MΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΧΩΡΙΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ;
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ «ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» ΜΠΟΡΕΙ
Το έξυπνο αυτό σύνθημα – ερώτημα που συνοδεύει πρόσφατη αφίσσα που εξέδωσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών, περιγράφει εύγλωτα την πολιτική που αποφάσισε να εφαρμόσει η κυβέρνηση της λεγόμενης «Πράσινης Ανάπτυξης» απέναντι στο πιο οικολογικό και πράσινο μέσο μεταφοράς.
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ
Ολοκληρώνοντας το έγκλημα απαξίωσης των ελληνικών σιδηροδρόμων που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση με τους τότε αρμόδιους υπουργούς Χατζηδάκη και προπαντός Στυλιανίδη, η σημερινή κυβέρνηση μέσω του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων Δ. Ρέππα, ετοιμάζεται να ακρωτηριάσει το μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας και να αφήσει την Ελλάδα πρακτικά μονάχα με τον σιδηροδρομικό άξονα Κιάτο – Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Σύνορα, συν κάτι από Προαστιακό Αθήνας (το τμήμα Κιάτο – Πάτρα, προς δόξαν των εργοταξίων της Ολυμπίας Οδού που με βάση τον Νόμο για τις Παραχωρήσεις των Αυτοκινητοδρόμων, εκτοπίζουν την ΕΡΓΟΣΕ και εγκαθίστανται αυτά στην απαλλοτριωμένη ζώνη της, αλλα και λόγω των παράλογων αξιώσεων για εκτεταμένες υπογειοποιήσεις ή και πλήρη αλλαγή χάραξης της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, από πλευράς κάποιων παροδίων της νέας γραμμής στα παράλια της Αχαΐας, είναι ζήτημα αν θα εχει αποπερατωθεί ως το 2020)..
Η υπόλοιπη χώρα, προς δόξαν της αποκέντρωσης και της περιφερειακής «πράσινης» (υπ-)ανάπτυξης, δεν χρειάζεται την πολυτέλεια «σιδηρόδρομος» κατά την πολιτική ηγεσία της χώρας μας, μέλους της ΕΕ κατά τα άλλα.
Ας δούμε όμως εν τάχει τι συμβαίνει στις άλλες χώρες της ΕΕ σ’αυτόν τον τομέα:
– η μέση πληρότητα των αμαξοστοιχιών στην Γερμανία δεν ξεπερνάει το 30%, και μόνο στα δρομολόγια των υπερταχειών ICE βρίσκεται λίγο πάνω από το 50%. Εδώ ο κ. Ρέππας μας είπε ότι δρομολόγια με πληρότητες κάτω του 50% θα καταργηθούν (Σ.Σ. και σ’ αυτό όμως είπε ψέματα, όπως θα δούμε, αφού καταργούν και δρομολόγια με πληρότητες 60-80%). Με την ίδια λογική, το 80% των σιδηροδρομικών γραμμών και δρομολογίων στην Γερμανία και άλλες χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης πρέπει να καταργηθεί.
– εάν η Ελλάδα ήθελε να έχει την ίδια αναλογία πληθυσμού με σιδηροδρομική κάλυψη που έχουν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, θα έπρεπε να έχει 5.000 χλμ. σιδηροδρόμων. Όμως αυτή την στιγμή έχει μόλις 2.500 χλμ. και η κυβέρνηση με το Σχέδιο Ανασυγκρότησης (διάβαζε Αφανισμού) των ελληνικών σιδηροδρόμων, που προωθεί, θέλει να αφήσει ανοιχτά μόλις 800 χλμ.
– σε όλη την πολιτισμένη Δυτική Ευρώπη που θέλουμε να ανήκουμε, το ποσοστό των εσόδων των σιδηροδρομικών εταιρειών λειτουργίας που προέρχεται από επιδοτήσεις του Κεντρικού Κράτους ή και της Δευτεροβάθμιας Αυτοδιοίκησης φτάνει και ξεπερνάει αρκετές φορές το 60% του συνόλου των εσόδων. Εδώ η ελληνική Πολιτεία αρνείται επί σειράν ετών να επιδοτήσει τις κοινωνικές παρεχόμενες σιδηροδρομικές υπηρεσίες (άγονες γραμμές, φθηνό εισιτήριο, εκπτώσεις για λόγους κοινωνικής μεταφοράς, κάλυψη των οικονομιών που προσφέρει ο σιδηρόδρομος στην εθνική οικονομία λόγω μικρότερου εξωτερικού κόστους μεταφοράς δηλ. λιγότερων ατυχημάτων, μικρότερων περιβαλλοντικών επιπτώσεων κλπ). Αντίθετα, όλα αυτά τα χρόνια, ανάγκαζε τον ΟΣΕ να δανείζεται με υψηλότατα επιτόκια, τόσο για την κάλυψη των ανωτέρω, όσο και για την κάλυψη των δαπανών συντήρησης και εκσυγχρονισμού της υποδομής του, σε αντίθεση με ότι έκανε για τα άλλα μεταφορικά μέσα, που και επιδοτήσεις αγόνων γραμμών τους δίνει και τις δαπάνες της υποδομής τους καλύπτει, χωρίς την αναλογη επιβάρυνση του προυπολογισμού των αντίστοιχων εταιρειών παροχής συγκοινωνιακών υπηρεσιών (αεροπορικών, οδικών, ακτοπλοικών). Και όλα αυτά, μολονότι η Οικονομική Συμφωνία Κράτους – ΟΣΕ προβλέπει ρητά την κρατική χρηματοδότηση αυτών των δαπανών και οι Κοινοτικές Οδηγίες προβλέπουν την επιδότηση «αγόνων γραμμών», εθνικής και κοινωνικής περιφερειακής σημασίας, ως Υπηρεσίες Γενικότερου Οικονομικού Συμφέροντος (ΥΓΟΣ).
Γιατί λοιπόν τα αποκρύπτει όλα αυτά ο Υπουργός ; Γιατί, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων του, παραπλανά την κοινή γνώμη (και το ΔΝΤ;) λέγοντας ότι ο ΟΣΕ είναι η προβληματικότερη ΔΕΚΟ στην Ευρώπη, με συσσωρευμένο έλλειμα 10 δις; Όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι το 85% αυτού του ελλείματος οφείλεται σ’αυτόν τον αδιέξοδο δανεισμό (αντί της οφειλόμενης κρατικής οικονομικής συνδρομής) και στα υψηλότατα τοκοχρεωλύσια που γεννάει; Αλλά και όταν γνωρίζει ότι και μέγα μέρος του υπολοίπου χρέους, οφείλεται στην εσκεμμένη κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση που άσκησαν όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις που πέρασαν, σε αγαστή συνεργασία με μερίδα συνδικαλιστών, κομματικών εγκαθέτων και οργανωμένων συντεχνιών, που ασέλγησαν από κοινού στον ελληνικό σιδηρόδρομο ; Ποιος ευθύνεται για μίζες, σκάνδαλα, μη έγκαιρη αποπεράτωση των έργων εκσυγχρονισμού, υπέρογκο μοναδιαίο λειτουργικό κόστος της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, βάλτωμα των οργανωτικών και αναδιαρθρωτικών αλλαγών που είχε ανάγκη ο Ομιλος ΟΣΕ για να ανασάνει λειτουργικά και οικονομικά; Ποιος ευθύνεται που τελειωμό δεν έχουν τα κρίσιμα έργα εκσυγχρονισμού στην περιοχή Αθηνών ή η χρονίζουσα μη αποπεράτωση της ηλεκτροκίνησης, η μετατροπή του δικτύου σε ξέφραγο αμπέλι κλεφτών του υλικού της ηλεκτροκίνησης και σηματοδότησης (με συνέπεια να μην μπορούν να λειτουργήσουν), βανδάλων που ασχημονούν με ψευτογκράφιτι (και όχι μόνο) πάνω στις επιβατάμαξες και αυτοκινητάμαξες που είναι πανάκριβη περιουσία του ελληνικού λαού, λαθρεπιβατών που ταξιδεύουν τζάμπα στον Προαστιακό και όχι μόνο κ.ο.κ.
Προβληματικός λοιπόν είναι ο ΟΣΕ κύριε Υπουργέ, γιατί εσείς, η ελληνική Πολιτεία, είστε διαχρονικά ανάξιοι να προστατέψετε την περιουσία του ελληνικού λαού και να εγγυηθείτε την λειτουργία μιάς υγιούς και ανταγωνιστικής σιδηροδρομικής μεταφορικής επιχείρησης, που να παρέχει υψηλές μεταφορικές υπηρεσίες σε ολόκληρη την χώρα, από την Καλαμάτα μέχρι τον Εβρο. Εκεί που ο Χαρίλαος Τρικούπης και η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανέπτυξαν πριν 120 χρόνια με ανεπαρκέστατα μέσα ένα ευρύτατο για την εποχή τους σιδηροδρομικό δίκτυο, που εσείς οι σύγχρονοι έλληνες πολιτικοί, σταθήκατε ανάξιοι να επεκτείνετε, αλλά και να εκσυγχρονίσετε έστω, όπως αποδεικνύεται από τα πενιχρά μέχρι σήμερα αποτελέσματα μετά από 20 χρόνια έργων εκσυγχρονισμού. Στο ίδιο διάστημα οι Ισπανοί και οι Τούρκοι ολοκληρωσαν νέες γραμμές υψηλών ταχυτήτων, για να μην αναφερθούμε σε άλλες χώρες.
Η ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΠΡΑΞΗ ΑΝΕΝΤΙΜΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η κατάργηση έστω και ενός μέτρου σιδηροδρομικού δικτύου συνιστά πληγή και ανέντιμη πράξη κατά της χώρας και των πολιτών της, ειδικά σήμερα με την Οικονομική Κρίση που εξακοντίζει στα ύψη τις τιμές καυσίμων, διοδίων και λοιπών εξόδων μετακίνησης, αλλά και σε περίοδο που λόγω της κλιματικής αλλαγής, των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, των τροχαίων ατυχημάτων και του κυκλοφοριακού προβλήματος, τα μέσα σταθερής τροχιάς επανέρχονται με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο.
Το επιστημονικό δυναμικό του Ομίλου ΟΣΕ πρόσφατα εφοδίασε το «Υπουργείο Μεταφορών» με στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα ποσά που θα εξοικονομηθούν αν γίνουν οι απαραίτητες από χρόνια αναδιαρθρώσεις και εξορθολογισμοί λειτουργίας του Οργανισμού (σε κανονισμούς, κυκλώματα εργασίας, διάταξη και αξιοποίηση των πόρων – προσωπικού και τροχαίου υλικού, οργάνωση εργασίας, κλπ) είναι πολλαπλάσια από την εξοικονόμηση που θα προέλθει εάν κλείσουν τα περιφερειακά δίκτυα και μείνει ανοιχτός μόνο ο (Π)ΑΘΕ. Ούτε το υπάρχον χρέος θα εξαλειφθεί, ούτε τα διαρθρωτικά προβλήματα που παράγουν το έλλειμα θα έχουν αντιμετωπιστεί.
Το έγκλημα συρρίκνωσης των ελληνικών σιδηροδρόμων που σχεδιάζετε κύριε Υπουργέ, στηρίζεται σε μια πρωτοφανή εξαπάτηση της κοινής γνώμης, που αναπαράγουν τα παπαγαλάκια σας: στην διασπορά παραπλανητικών και πλασματικών στοιχείων για τα έσοδα και έξοδα του δικτύου Πελοποννήσου, ή τις πληρότητες του δικτύου της Δυτικής Μακεδόνίας κλπ.
Γνωρίζετε καλά ότι την τελευταία τριετία μεγάλο μέρος αυτού του δικτύου ήταν κλειστό λόγω εκτέλεσης έργων εκσυγχρονισμού ή ανακαίνισης και όταν επαναλειτούργησε πέρυσι μικρό τμημα αυτού, αυτό έγινε ελλιπέστατα, με ελάχιστα δρομολόγια, άνευ διαφήμισης και μεγαλύτερους χρόνους διαδρομής σε σχέση με παλιότερα, λόγω μη αποπεράτωσης στοιχειωδών έργων ανακαίνισης και ασφαλείας.
Ποιός ευθύνεται γι αυτό; Αποσιωπείτε επίσης ότι πέρυσι η προηγούμενη κυβέρνηση, της οποίας συνεχίζετε όπως φαίνεται το καταστροφικό έργο, κατάργησε μεγάλο αριθμό δρομολογίων σ’αυτά τα δίκτυα, καθιστώντας σε αρκετές περιπτώσεις το τραίνο μαγική εικόνα, με δρομολόγια «χαπάκια» (ένα ή δύο την ημέρα και σε άσχετες ώρες).
Ποιος λοιπόν να το προτιμήσει μετά; Και από που κι ως που, όταν για τους ανωτέρω λόγους, δεν υπήρχαν έσοδα ή πλασματικά τα έσοδα ήταν μειωμένα, ενώ οι δαπάνες αυξήθηκαν γιατί μεταφέρθηκε από εκεί προσωπικό εκτός έδρας για να καλύψει κενά στην περιοχή Αθηνών, εσείς αξιολογείτε αυτά τα στοιχεία για να κρίνετε την αποδοτικότητα των γραμμών ;
Σας πληροφορούμε για παράδειγμα, ότι όταν παλιότερα στη γραμμή Πατρών – Πύργου κυκλοφορούσαν 8 ζεύγη δρομολογίων ημερησίως, η επιβατική κίνηση ξεπερνούσε τους 1.000 επιβάτες.
Ανακοινώθηκαν αυτές τις μέρες, ως προοίμιο του σχεδίου θανάτωσης των ελληνικών σιδηροδρόμων, περαιτέρω περικοπές δρομολογίων, όταν ήδη είχαν γίνει και πέρυσι άγριες περικοπές από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ουσιαστικά τινάζεται στον αέρα ο πετυχημένος προαστιακός και περιφερειακός σιδηρόδρομος Θεσσαλονίκης – Εδεσσας – Φλώρινας (που είχε πληρότητες από 60-100%) και ο προαστιακός Καλαμάτας – Μεσσήνης και λοιπής Μεσσηνίας (που πριν τις περυσινές περικοπές διακινούσε 2.000 επιβάτες ημερησίως, αποσυμφορώντας την Καλαμάτα). Απαξιώνεται εντελώς (αντί να αναβαθμιστεί με μείωση των χρόνων διαδρομής) η γραμμή Κορίνθου – Ναυπλίου – Τρίπολης, που ανακαινίστηκε πρόσφατα με κοινοτικά κονδύλια.
Ο σιδηρόδρομος γίνεται μαγική εικόνα στην ακριτική Ανατ. Μακεδονία και Θράκη. Παραμένουν υποχρησιμοποιούμενες και άρα αναξιοπόιητες οι πολύτιμες τουριστικές γραμμές Κατακώλου – Ολυμπίας (με τους χιλιάδες επιβάτες κρουαζεροπλοίων καθημερινά να διακινούνται κυρίως οδικώς, στραγγαλίζοντας την Αρχαία Ολυμπία, προς δόξαν της «Πράσινης Ανάπτυξης» που επαγγέλθηκε ο πρωθυπουργός για την κατεστραμμένη από τις πυρκαιές Ηλεία) και Καλαβρύτων – Διακοφτού (ο μοναδικός σε ομορφιά οδοντωτός). Το Ιntercity Καλαμπάκας-Τρικάλων – Αθήνας που παρουσίαζε μόνιμα πληρότητες 60-100%, παραμένει καταργημένο από πέρυσι. Αυτές οι περικοπές στην πραγματικότητα εξοικονομούν από ελάχιστα έως καθόλου. Σε αρκετές περιπτώσεις επιβαρύνουν μάλιστα, αφού προσωπικό και τροχαίο υλικό κάθονται, ενώ οι μισθοδοσίες και οι αποσβέσεις τρέχουν. Θεωρούμε ότι οι περικοπές αυτές δεν γίνονται τυχαία. Στόχος είναι με την τρομακτική αραίωση των δρομολογίων και την δρομολόγηση σε άσχετες ώρες που δεν εξυπηρετούν τους επιβάτες (περίπτωση νέων δρομολογίων Εδεσσας, Ανατ. Μακεδονίας, Καλαμάτας – Μεσσήνης και Πάτρας – Καλαμάτας), τα τραίνα να εγκαταλειφθούν και από τους τελευταίους τους επιβάτες, προς όφελος των ανταγωνιστών τους, ώστε να βρεί πρόσχημα η κυβέρνηση να καταργήσει εντελώς το δίκτυο, όπως δεσμεύτηκε (;) στο επαίσχυντο Μνημόνιο με το ΔΝΤ.
Αλλωστε ο ΓΓ του «Υπουργείου Μεταφορών» Χ. Τσιόκας είπε χωρίς ντροπή ότι υπάρχουν και άλλα μέσα (ΚΤΕΛ, αυτοκινητόδρομοι) να εξυπηρετήσουν την επιβατική κίνηση. Αν αυτό δεν συνιστά βάναυση παρέμβαση στον υγιή ανταγωνισμό στον χώρο των Μεταφορών προς όφελος του ενός ανταγωνιστή που θα απομείνει μοναδικός παίκτης (μονοπώλιο), δεν ξέρουμε τι άλλο μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε. Κάτι που θάπρεπε να απασχολήσει τον εισαγγελέα ίσως (παράβαση καθήκοντος κλπ).
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΑΚΕΡΑΙΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ
Σε κάθε περίπτωση το Δίκτυο ΕΠΙΒΑΤΗΣ καταγγέλει την επιχειρούμενη πολιτική ακρωτηριασμού του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου και υποβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών του και δηλώνει ότι είναι στο πλευρό των ελλήνων πολιτών και των τοπικών κοινωνιών της Περιφέρειας, που ζητούν σύγχρονες και χρηστικές σιδηροδρομικές και λοιπές συγκοινωνιακές υπηρεσίες, όπως απολαμβάνουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Εάν τελικά η κυβέρνηση προβεί σε κατάργηση μέρους του σιδηροδρομικού δικτύου, και μάλιστα εκείνου που πρόσφατα ανακαινίστηκε με κοινοτικά κονδύλια, θα καταγγείλουμε το γεγονός στα αρμόδια όργανα της ΕΕ μέσω της Ευρωπαικής Ομοσπονδίας Επιβατών, της οποίας είμαστε μέλος, ενώ επιφυλασσόμαστε και για ένδικα μέσα προστασίας των συμφερόντων των ελλήνων επιβατών, στο βαθμό που παραβιάζεται η εύρυθμη λειτουργία και το υγιές καθεστώς ανταγωνισμού της αγοράς επιβατικών μεταφορών.
Ζητάμε από την κυβέρνηση την ύστατη αυτή ώρα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην καταργήσει πολύτιμους στρατηγικούς και οικολογικούς-συγκοινωνιακούς πόρους εθνικής σιδηροδρομικής υποδομής (όπως ακριβώς η επίλυση του προβλήματος της Ολυμπιακής δεν οδήγησε σε καταργήσεις περιφερειακών αεροδρομίων και πτήσεων).
Να διορθώσει τα κακώς κείμενα στον Όμιλο ΟΣΕ χωρίς να τιμωρήσει αυτούς που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε, δηλ. τους έλληνες πολίτες-επιβάτες, στερώντας τους το αγαθό μιάς σωστά σχεδιασμένης σύγχρονης σιδηροδρομικής συγκοινωνίας, που κατά ένα σημαντικό ποσοστό της δικαιούται να είναι επιδοτούμενη.
Να σεβαστεί την περιουσία του ελληνικού λαού και τις πρόσφατες επενδύσεις που έγιναν σε υποδομή και τροχαίο υλικό, να μην κλείσει ούτε μέτρο από το δίκτυο και να προβεί στην ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωση των έργων εκσυγχρονισμού των ελληνικών σιδηροδρόμων, μη υποκύπτοντας στις πιέσεις του λόμπυ των κατασκευαστών-παραχωρησιούχων των αυτοκινητοδρόμων και άλλων αντιδραστικών κύκλων που δεν θέλουν την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου, που είναι μέσο μαζικής μεταφοράς με πολύτιμες ιδιότητες και επιδόσεις, όταν οργανωθεί και λειτουργήσει σωστά, όπως μας δείχνει η ευρωπαική εμπειρία. Ζητάμε ακόμα να ανοίξει επιτέλους η εκμετάλλευση του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου και σε άλλες εταιρείες εκμετάλλευσης, που ενδεχομένως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν τμήμα του δικτύου με καλύτερους όρους (οικονομικούς και λειτουργικούς).
Τέλος απαιτούμε η αρμοδιότητα καθορισμού δρομολογίων, τιμολογίων και επιδότησης και ελέγχου των σιδηροδρομικών και λεωφορειακών συγκοινωνιών σε τοπική, αστική-προαστιακή και περιφερειακή κλίμακα, να μεταφερθεί από τους φορείς του Κεντρικού Κράτους, στις αιρετές πλέον περιφερειακές αρχές (Περιφέρειες) που θεσπίζει το Σχέδιο Καλλικράτης, με παράλληλη μεταφορά των κατάλληλων οικονομικών πόρων και δημιουργία ανάλογων επιτελικών οργάνων συγκοινωνιακού σχεδιασμού και ελέγχου, ώστε ο σχεδιασμός της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης να ΜΗΝ γίνεται από άσχετους γραφειοκράτες και συνδικαλιστές στην Αθήνα, αλλά από φορείς αποκεντρωμένους και πιο κοντά στον έλληνα πολίτη της Περιφέρειας και τις ανάγκες του.
Κύριοι, της κυβέρνησης ετοιμάζεστε να κάνετε ένα εγκληματικό λάθος από αμέλεια ασχετοσύνη και αλαζονεία. Κανένα ΔΝΤ δεν σας είπε να κόψετε γραμμές των τραίνων, αυτό που σας είπε ,και αρνείστε να το ακούσετε, είναι «περιορίστε τα έξοδα και το σπάταλο κράτος».
Όταν το δάκτυλο του δασκάλου έδειχνε το φεγγάρι ο ηλίθιος κοίταγε το δάκτυλο.
Για μια φορά στην ιστορία του τόπου κάντε την υπέρβαση και ακούστε αυτούς που πληρώνουν το εισιτήριο τους και αυτούς που γνωρίζουν στην πράξη την πραγματικότητα .
Οι λύσεις δεν βρίσκονται στους φακέλους των υπηρεσιακών παραγόντων, στα κομματικά στελέχη, στους εργατοπατέρες και στις υποδείξεις των εργολάβων και προμηθευτών,
Ούτε στους Γάλλους συμβούλους (της γενναία επιδοτούμενης κρατικής SNCF) που φωνάξατε για να σας πουν τι θα κάνετε με τον ΟΣΕ, και να αποκτήσετε έτσι άλλοθι στις πράξεις σας, για να γυρίζετε αύριο και να κλαψουρίζετε από κανάλι σε κανάλι «…εμείς δεν το θέλαμε μας το επέβαλλαν οι Γάλλοι» ενώ θα ετοιμάζεται το νέο σκάνδαλο προμηθειών σε συνέχεια αυτού της SIEMENS. (Στα Γαλλικά λέγεται “bon pour l’orient”)
Λες και η χώρα μας δεν διαθέτει ένα απίθανα μεγάλο επιστημονικό δυναμικό με σπουδές σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αμερική, Καναδά κλπ. ( ο ΣΕΣ έχει 500 μέλη σπουδαγμένα στα πέρατα του κόσμου).
Αυτό το δυναμικό είστε εντελώς ανίκανοι να αξιολογήσετε και να κινητοποιήσετε?
Μήπως θα θέλατε να το κάνουμε εμείς?
Το Δίκτυο Ε.Π.Ι.Β.Α.ΤΗ.Σ. είναι στην διάθεση της πολιτείας με εξειδικευμένους συγκοινωνιολόγους αλλά και απλά μέλη του κοινούς καθημερινούς πολίτες που νοιάζονται για τα κοινά αγαθά, γνώστες της ελληνικής και της παγκόσμιας εμπειρίας , με έμπειρους και καταξιωμένους συνεργάτες από αντίστοιχους φορείς, μέλη της EPF (European Passengers Federation) αλλά και της UITP (International Union of Public Transports), αν το θέλετε και σε συνεργασία με τους ξένους τεχνικούς συμβούλους αλλά και τους εκπροσώπους του ΔΝΤ της ΕΚΤ και της ΕΕ, να βοηθήσει στην δρομολόγηση μίας δίκαιης, τεχνικά άρτιας, οικονομικά εφικτής και τελικά βιώσιμης λύσης δίνοντας τέλος στο σημερινό μπάχαλο και χωρίς να απαιτείται η θυσία ούτε χιλιοστού πολύτιμης σιδηροδρομικής υποδομής.
Το ΔΣ του δικτύου ΕΠΙΒΑΤΗΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΩΣ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΥΦΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΟΡΓΗΣ.
Χθες 12 Ιουλίου 2010 πραγματοποιήθηκε μια ομιλία δύο νέων νομικών, που ανέλαβαν εκ μέρους του Συνασπισμού να «ενημερώσουν» τους συμπολίτες μας, για το Μνημόνιο και το Νέο Νόμο για το Ασφαλιστικό Σύστημα και τις εργασιακές σχέσεις.
Όπως σε όλες τις οργανωμένες εκδηλώσεις της Αριστεράς αναμασήθηκε ή ίδια πατροπαράδοτη καραμέλα «Για όλα φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση», «Είναι όλοι εναντίον μας», «Κάτω το κεφάλαιο», «Να αρνηθούμε να πληρώσουμε» (λες και θα μας ρωτήσει κανένας αν θα πληρώσουμε, οι Τράπεζες δεν ρωτούν όταν δίνουν συντάξεις ή κατάσχουν για μη πληρωμή φόρων), «τι να μας κάνουν τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφού αυτοί μας έφεραν εκεί που μας έφεραν» κλπ.
Και μας φέρνουν για παράδειγμα την Αργεντινή, και πως αντέδρασε ο λαός της «….. παίρνοντας υπό τη διαχείρισή τους ορισμένα εργοστάσια» κλπ χονδροειδή ανιστόρητα ψέματα, με συγκρίσεις προς μια χώρα σαν την Αργεντινή που δεν έχουμε ούτε το ένα εξακοσιοστό (1/600) των εργοστασίων της (έχουμε μόνο μικρομεσαίες επιχειρήσεις – εκτός αν εννοεί η Αριστερά να πάρει ο λαός τις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ υπό τον έλεγχό του).
Για τα δύο (τρία μάλιστα τώρα) κόμματα της Αριστεράς που έχουν το θράσος να ζητούν από τους ψηφοφόρους την εκλογή Ευρωβουλευτών τους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα έπρεπε να είχαν αναρωτηθεί, τυχόν σκεπτόμενοι, πολίτες, «ποια είναι η θέση της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στους Κοινωνικούς Αγώνες της Ευρώπης για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Η Αριστερά έχει αποσιωπήσει από το λαό, το γεγονός ότι η Ευρωπαίκή Ένωση, επεξεργάστηκε εδώ και χρόνια και τροποποίησε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ώστε επιτέλους να μπορέσει να την υπογράψει (η Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέλος της Σύμβασης πλέον, πράγμα που δεν γινόταν παλιά γιατί μόνο κράτη μπορούσαν κάτι τέτοιο) και με τον τρόπο αυτό όλο το κεκτημένο των αναγνωρισμένων κοινωνικών δικαιωμάτων των Ευρωπαϊκων πολιτών, θα ενσωματωθεί στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Οι ηγέτες της Αριστεράς, που ζούν ακόμα στην εποχή και στο πνεύμα του Ζαχαριάδη, σκόπιμα αποσιωπούν από τους οπαδούς τους, αυτή την εξέλιξη, με σκοπό να πετυχαίνουν την εκλογή ευρωβουλευτών τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μοναδικά προσόντα τη δυνατή φωνή, τα συνθήματα με τις ντουντούκες, και την παρασιώπηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου στους τομείς των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επειδή η Αριστερά (από το Ζαχαριάδη ως τον Τσίπρα) αναμασάει συνεχώς την καραμέλα, ότι «η κακή Ευρωπαϊκή Ένωση φταίει που εξισώθηκαν τα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών στο 65ο έτος», ενώ η καλή Αριστερά ζητούσε μέχρι πριν δύο μήνες «να μονιμοποιηθούν αμέσως οι 250.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου» (αυτοί που μπήκαν από το παράθυρο, ενώ οι βλάκες έδιναν εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ), καιρός είναι να δούμε την αλήθεια.
Βεβαίως οι άνθρωποι που εκλέχτηκαν για να εκπροσωπούν την Αριστερά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ξέρουν φαίνεται μόνο από τέτοια συνθήματα που πιάνουν εύκολα οπαδούς, με την ίδια ευκολία που πιάνουν τους περισσότερους τηλεθεατές τα μεσημεριανά κανάλια της Βλακοτηλεόρασης.
Με αφορμή τις περικοπές που γίνονται τώρα στις συντάξεις, ο κόσμος έμαθε ότι υπάρχουν και κοινωνικά δικαιώματα που έχει αναγνωρίσει με τη νομολογία του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο Στρασβούργο) εφαρμόζοντας την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έτσι όπως ερμηνεύεται από την ευρωπαϊκή νομολογία είναι πολύ πιο προοδευτική από οποιονδήποτε αφισσοκολλητή της Αριστεράς που καταφέρνει με τα συνθήματά του (είτε επειδή ανήκει σε μία φράξια όπως π.χ. της Ρόζας Λούξεμπουργκ) να εκλεγεί βουλευτής.
Ενώ λοιπόν οι άλλοι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κάνουν πιο δημοκρατικό και με πιο δυνατές κοινωνικές αξίες το οικοδόμημα της Ευρώπης, μέσω της επιμονής τους σε λύσεις μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι δικοί μας αριστεροί (αυτοί που ξαφνικά π.χ. ξυπνούν και δίνουν ποσοστό 17% στον Τσίπρα και την άλλη του το κατεβάζουν στο 3% – και τώρα στο 2,4%), φροντίζουν επιμελώς, ώστε ο λαός να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του, όχι ως ευρωπαϊκός λαός, αλλά ως λαός της Ουγκάντας. Αγνοούμε δηλαδή επιδεικτικά, όσα κοινωνικά δικαιώματα πέτυχαν οι λαοί της Ευρώπης, των καιρό που εμείς περιοριζόμαστε σε διαμαρτυρίες έξω από το Σούπερ Μάρκετ του Βερρόπουλου ή του Σκλαβενίτη, επειδή ακριβώς τόσο μόνο μυαλό διέθεταν οι εκπρόσωποι που ξεχώριζαν για τη δυνατή τους φωνή και μόνο.
Και βέβαια η Αριστερά από το Ζαχαριάδη ως τον Τσίπρα, ξαναρίχνει το αποπροσανατολιστικό της σύνθημα «Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μόνο αρνητικές αποφάσεις βγάζει για τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων».
Είναι τόσο ευχάριστα τα συνθήματα της Αριστεράς που ακριβώς πετυχαίνουν ακροαματικότητα, όπως είπα πιο πάνω, λόγω της αφέλειάς τους και των ψευδών τους, όση ακριβώς πετυχαίνουν οι μεσημεριανές εκπομπές των βλακοκαναλιών. Το ψεύδος είναι ότι μπερδεύουν τα κοινωνικά δικαιώματα (συντάξεις – μισθοί) που εξετάζονται π.χ. από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (την ύπαρξη του οποίου αγνοεί η Αριστερά), με τα θέματα ισότητας και αποφυγής διακρίσεων στην εργασία στα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαπρέψει και έχει πετύχει πραγματική ισότητα συνθηκών στην εργασία, για άνδρες/γυναίκες, ομοφυλόφιλος, ανθρώπους με έιτζ, ανάπηρους κλπ, για τους οποίους η Αριστερά επεφύλαξε απλά την τύχη του διαδηλωτή στο δρόμο (έστω και αν δεν μπορούσαν να περπατήσουν λόγω αναπηρίας).
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, έστω και αν δεν ασχολείται με κοινωνικά δικαιώματα, έχει πετύχει μέχρι σήμερα πολύ περισσότερη προστασία στους εργαζόμενους, από εκείνη που προσφέρουν οι αυτόκλητοι καθοδηγητές των διαδηλώσεων της Αριστεράς με τις ντουντούκες.
Τώρα, το «γιατί φτάσαμε στα νύχια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», δεν είναι θέμα για το οποίο φταίνε οι λαοί της Ευρώπης που αγωνίστηκαν διαφορετικά από μας. Το ερώτημα αυτό να τεθεί στους ηγέτες της Αριστεράς που επέμεναν τόσα χρόνια στα συνθήματα «Σύνταξη στα 60 για όλους», «να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο όλοι οι συμβασιούχοι», «να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι με stage», «να κρατικοποιηθούν όλες οι βιομηχανίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις», «Η κατώτερη σύνταξη να είναι 1.500 Ευρώ», «Δεν υποχωρούμε αν δεν δικαιωθούμε», «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και άλλες αηδίες, για τις οποίες κάθε αριστερός νιώθει περήφανος που τις φώναζε εδώ και 40 χρόνια στους δρόμους και τις οποίες διηγείται με καμάρι στα παιδιά του.