Εμβολιασμοί των κατοικίδιων ζώων, ένα θεσμοθετημένο έγκλημα

Οι κάτοχοι ζώων συντροφιάς θα έπρεπε να γνωρίζουν το γεγονός ότι τα εμβόλια θέτουν υπό συνθήκη την υγεία των αγαπημένων τους, καθορίζοντας σοβαρές παρενέργειες, μεταξύ των οποίων αλλεργίες, αρθρίτιδα, κινησιακά προβλήματα και προβλήματα συμπεριφοράς, καρκίνο, παράλυση και στη χειρότερη περίπτωση θάνατο.

Τελευταία ο σύντροφός μου Ρόμπερτ κι εγώ συμμετείχαμε σε μια συναυλία των Grosby Stills and Nash, ένα φανταστικό θέαμα, σπάνιας ευχαρίστησης, ένα όνειρο που είχα να δω πολλά χρόνια. Με άγγιξε ιδιαίτερα ο Dave Grosby όταν τραγούδησε: «Μίλα με δυνατή φωνή, κάνε ν’ ακουστείς ενάντια στην τρέλα». Πρέπει να το κάνουμε, σωστά; Πρέπει να το κάνουμε όταν αγαπημένα μας πλάσματα παθαίνουν ζημιές. Αν δεν το κάνουμε, τότε γινόμαστε κι εμείς οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Νωρίτερα, στο ίδιο κομμάτι ο Grosby τραγούδησε: «Φαίνεται ότι λείπει πολύς χρόνος μέχρι την αυγή». Κι αυτό επίσης είναι αλήθεια: φαίνεται ότι χρειάζεται πολύς χρόνος ακόμη για να αποδειχθεί η αλήθεια και να έχει αντίκτυπο στην κοινότητα των κτηνιάτρων, γιατί αυτή η επαγγελματική κατηγορία διαπράττει ένα έγκλημα εμβολιάζοντας τα ζώα χρόνο με το χρόνο μέχρι να πεθάνουν.

Υποστηρίζω αυτό από το 1994, όταν συγκρότησα μια ομάδα επονομαζόμενη Canine Health Concern (CHC) –Κέντρο Υγείας Σκύλων. Ο σκοπός αυτής της ομάδας είναι να πληροφορεί τους κατόχους κατοικίδιων ζώων, στην προσπάθεια να τεθεί τέλος στην διαπραττόμενη σφαγή των ζώων από τις συντεχνίες και τους επαγγελματίες του είδους, που ισχυρίζονται ότι δρουν στο όνομα της ευημερίας των ζώων. Η αποστολή μου έχει ένα χαρακτήρα κάπως προσωπικό, αφού τα στοιχεία οδηγούν προς το φριχτό γεγονός ότι τα εμβόλια σκότωσαν τρεις από τους υπέροχους φίλους μου σκύλους. Το πρώτο δράμα έγινε όταν ο Oliver χτυπήθηκε από παράλυση των πίσω άκρων και πέθανε σε ηλικία μόνο τεσσάρων ετών. Η Prudence πέθανε από λευχαιμία σε ηλικία μόνον έξι ετών, μετά από μια αργή αγωνία. Ο Samson, στο τέλος, είχε μια αντίδραση στην ένεση που του χορηγήθηκε όταν ήταν κουτάβι και στην επανάληψη του πρώτου έτους επίσης, για να πεθάνει μετά από καρκίνο στη νεαρή ηλικία των πέντε ετών. Όλες αυτές οι ασθένειες είναι επιστημονικά συνδεδεμένες με τους εμβολιασμούς. Επίσης και τα άλλα μου σκυλιά δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τις βλάβες που μπορούν να προκαλέσουν τα εμβόλια. Ο Chappie χτυπήθηκε από ασθένεια του θυρεοειδούς, η Sophie από αρθρίτιδα κι ο Guinnevere υπέφερε από αλλεργίες. Είναι δυνατό ν’ αποδειχθεί επιστημονικά ότι κι αυτές οι ασθένειες είναι συνδεδεμένες με τις βλάβες που προκαλούνται από εμβόλια.

Είμαι πεισμένη ότι οι κτηνίατροι του μέλλοντος, έτσι όπως και οι γιατροί των παιδιών μας, θα κοιτούν πίσω στην εποχή των εμβολιασμών με φρίκη και ντροπή. Η φρίκη θα καθορίζεται από τη συνειδητοποίηση ότι τόσες πολλές αγωνίες, πόνοι, βάσανα και ταλαιπωρίες προκλήθηκαν από επαγγελματίες της δημόσιας υγείας, οι οποίοι έδρασαν μέσα στην άγνοια, ενώ η ντροπή θα προέρχεται από τη σκοπιμότητα αυτής της άγνοιας.

Μια αμφίβολη υπόθεση

Αν, πριν να περάσω στις σοβαρότερες κατηγορίες, μου επιτρέπεται ένα τελευταίο προσωπικό σχόλιο, θα ήθελα να αντιμετωπίσω το θέμα της «αμφίβολης» όψης του ζητήματος, μια ετικέτα στην οποία έχω συνηθίσει και το ότι δεν θέλω να μου απαγορευτεί να πω την αλήθεια.
Ίσως προσέξατε ότι στην εισαγωγική παράγραφο του παρόντος άρθρου χρησιμοποίησα μια γλώσσα κάπως δυνατή. Το θέμα είναι αποφασισμένο, γιατί γιατροί, κτηνίατροι και επιστήμονες έχουν αποβλακωθεί ή διαμορφωθεί κοινωνικά ώστε να σέβονται μια γλώσσα και μια διαγωγή σύμφωνες με σκληρούς κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας. Πάνω τους ασκείται μια πίεση έως ότου γίνουν «ευγενικοί» και να απέχουν από το να βλάψουν ο ένας τον άλλο με ιδέες, που πάει να πει, ότι η αλήθεια καταστέλλεται σταθερά. Μιλώντας σαφώς, είναι σκοπός μου να ταρακουνήσω το λήθαργο του συστήματος που συνεχίζει τέτοια καταστροφικά λάθη. Πέρα από αυτό είναι απαραίτητο να έρθει στο φως η αλήθεια.

Είμαι πεισμένη ότι τα σκυλιά μου πέθαναν πρόωρα, ενώ εκατομμύρια άλλοι σκύλοι, γάτες και άλογα πέθαναν και συνεχίζουν να πεθαίνουν εξ αιτίας ψεύτικων ιδεών ή πεποιθήσεων ιδίως της ιατρικής και κτηνιατρικής τάξης. Αυτή η ελαττωματική δομή προετοιμάζεται, υποστηρίζεται και συντηρείται σταθερά στη θέση της από ένα σύστημα που σκοτώνει τη ζωή αυτού του πλανήτη. Αυτό το σύστημα εγγυάται ότι οι επαγγελματίες του είδους προετοιμάζονται σε κολέγια, τα οποία για τα έσοδά τους βασίζονται στον επιχειρηματικό κόσμο, το οποίο συνεπάγεται ότι η διδασκαλία που δίνεται από αυτά είναι κατευθυνόμενη.

Και οι οργανισμοί έρευνας επίσης, βασίζονται στις μεγάλες επιχειρήσεις για τις χρηματοδοτήσεις τους, το οποίο σημαίνει ότι αρκετά σπάνια μπορούμε να εμπιστευτούμε την έρευνα. Τα μέσα ενημέρωσης βασίζονται και αυτά στις μεγάλες επιχειρήσεις για τις χρηματοδοτήσεις τους, δηλαδή δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε αυτά που διαβάζουμε. Με βάση τις προσωπικές μου εμπειρίες, μια όψη ακόμη πιο ανησυχητική είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις μας φαίνεται να προτιμούν τα ενδιαφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων από την ίδια τη ζωή.

Είμαστε στην πράξη μάρτυρες μιας τερατώδους και βλαβερής δύναμης θανάτου που εξακοντίζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το λάκκο. Δεν θα τη σταματήσουμε μυξοκλαίγοντας χαμηλόφωνα μπροστά της. Πρέπει να καλλιεργήσουμε την αλήθεια, να κλείσουμε μαζί τις γραμμές και να φωνάξουμε ΟΧΙ. Αν αυτό δεν θα ‘πρεπε να συμβεί, η ζωή των παιδιών μας και των ζώων μας εξαρτάται το λιγότερο από το γεγονός του να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να κατανοήσετε το όλο θέμα.

Η επιστήμη στην πηγή των εμβολιασμών

Ο εμβολιασμός κατάγεται από την Αγγλία το 1798, όταν ο Edward Jenner παρατήρησε ότι αυτοί που εργάζονταν σε στενή επαφή με τα βοοειδή δεν ασθενούσαν από ευλογιά. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από κακή διατροφή και πρότυπα δημόσιας υγιεινής τρομακτικά, η έννοια μιας θαυματουργής θεραπείας των μολυσματικών ασθενειών θα έκανε πάταγο, και έτσι έγινε.

Κατά τον 19ο αιώνα ο Luis Pasteur ανέπτυξε περισσότερο την τεχνολογία αποδυναμώνοντας τα εμβόλια, που πάει να πει ότι τα κατέστησε λιγότερο επιβλαβή. Φυσικά χρειάστηκε πολύ λίγος χρόνος πριν τα εμβόλια συνεπιφέρουν ένα μεγάλο τζίρο κερδών και εδώ και δύο αιώνες υπάρχουν εμβόλια ενάντια σε μια πλατιά ποικιλία ασθενειών ιωτικών και βακτηριδιακών που προσβάλλουν τον άνθρωπο και πολλά είδη ζώων. Αγνοώντας το γεγονός ότι οι επιδημίες εμφανίζονται κυκλικά και εξαντλούνται φυσιολογικά (όπως για παράδειγμα η βουβωνική πανώλη) καθώς και το γεγονός ότι η κατανόησή μας των προτύπων υγιεινής και διατροφής μπορούν να έχουν να κάνουν με την ελάττωση των ίδιων των επιδημιών, απονεμήθηκε στα εμβόλια η «μερίδα του λέοντος».

Η συμβατική ιατρική δρα με βάση τη σχέση κίνδυνοι / ωφέλειες. Όλα τα συμβατικά φάρμακα παρουσιάζουν τον κίνδυνο ανεπιθύμητων παρενεργειών – εν τούτοις όταν γίνεται δυνατόν να αποδειχθεί ότι είναι βοηθητικά σε έναν αριθμό ατόμων μεγαλύτερο από των ατόμων που βλάπτονται, τότε οι κίνδυνοι που ενέχουν αγνοούνται. Δεν προξενεί έκπληξη λοιπόν ότι, αυτοί που καθορίζουν ποιοι μπορεί να είναι οι κίνδυνοι που ενέχονται από τα εμβόλια, είναι οι πολυεθνικές διεθνείς βιομηχανίες του είδους που επιχορηγούν τις μελέτες – σε ανθρώπινα όντα και ζώα – με λήξη αυστηρά μετρίως σύντομη.
Και όταν μοναχικοί επιστήμονες «πιάνουν τον ταύρο από τα κέρατα» και εκτελούν ίδιες έρευνες παρόλη την έλλειψη χρημάτων, συνήθως δυσφημίζονται από «ειδικούς», που συνήθως έχουν μετοχές ή ευεργετούνται από τις επικερδείς εισπράξεις ως σύμβουλοι εκ μέρους της βιομηχανίας των εμβολίων. Επίσης και η έρευνα που χρηματοδοτείται από κυβερνήσεις εκφράζει συνολικά αυτά τα κατεστημένα συμφέροντα.

Φαντάζομαι ότι αν είναι δυνατό να γίνονται ενέσεις με ουσίες που κάνουν να ασθενούν άνθρωποι και ζώα, τότε είναι άλλο τόσο δυνατό να εξαχθούν ογκώδη κέρδη από την προμήθεια φαρμάκων που υπόσχονται να ανακουφίζουν τις παραπάνω ασθένειες που προκαλούνται από τα εμβόλια. Κάτω από το πολιτικό και οικονομικό προφίλ, έχει σημασία να διατηρηθεί ακμαία η βιομηχανία και να χρησιμοποιείται ο κόσμος. Επίσης, το γεγονός ότι τα μεγάλα κερδοσκοπικά γκρουπ χρηματοδοτούν τις πολιτικές εκστρατείες έχει βαρύνουσα σημασία.

Η παρούσα κατάσταση του δράματος που αφορά τα ζώα

Όσα ακολουθούν είναι αυτά που είδα να συμβαίνουν κατ’ επανάληψη τα τελευταία 12 χρόνια. Ένας κάτοχος ζώου «υπεύθυνος» πηγαίνει το σκύλο του (γάτα ή άλογο) στον κτηνίατρο για την ετήσια επανάληψη (του εμβολίου). Λίγο καιρό μετά τη χορήγηση του εμβολίου, το ζώο αναπτύσσει επιληψία ή αρθρίτιδα ή καρδιακή προσβολή ή βλάβες στο ήπαρ ή στα νεφρά ή παράλυση των πίσω άκρων ή κολίτιδα ή ακόμη καρκίνο, λευχαιμία ή κάποια άλλη άνοση – έμμεση ασθένεια, δυναμικά θανατηφόρα.

Συνήθως, ούτε ο κάτοχος ούτε ο κτηνίατρος υποπτεύονται κάποια σύνδεση – σχέση.

Αν παρόλα αυτά ο κάτοχος ήταν ιδιαίτερα κοντά στο ζώο του, θ’ αρχίσει να κάνει ερωτήσεις. Ίσως ρωτήσει τον κτηνίατρο, αν αυτός υποπτεύεται κάποια σχέση μεταξύ της επανάληψης και της επακόλουθης ασθένειας. Η απάντηση θα είναι αμετάβλητα ΟΧΙ. Σε κάποια σπάνια περίπτωση ο κάτοχος δεν θα αφήσει την υπόθεση και θ’ αρχίσει να ψάχνει απάντηση στην ακόλουθη ερώτηση: «Για ποιο λόγο το ζώο μου πέθανε;» Θα ανακαλύψει λοιπόν ότι ένα εμβόλιο είναι σίγουρα ικανό να προκαλέσει μια οποιαδήποτε από τις παραπάνω ασθένειες και – με φρίκη – ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καμία αναγκαιότητα να χορηγηθεί στο ζώο του η ετήσια επανάληψη του εμβολίου.

Όπως και να έχει δεν θα υπάρξει καμία καταγγελία. Ο κάτοχος δεν μπορεί να ξαναφέρει στη ζωή το αγαπημένο του ζώο. Αν καταφύγει σε νομικές οδούς, το σύστημα είναι τέτοιο ώστε η υπόθεσή του ή εκείνες σχετικά με άλλα ζώα, θα έχουν ένα ελάχιστο αντίκτυπο. Η καλύτερη πιθανότητα είναι ότι απλοί κάτοχοι ζώων, ο ένας με τον άλλο, να αλλάζουν σιγά – σιγά την άποψή τους σχετικά με τα εμβόλια.

Οι μπάρες που εμποδίζουν τη συνειδητή γνώση

Όταν εμπλέκεσαι στην αντιπαράθεση στο θέμα των εμβολίων, δεν είναι εύκολο να προωθήσεις το δικό σου μήνυμα. Το αληθινό πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι η επιστήμη είναι τόσο περίπλοκη και περιέργως η λογική της βάσης των εμβολιασμών είναι άλλο τόσο λανθασμένη. Απλά δεν έχει καμία έννοια – δηλαδή είναι πολύ πιο άνετο να αναθέσεις τη διαδικασία της απόφασης σε κάποιον έμπειρο με λευκή ποδιά.

Ολέθρια, αυτό λειτουργεί έτσι ώστε πολλά άτομα να μην μπαίνουν στον κόπο να ενδιαφερθούν για τα θέματα που αφορούν τους εμβολιασμούς, εμπιστευόμενοι αντίθετα την κρίση κάποιου άλλου και υποφέροντας στο μεταξύ μια απίστευτη αγωνία. Έχω λάβει γράμματα, ηλεκτρονικά μηνύματα και τηλεφωνήματα από άτομα που επιφυλάσσονται να επανα-εμβολιάσουν τα ζώα τους αλλά που ενήργησαν τελικά με εκείνο τον τρόπο γιατί συμβουλεύτηκαν κάποιο κτηνίατρο και τώρα έχουν ανάγκη από μια κουβέντα ανακούφισης για την αγωνία τους.

Αν μη τι άλλο, τα 12 χρόνια που πέρασα διευθύνοντας το Canine Health Concern μου απέδειξαν ότι το επόμενο απαραίτητο στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης είναι το παρακάτω: να αναλάβουμε την ευθύνη για τις ζωές μας και τη ζωή εκείνων που επαφίονται στις φροντίδες μας. Το σύστημα είναι τόσο περίπλοκο και επηρεαζόμενο από την κυρίαρχη άποψη της οικονομίας, ώστε να μην έχουμε πλέον άλλη επιλογή.

Δεν μπορείτε να επιτρέψετε στον εαυτό σας να υποβάλλετε τα ζώα σας ή τα παιδιά σας σε ιατρικές επεμβάσεις των οποίων δεν κατανοείτε πλήρως τη φύση. Το σύστημα των πεποιθήσεων πάνω στο οποίο βασίζεται το συμβατικό ιατρικό μοντέλο, είναι σε τέτοιο βαθμό λανθασμένο, διεφθαρμένο και επικίνδυνο που απλά δεν επιτρέπεται να το εμπιστεύεστε με κλειστά μάτια.

Καταλαβαίνω ότι διαβάζοντας αυτές τις φράσεις πολλοί γιατροί και κτηνίατροι μπορούν να εξοργιστούν για τις δηλώσεις μου. Στο κάτω – κάτω για να επιτύχουν τα προσόντα τους επένδυσαν χρήμα, χρόνο και ενέργεια. Στην πραγματικότητα γνωρίζουν πιο πολλά από τους περισσότερους από εμάς και αφιερώνουν τη ζωή τους στη θεραπεία ασθενειών. Αναμφίβολα στο συμβατικό ιατρικό μοντέλο υπάρχουν πολλά καλά στοιχεία.

Παρόλα αυτά και γιατροί και κτηνίατροι θα συντονιστούν με την αλήθεια των όσων δηλώνω, όσο κι αν αυτό τους εξοργίζει ή τους ενοχλεί. Τελευταίες μελέτες δείχνουν ότι κάθε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένεκα των συνταγογραφημένων φαρμάκων από τους γιατρούς, πεθαίνει ένας αριθμός ατόμων τρεις φορές μεγαλύτερος από εκείνο των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων. Γιατροί και κτηνίατροι δεν έχουν το χρόνο να εξετάσουν όλες τις παρενέργειες του κάθε φαρμάκου. Μεγάλο μέρος των γνώσεών τους προέρχεται από τους αντιπρόσωπους των φαρμακευτικών εταιριών. Πρέπει εκτός των άλλων να ασχοληθούν και με τις εισπράξεις που προέρχονται από την εργασία τους, και κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα.
Είναι ήδη επιβεβαιωμένο ότι φάρμακα σαν το Vioxx και το Co-Proxamd, στην ανθρώπινη φαρμακολογία και το Rimadyl και το Deramax στην φαρμακολογία για σκύλους, έχουν σαν δυναμική παρενέργεια θάνατο (!!) Και όλα αυτά μόνο μετά που τα φάρμακα πέρασαν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας και εγκρίσεων και μετά από το θάνατο δεκάδων χιλιάδων υποκειμένων. Στις ΗΠΑ, όπου παρενέβη η F.D.A. το Rimadyl είναι εμπορεύσιμο με ένα εικονογραφημένο χαρτάκι που προειδοποιεί τους κατόχους σκύλων για τον πιθανό θάνατο του ζώου τους σε περίπτωση χορήγησης του φαρμάκου, ενώ οι παραγωγοί του Deramax έχουν υποστεί μηνύσεις. Ακόμη, μερικοί κτηνίατροι με φρέσκα πτυχία, οι οποίοι παρακολουθούν το τμήμα του ιδρύματος για την Υγιεινή φροντίδα Σκύλων (Foundation in Canine Health Care), κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο κολέγιο, πληροφορήθηκαν μονομερώς για τις ωφέλιμες ενέργειες των παραπάνω φαρμάκων.
Ασθενείς και πελάτες από την άλλη μεριά, βρίσκουν χωρίς άλλο το χρόνο και συχνά την αιτία για να ξεκινήσουν έρευνες για τις δικές τους ασθένειες ή αυτές των παιδιών τους ή των οικιακών ζώων, καθώς και για τα φάρμακα που τους χορηγούνται. Αν και δεν διαθέτουμε τα ίδια προσόντα με τους επαγγελματίες της υγείας, όλοι εμείς είμαστε πολύ πιο ενημερωμένοι από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν. Έχουμε κριτήριο και γνωρίζουμε πώς να το χρησιμοποιούμε. Και δεδομένου ότι η απόφαση ανήκει τελικά σ’ εμάς, έχουμε την υποχρέωση – καθήκον να φροντίζουμε εμάς τους ίδιους και τους αγαπημένους μας. Πάρα πολύ συχνά όμως οι κάτοχοι ζώων ωθούνται να κάνουν έρευνες μετά το θάνατο των μικρών τους φίλων.

Ο σκοπός μου και αυτός του Canine Health Concern, είναι να δώσει πληροφορίες πριν να εξελιχθεί η τραγωδία. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να σας ωθήσω να έχετε αυτές τις πληροφορίες. Μόνο η αγάπη σας μπορεί να το κάνει. Μπορώ όμως να σας πω ότι τα ζώα ενέχθησαν στην ανθρώπινη εξέλιξη από την αυγή των χρόνων και ότι θα συνεχίσουν να θυσιάζονται στον βωμό της επιστήμης, μέχρις ότου εμείς, τα ανθρώπινα όντα, να το καταλάβουμε. Αληθινά, αν μόνο αντιλαμβανόμασταν το πραγματικό εύρος της αγάπης που εκδηλώνεται από τα ζώα προς τα ανθρώπινα όντα, θα γονατίζαμε ευγνώμονες μπροστά της και καμία προσπάθεια για την περιφρούρησή τους δεν θα ήταν υπερβολική.

Η επιστήμη της βλάβης από τα εμβόλια

Μια ομάδα της Κτηνιατρικής Σχολής του Purdue University, έκανε διάφορες μελέτες (1, 2) για να καθορίσουν αν τα εμβόλια μπορούν να προξενήσουν αλλαγές στο ανοσοποιητικό σύστημα των σκύλων, τέτοιες που να προκαλέσουν ασθένειες άνοσες, έμμεσες και δυναμικά θανατηφόρες. Φυσικά, έκαναν τις έρευνες καθόσον υπήρχαν ήδη ενδοιασμοί για το θέμα. Οι έρευνες χρηματοδοτήθηκαν από την Haywood Foundation, η οποία στόχευε να βρει αποδείξεις του γεγονότος ότι τέτοιες αλλαγές στο ανθρώπινο ανοσοβιολογικό σύστημα θα μπορούσαν και αυτές να οφείλονται στα εμβόλια. Οι αποδείξεις βρέθηκαν.

Τα εμβολιασμένα σκυλιά – διαφορετικά από τα μη εμβολιασμένα – της μελέτης του Purdue, ανέπτυξαν αντισώματα για πολλά από τα ίδια βιοχημικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων ινονεντίνη, λαμινίνη, DNA, λεύκωμα, κυτόχρωμα C, καρδιολιπίνη και κολλαγόνου. Αυτό σημαίνει ότι τα εμβολιασμένα σκυλιά – διαφορετικά από τα μη εμβολιασμένα – επιτίθονταν στην ίδια τους την ινοτεκτίνη, η οποία ενέχεται στην επισκευή των ιστών, στην ανάπτυξη και στον πολλαπλασιασμό των κυττάρων και στην διαφοροποίηση μεταξύ οργάνων και ιστών σ’ έναν ζωντανό οργανισμό.

Τα εμβολιασμένα σκυλιά της μελέτης του Purdue ανέπτυξαν αντισώματα επίσης για τη λαμινίνη, η οποία συμβάλλει σε πολλές κυτταρικές λειτουργίες μεταξύ των οποίων πρόσφυση, διάχυση, διαφοροποίηση, πολλαπλασιασμός και κίνηση των κυττάρων. Τα εμβόλια δηλαδή φαίνεται ότι είναι ικανά να εξαλείψουν την φυσική διάνοια των κυττάρων.

Τα αντισώματα για την καρδιολιπίνη είναι συχνά παρόντα σε ασθενείς προσβεβλημένους από βαρέως τύπου συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (που προσβάλλει όλα τα συστήματα του σώματος), καθώς και σε υποκείμενα προσβεβλημένα από άλλες αυτοάνοσες ασθένειες. Η παρουσία ενός υψηλού αριθμού αντισωμάτων για την καρδιολιπίνη είναι με τρόπο εκδηλωτικό συνδεδεμένη με θρόμβους στην καρδιά ή στα αιμοφόρα αγγεία, ελαττωμένη πήξη του αίματος, αιμορραγίες δερματικές και γενικές (του γένους), απώλεια του εμβρύου και νευρολογικές διαταραχές.

Οι μελέτες της Purdue ανέδειξαν πέραν τούτου ότι τα εμβολιασμένα σκυλιά αναπτύσσουν αντισώματα για το ίδιο τους το κολλαγόνο. Τα κολλαγόνο φροντίζει τη δομή του οργανισμού μας, προστατεύοντας και υποστηρίζοντας τους πιο μαλακούς ιστούς και συνδέοντάς τους στον σκελετό. Περίπου το ¼ όλων των πρωτεϊνών του οργανισμού είναι κολλαγόνο. Δεν εκπλήσσει ότι η μελέτη του Canine Health Foundation που έγινε το 1997 σε 4000 σκύλους, διαπίστωσε ότι ένας υψηλός αριθμός σκύλων ανέπτυξε κινητικά προβλήματα λίγο χρόνο μετά τον εμβολιασμό (αναφέρεται στο βιβλίο μου, το 1997 με τίτλο: «Αυτά που οι κτηνίατροι δεν σας λένε για τα εμβόλια»).

Μια όψη ακόμη πιο ανησυχητική είναι ότι οι μελέτες του Purdue, απέδειξαν ότι τα εμβολιασμένα σκυλιά ανέπτυξαν αντισώματα για το ίδιο τους το DNA. Το κουδούνι του συναγερμού μήπως χτύπησε; Η επιστημονική κοινότητα ζήτησε την ανάκληση του προγράμματος των εμβολιασμών; ΟΧΙ. Αντίθετα, άπλωσαν τα χέρια, λέγοντας ότι είναι απαραίτητες παραπέρα έρευνες για να επαληθευτεί αν τα εμβόλια μπορούν να καθορίσουν γενετικές βλάβες. Στο μεταξύ τα σκυλιά του προγράμματος τακτοποιήθηκαν σε οικιακές καταστάσεις, αλλά δεν έγινε καμία παραπέρα επίσκεψη ελέγχου.

Πάνω κάτω την ίδια περίοδο η Vaccine Associated Feline Sarcoma Task Force της American Veterinary Association (AVMA), ξεκίνησε διάφορες μελέτες για να ανακαλυφθεί η αιτία για την οποία κάθε χρόνο στις ΗΠΑ 160.000 γάτες αναπτύσσουν ακραίο καρκίνο στα αντίστοιχα σημεία της χορήγησης των εμβολίων (3). Το γεγονός ότι οι γάτοι μπορεί να αναπτύξουν καρκίνο προκαλούμενο από τα εμβόλια αναγνωρίστηκε από κτηνιατρικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, μέχρι και η Βρετανική Κυβέρνηση το πιστοποίησε με την δική της Ομάδα Εργασίας, που είχε αναλάβει την εργασία να ερευνήσει πάνω στα εμβόλια για σκύλους και γάτες (4), ακόλουθα σε πιέσεις που ασκήθηκαν από το Canine Health Concern. Ποια νομίζετε ότι ήταν η συμβουλή της Task Force της AVMA, των κτηνιατρικών οργανισμών και των κυβερνήσεων; «Συνεχίστε με τους εμβολιασμούς μέχρις ότου να ανακαλυφθεί ποια εμβόλια σκοτώνουν τις γάτες και ποιες γάτες παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν».

Στις ΗΠΑ, στην προσπάθεια να μειώσουν το πρόβλημα, εμβολιάζουν τις γάτες σε σημεία της ουράς ή του ποδιού, με τρόπο ώστε να μπορούν να ακρωτηριάζουν όταν εμφανίζεται ο καρκίνος. Πολύ ωραία συμβουλή, αρκεί η γάτα σας να μην είναι μέρος των εκατοντάδων χιλιάδων της λίστας των «oops».

Αλλά για τα άλλα είδη δεν υπάρχει πρόβλημα, σωστά; Λάθος! Τον Αύγουστο του 2003 το Journal of Veterinary Medicine δημοσίευσε μια ιταλική μελέτη, η οποία έδειξε ότι και τα σκυλιά επίσης αναπτύσσουν καρκίνους στα σημεία χορήγησης (5).

Γνωρίζουμε ήδη ότι ο καρκίνος του τύπου όπως περιγράφτηκε αποτελεί επίσης μια δυνατή συνέπεια των εμβολίων στους ανθρώπους. Δεδομένου ότι λέγεται ότι το αντίπαλο εμβόλιο SALK ενσωμάτωνε έναν retrovirus των πιθήκων (προερχόμενο από την καλλιέργεια του εμβολίου σε όργανα αυτών των ζώων), ο οποίος προκαλεί κληρονομικό καρκίνο. Ο retrovirus των πιθήκων SV40 συνεχίζει να εμφανίζεται στα σημεία χορήγησης στους ανθρώπους.
Εκτός αυτού είναι βέβαια δεδομένο ότι τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν μια ασθένεια γρήγορης δράσης, συνήθως θανατηφόρα, επονομαζόμενη αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία (AIHA). Χωρίς φροντίδα, αλλά συχνά και με παρουσία φροντίδας, τα πάσχοντα υποκείμενα μπορεί να πεθάνουν υποφέροντας ακραίες ταλαιπωρίες μέσα σε λίγες μέρες.

Η ίδια πολυεθνική Merck, παραγωγός εμβολίων, στο Merck Manual of Diagnosis and Therapy, δηλώνει ότι η αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία μπορεί να προκληθεί από εμβόλια με ζωντανούς τροποποιημένους ιούς, όπως δηλώνεται επίσης στο Tizard’s Veterinary Immunology (4η έκδοση) και στο Journal of Veterinary Internal Medicine (6).

Επίσης, η ομάδα εργασίας της Βρετανικής Κυβέρνησης, αναγνώρισε αυτή την άποψη, κι αυτό παρόλο που αποτελείται από συμβούλους της βιομηχανίας των εμβολίων σαν ελεύθερους επαγγελματίες. Όπως και να είναι, κανείς δεν προειδοποιεί τους κατόχους ζώων πριν από τους επαναληπτικούς εμβολιασμούς, μη απαραίτητους και πολλοί λίγοι από τους παραπάνω κατόχους πληροφορούνται τις αιτίες για τις οποίες τα αγαπημένα τους ζώα πέθαναν από AIHA.

Μια πλατειά βεντάλια από ασθένειες που προκαλούνται από εμβόλια

Στην έρευνά μας του 1997, διαπιστώσαμε ανησυχητικές συσχετίσεις μεταξύ περιπτώσεων εμβολιασμού και εμφάνισης αρθρίτιδας. Οι φόβοι μας ενισχύθηκαν από την έρευνα σε ανθρώπινο πεδίο.

Το New England Journal of Medicine για παράδειγμα, ανέφερε ότι είναι δυνατόν να απομονωθεί ο ιός της rubella (ερυθρά) από τις αρθρώσεις εμβολιασμένων παιδιών για την ίδια rubella, αναφέροντας ακόμη την απομόνωση του ιού από το περιφερειακό αίμα γυναικών προσβεβλημένων από επιμένοντα αρθρίτιδα μετά από εμβολιασμό (7).

Μετά, μέσα στο 2000, οι διαπιστώσεις του CHC επιβεβαιώθηκαν από έρευνες που δείχνουν ότι η πολυαρθρίτιδα και άλλες ασθένειες όπως η αμυλοείδωση που προσβάλλει τα όργανα των σκύλων σχετίζονταν με το συνδυαζόμενο εμβόλιο, που χορηγείται στους σκύλους (8).

Παρά την έλλειψη χρηματοδότησης από μέρους της βιομηχανίας των εμβολίων, υπάρχει ένας μεγάλος όγκος ερευνών σε επιβεβαίωση του γεγονότος ότι τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν μια πλατιά ποικιλία βλαβών στον εγκέφαλο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Στο εγχειρίδιό της (Manual) η ίδια η Merck δηλώνει ότι τα εμβόλια (δηλ. τα προϊόντα της) μπορούν να προκαλέσουν εγκεφαλίτιδα: φλεγμονή / εγκεφαλική βλάβη. Σε κάποιες περιπτώσεις η εγκεφαλίτιδα συνεπιφέρει εγκεφαλικά τραύματα που ανοίγονται σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η Merck δηλώνει ότι «παραδείγματα είναι οι εγκεφαλίτιδες που ακολουθούν σε εμβολιασμούς ενάντια στην ιλαρά, ανεμοβλογιά, ερυθρά και ευλογιά, ευλογιά των βοοειδών και πολλές άλλες μη καλύτερα οριζόμενες μολύνσεις».

Όταν οι κάτοχοι σκύλων πήραν μέρος στην έρευνα του CHC ανέφεραν ότι τα ζώα τους αναπτύσσουν στιγμές έλλειψης προσοχής, στο 73,1% των περιπτώσεων, το κάνουν μέσα σε τρεις μήνες από τον εμβολιασμό. Στο ίδιο ποσοστό σκύλων διαγνώστηκε επιληψία στην ίδια χρονική περίοδο από την ένεση (συνήθως συνέβαινε μετά από λίγες μέρες). Διαπιστώσαμε επίσης ότι στο 72,5% των περιπτώσεων, στις οποίες τα σκυλιά θεωρούνταν από τους κατόχους νευρικά και με ανησυχητική διάθεση, τα ζώα παρουσίαζαν για πρώτη φορά τέτοια χαρακτηριστικά μέσα σε τρεις μήνες μετά τον εμβολιασμό. Στην μνήμη του Oliver, τον μικρούλη μου που υπέφερε από παράλυση των πίσω άκρων και πέθανε μετά τον εμβολιασμό, θα ήθελα να προσθέσω ότι στο Manual της Merck η πάρεση (ατελής παράλυση που εκδηλώνεται με την ελάττωση της μυϊκής δύναμης του μυός που προσβλήθηκε) καταλογίζεται σαν σύμπτωμα εγκεφαλίτιδας. Αυτή ορίζεται σαν μυϊκή αδυναμία με καταγωγή το ΚΝΣ (εγκέφαλο) και ενέχει τμηματική ή μερική παράλυση. Η παράλυση των πίσω άκρων είναι ένα από τα δυναμικά αποτελέσματα και παρεμπιπτόντως η εγκεφαλίτιδα είναι μια ασθένεια που μπορεί να εκδηλωθεί σε μια κλίμακα που πάει από ελαφρά έως βαριά και που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και θάνατο.
Επίσης, η κακή λειτουργία ενός οργάνου είναι ύποπτη όταν εκδηλώνεται σε μικρά διαστήματα μετά από έναν εμβολιασμό. Ο Dr. Larry Glickman, διευθυντής έρευνας του Purdue πάνω στις μετεμβολιακές βιοχημικές αλλαγές των σκύλων, σε ένα γράμμα απευθυνόμενο στην Bet Hargreaves, εκτροφέα της φυλής Cavalier Spaniel, έγραψε: «Οι τρέχουσες μελέτες μας αυτή τη στιγμή δείχνουν ότι ακολούθως των εμβολιασμών ρουτίνας παρουσιάζεται μία σημαίνουσα αύξηση του επιπέδου των αντισωμάτων που παράγονται από τα σκυλιά ενάντια στους ίδιους τους, τους ιστούς. Μερικά από αυτά τα αντισώματα απέδειξαν ότι προσβάλλουν τον θυρεοειδή, τον συνδετικό ιστό όπως εκείνον που βρίσκεται στις καρδιακές βαλβίδες, στα ερυθρά αιμοσφαίρια, στο DNA κλπ. Είμαι σταθερά σίγουρος ότι οι καρδιακές παθήσεις των Cavalier King Charles Spaniel θα μπορούσαν να είναι το τελικό αποτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων εμβολιασμών, που έγιναν με εμβόλια που περιείχαν μολυντές από καλλιέργεια ιστών που προκαλούν μια εξελεγκτική ανοσολογική απάντηση, που κατευθύνεται στον συνεκτικό ιστό των καρδιακών βαλβίδων.

Τα κλινικά συμπτώματα θα εκδηλώνονταν περισσότερο σε σκύλους που παρουσιάζουν μια γενετική προδιάθεση (αν και) σε γενικές γραμμές τα συμπτώματα παρουσιάζονται σ’ όλα τα σκυλιά, ανεξαρτήτως ράτσας».

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να αναφέρω το γεγονός ότι ο Dr Glickman τρέφει την πεποίθηση ότι τα εμβόλια είναι ένα αναγκαίο κακό, αλλά που πρέπει να αναπτυχθούν πιο σίγουρα εμβόλια. Στο μεταξύ, αν είστε τόσο ευγενείς ώστε να μπείτε στην ουρά για να τοποθετήσετε τον σκύλο, γάτα, άλογο και παιδί στη ρώσικη ρουλέτα, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι ένας επιστήμονας σας λέει ότι θα έπρεπε να το κάνετε.

Τα εμβόλια ερεθίζουν την φλεγμονική απάντηση

Ο όρος «αλλεργία» είναι συνώνυμο της «ευαισθητότητας και ερεθισμού» (φλεγμονής). Δικαιωματικά θα έπρεπε να είναι συνώνυμο και με τον όρο «εμβολιασμός». Αυτό είναι ό,τι κάνουν τα εμβόλια: ευαισθητοποιούν (κάνουν αλλεργικό) ένα άτομο στην πορεία της διαδικασίας να αναγκαστεί να αναπτύξει αντισώματα για να αντισταθεί στην απειλή μιας ασθένειας. Με άλλους όρους, όπως αναγνωρίζεται και γίνεται δεκτό, σαν τμήμα της διαδικασίας που προξενεί το εμβόλιο, ο οργανισμός θα απαντήσει με φλεγμονή, πράγμα το οποίο μπορεί να είναι φαινομενικά πρόσκαιρο ή μακράς διάρκειας.

Οι κτηνίατροι και οι γιατροί της ολιστικής ιατρικής το γνωρίζουν αυτό τουλάχιστον εδώ και έναν αιώνα και περιγράφουν μια μεγάλη ποικιλία φλεγμονωδών ασθενειών ή «-ίτιδες», που εκδηλώνονται λίγο χρόνο μετά τη χορήγηση ενός εμβολίου. Τα εμβόλια, πράγματι, ρίχνουν πολλά υποκείμενα σε μια αλλεργική κατάσταση και για άλλη μια φορά, πρόκειται για μια διαταραχή που ποικίλει από ελαφρές μορφές μέχρι μορφές αιφνίδιου θανάτου. Το αναφυλακτικό σοκ είναι η κορυφή: πράγματι, όταν ένα υποκείμενο εκδηλώνει μια οξεία αλλεργική αντίδραση σε ένα εμβόλιο και πεθαίνει σε λίγα λεπτά, εκτός κι αν του χορηγηθούν αδρεναλίνη ή άλλο ισάξιό της.

Από τη γενετική άποψη μερικά άτομα δεν είναι προδιατεθειμένα να ανεχθούν τα εμβόλια. Αυτά είναι τα άτομα (και τα ζώα είναι «άτομα») που κληρονόμησαν κύτταρα Β και Τ που δεν λειτουργούν καλά. Τα κύτταρα Β και Τ είναι εσωτερικά συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος που αναγνωρίζουν εξωτερικούς εισβολείς και τους καταστρέφουν, διατηρώντας τους στη μνήμη με τρόπο ώστε να μην μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στο μέλλον. Όμως, όταν ενέχεται μια φλεγμονώδη αντίδραση το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά με υπερβολικό τρόπο και προκαλεί ανεπιθύμητα συμπτώματα όπως αλλεργίες και άλλες φλεγμονικές διαταραχές.

Στο Manual της η Merck προειδοποιεί τον πάσχοντα από ανοσολογική ανεπάρκεια των κυττάρων Β και Τα, ή που παρουσιάζει οικογενειακό παρελθόν κατ’ αυτήν την έννοια, να μην υποστεί τη χορήγηση εμβολίων με ζωντανούς ιούς, δυνάμει του κινδύνου σοβαρών μολύνσεων ή και θανατηφόρων. Αλλού καταλογίζοντας τα χαρακτηριστικά της ανεπάρκειας των κυττάρων Β και Τα σαν διατροφικές αλλεργίες, αναπνευστικές αλλεργίες, εκζέματα, δερματίτιδες, νευρολογική κατάπτωση και καρδιακές ασθένειες, το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει ότι στην περίπτωση που δέχονται εμβόλια με ζωντανούς ιούς, τα υποκείμενα που πάσχουν από τέτοιες διαταραχές μπορεί να πεθάνουν. Απλά το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν είναι αρκετά ικανό να εγγυηθεί μια υγιή αντίδραση στην ιική επίθεση από μέρους των εμβολίων με τροποποιημένους ζωντανούς ιούς.

Στον ασθενή, τα εμβόλια με ζωντανούς τροποποιημένους ιούς (MLV) επαναλαμβάνονται έως ότου προκληθεί μια ανοσοποιητική απάντηση. Αν η άμυνα δεν ερεθιστεί τότε το εμβόλιο συνεχίζεται να επαναλαμβάνεται μέχρι να προκαλέσει στον ασθενή εκείνη ακριβώς την ασθένεια την οποία είχε σαν σκοπό να προλάβει.

Εναλλακτικά, μια άτακτη ανοσολογική απάντηση θα προκαλέσει φλεγμονώδεις διαταραχές όπως αρθρίτιδα, παγκρεατίτιδα, κολίτιδα, εγκεφαλίτιδα και οποιαδήποτε αυτοάνοση ασθένεια όπως καρκίνο και λευχαιμία όπου ο οργανισμός επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα.

Μια νέα θεωρία, που ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν φοιτητή του Ανοιχτού Πανεπιστημίου, τον Garry Smith, εξηγεί εκείνο που οι ολιστικοί γιατροί δηλώνουν εδώ και πολύ καιρό. Ακολουθεί εκείνο που μερικοί ολιστικοί κτηνίατροι είπαν σχετικά με τους ασθενείς τους:

Η Dr Jean Dodds: «Πολλοί κτηνίατροι επαναπροσδιορίζουν τα επίκαιρα προβλήματα που συνδέονται με αλλεργικές και ανοσολογικές ασθένειες στην εισαγωγή των εμβολίων MLV» (9).

Η Cristina Chambrean, DVM: «Οι εμβολιασμοί ρουτίνας είναι πιθανά το χειρότερο πράγμα που κάναμε στα ζώα μας. Αυτοί προκαλούν κάθε είδους ασθένειες αλλά όχι κατ’ ευθείαν εκεί, όπου θα τα συνδέαμε σαν προκαλούμενες από τα ίδια τα εμβόλια» (10).

Martin Goldstein, DVM: «Πιστεύω ότι τα εμβόλια … στις ΗΠΑ του σήμερα είναι οι κύριοι δολοφόνοι σκύλων και γάτων» (11).

Ο Dr. Charles E. Loops, DVM: «Οι ομοιοπαθητικοί κτηνίατροι και άλλοι ολιστικοί ειδικοί εδώ και κάποιο καιρό υποστηρίζουν ότι οι εμβολιασμοί καθορίζουν περισσότερες βλάβες παρά ωφέλειες…» (12).

O Mike Kohn, DVM: «Σε απάντηση σ’ αυτή την κατάχρηση (εμβόλιο), στα ζώα μικρού μεγέθους διαπιστώθηκε μια αύξηση αυτοάνοσων ασθενειών (των οποίων οι αλλεργίες είναι ένα μόνο συστατικό), επιληψία, νεοπλασίες (όγκοι), όπως και προβλήματα συμπεριφοράς.

Μια θεωρία πάνω στην φλεγμονή

Ο Garry Smith εξηγεί εκείνο που οι ευφυείς επαγγελματίες της δημόσιας υγείας υποστηρίζουν από πολύ καιρό. Ίσως όμως αυτοί δεν κατανόησαν τον λόγο για τον οποίο οι παρατηρήσεις τους. τους οδήγησαν να το υποστηρίζουν. Όλως τυχαίως η θεωρία του προκαλεί μεγάλη σύγχυση στο επιστημονικό ιερατείο. Μερικοί υποστηρίζουν ότι η θεωρία του θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια θεραπεία για πολλές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου. Για την υπογράφουσα, αυτή η θεωρία εξηγεί τον λόγο για τον οποίο η διαδικασία των εμβολιασμών είναι συναφώς συζητήσιμη.

Ο Garry Smith συγκέντρωσε στοιχεία πάνω στη φλεγμονή στο πλαίσιο των σπουδών του όταν έπεσε πάνω σε μια θεωρία σε τέτοιο βαθμό εξαιρετική που να μπορεί να παρουσιάζει συνάφειες για τις θεραπείες σχεδόν κάθε φλεγμονώδους ασθένειας – μεταξύ των οποίων η νόσος του Alzheimer, η νόσος του Parkinson, η ρευματοειδής αρθρίτιδα μέχρι τα HIV και AIDS.

Η θεωρία του Garry Smith θέτει υπό συζήτηση την κεκτημένη γνώση, κατά την οποία όταν ένα άτομο νοσεί, η φλεγμονή που παρουσιάζεται γύρω από την περιοχή της φλεγμονής συμβάλλει στη θεραπεία. Ο Garry υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα η φλεγμονή απαγορεύει στον οργανισμό να αναγνωρίσει μια ξένη ουσία και σαν αποτέλεσμα δρα σαν κρυψώνα για τους παράγοντες εισβολείς.

Η φλεγμονή παρουσιάζεται όταν κύτταρα σε κίνδυνο παράγουν δέκτες επονομαζόμενους At1 (γνωστοί σαν δέκτες αγγειοτενσίνης ΙΙ, τύπου 1). Ο Garry λέει ότι ενώ ο At1 έχει έναν δέκτη εξισορροπητή, τον At2, ο οποίος υποτίθεται ότι διακόπτει την φλεγμονή, αυτό στις περισσότερες περιπτώσεις ασθενειών δεν συμβαίνει. Συμπληρώνει ο Garry: «Ο καρκίνος περιγράφτηκε σαν η πληγή που δεν θεραπεύεται ποτέ. Όλοι οι ακμάζοντες καρκίνοι περιβάλλονται από φλεγμονή. Είναι κοινή άποψη ότι αυτό είναι η αντίδραση του οργανισμού που προσπαθεί να πολεμήσει τον καρκίνο, αλλά τα πράγματα δεν τίθενται υπό αυτούς τους όρους».

«Η φλεγμονή δεν χαρακτηρίζει τον οργανισμό που προσπαθεί να πολεμήσει την μόλυνση. Στην πράξη, πρόκειται για τους ιούς ή βακτήρια που προκαλούν με καθοριστικό τρόπο την φλεγμονή με σκοπό να κρυφτούν από το ανοσοποιητικό σύστημα» (14).

Αν ο Garry έχει δίκιο, η διαδικασία της φλεγμονής που προκαλείται κατά κάποιο τρόπο από τα εμβόλια, δεν είναι, όπως υποτίθεται μέχρι τώρα, ένα σύμπτωμα αναγκαστικά θετικό. Αντίθετα, θα μπορούσε να είναι ένα σύμπτωμα του γεγονότος ότι το ιικό ή βακτηριακό συστατικό ή ακόμη και το υπόστρωμα (το οποίο περιέχοντας ξένες πρωτεΐνες μεταφράζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα σαν εισβολέας) που είναι παρόν στο εμβόλιο, προσπαθεί κυρίως να κρυφτεί.

Αν ο Garry είναι σωστός στην πεποίθησή του ότι η φλεγμονική απάντηση δεν είναι προστατευτική, αλλά ένα σύμπτωμα που η εισβολή προκαλεί κρυφά, τότε τα εμβόλια δεν είναι σαφώς οι φίλοι που νομίζαμε. Είναι αντίθετα δολοφόνοι συγκαλυμμένοι που δουλεύουν για τον εχθρό, ενώ οι γιατροί και οι κτηνίατροι λειτουργούν ασυναίσθητα σαν συνεργαζόμενοι. Ακόμη χειρότερα, εμείς οι κάτοχοι ζώων και οι γονείς πληρώνουμε τους παραπάνω για να προδώσουν ασυνείδητα τους αγαπημένους μας.

Δυναμικά τα εμβόλια είναι η κρυφή βόμβα του ιατρικού κόσμου. Χρησιμοποιούνται για να εκτοξεύουν τους εισβολείς μέσα στα τείχη του κάστρου, όπου μπορούν να εκτελέσουν την καταστροφή τους χωρίς κανείς από εμάς να το αντιληφθεί. Έτσι, αντί να υποβληθούμε στη δοκιμασία γνήσιων ιικών ασθενειών όπως η γρίπη, η ιλαρά, η παρωτίτιδα, η ανεμοβλογιά (και στην περίπτωση σκύλων parrovirus και κόρυζα), επιτρέπουμε στους ιούς να νικήσουν ούτως ή άλλως αλλά μαζί και με την εμφάνιση καρκίνου, λευχαιμίας και άλλων φλεγμονικών ή αυτοάνοσων ασθενειών.

Η τελική ύβρις

Όλες και οι 27 κτηνιατρικές σχολές της Β. Αμερικής μετέτρεψαν τα πρωτόκολλά τους των εμβολιασμών σκύλων και γάτων κατά τις ακόλουθες οδηγίες (15). Όπως και να έχει, στην πράξη οι κτηνίατροι είναι δύσπιστοι στο να ακολουθήσουν αυτά τα τροποποιημένα πρωτόκολλα, ενώ οι κτηνιατρικές αρχές της Μ. Βρετανίας και άλλων χωρών δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τα παρακάτω γεγονότα.

Τα ανοσοποιητικά συστήματα των σκύλων και γάτων φθάνουν την πλήρη ωρίμανση σε ηλικία περίπου έξι μηνών. Αν ένα εμβόλιο με ζώντες τροποποιημένους ιούς χορηγηθεί μετά τους έξι μήνες, αυτό παράγει ανοσία, το οποίο είναι μια ωφέλεια για την υγεία του ζώου. Αν ένα άλλο εμβόλιο MLV χορηγηθεί ένα χρόνο αργότερα τα αντισώματα του πρώτου εμβολίου εξουδετερώνουν τα αντιγόνα του δεύτερου και καθορίζεται ένα αποτέλεσμα μηδενικό ή πολύ περιορισμένο. Ο εμβολιασμός παύει και δεν επανακαλείται ούτε παρακινούνται άλλα κύτταρα μνήμης.

Όχι μόνο οι ετήσιες επαναλήψεις είναι περιττές, αλλά εκθέτουν τα ζώα σε δυναμικούς κινδύνους όπως αλλεργικές αντιδράσεις και ανοσοέμεση αιμολυτική αναιμία.

Σε λιγότερο τεχνικούς όρους, οι κτηνιατρικές σχολές των ΗΠΑ και η American Veterinary Medical Association εξέτασαν διάφορες μελέτες που δείχνουν πόσο μακρά διάρκεια είχαν τα εμβόλια, βγάλανε το συμπέρασμα και ανακοίνωσαν ότι ο ετήσιος εμβολιασμός δεν είναι αναγκαίος (16-19).

Αναγνώρισαν ακόμη ότι τα εμβόλια δεν απαλλάσσονται από βλαπτικότητα. Ο Dr. Ron Schultz, διευθυντής της Παθοβιολογίας στο Wisconsin University καθώς και αυθεντία σ’ αυτό το πεδίο, ενισχύει ευγενικά αυτή την αντίληψη στους συναδέλφους του κτηνίατρους από την δεκαετία του ’80. Η υπογράφουσα το επιβεβαιώνει εδώ και 12 χρόνια. Η αλλαγή όμως είναι αργή στην πορεία της και στο μεταξύ εκατοντάδες χιλιάδες ζώων πεθαίνουν κάθε χρόνο άδικα.

Το καλό νέο είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα να ακούσουν αυτό που λέμε. Σ’ όλο τον κόσμο τα μέλη του Canine Health Concern χρησιμοποιούν φυσικά τρόφιμα σαν τη μέγιστη φυσική πρόληψη των ασθενειών, αποφεύγοντας να διατρέφουν τα ζώα με τροφές κονσέρβα και ελαττώνοντας στο ελάχιστο τον κίνδυνο των εμβολίων. Μερικοί από εμάς όπως η υπογράφουσα, επέλεξαν να μην εμβολιάσουν καθόλου τα ζώα τους. Η ανταμοιβή μας είναι να έχουμε σκυλιά υγιή και μακρύζωα.

Για να σας ανακοινώσουμε τα καλά νέα αρκεί μια παράγραφος. Η ευγνωμοσύνη που νοιώθω κάθε μέρα όταν αγκαλιάζω τα υγιή σκυλιά μου εξαπλώνεται από το κέντρο της γης μέχρι το σύμπαν και παραπέρα.

Σχετικά με τη συγγραφέα

Η Catherine O’ Driscoll διευθύνει το Canine Health Foundation με εκστρατείες πληροφόρησης και ακόμη διανέμει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το Foundation in Canine Healthcare. Είναι συγγραφέας του Shoke to the System (2005), το μπεστ σέλλερ What Vets Don’t Tell You About Vaccines (1997-1998) – Τι δεν σας λένε οι κτηνίατροι για τα εμβόλια, και του Who Killed the Darling Bubs of May? – Ποιος σκότωσε τα αγαπημένα μπουμπούκια του Μαγιού; (1997).

Η Catherine και ο σύντροφός της Rob Ellis ζουν στην Σκωτία μαζί με τρία Golden Retriever που ονομάζονται Edward, Daniel και Gwinnie. Η Catherine δίνει συνεντεύξεις σ’ όλο τον κόσμο πάνω στην υγεία των σκυλιών.

Για περισσότερες πληροφορίες Canine Health Concern, POBOX 7533, Perth PH2 1AD, Scottland, U.K.
e-mail: Catherine@carsegray.co.uk
website: www.canine-health-concern.org.uk

Το άρθρο αυτό είναι μετάφραση από την ιταλική έκδοση του περιοδικού Nexus New Times Nο 61 Απρ. – Μάιος 2006.

Μετάφραση: Γιώργος Παπαγεωργίου