Ακρυλαμίδιο: Προσοχή στο… μαύρισμα!

του Σάββα Ξυστούρη

Όλα ξεκίνησαν το 1997 όταν αγρότες στη Σουηδία παρατήρησαν περίεργη συμπεριφορά σε αγελάδες. Τα ζώα δεν μπορούσαν να περπατήσουν σωστά ούτε και να σταθούν. Στην ίδια περιοχή, ιδιοκτήτες ιχθυοτροφείων παραπονέθηκαν για μεγάλους αριθμούς νεκρών ψαριών. Τελικά βρέθηκε ο ένοχος. Ηταν το υλικό επίστρωσης για την στεγάνωση μιας σύραγγας που κατασκευαζόταν δίπλα. Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν το δραστικό συστατικό του υλικού που ήταν το πολυακρυλαμίδιο δηλαδή το πολυμερές που φτιάχνεται από το ακρυλαμίδιο. Και σιγά σιγά άρχισαν οι επιστημονικές έρευνες!

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ- World Health Organisation- WHO) μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα ακρυλαμιδίου σε πόσιμο νερό είναι τα 0,5 μg/L. Η συγκέντρωση του ακρυλαμιδίου στο νερό της περιοχής που παρατηρήθηκαν τα προβλήματα στη Σουηδία ήταν πολύ μεγαλύτερα. Που αλλού όμως μπορεί να βρεθεί αυτή η τοξική ουσία εκτός από το νερό; Στο φαγητό μας! Και εξαρτάται άμεσα από τον τρόπο παρασκευής του φαγητού και τον χρόνο ψησίματος.

H αντίδραση Malliard που είναι μια αλληλουχία χημικών αντιδράσεων, οδηγεί στην «αμαύρωση» (μαύρισμα) κατά το ψήσιμο σε ψηλές θερμοκρασίες διαφόρων τροφίμων που περιέχουν σάκχαρα όπως πατάτες, ψωμί, καφές και άλλα. Όλο αυτό το… μαύρισμα βέβαια συνοδεύεται από πολλές χημικές ενώσεις που δίνουν άρωμα και ωραία γεύση στο φαγητό μας. Είναι όμως ακριβώς όπως το μαύρισμα του καλοκαιριού στην παραλία, που μπορεί να φέρνει ωραία «κουλ» εμφάνιση, κρύβει όμως και κινδύνους! Και ένας απο αυτούς είναι και ο σχηματισμός  του ακρυλαμιδίου που είναι ένα από τα παραπροϊόντα της αντίδρασης.

Στην πλειονότητά τους οι έρευνες για την επικινδυνότητα του ακρυλαμιδίου δεν έδειξαν συσχέτιση της κατανάλωσης τροφίμων πλούσιων σε ακρυλαμίδιο και διαφόρων ειδών καρκίνου οπότε και κατατάσσεται ως πιθανός καρκινογόνος παράγοντας στην Ομάδα 2 (και όχι 1) από την IARC. Η πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων ακρυλαμιδίου πιθανόν συνδέεται με νευροτοξικές και ορμονικές διαταραχές.

Καλό θα ήταν λοιπόν να μειώσουμε την κατανάλωση τροφίμων με υψηλές συγκεντρώσεις ακρυλαμιδίου όπως πατατάκια, πατάτες τηγανητές (αυτές που τηγανίζονται για πολλή ώρα), δημητριακά πρωϊνού και διάφορα άλλα τρόφιμα. Στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιούμε μεθόδους παρασκευής που δεν «μαυρίζουν» το τρόφιμο π.χ. βραστή πατάτα αντί τηγανητή ή ψητή.

Επίκαιρο λοιπόν καλοκαιριάτικα… Προσοχή στο μαύρισμα ακόμα και στα… τρόφιμα!

«Η παρατεταμένη έκθεση» μπορεί να έχει βλαβερές συνέπειες στην υγεία μας!

Πηγή: www.e-charity.gr

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top