Οι μεθοδεύσεις και η απομόνωση του Συνασπισμού
Στις 20.6, που ο υποψήφιος Νομάρχης του ΣΥΝ κ. Στρατής Πλωμαρίτης (Σ.Π.) είχε δημόσια εκδήλωση, ο Μ. Τρεμόπουλος (Μ.Τ.) έκανε μια κίνηση αβροφροσύνης και πήγε ακάλεστος, πριν την έναρξή της, παραδίδοντας στον ίδιο μια σύντομη επιστολή:
«Αγαπητέ Στρατή
Με την ευκαιρία της πρώτης δημόσιας εκδήλωσης της νομαρχιακής παράταξης της οποίας είσαι επικεφαλής θα ήθελα να σου ευχηθώ καλή εκλογή.
Εκτιμώ ότι η συγκυρία είναι ευνοϊκή για τα μικρότερα σχήματα και ότι από το Γενάρη θα έχουμε μια καλή συνεργασία μέσα στο νέο νομαρχιακό συμβούλιο. Αυτό άλλωστε επιτάσσει -μαζί με το υψηλό επίπεδο προεκλογικής αντιπαράθεσης- το άλλο πολιτικό ήθος και ο κοινός κόσμος των αξιών, στον οποίο αναφερόμαστε.
Καλή δύναμη».
Η επιστολή, αφού εξετάστηκε από το κομματικό ιερατείο, προφανώς θεωρήθηκε ακατάλληλη δι΄ ανηλίκους ενώ αποκρύφτηκε ακόμη και το ίδιο το γεγονός της παράδοσής της!
Κάθε αυταπάτη κατέρρευσε…
Είχε προηγηθεί βέβαια, η εναγώνια προσπάθεια του ΣΥΝ να βρει έστω και έναν οικολόγο για να δικαιολογήσει τον τίτλο της Νομαρχιακής του Κίνησης «των κινημάτων και της οικολογίας», αφού «τον χώρο αυτόν δεν τον εκφράζει μόνο ο Μιχάλης ο Τρεμόπουλος», Σ.Π., 28.5.06, «Εποχή».
Από αντίστοιχη ένδεια χαρακτηρίστηκε και ο θεωρητικός λόγος της βασικής ομιλίας της εκδήλωσης, όπου παπαγαλίστηκαν αυτούσιες εκφράσεις του Μ.Τ. και των κειμένων της ενιαίας «Οικολογίας -Αλληλεγγύης-Συνασπισμού των Πολιτών». Πλιάτσικο έγινε επίσης και στο σύνθημα της Νομ. Κίνησης «Αριστερά!», «να ακουστούν οι φωνές όσων δεν έχουν φωνή»!
Από τη σεμνότητα και την ειλικρίνεια («γυναίκα, κάποιοι μας εκτιμούν περισσότερο από ότι εμείς τον εαυτό μας»), από τον όρο να είναι επικεφαλής «μόνον ολόκληρου του εγχειρήματος», ο Σ.Π. αρκέστηκε στο χρίσμα τμημάτων του ΣΥΝ και της ΑΚΟΑ και στην ιδιοποίηση του λόγου των οικολόγων και της ΚΟΕ.
Οι συγγραφείς βέβαια είναι άλλοι. Αυτοί που εξαφάνισαν την οικολογία από τον τίτλο του ΣΥΝ, που τσαλάκωσαν τον Παπαγιαννάκη και επέλεξαν τα υπολείμματα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που κόλλησαν το «Συνασπισμός των Πολιτών» στο τίτλο της «Οικολογίας Αλληλεγγύης» το 1998 (πανελλήνιο μοναδικό μαρκάρισμα), τώρα που έχασαν τους οικολόγους, ξεχνούν και το «Συνασπισμό» και την αριστερά και βάζουν στη βιτρίνα την οικολογία, ακριβώς για να ψαρέψουν στα θολά νερά.
«Ο ηγεμονισμός της «μεγάλης δύναμης» συνοδεύεται από την ίντριγκα, τη διπλότητα, τις υπόγειες μεθοδεύσεις, το χειρισμό ανθρώπων, ονομάτων, συλλογικοτήτων, διαδικασιών», κατήγγειλε δημόσια η ΚΟΕ στις 21.2 για τον ΣΥΝ.
Ήταν η στιγμή της κατάρρευσης του περιβόητου «ενωτικού» εγχειρήματος, που είχε σχεδιαστεί πέρυσι από τον ΣΥΝ για να ενσωματώσει την ΚΟΕ και τους ανένταχτους και να περιθωριοποιήσει τους οικολόγους. Και επειδή η Μπρεκάση «δεν περπατούσε», ο ΣΥΝ είχε κλείσει από το Σεπτέμβριο για επικεφαλής τον Σ.Π., όπως ομολόγησε δημόσια ο ίδιος στις 20.2. Το σχέδιο, στη Β’ φάση του, περιλάμβανε την αληλοεξουδετέρωση Μπρεκάση – Τρεμόπουλου και την ανάδειξη της «τρίτης» μαγικής λύσης, που τελικά δεν τους έκατσε. Η πρόταση Σ.Π. δεν κατατέθηκε παρά μόνο παρεμπιπτόντως και από τρίτο πρόσωπο σε «ενωτική» διαδικασία, χωρίς να προηγηθεί καμιά προηγούμενη διαβούλευση με τους συμμάχους του ΣΥΝ. Και από τότε δεν μετακινήθηκε ούτε χιλιοστό.
Αρνητική στάση υπήρξε ακόμη και στην πρόταση ανένταχτων και φεμινιστριών για επικεφαλής Μ.Τ. και ομαλή εναλλαγή με Σ.Π. (αφού προηγουμένως εξοικειωθεί στα ζητήματα του νομού) στην περίπτωση που εκλεγεί μόνον ένας υποψήφιος. Οι προειλημμένες τους αποφάσεις επικυρώθηκαν, στις 20.3 στην επιτροπή πόλης της Α’ ΣΥΝ Θεσ. -που καπέλωσε τη Β’ Νομαρχιακή, της υπαίθρου- όπου αποφασίστηκε με 17 στους 30 παρόντες (9 απουσίες) να προτείνουν στην Κ.Ε. τον Σ.Π. Αλλά και η ΑΚΟΑ θα ψηφίσει σε «πλατειά» Ολομέλεια στη Θεσσαλονίκη (με 5-4) υπέρ του. Τα περί «αυτονομίας των μαζικών χώρων» αποδείχτηκαν σκέτη φιλολογία.
Ο Μ.Τ. επισκέφτηκε τον Σ.Π. και του δήλωσε ότι για τους οικολόγους δεν έχουν σημασία τόσο τα πρόσωπα αλλά οι θέσεις που θα προβληθούν. Άρα θα συζητούσαν και τον Σ.Π. ως επικεφαλής, αν συμφωνούσαν για τα προγραμματικά στοιχεία και τις προτάσεις για τη Θεσσαλονίκη αλλά και αν έβλεπε πολιτικά αναγκαία την πρόταση για ευρύτερη συσπείρωση απέναντι στον Ψωμιάδη. Η απάντηση ήταν ότι τα θέματα της πόλης δεν έχουν τόση σημασία (μπορεί να τα χειριστεί ο Τρεμόπουλος) όσο έχει η πάλη ενάντια στον δικομματισμό, γιατί οι εκλογές είναι πολιτικές. Η διαφωνία ήταν καταφανέστατη.
Ήδη στις 11.11.05 ο Μ.Τ. είχε δηλώσει στην «Εποχή»: «Δεν έχουμε προκαταλήψεις όσον αφορά τις συνεργασίες, πάνω όμως σε ουσιαστικά εναλλακτικές θέσεις και προγράμματα για την πόλη και το νομό, με πραγματικά αυτοδιοικητικά κριτήρια, που να ξεπερνούν την απλή κριτική σε μια κακή νομαρχιακή διαχείριση αλλά και τις σκοπιμότητες της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Δεν εκτιμούμε όμως ότι γενικά το ΠΑΣΟΚ ανταποκρίνεται σε αυτές τις απαιτήσεις, αφού φαίνεται να ενδιαφέρεται κυρίως για την αναβάθμιση της αξίωσής του να κυβερνήσει το κράτος, μέσα από τη διαδικασία της κομματικής είσπραξης στις αυτοδιοικητικές εκλογές της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ».
Παρόλη αυτή την καθαρή θέση, αναπαράχθηκε ευρύτατα μια συκοφαντημένη εκδοχή αυτής της άποψης, ότι «οι οικολόγοι τάχουν βρει με το ΠΑΣΟΚ». Για το λόγο αυτό και ο Μ.Τ. δήλωνε στις 11.6 στην «Εποχή»: «Δεν έχουμε απομακρυνθεί ούτε κεραία από τις θέσεις μας και τη σκληρή κριτική μας στη διαχείριση του ΠΑΣΟΚ στη Νομαρχία αλλά και γενικότερα, και με βάση αυτές τις θέσεις υπήρξαν νομαρχιακοί σύμβουλοί του και μέλη του που εκτίμησαν ότι εμείς κάνουμε την πραγματική αντιπολίτευση στη διοίκηση Ψωμιάδη και με στήριξαν ως πρόταση για υποψήφιο Νομάρχη. Δεν χαριστήκαμε σε κανέναν και για το λόγο αυτό το ΠΑΣΟΚ επέλεξε την Πατουλίδου, αφήνοντας, έτσι, πολλά μέλη του απογοητευμένα και σημαντικό χώρο για να εκφραστούν στο νέο Νομαρχιακό Συμβούλιο οι απόψεις της Αριστεράς αλλά και οι ανεξάρτητες φωνές όπως η δική μας. Το μόνο ανεξάρτητο σχήμα στο Δήμο είναι τελικά η κίνηση του Μπουτάρη και ήταν αναπόφευκτη η υποστήριξη του οικολογικού χώρου προς αυτήν, όταν ο ΣΥΝ ήθελε την περιθωριοποίησή μας και τουλάχιστον απέφυγε και να έχει οποιαδήποτε συζήτηση με τον οικολογικό χώρο πανελλαδικά, επειδή τον βλέπει ανταγωνιστικά και δεν χωρούσε στη λογική ΣΥΡΙΖΑ».
Η τελευταία προσπάθεια έγινε με επιστολή του Μ.Τ. στην Κ.Π.Ε. του ΣΥΝ στις 12.5: «Παρόλο που πιστεύω ότι η συνεπής παρουσία και δράση μας σε όλο το νομό μπορεί να εξασφαλίσει τον Οκτώβριο στη Νομαρχιακή μας Κίνηση και 2ο εκπρόσωπο, θα ήθελα να συνεκτιμήσετε τη δυνατότητα να εφαρμόσουμε το θεσμό της εναλλαγής, στην περίπτωση που εκλεγεί μόνον ένας σύμβουλος». Παρόλη την υποστήριξη από την αντιπολίτευση του ΣΥΝ, η πρόταση Πλωμαρίτη πέρασε, με πολλές απουσίες, λευκά από όλες τις τάσεις αλλά και ψήφους καταψήφισης (τάση Παπαγιανάκη). Στο καλάθι των αχρήστων πετάχτηκε και η πρόταση της Ανανεωτικής Συσπείρωσης: «Ο ΣΥΝ οφείλει παράλληλα να συνεχίσει τα ανοίγματα και να εντείνει τις ουσιαστικές επαφές και οργανωτικές σχέσεις με δυνάμεις της πολιτικής οικολογίας που προνομιακά προσέβλεπαν και προσβλέπουν σ΄ αυτόν».
Τι μένει λοιπόν;
Όπως έγραψε στην «Εποχή» ο Π.Δ. (Δαιμονικά, 12.2), ο Μ.Τ. «αντιπροσώπευσε ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα οικολογικού ακτιβισμού. Με μεγάλο προσωπικό κι επαγγελματικό κόστος και με λίγους συμπαραστάτες συγκρούστηκε κατά καιρούς με τεράστια οικονομικά συμφέροντα, κι αυτοί οι αγώνες του είχαν σημαντικά αποτελέσματα. (…) Δυστυχώς όμως, όσο καλές προθέσεις κι αν υπάρχουν, η Οικολογία και η Αριστερά δεν πάνε πάντα μαζί. Κάποιες πολιτικές κεντρικού σχεδιασμού, μικρομεγαλισμοί και παραγοντισμοί και κυρίως η αντιπαλότητα Αριστεράς και Οικολογίας, η οποία υποβόσκει μετά τη δημιουργία του κόμματος των Οικολόγων-Πρασίνων, οδηγούν την οικολογική κι όχι «αρκούντως αριστερή» νομαρχιακή κίνηση στην απαξίωση και την εγκατάλειψη από τις ίδιες τις αριστερές συνιστώσες της. Μεγεθύνονται τα αρνητικά στοιχεία του επικεφαλής της, ελαχιστοποιείται η προσφορά του κι αποσιωπάται η προβληματική σχέση των άλλων συνιστωσών με τα τοπικά προβλήματα κι η ελάχιστη συνεισφορά τους στη νομαρχιακή κίνηση».
Προχωράμε λοιπόν ανεξάρτητα. Η συνεπής πολύχρονη δράση μας και η ενωτική πρότασή μας έχει αγκαλιαστεί από πολλούς ενεργούς πολίτες αλλά και οργανωμένους σε πολιτικούς φορείς, που ξεπερνούν κατά πολύ τον κόσμο της ανανεωτικής αριστεράς και της οικολογίας, που τόσα χρόνια εκφράζει η Οικολογία-Αλληλεγγύη.
Οι ιδέες μας θα είναι παρούσες και στο νέο Νομαρχιακό αλλά και στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο. Από εμάς και τον αγώνα μας εξαρτάται.
Γιάννης Μαχαίρας