Μία από τις βάσεις της Οικολογίας
Κάθε πόλη διεθνώς χαράσσει τη δική της πολιτική, για το πράσινο. Το Παρίσι είναι χρωματισμένο με τις πινελιές της κουμαριάς και του πλάτανου, η Βιέννη ανησυχεί γιατί το ποσοστό πρασίνου έπεσε από ….60%, τα πάρκα του Λονδίνου είναι ένα διαχρονικό καύχημα. Οι προσεγμένες πόλεις έφεραν την εξοχή μέσα τους, επειδή όταν λείπει, υπάρχει η γνωστή μας μαζική ….υστερική έξοδος του Μεσολογγίου (Σαββατοκύριακου), με την ίδια ..εκατόμβη νεκρών, σύνδρομο μικροαστικής παραφροσύνης.
Ο χώρος πρασίνου θεωρείται δεδομένος και απαράβατος. Δημόσιος πλούτος. Η απλή αυτή αρχή στη χώρα μας θεωρείται “συζητήσιμη” και “διαχειρίσιμη”. Κάτι οι “κολλητοί”, κάτι οι καπάτσοι, κάτι οι εργολάβοι, κάτι οι κουμπάροι, κάτι τα προεκλογικά γραμμάτια των δημάρχων και το πράσινο….καφετίζει. Έτσι οι περισσότερες ελληνικές πόλεις τσιμεντοποιούνται, χάνοντας την ομορφιά και τη δροσιά τους. Για τη Θεσσαλονίκη, τι να πούμε; Είναι π.χ δεδομένο ότι η διαπλάτυνση της παραλιακής λεωφόρου για εξυπηρέτηση της υποθαλάσσιας θα καταστρέψει δεκάδες στρέμματα πράσινου και κυρίως εκατοντάδες μεγάλων δέντρων (σχεδόν όλα τα μεγάλα δέντρα των πάρκων της Ν. Παραλίας!).
Η άποψη μας είναι ότι το Δημαρχείο έπρεπε να κτισθεί στο χώρο του Γ! Σώματος Στρατού, σε λίγα χρόνια που θα παραχωρηθεί το οικόπεδο και ο χώρος που το κτίζουν σήμερα, να γινόταν πάρκο, να ενωθεί με το Πεδίο του Άρεως και το πάρκο έναντι ΧΑΝΘ (Κήπος), φτιάχνοντας ένα ενιαίο χώρο, πνεύμονα του κέντρου. Αντ’ αυτού τσιμεντοποιήθηκε το τέως parking Δήμου, και κατακρεουργείται το Πεδίο του Άρεως, για λόγους “έργων” (υποθαλάσσια).
Άνθος Αγριοκάκτου, ανθοφορίας μιας βραδιάς, 1 φορά το χρόνο Δώρο του αναγνώστη μας Μην. Ψαρ. (Ευχαριστούμε)
Πολιτικές Πρασίνου. Τις επόμενες εβδομάδες, ο δήμος Θεσσαλονίκης αναμένεται να προχωρήσει στην κοπή 110 δέντρων, στην περιοχή της νέας παραλίας, με σκοπό την απρόσκοπτη εκτέλεση των έργων ανάπλασης, που βρίσκονται σε εξέλιξη από το ύψος της οδού Πέτρου Συνδίκα μέχρι και τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο.Στην εισήγηση των αρμόδιων υπηρεσιών προς το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, που θα συζητήσει το θέμα στη συνεδρίασή του την προσεχή Δευτέρα, επισημαίνεται ότι στον ίδιο χώρο θα φυτευτούν 403 νέα δέντρα, στο πλαίσιο των έργων ανάπλασης. Ειδικότερα, στον “Κήπο της μνήμης” θα τοποθετηθούν 120 νέα δέντρα, στον “Κήπο των ρόδων” 57 και στον “Κήπο του ήχου” 226.Τα δέντρα που θα κοπούν, όπως σημειώνεται στην εισήγηση των δημοτικών υπηρεσιών, είναι στην πλειονότητά τους γηρασμένες και επικίνδυνες λεύκες. Στην περιοχή υπάρχουν επιπλέον σαράντα μεγάλα και υγιή δέντρα, τα οποία θα διατηρηθούν.
Αυτά εκ μέρους των αρχών, αλλά η αποψίλωση της πόλης συνεχίζεται, κόντρα στις διαβεβαιώσεις και τις δηλώσεις….
Nίκος Τακόλας, ntakolas@gmai.com
μια διευκρίνηση: το λουλούδι του κάκτου δεν ανθίζει ένα βράδυ αλλά για 20-24 ώρες, απλώς το μπομπούκι αρχίζει να ανθίζει σούρουπο και ταργά το βράδυ έχει ανθίσει και παραμένει έτσι μέχρι το επόμενο απόγευμα οπότε και μαραίνεται. Εϊναι δε πολύ μεγάλο, διάμετρο μέχρι 10 εκατοστά και στο άνοιγμα με τους στήμονες χωράει ολόκληρο δάκτυλο. Αν ο κάκτος είναι μεγάλος (μέγεθος μεγάλου πορτοκαλιού και πάνω) μπορεί να ανθίσουν ταυτόχρονα μέχρι και 15 τέτοια λουλούδια. Η ανθοφορία μπορεί να συνεχιστεί για όλο το καλοκαίρι με άλλες δυο τρεις τέτοιες ανθοφορικές “εκρήξεις”. Ο κάκτος αυτός λέγεται Echinopsis oxygona ή “Κεφάλι πεθεράς” στα ελληνικά. Εχω πολλούς τέτοιους, αν θέλει κανείς και αναπαράπαγονται πολύ εύκολα με νέους που φυτρώνουν στον κύριο κεφάλι και αντέχουν σε κρύα και κακουχίες.
οσο για το θέμα των δέντρων, όσα δέντρα και να φυτευτούν, αυτά σε καμμία περίπτωση δεν θα αναπληρώνουν τις λειτουργίες ενός ενηλικιωμένου με μεγάλη μάζα δέντρου (σκιά, οξυγόγο, κλπ) και θα είναι και πολύ υδροβόρα μέχρι να μπορέσουν να κάνουν βαθειά ρίζα. Πέρα και του γεγονότος ότι είναι και πιο ευάλλωτα σε ατμοσφαιρικά περιβάλλοντα και θερμοκρασίες μιας άναρχα αναπτυσσόμενης τσιμεντούπολης, ενώ αυτά που θα κοπούν είχαν περάσει τα νεανικά τους χρόνια σε πολύ καλύτερες περιβαλλοντικές συνθήκες.
Επίσης αναρωτιέμαι αν θα αφεθεί ελεύθερο έδαφος κάτω από τις ρίζες ή απλώς σε κάποιο βάθος 0,5-2 μέτρα θα συναντιέται τσιμεντένια πλάκα, όπως υποπτεύομαι ότι γίνεται με τα δέντρα των πεζοδρομίων, οπότε και ο χώρος για ανάπτυξη των ριζών θα είναι και περιορισμένος. Κάτι τέτοιο τα κάνει ακόμα πιο ευαλλωτα και αναλώσιμα, με συνέπεια ποτέ να μην αναπτυχθούν πλήρως και να παραμένουν πάντα δεντρύλια που θα αντικαθίστανται σε τακτά χρονικά διαστήματα