιους και σαφώς δεξιότερες θέσεις (ισχυροποίηση των νόμων εναντίον των μεταναστών, εξισορροπημένο προϋπολογισμό, περικοπές κοινωνικών δαπανών). Ο Νέιντερ κατεβαίνει σήμερα με πιο καθαρό πρόγραμμα που προβλέπει τα εξής:
• Περιβάλλον. Ενίσχυση των στάνταρντ για τα τοξικά αέρια, που σήμερα ταιριάζουν σε ενήλικες και όχι σε παιδιά. Προτεραιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος σε όλες τις πολιτικές για την ενέργεια, το εμπόριο, τη γεωργία, τις μεταφορές, την ανάπτυξη και τη χρήση της γης.
• Ενέργεια, Επενδύσεις για πιο αποτελεσματικά και αποδοτικά εργοστάσια. Ενθάρρυνσης της κατασκευής κτιρίων υψηλών επιδόσεων. Αύξηση χρήσης συσκευών εξοικονόμησης ενέργειας. Εκσυγχρονισμός ηλεκτρικών υποδομών. Επέκταση της ανάπτυξης πηγών ανανεώσιμης ενέργειας. Βελτίωση συγκοινωνιακών και μεταφορικών επιλογών. Επανεπένδυση στην ανάπτυξη των μικρών πόλεων και αναζωογόνηση των κέντρων των πόλεων και γενικότερα των τοπικών υποδομών. Σχεδιασμός ενός μέλλοντος με βάση το υδρογόνο. Διατήρηση και ενίσχυση των ρυθμιστικών προστασιών. Προαγωγή της προωθημένης τεχνολογίας και των υβριδικών αυτοκινήτων.
• Κλιματική αλλαγή. Προώθηση της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όπως η αιολική και η ηλιακή. Χρηματοδότηση της μείωσης της υπεραλίευσης και των ζημιογόνων για το περιβάλλον ενεργειών των αλιέων. Επέκταση της δέσμευσης για την εξερεύνηση και επιστημονική μελέτη των ωκεανών και προστασία ειδικών περιοχών που προστατεύουν το κλίμα. Μείωση των απορροών μολυσμένων υδάτων στη θάλασσα και τις παραλίες. Μείωση της ρίψης τοξικών αποβλήτων και πλαστικών στη θάλασσα. Εκπαίδευση του πληθυσμού στην περιβαλλοντική δράση και ζωή.
• Εργασία. Κατάργηση του νόμου Taft-Hartley. Προστασία των συνδικαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων με τη μορφή των ατομικών δικαιωμάτων (Workers’ Bill of Rights).
•Συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Πολιτική που να αποτρέπει τις εταιρείες από την αθέτηση συνταξιοδοτικών υποσχέσεων στους γηραιότερους εργαζόμενους με την άδικη αλλαγή των κανόνων του προγράμματος, την αλλαγή κατηγορία σύνταξης, την αλλαγή αξίας των παροχών, τη μη κάλυψη υπεσχημένων παροχών υγείας και φαρμακευτικής φροντίδας. Συμφωνούν με το σχέδιο των πράσινων για χρηματοδότηση του συστήματος υγείας από ένα και μοναδικό ταμείο και επιλογή γιατρού και νοσοκομείου.
• Παιδεία. Παροχή εκπαίδευσης σε όλους. Κατάργηση του συστήματος «No Child left Behind» που με τα τυποποιημένα τεστ προωθεί τη μονομέρεια, την αποστήθιση, την κατάργηση της κριτικής σκέψης. Γενναία χρηματοδότηση του συστήματος δημόσιας εκπαίδευσης. Πρόσβαση όλων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
• Θετική δράση. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να διατηρήσει τη δέσμευσή της στην Θετική Δράση ακόμη και αν παραβιάζονται έτσι οι κανόνες του ΠΟΕ. Οι εξουσίες του ΠΟΕ είναι αντισυνταγματικές. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να παρέμβει εναντίον των δικαστικών αποφάσεων εναντίον της θετικής δράσης στην εκπαίδευση και άλλα πεδία της κοινωνικής ζωής.
• Δικαιώματα και ελευθερίες. Αποκατάσταση και διεύρυνση των αστικών και πολιτικών ελευθεριών και των συνταγματικών δικαιωμάτων. Αστικά και πολιτικά δικαιώματα σε μουσουλμάνους και Αφροαμερικάνους. Ίσα δικαιώματα σε Ασιάτες-Αμερικάνους, Γυναίκες, Γκέι και Λεσβίες. Ειδική αναφορά στους Αυτόχθονες Αμερικανούς με αφορμή την οικοδόμηση του : «οι Ινδιάνικοι λαοί ανέπτυξαν στη διάρκεια των αιώνων κρίσιμες δεξιότητες επιβίωσης απέναντι σε ισχυρές συστηματικές απόπειρες καταστροφής των πολιτισμών τους και των κοινοτήτων του και δίνουν μάθημα σθένους στους πολίτες των ΗΠΑ να αντισταθούν στις πανίσχυρες συστηματικά οργανωμένες απόπειρες από τις συγκεντρωμένες σε μπλοκ εξουσίας μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις να διαβρώσουν την κουλτούρα μας και τη δημοκρατία μας».
Θανάσης Τσακίρης
Η Εποχή, 7.9.08
ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑΝΕ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΤΟΥΣ,ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥΣ.
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ,ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΟΥΝ.ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ.