Απ’ το Ιράν στην Καραχασάν
Ως πυρηνική βόμβα μπορούσε να εννοήσει κανείς μέχρι πρόσφατα την πυρηνική δυνατότητα του Πακιστάν ή τις προσπάθειες του Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που χαρακτηρίζουν ως ισλαμική βόμβα και την αυξανόμενη παρουσία μουσουλμάνων στο έδαφος της Ε.Ε., που με την είσοδο της Τουρκίας, θα είναι «ικανή να εκραγεί και να καταστρέψει όλον τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό». Σχετική είναι και η «συζήτηση» με αφορμή την υποψηφιότητα Καραχασάν.
Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 τα σενάρια συνομωσίας περιλάμβαναν το περίφημο «ισλαμικό τόξο», στο οποίο ενέτασσαν και τις μειονότητες της Θράκης αλλά και τα «Σκόπια», αποκρύβοντας τεχνηέντως ότι εκεί πλειοψηφούν οι ορθόδοξοι ακατονόμαστοι, που έβλεπαν επίσης τους αλβανούς μουσουλμάνους ως τεράστιο κίνδυνο.
Ήταν η εποχή που προβαλλόταν έντονα η συνεργασία της Τουρκίας και του Πακιστάν στον πυρηνικό τομέα, η οποία θα κατέληγε –εκτιμούσαν κάποιοι- στην απόκτηση πυρηνικής βόμβας από την Τουρκία, κάτι που επέβαλε και στην Ελλάδα το ταχύτερο να αποκτήσει πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και μέσω αυτού τη βόμβα, ώστε να διατηρηθεί η εξοπλιστική ισορροπία.
Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όμως το Πακιστάν βρίσκονταν υπό τη διαρκή επιτήρηση των ΗΠΑ (αλλά και της ΕΣΣΔ), που βεβαίως το έβαλαν στο τσεπάκι τους. Το Ιράν όμως δεν ελέγχεται, παρόλο που είναι περικυκλωμένο από παντού, με τις ΗΠΑ εγκατεστημένες σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τουρκία και άλλες τέσσερις πυρηνικές δυνάμεις (Ρωσία, Πακιστάν, Ινδία και Ισραήλ) σε απόσταση βολής. Έχει όμως ειπωθεί προσφυώς πως το καθεστώς της Τεχεράνης συνδέει την επιβίωση του, ίσως όχι με την ύπαρξη πραγματικών πυρηνικών βομβών αλλά τουλάχιστον με την πίστη των εχθρών του στη δυνατότητά του να τις αποκτήσει.
Προς τι λοιπόν η πρόσφατη προσφορά του δρα Αλί Λαριτζανί, Γ.Γ. του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας του Ιράν ότι, εφόσον η Ελλάδα αποφασίσει να αναπτύξει το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα, μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη του Ιράν;
Ελπίζουμε να αποτελεί απλώς εποικοδομητική για το προφίλ του Ιράν ρητορεία και όχι μη ανακοινώσιμο σενάριο για κάποια επιτελεία. Η σιγή όμως του πολιτικού κόσμου, μας επιβάλλει να θυμίσουμε ότι η Ελλάδα έχει αποκλείσει την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου και ότι αποτελεί προνόμιο των ανεγκέφαλων να φλερτάρουν με την ιδέα να αποκτήσει η χώρα πυρηνική βόμβα.
Αν και η αντίδραση στην επιλογή Καραχασάν από τους εθνολαϊκιστικούς κύκλους της Θεσσαλονίκης και οι καθυστερημένες χαμηλές πτήσεις της Αριστεράς στο ζήτημα, δείχνουν ότι κάποιοι προσπαθούν να μας επιστρέψουν σε εποχές εθνικοφροσύνης, τουρκοφαγίας και –ίσως- πυρηνικής τρέλας.
νομαρχιακός σύμβουλος
Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος», στις 15.5.06