«ΕΘΝΟΣ» 21-3-08
Ο θάνατος της Σαντάλ Σεμπίρ, πρώην δασκάλας και μητέρας τριών παιδιών, που τα τελευταία οκτώ χρόνια έπασχε από μία σπάνια μορφή καρκίνου, προκαλεί παγκόσμια συγκίνηση εγείροντας σοβαρά ηθικά διλήμματα για την ευθανασία, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα που διχάζουν πολίτες και επιστήμονες.
Εως την ύστατη στιγμή, η 52χρονη Γαλλίδα διεκδικούσε το δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο.
Μαρτύριο
Ο κακοήθης όγκος στο πρόσωπό της είχε παραμορφώσει τα χαρακτηριστικά της, της είχε στερήσει την όραση και της προκαλούσε αφόρητους πόνους. Υπέφερε από μία μορφή καρκίνου στη ρινική κοιλότητα, γνωστή και ως «αισθησιονευροβλάστωμα».
Μόνο 200 περιπτώσεις ασθενών με αυτή την πάθηση έχουν καταγραφεί παγκοσμίως τα τελευταία 20 χρόνια.
Σε μία έκκλησή της στη γαλλική τηλεόραση, τον περασμένο μήνα για το δικαίωμά της να πεθάνει, η Σεμπίρ είχε δηλώσει πως δεν μπορούσε πια να δει, να γευτεί, να μυρίσει, ενώ περιέγραψε πως τα παιδιά στον δρόμο έτρεχαν μακριά της από φόβο.
«Ούτε ζώο δεν θα ήθελε να περνάει αυτό που περνάω εγώ»…
Η Σαντάλ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να επιτρέψει στους γιατρούς να τη βοηθήσουν να πεθάνει.
Ωστόσο, τρεις μέρες πριν αφήσει την τελευταία της πνοή, στο σπίτι της στην Ντιζόν, γαλλικό δικαστήριο απεφάνθη πως, αν και η κατάσταση της υγείας της προκαλεί συμπόνια, ο νόμος δεν επιτρέπει την ευθανασία. Τα αίτια του θανάτου της παραμένουν ακόμα άγνωστα.
Νομοθεσία
Η γαλλική νομοθεσία, που ψηφίστηκε το 2005, επιτρέπει στις οικογένειες των ασθενών σε τελικό στάδιο να ζητήσουν το κλείσιμο των μηχανημάτων που υποστηρίζουν τεχνητά τη ζωή, αλλά δεν επιτρέπει στους γιατρούς να παρέμβουν και να τερματίσουν τη ζωή ενός ασθενούς.
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, από τον οποίο είχε ζητήσει η Σεμπίρ να παρέμβει στην υπόθεσή της, είχε δηλώσει πως ζήτησε από τον σύμβουλό του για θέματα υγείας να επικοινωνήσει μαζί της και να τη βοηθήσουν δίνοντάς της και άλλες γνώμες σχετικά με την κατάστασή της.
ΕΚΔΟΧΕΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ
Υπάρχουν δύο είδη ευθανασίας:
Α. Η ενεργητική ευθανασία που γίνεται με τη χορήγηση θανατηφόρου φαρμάκου ή με τη διακοπή λειτουργίας των ιατρικών μηχανημάτων που κρατούν στη ζωή τον ασθενή.
Είναι νόμιμη στην Ολλανδία (η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που είπε το «ναι» στην ευθανασία), το Βέλγιο, την Ελβετία και το Λουξεμβούργο.
Ο γνωστός, «Δρ Θάνατος», Τζακ Κεβορκιάν, που καταδικάστηκε το 1999 για τον θάνατο 130 ανθρώπων, προχώρησε σε ενεργητική ευθανασία, συμβάλλοντας στη διακοπή της ζωής αρρώστων.
Β. Η παθητική ευθανασία, όταν δεν προσφέρεται βοήθεια (διασωλήνωση, οξυγόνο) σε κάποιον ασθενή, στερώντας του τη δυνατότητα να συνεχίσει τη ζωή του.
– Η Αυστραλία έχει κατοχυρώσει νομικά την ευθανασία.
– Παρόλο που δεν υπάρχουν ειδικοί νόμοι, συνήθως η ευθανασία δεν διώκεται ποινικά στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα, την Κολομβία, τη Δανία, τη Γερμανία και τη Σουηδία.
ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8400&pubid=690424