Τα Πράσινα κόμματα της Μεγάλης Βρετανίας (ουσιαστικά το Αγγλικό – Ουαλικό και το Σκοτσέζικο) παρουσιάζουν μια ιδιαιτερότητα για το γεγονός ότι, σε αντίθεση με χώρες όπως η Γερμανία, οι ρεαλιστικές απόψεις έχουν υποστεί ήττα και κυριαρχούνται από πιο ριζοσπαστικές αντιλήψεις, τείνοντας να μοιάσουν περισσότερο με τους Πράσινους των ΗΠΑ (για τους οποίους γράφαμε στο τεύχος Δεκεμβρίου 2005). Όσο πιο ανατολικά κινούμαστε στην Ευρώπη, τόσο πιο ρεαλιστικές και συντηρητικές γίνονται οι αποχρώσεις των Πράσινων Κομμάτων. Αλλά την υποστήριξη αυτών των διαπιστώσεων θα τις αφήσουμε για άλλο τεύχος.
Καλή περιήγηση
Στρατής Αιγαιοπελαγίτης
http://en.wikipedia.org/wiki/Green_Party_of_England_and_Wales
Η ιστορία του ενιαίου Πράσινου Κόμματος (Ecology Party και μετά το 1987 Green Party) από το 1973 έως και το 1990. Μετά το 1990, οι πτέρυγες του κόμματος από τη Σκοτία και τη Β. Ιρλανδία αποφάσισαν να ανεξαρτητοποιηθούν σε φιλικό κλίμα και να δημιουργήσουν τα αντίστοιχα κόμματα. Το Πράσινο Κόμμα της Ουαλίας έγινε αυτόνομο και περιφερειακό, αλλά παρέμεινε εντός του Πράσινου Κόμματος Αγγλίας και Ουαλίας.
http://service.spiegel.de/cache/international/0,1518,336637,00.html
Άρθρο του Mathew Tempest στο Spiegel (Ιανουάριος 2005), με τίτλο «Μια ιστορία δύο κομμάτων», όπου συγκρίνονται τα Πράσινα Κόμματα της Γερμανίας και της Βρετανίας. Αναφορά στην αποχώρηση των Βρετανών “realos”, μετά την επιτυχία του 15% στις Ευρωεκλογές του 1989, αλλά την αποτυχία να εκλέξουν έστω και έναν ευρωβουλευτή. Ταυτόχρονα, γίνεται σύγκριση με την επικράτηση των Γερμανών “realos” λίγα χρόνια αργότερα. Περιέργως, ο αρθρογράφος επιτιμά τους Βρετανούς επειδή δεν ακολούθησαν την «επιτυχημένη» συνταγή των Γερμανών! Για το γεγονός ότι τα υψηλά ποσοστά του 1989 δεν επαναλήφθηκαν υπάρχουν αρκετές εξηγήσεις: η αποχώρηση των ρεαλιστών, η υιοθέτηση αρκετών πράσινων θέσεων από τα μεγάλα κόμματα, αλλά κυρίως το εξόφθαλμα άδικο εκλογικό σύστημα, το οποίο εξηγεί την απογοήτευση πολλών ψηφοφόρων του κόμματος.
http://www.greenparty.org.uk/
Η ιστοσελίδα του Πράσινου Κόμματος Αγγλίας και Ουαλίας (ΠΚΑΟ). Πέρα από τις θέσεις τους, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι απόψεις επιμέρους στελεχών, όπως αυτών που παρουσιάζουμε πιο κάτω. Ίσως πρόκειται για το σημαντικότερο αντιπολεμικό κόμμα στη χώρα, μαζί με το αριστερό RESPECT του γνωστού πρώην βουλευτή των Εργατικών G. Galloway (άλλωστε τα δυο κόμματα διερευνούν δυνατότητες συνεργασίας). Αξίζει μια ματιά και στα αποτελέσματα των πρόσφατων τοπικών εκλογών, στις οποίες εκλέχθηκαν 91 πράσινοι δημοτικοί σύμβουλοι, 20 περισσότεροι από την προηγούμενη φορά (http://www.greenparty.org.uk/news/2540). Το γεγονός αυτό τους κάνει να υποστηρίζουν με αξιώσεις ότι αποτελούν πλέον το τέταρτο κόμμα στη χώρα. Επίσης, μπορεί να μην έχουν βουλευτές στη Βουλή των Κοινοτήτων, αλλά έχουν έναν εκπρόσωπο στη Βουλή των Λόρδων(!): τον Timothy Beaumont, ο οποίος εγκατέλειψε τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες το 1999, επειδή διαφωνούσε με την υποστήριξή τους στο ελεύθερο εμπόριο. Από τότε υποστηρίζει σθεναρά τις πράσινες απόψεις.
http://www.greenparty.org.uk/individual/4
http://www.jeanlambertmep.org.uk/
Η Ευρωβουλευτής Jean Lambert είναι σχετικά γνωστή στους κύκλους των Οικολόγων – Πράσινων στην Ελλάδα. Στα ενδιαφέροντά της, εκτός από τα περιβαλλοντικά και οικολογικά θέματα, περιλαμβάνονται και θέματα δημοκρατίας, δικαιωμάτων, διακρίσεων και κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι μέλος της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για την απασχόληση και τα κοινωνικά ζητήματα, εντός της οποίας έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με εργατικά δικαιώματα, ζητήματα κοινωνικής ασφάλισης, μετανάστευσης και ασύλου.
http://www.greenparty.org.uk/individual/2
http://www.carolinelucasmep.org.uk/
Η Ευρωβουλευτής Caroline Lukas ίσως είναι πιο άγνωστη εδώ, αλλά έχει αγωνιστεί ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, στην πυρηνική ενέργεια, στην ηλεκτρομαγνητική ρύπανση (κινητά τηλέφωνα και κεραίες) και στα μεταλλαγμένα στη χώρα της και στο Ευρωκοινοβούλιο, με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τα ζητήματα ειρήνης, ενέργειας, κατανάλωσης και δικαιωμάτων των ζώων.
http://www.greenparty.org.uk/individual/117
Η ιστοσελίδα του Derek Wall, εκπροσώπου των οικοσοσιαλιστικών απόψεων εντός του ΠΚΑΟ. Η αποδοχή των απόψεών του εντός του κόμματος δεν είναι περιθωριακή, όπως φαίνεται και από τις ψήφους που πήρε κατά την εκλογή του Βασικού Εκπροσώπου του κόμματος, το Νοέμβριο του 2005 (803 έναντι των 851 του Keith Taylor που τελικώς εκλέχτηκε). Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, έχει εκδώσει 5 βιβλία σχετικά με θέματα πράσινης πολιτικής. Το τελευταίο βιβλίο του (Babylon and Beyond) εξετάζει θέματα αντι-καπιταλιστικών οικονομικών. Είναι δραστήριος στο οικολογικό κίνημα από το 1979, ενώ το 1987 έβαλε για πρώτη φορά υποψηφιότητα με το (τότε) Ecology Party. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ιστολόγιό του: http://another-green-world.blogspot.com/.
http://www.scottishgreens.org.uk/
http://www.scottishgreens.org/
Η ιστοσελίδα του Σκοτσέζικου Πράσινου Κόμματος. Με παρόμοιες του αδελφού κόμματος Αγγλίας και Ουαλίας αντιπολεμικές, αντιπυρηνικές, αντιμεταλλαγμένες και ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό απόψεις, διαφέρει στο ότι έχει αντιπροσώπευση στο Εθνικό (Σκοτσέζικο) Κοινοβούλιο. Έχοντας εκλέξει 7 βουλευτές το 2003, έχει αυξήσει αισθητά την παρουσία του από τον ένα μόνο βουλευτή που είχε πέντε χρόνια πριν και εξελίσσεται σε μια πολιτική δύναμη με έκφραση σε κάθε γωνιά της Σκοτίας.