Το φωτογραφικό ρεπορτάζ αφιερώνεται στον κ. Σκαρπέλη.
Σαν πινακίδα ορυχείου από την Αμερικανική Άγρια Δύση του 19ου αιώνα μοιάζει η επιγραφή “ΚΙΡΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ” και η πραγματικότητα δεν απέχει και πάρα πολύ. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ανήκουν στη σύγχρονη Ελλάδα οι εικόνες που αντικρύσαμε στην Κίρκη όταν πρωτοπήγαμε, το Δεκέμβριο του 2000, και πολλές φορές αργότερα.
To μεταλλείο του Αγίου Φιλίππου, 9 χλμ βoρειoανατολικά της Κίρκης. Απερίγραπτη κατάσταση…
To κουφάρι του εργοστασίου εμπλουτισμού όπως φαίνεται από μακριά.
Όλος ο χώρος γύρω από το εργοστάσιο καλύπτεται από οξειδωμένα στείρα σε σωρούς και από απόβλητα εμπλουτισμού, άλλοτε χύμα, άλλοτε μέσα σε πρόχειρες λεκάνες απόθεσης (οκτώ συνολικά). Οι αυλακώσεις διάβρωσης στις πλευρές των λεκανών μαρτυρούν την ελεύθερη ροή μεταλλοφόρων τελμάτων στο ρέμα με κάθε βροχή. Οι χημικές αναλύσεις της όξινης απορροής των τελμάτων το επιβεβαιώνουν, δίνοντας εντυπωσιακά υψηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου, μολύβδου, καδμίου, αρσενικού.
Aυτό το υποτυπώδες κανάλι “οδηγούσε” τα απόβλητα εμπλουτισμού στο ποτάμι, την Ειρήνη, από όπου σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ντόπιων, στην περιοδο λειτουργίας του εργοστασίου είχε εξαφανιστεί κάθε ζωή. Όλη η έκταση ανάμεσα στο εργοστάσιο και το ποτάμι καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα υποκίτρινων αποβλήτων.
Στην πίσω πλευρά του εργοστασίου, προς το ποτάμι, απροσδιόριστα απόβλητα και σωροί μεταλλικών συμπυκνωμάτων είναι μέχρι σήμερα εκτεθειμένα στα νερά της βροχής.