Aνενόχλητοι κυνηγοί αλωνίζουν στη μεθόριο

Το Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης θεωρείται ένα από τα 5 πιο σημαντικά από άποψη βιοποικιλότητας της Ευρώπης. Ζώα και φυτά που ζούνε στη Βόρεια Ευρώπη έχουν εδώ το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης.

Πριν από έναν χρόνο, από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2015, στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης έλαβε χώρα μία έρευνα από την Περιβαλλοντική Οργάνωση ΚΑΛΛΙΣΤΩ, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Γιώργο Μερτζάνη, για λογαριασμό του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του έργου εθνικής κλίμακας (που είναι υποχρέωση της Ελλάδας ως κράτους μέλους) «Εποπτείας και αξιολόγησης της κατάστασης διατήρησης θηλαστικών Κοινοτικού ενδιαφέροντος» σε εφαρμογή της ΚΟ 92/43.

Βιολόγοι και επιστημονικοί συνεργάτες της ΚΑΛΛΙΣΤΩ τοποθέτησαν, για πρώτη φορά στη περιοχή, 28 αυτόματες θερμικές κάμερες σε 37 διαφορετικούς σταθμούς του Πάρκου. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο που καταγράφηκαν άφησαν άφωνους ακόμα και τους πιο υποψιασμένους και για πρώτη φορά δείχνουν το μέγεθος της πίεσης που δέχεται μια άγρια προστατευμένη περιοχή στη χώρας μας.

Οπως αναφέρει ο Θεόδωρος Κομηνός, ζωολόγος και συνεργάτης της ΚΑΛΛΙΣΤΩ, ο οποίος μελετάει στο πεδίο εδώ και χρόνια την άγρια ζωή της Ελλάδας: «Μείναμε άναυδοι με αυτά που είδαμε. Στο σύνολο των 1.947 φωτογραφιών μόνο οι 180 (8% του συνόλου) είχαν καταγράψει 13 είδη άγριων ζώων. Μεταξύ αυτών αρκούδες, λύκους, σπάνια ελάφια, ζαρκάδια, αγριόγατες, αγριόγιδα, αλεπούδες και άλλα μικρότερα θηλαστικά.

Στο υπόλοιπο 92% είναι καταγεγραμμένες ανθρώπινες δραστηριότητες, με 228 φωτογραφίες να έχουν καταγράψει διαφορετικά άτομα από κυνηγόσκυλα και 254 φωτογραφίες να έχουν καταγράψει κυνηγούς και αμάξια με κυνηγούς. Ολα μέσα στα όρια του Εθνικού Πάρκου, που περιλαμβάνουν και Καταφύγια Αγριας Ζωής (ΚΑΖ) στα οποία απαγορεύεται το κυνήγι».

Οι φωτογραφίες, μάλιστα, δείχνουν κυνηγούς εξοπλισμένους με τέτοια τεχνολογία που θα έκαναν τον Ντε Νίρο στον «Ελαφοκυνηγό» να μοιάζει με παιδάκι με σφεντόνα. Οπλα με γεμιστήρες, διόπτρες και τρίποδα, ραβδωτές καραμπίνες, ειδικά γυαλιά, κιάλια, κολάρα με πομπούς στα κυνηγόσκυλα κ.ά.

Καθεστώς απόλυτης προστασίας

Τα συμπεράσματα κατέληξαν και σε ένα σοβαρό ζήτημα αυτό του ελέγχου και της φύλαξης των συνόρων. Σε δυο-τρεις κάμερες που τοποθετήθηκαν σε πιο απομακρυσμένα σημεία, κοντά στα σύνορα, καταγράφηκαν Βούλγαροι κυνηγοί να μπαίνουν στη χώρα μας και να κατευθύνονται προς τον πυρήνα του Εθνικού Πάρκου, όπου θεωρητικά επικρατεί καθεστώς απόλυτης προστασίας και επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε επιστήμονες και άτομα εξουσιοδοτημένα για την υλοποίηση επιστημονικών ερευνών και αυτό μόνο μετά από άδεια η ο οποία παραχωρείται με ειδική διαδικασία!

Το Δάσος του Φρακτού συνεχίζεται και από την άλλη μεριά των συνόρων, όπου οι μικρές πόλεις είναι περισσότερες και οι δρόμοι φτάνουν πιο εύκολα από τους δικούς μας στα σύνορα. Τα τελευταία, μάλιστα, χρόνια στη γειτονική χώρα η διεξαγωγή του κυνηγιού, σε ιδιωτικές και δημόσιες εκτάσεις της μεθορίου, απειλούμενων ειδών μεγάλων θηλαστικών αλλά και απειλούμενων ειδών πουλιών έχει πάρει απειλητικές διαστάσεις και πλέον τα θηράματα έχουν αρχίσει να σπανίζουν. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους της «επίσκεψης» των Βούλγαρων κυνηγών στο ελληνικό έδαφος, ενώ ένας δεύτερος λόγος είναι η παντελής απουσία διωκτικών αρχών και οποιασδήποτε μορφής παρουσίας των ελληνικών αρχών.

Θυμίζουμε ότι η Βουλγαρία, όπως βέβαια και η χώρα μας, έχει υπογράψει κοινοτικές συμβάσεις που επιβάλλουν την απόλυτη προστασία του δάσους και των άγριων ζώων και φυτών της περιοχής. Οι παραπάνω φωτογραφικές καταγραφές έχουν κατατεθεί από τους ερευνητές σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και ήδη για την υπόθεση έχει διαταχθεί εισαγγελική έρευνα.

Ευρήματα που προκαλούν σοκ
Η πίεση για την άγρια ζωή είναι εξίσου μεγάλη και από τη δική μας μεριά, ειδικά σε μέρη που επιτρέπεται το κυνήγι. Οπως αναφέρει ο κ. Κομηνός: «Μόνο σε μια ημερήσια διαδρομή 50 χλμ. καταγράφηκαν 19 ομάδες κυνηγών αγριογούρουνων με 14 έως 20 άτομα η καθεμία, 7 ομάδες κυνηγών από 3 έως 5 άτομα και 28 μεμονωμένοι κυνηγοί. Δηλαδή 379 άτομα κυνηγούσαν σε μια περιοχή μόνο σε μία κυνηγετική ημέρα».

Από την άλλη η οριοθέτηση των ζωνών εντός του Εθνικού Πάρκου, όπου το κυνήγι επιτρέπεται, συνεχώς κερδίζει έδαφος έναντι των προστατευμένων ζωνών. Ταυτόχρονα στην περιοχή δρουν κυνηγετικές ομάδες που έχουν διαχωριστεί από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία και δρουν αυτόνομα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει σχεδόν κανείς για να δώσουν λογαριασμό. Ο στρατός έχει από καιρό φύγει από τα σύνορα, οι συνοριοφύλακες είναι ελάχιστοι για να καλύψουν μια τόσο μεγάλη περιοχή και μόνο η Θηροφυλακή καθώς και το προσωπικό φύλαξης του Εθνικού Πάρκου (χωρίς ωστόσο ανακριτικές και κυρωτικές αρμοδιότητες) μένουν για να ελέγξουν ό,τι προλάβουν.

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος από το άρθρο του Χ. Δαμουρά