Η περίπτωση της μονής Βατοπεδίου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως «αναπτύχθηκε» η χώρα, σε βάρος του συλλογικού συμφέροντος και προς όφελος των πολυποίκιλων συμφερόντων.
Αυτό τόνισαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξη Τύπου, όπου παρουσίασαν τις πολιτικές τους προτάσεις για την οικολογική ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της διαφθοράς.
«Η περίπτωση της μονής Βατοπεδίου αποτελεί ένα πολιτικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο, ακριβώς γιατί οι περισσότερες από τις εκτάσεις είναι ιδιαίτερου οικολογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος», τόνισε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Είναι σαφής η αναξιοπιστία των πολιτικών εκπροσώπων και η ανικανότητά τους να υπερασπιστούν ένα περιουσιακό στοιχείο που ανήκει στο δημόσιο και να διαχειριστούν την ανταλλαγή του με υπευθυνότητα και με μη επιλήψιμο τρόπο. Το αποτέλεσμα ήταν η μονή να πάρει ακίνητα τεράστιας οικονομικής αξίας, κάτι που αποδεικνύει τη θεσμική ανεπάρκεια γνωμοδοτικών και εκτιμητικών σωμάτων (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, Ορκωτοί εκτιμητές κ.α.) να υπηρετήσουν το θεσμικό τους ρόλο. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες, σύμφωνα με τον εισαγγελέα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, «παραπλάνησαν» τους υπουργούς που έβαλαν τις υπογραφές τους στις συμβάσεις παραχώρησης αλλά και έκαναν την υποεκτίμηση των ακινήτων του που αντηλλάγησαν ενώ παραχωρήθηκαν στη Μονή Βατοπεδίου αστικά ακίνητα μεγάλης αξίας, σε ανταλλαγή με υγροτόπους και βοσκοτόπια. Δυστυχώς, όμως, είναι γνωστό ότι οι γνωματεύσεις αυτές όχι μόνο βγαίνουν με πολιτική παραγγελιά αλλά και είναι ξεκρέμαστες αν δεν υπογραφούν από πολιτικό στέλεχος. Και οι ευθύνες της κυβέρνησης και ειδικά του τότε υπουργού αγροτικής ανάπτυξης κ. Μπασιάκου είναι προφανείς.
Επιπλέον, εκδίδονται συχνά αντιφατικές γνωμοδοτήσεις και διαβλητές εκτιμήσεις για τις αξία των ακινήτων με βάση μια μεγαλοϊδεατική αντίληψη της διοίκησης και συχνά των δικαστηρίων, που δικάζουν υποθέσεις των μονών του Αγίου Όρους αντιμετωπίζοντας τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των μονών σε βάρος του δημοσίου, πιστεύοντας ότι πρέπει να απολαμβάνουν πιο πολύ τα προνόμια, έστω και με αποξένωση των δικαιωμάτων του δημοσίου. Έτσι, πολλά μοναστήρια έχουν αναγνωριστεί ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων πχ. δασών και παραθαλάσσιων εκτάσεων κτλ, με βάση τίτλους που είχαν απονεμηθεί στη βυζαντινή εποχή. Με βάση τα χρυσόβουλα ισχυρίζονται ότι απέκτησαν δικαιώματα ιδιοκτησίας τα οποία διατήρησαν και στην οθωμανική περίοδο. Οι απόψεις όμως αυτές είναι λανθασμένες διότι η κυριαρχία οδήγησε σε βαθιά και ουσιαστική μεταβολή των εννόμων σχέσεων μέσα στα όρια του οθωμανικού κράτους, το οποίο δεν αναγνώριζε ιδιοκτησία των υποτελών, αφού τα κτήματα ανήκαν στον Σουλτάνο, που συγκέντρωνε όλη την πολιτική και θρησκευτική εξουσία ενώ οι ιδιώτες μπορούσαν να αποκτήσουν μόνο την κάρπωση των κτημάτων και όχι την ιδιοκτησία».
Είναι πια σαφές πως το ζήτημα της μονής Βατοπεδίου αποκάλυψε το μέγεθος της διαφθοράς που διαχέεται στο κοινωνικό σώμα διότι πολιτικοί και θρησκευτικοί εκπρόσωποι εμπλέκονται σε επιλήψιμες οικονομικές σχέσεις με σκοπό τα αμοιβαία οφέλη και εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων.
Η Νομαρχία Θεσσαλονίκης είναι μέρος αυτού του παζλ και ο ίδιος ο νομάρχης κ. Π. Ψωμιάδης γνώριζε το σκάνδαλο. Είχαν, μάλιστα, δοθεί 81 οικόπεδα του δημοσίου στο ΠΣΘ που προορίζονταν για σχολεία, παιδικές χαρές κτλ στο 1/5 της αξίας (16,1 εκατομ. αποτιμήθηκαν ενώ η πραγματική τους αξία ήταν 40-50 εκατ.). Και όταν αποκαλύφθηκε το θέμα, είχε δηλώσει στο Νομαρχιακό συμβούλιο (πρακτικά 12-7-2007): «Σε ό,τι αφορά το θέμα του Βατοπεδίου, δεν έχω να πω τίποτε, είναι θέμα που απασχολεί τους τοπικούς Δήμους, εμείς, νομιμότατα, υπογράψαμε το αίτημα της Πολιτείας, από κει και πέρα, δεν είδα καμία αντίδραση απ’ τις τοπικές κοινωνίες. Σε ό,τι αφορά τον Δήμο Μίκρας, γιατί αυτό παρακολουθούσα, η Διοίκηση του Δήμου δέχθηκε αυτή την ανταλλαγή, εκεί που σταθήκαμε και συμφωνήσαμε, είναι ότι ούτε ένα μέτρο γης δεν θα δοθεί από δω και πέρα». Αποτέλεσμα του καθυστερημένου «ενδιαφέροντος»; Τα 81 οικόπεδα ήδη χτίζονται!
Βέβαια, μετά από έντονες προσπάθειες του Δήμου Μίκρας ανακοινώθηκε ότι αποδίδονται οι εκτάσεις που είχαν παραχωρηθεί στη Μονή Βατοπεδίου ενώ ο προηγούμενος δήμαρχος κ. Πανέρης είχε καταγγείλει δημόσια τη στάση του κ. Ψωμιάδη.
Γιατί ο κ. Νομάρχης δεν διεκδίκησε έγκαιρα όσα τώρα αποδίδονται μετά τη δημόσια κατακραυγή; Ποια η συμμετοχή του στις αντίστοιχες προσπάθειες του Δήμου Ωραιοκάστρου (επιτυχείς αυτές), του Δήμου Θέρμης και του Δήμου Μηχανιώνας, που επίσης διεκδικούν εκτάσεις που παραχωρήθηκαν στη Μονή Βατοπεδίου;
Για την Ουρανούπολη:
Με την αριθμ. 161/2008 γνωμοδότηση του Ε΄ τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, χαρακτηρίστηκε διαθέσιμη εποικιστική έκταση (το κληροτεμάχιο 1193) του αγροκτήματος Ουρανούπολης, επιφανείας 8.801,43 τ.μ., ως δασική. Συγκεκριμένα, με την παραπάνω απόφαση, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προέβη σε ερμηνεία του χαρακτηρισμού της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Χαλκιδικής «δάσος χθαμαλόν», που αναγράφεται στην αριθμ. 147/1934 απόφαση της, ως δασικής έκτασης. Η γνωμοδότηση αυτή έγινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (αν και μπορούσε να αρνηθεί) και με τον τρόπο αυτό έγινε υποχρεωτική η εφαρμογή της από τη Διοίκηση.
Για το χαρακτηρισμό της έκτασης ως δασικής είχε διαφωνήσει η Δ/νση Δασών της ν. Χαλκιδικής, εμμένοντας στη θέση ότι η έκταση αυτή αποτελεί δάσος. Στη συνέχεια, κατ’ εφαρμογή του αρθρ. 75 & 2 του ν. 998/1979 μεταβιβάστηκε η εν λόγω έκταση στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου.
Εφόσον η μεταβιβασθείσα έκταση ήταν δάσος (σύμφωνα με το έγγραφο των δασικών υπηρεσιών) τότε το συμβόλαιο πάσχει ακυρότητας, αφού το αρθρ. 75 παρ. 2 του ν. 998/1979 δεν τυγχάνει εφαρμογής σε δάση παρά μόνο σε δασικές εκτάσεις και θα μπορούσε να εξετασθεί η άσκηση αγωγής που θα ζητά την ακύρωση του συμβολαίου. Βεβαίως, το θέμα θα μπορούσε να ρυθμιστεί νομοθετικά και οι ενδιαφερόμενοι» να προσφύγουν αυτοί στα δικαστήρια. Αλλά γι΄ αυτό χρειάζεται πολιτική βούληση που δε φαίνεται να υπάρχει.
Διαβάστε τις αναλυτικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για την αντιμετώπιση της διαφθοράς
Διαβάστε τι ειπώθηκε γενικά για τη διαφθορά στη συνέντευξη Τύπου