Τούτη την ώρα, η περήφανη μητέρα Ελλάς, τρεκλίζει. Φωτιές, μικροσεισμοί, ανατροπές στα ακτοπλοϊκά, λειψυδρία σε γειτονιές, το black out παίζει κρυφτούλι και υπεράνω όλων ο αληγής καύσων, σφραγίδα της κλιματικής αλλαγής, ανθρωπογενούς κατά τον ….επιστήμονα Αλ Γκορ, ηλιακής και πλανητικής κατά τον άλλο …επιστήμονα, Μέρντοκ (Fox News). Είμαστε σε κρίση. Για να μην κινδυνολογούμε, είμαστε σε μίνι κρίση. Και το κακό είναι ότι υπάρχουν και χειρότερα. Είτε οι πλημμύρες της Βρεττανίας, είτε οι 49 βαθμοί της Ρουμανίας είτε τα καλοκαιρινά …χιόνια των Άλπεων. Τα οποία θα εναλλάσσονται από τόπο σε τόπο, καθώς φαίνεται. Έφτασε η ώρα της σύνδεσης του τρόπου παραγωγής, με το περιβαλλοντικό ίχνος του. Τα οικολογικά κινήματα πρέπει να δείξουν με το δάχτυλο τον ένοχο, το ποιος πήρε από ένα τόπο το χιόνι και τον ερήμωσε και ποιος πλημμύρησε νερά και χιόνια άλλα μέρη..
Από σχόλια του φίλου ΠΘ: “πλάι στο κεντρικό πολιτικό άξονα Δεξιάς Αριστεράς που υφαίνεται γύρω από την μοιρασιά του πλούτου και την (Άνιση) Ανάπτυξη και κατανομή της ιδιοποιουμένης από τους καπιταλιστές υπεραξίας, αρχίζει να διαμορφώνεται και ένας άλλος άξονας, που θα μπορούσε να ονομαστεί οικολογικός, γύρω από την Κατανομή των Οικολογικών κινδύνων που μπορεί να πλήττουν πλουσίους και φτωχούς ..δεν τους πλήττουν όμως εξίσου…
Ζούμε σήμερα σε μια διπλή νεωτερικότητα , σε ένα διπλό καπιταλισμό, όχι (μόνον) εκείνον τον αφελώς αισιόδοξο των μέσων του 20ου αιώνα με την πίστη στην πρόοδο, αλλά σε ένα αγχώδες παγκόσμιο περιβάλλον, όπου το οικολογικό πρόβλημα θα γίνεται όλο και πιο έντονο ως πρόβλημα επιβίωσης πια (και όχι –δυστυχώς –ως προοπτική μιας οικολογικής ευτυχισμένης ουτοπίας…)
Καθώς λοιπόν το μέλλον του πλανήτη αλλά και του τόπου θα γίνεται όλο και πιο ζοφερό, θα προβάλλει και όλο και πιο έντονα το ερώτημα του ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, ποιοι θα υποστούν το κόστος της καταστροφής. Και σ αυτό το ζήτημα η διάκριση Δεξιάς και Αριστεράς παραμένει, όπως και η διάκριση Πλούσιοι και φτωχοί ( π.χ Σε μερικές πριν Ανατολικές χώρες, το πρόβλημα της Λειψυδρίας ‘’λύθηκε‘’ εξαπλασιάζοντας τις τιμές του Νερού … Ποιοι πλήρωσαν την Νύφη ;…”
Η Πατρίς τρεκλίζει. Μα μυαλό δε βάζει. Τα black outs τα φέρνει η υπερκατανάλωση. Και η λύση αποφυγής τους είναι η δημιουργία νέων εργοστασίων ενέργειας. Τα οποία όμως, θα αυξήσουν την περιβαλλοντική ρύπανση. Άρα; Πώς και ποιος να βγει και να φωνάξει: “συμμαζέψτε τις ανάγκες σας. Μειώστε τον καταναλωτισμό σας”. Και το πολιτικό κόστος; Ποιος θα επιβάλλει αλλαγή στον τρόπο παραγωγής, από τους υδρογονάνθρακες (λιγνίτη, πετρέλαιο, ΦΑ) στις ΑΠΕ; Τι περισσότερο περιμένουμε να συμβεί; Τα προβλήματα κρύβονται αντί να λύνονται. Κι ο επόμενος χειμώνας δεν ξέρουμε πόσα χρόνια θ’ αργήσει, κι αν όταν έρθει “θάρθει με βάρκες στο Χελμό, στο Μέτσοβο βαπόρι”.
Νίκος Τακόλας, ntakolas@gmail.com