Η πολεοδομική ασυλία της Εκκλησίας

Και στην Κοζάνη η συνταγή είναι ίδια: Η Εκκλησία επιδίδεται σε πολεοδομικές αυθαιρεσίες παντός τύπου, εφαρμόζοντας τη γνωστή νεοελληνική συνταγή των τετελεσμένων γεγονότων και των συναλλαγών με τους προύχοντες. Οι αρμόδιες Υπηρεσίες σπανίως ασκούν τους νόμιμους ελέγχους ενώ οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, αιρετοί και διορισμένοι, τηρούν σιγή ιχθύος για ψηφοθηρικούς λόγους…

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Ιερός ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Ποιος έδωσε την άδεια να γίνει το κτίσμα αυτό δίπλα στην εκκλησία μέσα σε αναδασωτέα έκταση; Δεν φτάνουν οι καταπατήσεις, οι παράνομοι εκβραχισμοί και οι αυθαιρεσίες των ιδιωτών που κατοικούν στον πολύπαθο λόφο του Ξενία; Δεν θα έπρεπε η Εκκλησία να δώσει ένα διαφορετικό δείγμα γραφής, σεβόμενη τη νομιμότητα και το φυσικό περιβάλλον;

Ιερός ναός Παναγίας Φανερωμένης

Ακόμα δεν μπορούν να το χωνέψουν οι λίγοι υπερασπιστές των ελεύθερων χώρων και των πλατειών της πόλης, πως φαγώθηκε το έτος 2000 η πλατεία και χτίστηκε στη μέση η εκκλησία. Υπενθυμίζουμε ότι με βάση το Σχέδιο της επέκτασης προβλέπονταν να γίνει η εκκλησία στο άκρο της πλατείας αλλά μετά από πιέσεις της Μητρόπολης το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης μετέφερε τη θέση της εκκλησίας στο κέντρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταργηθεί ουσιαστικά η πλατεία.
Όμως έτσι αφαιρέθηκε η δυνατότητα να χρησιμοποιείται ο χώρος για συνοικιακές εκδηλώσεις (μια μικρή υπαίθρια παράσταση, μια συναυλία, μια ανοιχτή έκθεση, κ.λ.π.), εφόσον τελικώς μετατράπηκε σε “περίβολο” της εκκλησίας.

Η νέα κατοικία του πρώην Μητροπολίτη.

Για το εν λόγω «αμαρτωλό» κτίσμα έχουν ειπωθεί πολλά. Εμείς θα σταθούμε σε δύο μόνο σημεία:
1) στη συρρίκνωση του κήπου της Μητρόπολης, ο οποίος αποτελεί τη μοναδική όαση πρασίνου σ΄ εκείνη την περιοχή και
2) στο αρχιτεκτονικό ατόπημα, τουτέστιν στην κατασκευή ενός άσχετου κτίσματος δίπλα στην παλιά μητρόπολη, η οποία έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα και δαπανήθηκαν ουκ ολίγα για την αρχιτεκτονική μελέτη και της εργασίες αναπαλαίωσής της.
Μπορεί ο εκάστοτε δεσπότης να κτίζει ελέω Ναοδομίας την κατοικία της αρεσκείας του σε χώρους ιδιαίτερα ευαίσθητους και ζωτικούς για την πόλη; Είναι δυνατόν για το θέμα αυτό να νίπτει τας χείρας της η Δημοτική Αρχή, επειδή είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο»;

Και επιτέλους για ποια ενοποίηση των όποιων παραδοσιακών κτισμάτων και χώρων μιλάμε, όταν τα περικυκλώνουμε συνεχώς με νέα οικοδομήματα;

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με άλλα παραδείγματα αλλά αυτό δεν προσθέτει τίποτα. Η πολεοδομική ασυλία της Εκκλησίας εξαπλώνεται σε όλο τον Ελλαδικό χώρο. Οι περιπτώσεις μάλιστα που αναφέραμε είναι «πταίσματα» μπροστά στα «έργα και τις ημέρες» άλλων Μητροπόλεων και του ίδιου του Αρχιεπισκόπου, (ενέργειες αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων στην Πεντέλη, κλπ).

Η εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος του λαού και η κατακεραύνωση των «απίστων» είναι ο συνήθης τρόπος που επιστρατεύεται για να καμφθούν οι αντιδρώντες. Πλην όμως η τακτική αυτή της Εκκλησίας πείθει όλο και λιγότερους, εκτός δυστυχώς των Αρχών, οι οποίες εξακολουθούν να θεωρούν την Εκκλησία «κράτος εν κράτει».

Οικολογική Κίνηση Κοζάνης