Στην Θεσσαλονίκη βρέθηκε ο Pablo Cesar Groux Canedo, Υπουργός των Πολιτισμών της Βολιβίας, καλεσμένος του Συντονιστικού Πολιτών και Φορέων SOSτε το νερό οι οποίοι αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ.
Ο Γ. Αρχοντόπουλος εκπροσωπώντας το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ και το SOSτε το νερό ευχαρίστησε τον κ. Canedo που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του κινήματος αλλά και τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ΕΡΤ3 που φιλοξένησαν την συνέντευξη τύπου στο κατειλημμένο κτίριο της Λ. Στρατού.
«Αυτό που μας λένε στην Ελλάδα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα μνημόνια, ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, το βλέπουμε στην Βολιβία. Υπάρχει άλλο μοντέλο. Σε εκείνη την χώρα τα κινήματα βγήκαν μπροστά και έχουν πάρει την κυβέρνηση της χώρας» τόνισε.
Επιπλέον απαντώντας σε μερίδα του τύπου που είτε μέσω συντεύξεων στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, είτε μέσω άρθρων επιτίθενται στο κίνημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση είπε: «Ο πόλεμος έχει αρχίσει και από την άλλη πλευρά. Είμαστε έτοιμοι και τους περιμένουμε».
Από την πλευρά του ο κ. Canedo χαιρέτισε το μεγάλο αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και των πολιτών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού εκ μέρους και του Προέδρου της Βολιβίας Έβο Μοράλες. «Μεταφέρω τον θαυμασμό και τον σεβασμό του Προέδρου, Έβο Μοράλες» είπε χαρακτηριστικά.
«Στην Βολιβία όχι μόνο καταφέραμε να επανακτήσουμε το νερό για όλο το λαό αλλά μας επιτράπηκε να ανακτήσουμε την αξιοπρέπεια και την ζωή μας και βαθμιαία και την πατρίδα μας. Το νερό αποτέλεσε μια «δικαιολογία» καθώς ο αγώνας απλώνεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας» υπογράμμισε. «Στη χώρα μου, υπάρχει στο Σύνταγμα μας , επικυρωμένο από δημοκρατική ψήφο το 2009 και για πρώτη φορά στην ιστορία, η διατύπωση ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» ανέφερε. «Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το νερό να χρησιμοποιείται σαν εμπόρευμα. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους και την φύση» συμπλήρωσε.
Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση του νερού ανέφερε πως «οποιαδήποτε εταιρεία στον κόσμο παίρνει τη διαχείριση του νερού, θα προσπαθήσει να έχει κέρδος που θα το πληρώσουν οι πολίτες και οι καταναλωτές. Το συμφέρον μια εταιρείας είναι τα κέρδη της και αν ο λαός έχει άλλες ανάγκες θα κινητοποιηθεί, θα διαδηλώσει και θα δημιουργηθεί κοινωνική σύγκρουση».
«Αυτή η διαδικασία πήρε 15 χρόνια στην Βολιβία, καθώς η εφαρμογή νεοφιλελευθερων μοντέλων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν ιδιωτικοποιήσει το πετρέλαιο, τις τηλεπικοινωνίες, τα τρένα, τα αεροπλάνα και στο τέλος της δεκαπενταετίας το νερό» τόνισε.
Επιπλέον όπως είπε μετά την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Βολιβία τα τιμολόγια του νερού αυξήθηκαν 4 φορές απανωτά σε ποσοστιαία αύξηση 300% ενώ ιδιωτικοποιήθηκαν και οι υδροφόρες που μετέφεραν νερό στις κοινότητες της υπαίθρου. «Ιδιωτικοποιήθηκε μέχρι και η βροχή» είπε χαρακτηριστικά και προσέθεσε «το νερό δηλαδή που βρισκόταν αποθηκευμένο στους προσωπικούς χώρους των οικογενειών σε ομάδες ιθαγενών που το συνέλεγαν με πρωτόγονα μέσα».
«Φαίνεται απίστευτο αλλά και το νερό της βροχής είχε τιμή» είπε και προσέθεσε «αν και η βροχή έχει τιμή κάποιος μπορεί να καταλάβει ποια είναι η ηθική ποιότητα μιας εταιρείας». «Πως είναι δυνατόν να βάλεις τιμή στο νερό της βροχής, πως είναι δυνατόν να βάλεις τιμή στο περιβάλλον; Είναι σαν να πληρώνεις και για τον ήλιο» είπε.
«Η ιδιωτικοποίηση του νερού ήταν η αρχή μιας μεγάλης νύχτας που αντιμετώπισε ο νεοφιλελευθερισμός. Υπήρξε μια συλλογική αντίληψη τότε ότι θα υποφέρουμε όλος ο λαός από την ιδιωτικοποίηση του νερού» προσέθεσε.
Σχετικά με τον αγώνα των κατοίκων της Κοτσαμπάμπα τόνισε πως τo 2000 η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη Βολιβία, η Cochabamba, σείσθηκε από τις διαδηλώσεις και τις ταραχές, λόγω της τεράστιας αύξησης στην τιμή του νερού, η οποία έγινε όταν η εταιρεία Bechtel ανέλαβε την διαχείριση του νερού της πόλης. Οι πολίτες οργανώθηκαν πήραν τους λογαριασμούς και κατά χιλιάδες πήγαν στην κεντρική πλατεία της πόλης και τους έκαψαν απαίτώντας να σταματήσει η σύμβαση με την εταιρεία. Μετά από πρωτοφανή καταστολή, πολλούς τραυματισμούς και θανάτους από την αστυνομία και τον στρατό, κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, όλα τα δικαιώματα του νερού αποκαταστάθηκαν» προσέθεσε.
Έτσι ξεκίνησε ο αγώνας και όταν κερδήθηκε η ακύρωση της συμφωνίας ιδιωτικοποίησης δημιουργήθηκε η αντίληψη πως αφού κερδήθηκε ο πόλεμος του νερού θα μπορούσαν να ανακτήσουν και τους άλλους πόρους. «Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την ίδια την πολιτική. Η κατάληξη ηταν να εκλεγεί Πρόεδρος της χώρας κάποιος που καταγόταν από μία από τις 36 φυλές ιθαγενών της Βολιβίας και να γράψουμε ιστορία» είπε.
Όσον αφορά το σημερινό καθεστώς διαχείρισης του νερού στην Βολιβία επεσήμανε πως στις πόλεις έχουν δημιουργηθεί δημόσιες εταιρείες και στην διαχείριση του νερού συμμετέχουν και οι πολίτες μαζί με τους εργαζόμενους στην ύδρευση. Επιπλέον έχουν δημιουργηθεί συνεργατικές κολεκτίβες όπου οι γείτονες μιας περιοχής έχουν συμμετοχή στις διαδικασίες της διαχείρισης. Μάλιστα η Βολιβιανή κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για την δημιουργία υποδομών για την διάθεση πόσιμου νερού σε περιοχές που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε, επενδύοντας το πλεόνασμα από την εταιρεία του νερού αλλά και από τη διαχείριση άλλων αγαθών όπως το αέριο και το πετρέλαιο.
Σε απάντηση στο ερώτημα σχετικά με το τί θα μας έλεγε να προσέξουμε στον αγώνα της Θεσσαλονίκης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού είπε: «Πρώτα πρώτα οργανωθείτε και δείξτε ότι το ζήτημα του νερού δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στην ΕΥΑΘ αλλά απασχολεί όλους τους πολίτες της ευρύτερης περιοχής αλλά και να δείξτε την δύναμη της αξιοπρέπειας στον υπόλοιπο κόσμο. Από το παράδειγμα του αγώνα του Βολιβιανού λαού ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού σας βεβαιώνω ότι εκατοντάδες οργανώσεις και εκατομμύρια πολίτες θα σας συμπαρασταθούν. Δεν είναι υποχρεωτική η βία σε έναν τέτοιο αγώνα. Το σύνθημα είναι “σεβασμός σε ένα ανθρώπινο δικαίωμα: την πρόσβαση στο νερό και στην αποχέτευση”».