Η Anne-Marie Perret, Πρόεδρος της Επιτροπής των Πολιτών λέει: ” Η Επίτευξη αυτού του σημαντικού ορόσημου, με ένα εκατομμύριο ευρωπαίους πολίτες να συμφωνούν ότι το νερό και η αποχέτευση είναι ανθρώπινα δικαιώματα, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Εκτιμούμε την υποστήριξη τόσων πολλών και θα συνεχίσουμε την εκστρατεία μας αυτή ώστε να περάσουμε ένα ισχυρό μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Έχουμε επίσης κατορθώσει να ξεπεράσουμε τα αρχικά μας προβλήματα, καθώς επίσης και τους νομικούς αλλά και τεχνικούς φραγμούς που μας επιβλήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και από Κράτη Μέλη.”
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών “Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα” είναι επιτυχημένη όχι μόνο επειδή πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα την έχουν υπογράψει αλλά και επειδή δημιουργεί έναν πραγματικό πανευρωπαϊκό δημόσιο διάλογο. Το 2013 είναι το Ευρωπαϊκό Έτος των Πολιτών και κατορθώσαμε να έχουμε περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο επισκέψεις στην ιστοσελίδα μας, μόνο τον Ιανουάριο. Έχει συμβάλει έτσι στη δημιουργία ενός χώρου για έναν πανευρωπαϊκό δημόσιο διάλογο, στον οποίο εμπλέκονται αρκετοί πολίτες.
Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών θα συνεχίσει να συγκεντρώνει υπογραφές, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ότι θα ακουστεί η φωνή όσο πιο πολλών πολιτών γίνεται, σε πολλές διαφορετικές χώρες της Ένωσης. Στις 22 του Μάρτη θα τιμήσουμε την Παγκόσμια Μέρα Νερού μαζί με πάνω από ένα εκατομμύριο φωνές ενάντια στη φιλελευθεροποίηση του νερού και υπέρ της εφαρμογής του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό και στην αποχέτευση στην ΕΕ.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα! Καλούμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει νομοθεσία που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, το οποίο είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ, και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους. Η νομοθεσία τής ΕΕ πρέπει να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις να εξασφαλίζουν και να παρέχουν σε όλους τους πολίτες πρόσβαση σε επαρκή ποσότητα καθαρού, πόσιμου νερού και σε δίκτυο αποχέτευσης. Προτείνουμε:
Τα θεσμικά όργανα και τα κράτη-μέλη τής ΕΕ να είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν ύδρευση και αποχέτευση για όλους τους πολίτες.
Η υδροδότηση και η διαχείριση των υδάτινων πόρων να αψηφούν τους «κανόνες τής εσωτερικής αγοράς» και να απαγορεύεται η απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών ύδρευσης.
Η ΕΕ να εντείνει τις προσπάθειές της για να έχουν όλοι πρόσβαση σε ύδρευση και αποχέτευση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλείται να προτείνει νομοθεσία που να υλοποιεί το ανθρώπινο δικαίωμα (αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ) πρόσβασης σε ύδρευση και αποχέτευση, και να προωθεί την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης ως απαραίτητων δημόσιων υπηρεσιών για όλους.
Δεν υπάρχει κανένα βάσιμο επιχείρημα για την ιδιωτικοποίηση του νερού, με βάση την ανάλυση της ελληνικής πραγματικότητας αλλά και τη διεθνή εμπειρία. Οι πολίτες στη Γερμανία και την Ιταλία έχουν απορρίψει με αποφάσεις τοπικών συμβουλίων αλλά και δημοψηφίσματα τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού. Ο Δήμος του Βερολίνου, αλλά και σαράντα Δήμοι της Γαλλίας -ανάμεσά τους οι Δήμοι του Παρισιού, του Μπορντώ και της Μπρεστ- και πολλοί Δήμοι στη κεντρική και ανατολική Ευρώπη, ανάκτησαν ξανά τον έλεγχο του νερού. Συμβόλαια ιδιωτικοποιήσεων και επιχειρήσεις νερού ελέγχονται από την Κομισιόν για αθέμιτο ανταγωνισμό. Αλλά στην Ελλάδα προωθείται η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ! Κατά την πρόσφατη, μάλιστα, επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Ελλάδα ένα από τα θέματα στην αντζέντα των συζητήσεων ήταν το ενδιαφέρον γαλλικών εταιριών νερού για την αγορά τους.
Η πρόσφατη απάντηση του επιτρόπου OlliRehn σε ερώτηση του Νίκου Χρυσόγελου και Πράσινων Ευρωβουλευτών προς την Κομισιόν, σχετικά με την προώθηση της ιδιωτικοποίησης του νερού, αναδεικνύει νέα ερωτήματα και αντιφάσεις από την Ευρωπαϊκή πλευρά όσο και από την πλευρά της Ελληνικής κυβέρνησης. Συνοπτικά αναφέρουμε (και ακολουθεί αναλυτικός σχολιασμός):
Η πώληση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ δεν μπορεί να στηριχθεί σε επιχειρήματα για μείωση των ελλειμμάτων, εφ΄όσον οι δύο εταιρείες δεν έχουν ελλείμματα αλλά κέρδη.
Τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα οι ιδιωτικοποιήσεις των δύο εταιρειών δεν θα συμβάλλουν τελικά στη μείωση του δημόσιου χρέους.
Το επιχείρημα της χρηματοδότησης με ιδιωτικούς πόρους έργων υποδομών νερού είναι σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει διεθνώς. Οι ιδιωτικές εταιρίες δεν επενδύουν σε δίκτυα, και όταν επενδύουν επιζητούν κρατική ενίσχυση. Οι δημόσιοι φορείς μπορούν να αξιοποιούν ευρωπαϊκούς πόρους για επενδύσεις.
Η ευρωπαϊκή εμπειρία δείχνει ότι οι Ρυθμιστικές Αρχές Υδάτων, που θεσπίστηκαν για να ελέγχουν τους ιδιώτες, δεν κατάφεραν ούτε να συγκρατήσουν τις τιμές, ούτε να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επενδύσεις για έργα υποδομής από τις ιδιωτικές εταιρίες. Επιπλέον, στην Ελλάδα του σήμερα, η κυβέρνηση αποφάσισε να μην υπάρξει Ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή αλλά τις αρμοδιότητες να αναλάβει η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ) του ΥΠΕΚΑ, ένας δηλαδή αδύναμος κρατικός μηχανισμός, ο οποίος αμέσως μετά υποβαθμίστηκε και διοικητικά.
Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε να ενισχύσει την καμπάνια και στην Ελλάδα. Προσκαλούμε τους πολίτες να υπογράψουν την ευρωπαϊκή πρωτοβουλία πολιτών για “το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα” http://www.right2water.eu/el μια και το θέμα μας αφορά άμεσα. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες μαζί με Πράσινους ευρωβουλευτές και εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών οργανώνουμε δράσεις στην Ελλάδα για να στηρίξουμε σχετικές προσπάθειες και πρωτοβουλίες και στη χώρας μας.
Οι εξελίξεις για το θέμα της ιδιωτικοποίησης ανά τον κόσμο
Παρίσι
Τον Νοέμβριο του 2008 το δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τις ιδιωτικές εταιρείες Veolia και Suez, οι οποίες είναι δυο από τις γαλλικές εταιρείες που κυριαρχούν παγκοσμίως στον τομέα της διαχείρισης των δικτύων ύδρευσης.
Οι δύο εταιρείες είχαν τη διαχείριση του συστήματος ύδρευσης του Παρισιού από το 1985, αλλά ο δήμος αποφάσισε να δημιουργήσει τη δημοτική εταιρεία Eau de Paris και να θέσει υπό την εποπτεία του τη λειτουργία του συστήματος από το 2010.
Τα αποτελέσματα δυο χρόνια μετά είναι άκρως εντυπωσιακά. Ο Δήμος του Παρισιού, με το να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τους ιδιώτες κατάφερε μέσω της δημοτικής επιχείρησης ύδρευσης να εξοικονομεί 35 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Το όφελος είναι μάλιστα πολλαπλό εάν υπολογίσει κανείς ότι ο δήμος προχώρησε σε μείωση των τιμολογίων κατά 8% σε σχέση με το 2009.
Το στοίχημα για τη δημοτική επιχείρηση ήταν να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του συστήματος που άφησαν πίσω τους οι ιδιώτες. Τελικά η ενοποίηση των κατακερματισμένων τμημάτων του συστήματος ύδρευσης οδήγησε σε μια πιο αποτελεσματική, συνεκτική και βιώσιμη οργάνωση, με έμφαση σε πολιτικές προστασίας των υδάτινων πόρων, την έρευνα και την καινοτομία, καθώς και σε δράσεις ευαισθητοποίησης των πολιτών.
Βρετανία
Οι ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν κατά την περίοδο 1989-1993 είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του νερού σε πρώτη φάση κατά 50% και συνολικά κατά 245% μέχρι το 2006. Οι παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης υποβαθμίστηκαν, καθώς οι εταιρείες, προκειμένου να μην χάσουν από την κερδοφορία, περιόρισαν στο ελάχιστο δυνατό τις επενδύσεις σε έργα υποδομής.
Θεσπίστηκε Ρυθμιστική Αρχή Υδάτων, η οποία όμως δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τις τιμές, ενώ δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει ούτε τις αναγκαίες επενδύσεις από τις ιδιωτικές εταιρείες. Το αποτέλεσμα ήταν όταν οι υποδομές άρχισαν να παρουσιάζουν σημαντικά λειτουργικά προβλήματα να χορηγηθούν κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ιταλία
Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα προκειμένου να κριθεί η νομοθετική πρόταση για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Οι Ιταλοί σε ποσοστό 95% ψήφισαν κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και της εκμετάλλευσης των δικτύων.
Γερμανία
Σχεδόν το σύνολο του τομέα ύδρευσης ανήκει σε δημόσιους φορείς, ενώ ακόμα και όταν σε κάποιες περιοχές τη διαχείριση έχουν ιδιωτικές εταιρείες, αυτές ελέγχονται από την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες απέρριψαν την ιδιωτικοποίηση σε όσα δημοψηφίσματα κλήθηκαν να απαντήσουν σε σχετικό ερώτημα.
Αργεντινή
Το 1993 ιδιωτικοποιήθηκε το σύστημα ύδρευσης – αποχέτευσης του Μπουένος Άιρες. Ύστερα από 4 χρόνια διαπιστώθηκε ότι η πολυεθνική εταιρεία τηρούσε μόνο το 45% των υποχρεώσεών της όσον αφορά στις νέες συνδέσεις, ενώ ζητούσε αλλαγές στη σύμβαση προκειμένου να αυξήσει την τιμή του νερού. Δέκα χρόνια μετά την ανάληψη των δικτύων από ιδιωτική εταιρεία, διαπιστώθηκε ότι μόλις στο 12% των λυμάτων γινόταν επεξεργασία, ενώ η υπόλοιπη ποσότητα διοχετευόταν χωρίς καμιά επεξεργασία στον ποταμό Ρίο Ντε Λα Πλάτα. Το δίκτυο επέστρεψε στο Δημόσιο το 2006.
Βολιβία
Το 1998 το ΔΝΤ εγκρίνει δάνειο υπό την προϋπόθεση της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων υπηρεσιών. Έναν χρόνο μετά, παραχωρήθηκε το δίκτυο ύδρευσης σε όμιλο εταιρειών με επικεφαλής την αμερικανική Bechtel. Το 2000 η αύξηση της τιμής του νερού είχε φτάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα, με αποτέλεσμα να προκληθούν ταραχές και συγκρούσεις των πολιτών με την αστυνομία και τραγικό απολογισμό 7 νεκρούς. Η κυβέρνηση αποφάσισε να επανακρατικοποιήσει το δίκτυο και η αμερικανική εταιρεία αξιώνει αποζημίωση ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων.
8 σκέψεις για το “Ένα εκατομμύριο υπογραφές για το νερό ως ανθρώπινο δικαίωμα !”
Αγαπητέ Γιάννη δεν αρκεί να το δηλώσεις εδώ ότι συμφωνείς. Πρέπει να μπείς στον σχετικό δικτυακό τόπο (είναι στα ελληνικά) και να το δηλώσεις συμπληρώνοντας τα στοιχεία που θα σου ζητηθούν.
Πρέπει να πατήσεις εδώ –> http://www.right2water.eu/el
χρυση καμπα
το νερο ειναι αναπαλλοτριωτο κοινωνικο αγαθο
Paschalis Melissaris
Το νερό (όπως και ο αέρας) είναι φυσικό αγαθό, ζωτικής σημασίας, άρα δικαιωματικά ανήκει σε όλα τα έμβια όντα (πανίδα και χλωρίδα) του πλανήτη μας. Ο άνθρωπος ως το μόνο λογικό ον, καλείται να το διαχειριστεί ορθολογικά. (Ο προσδιορισμός “ορθολογικά” είναι περιττός, διότι η έννοια εμπεριέχεται στον όρο “διαχείριση”, τον παραθέτω όμως για να το υπογραμμίσω). Ο προσδιορισμός “ζωτικής σημασίας” κάνει το νερό να διαφέρει από τα λοιπά φυσικά αγαθά και επομένως να χρήζει διαφορετικής μεταχείρισης απ’ όλα τα άλλα. Αυτήν την ρεαλιστική ή αν προτιμάτε φιλοσοφική έννοια περί νερού θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει τα όργανα κάθε πολιτείας του πλανήτη όταν νομοθετούν για το νερό.
Όταν υπεύθυνα και ενίοτε αρμόδια χείλη, ακόμη και νομοθετήματα, ή συγγράμματα, αναφέρονται στην έννοια “νερό” μόνο με κάποιον δευτερεύοντα χαρακτηρισμό του, όπως π.χ. “κοινωνικό” ή “οικονομικό” ή “δημόσιο” ή “ορυκτό” κ.λ.π. αγαθό, υποβαθμίζεται ή /και ακυρώνεται η έννοια του ζωτικού του ρόλου, κάτι που κατά συνέπεια οδηγεί, ή αν θέλετε μπορεί να οδηγήσει, στη μη ορθολογική (για ζωτικό αγαθό που δικαιωματικά ανήκει σε όλα τα έμβια όντα) διαχείρισή του.
Επομένως ένα “ζωτικής σημασίας” φυσικό αγαθό δεν μπορεί να προσφέρεται, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, στην ιδιωτικοποίηση που χαρακτηριστικό της στοιχείο, ως επί το πλείστον, είναι το κέρδος και μόνον αυτό.
Πριν από λίγες μέρες η πρώτη Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών (ΕΠΠ) “Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα” έγραψε ιστορία γινόμενη η επίσης πρώτη ΕΠΠ στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πάνω από 1 εκατομμύριο υπογραφές.
Παράθεση: ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (VIDEO) | ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
Παράθεση: ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ - aboutsalamina.gr
ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΤΗ ΜΗ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ.
OK. I AGREE
Παράθεση: Πανευρωπαική Συλλογή Υπογραφών ΕΝΑΝΤΙΑ στην Ιδιωτικοποίηση του Νερού | Το μεγαλύτερο blog της πόλης
Αγαπητέ Γιάννη δεν αρκεί να το δηλώσεις εδώ ότι συμφωνείς. Πρέπει να μπείς στον σχετικό δικτυακό τόπο (είναι στα ελληνικά) και να το δηλώσεις συμπληρώνοντας τα στοιχεία που θα σου ζητηθούν.
Πρέπει να πατήσεις εδώ –> http://www.right2water.eu/el
το νερο ειναι αναπαλλοτριωτο κοινωνικο αγαθο
Το νερό (όπως και ο αέρας) είναι φυσικό αγαθό, ζωτικής σημασίας, άρα δικαιωματικά ανήκει σε όλα τα έμβια όντα (πανίδα και χλωρίδα) του πλανήτη μας. Ο άνθρωπος ως το μόνο λογικό ον, καλείται να το διαχειριστεί ορθολογικά. (Ο προσδιορισμός “ορθολογικά” είναι περιττός, διότι η έννοια εμπεριέχεται στον όρο “διαχείριση”, τον παραθέτω όμως για να το υπογραμμίσω). Ο προσδιορισμός “ζωτικής σημασίας” κάνει το νερό να διαφέρει από τα λοιπά φυσικά αγαθά και επομένως να χρήζει διαφορετικής μεταχείρισης απ’ όλα τα άλλα. Αυτήν την ρεαλιστική ή αν προτιμάτε φιλοσοφική έννοια περί νερού θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει τα όργανα κάθε πολιτείας του πλανήτη όταν νομοθετούν για το νερό.
Όταν υπεύθυνα και ενίοτε αρμόδια χείλη, ακόμη και νομοθετήματα, ή συγγράμματα, αναφέρονται στην έννοια “νερό” μόνο με κάποιον δευτερεύοντα χαρακτηρισμό του, όπως π.χ. “κοινωνικό” ή “οικονομικό” ή “δημόσιο” ή “ορυκτό” κ.λ.π. αγαθό, υποβαθμίζεται ή /και ακυρώνεται η έννοια του ζωτικού του ρόλου, κάτι που κατά συνέπεια οδηγεί, ή αν θέλετε μπορεί να οδηγήσει, στη μη ορθολογική (για ζωτικό αγαθό που δικαιωματικά ανήκει σε όλα τα έμβια όντα) διαχείρισή του.
Επομένως ένα “ζωτικής σημασίας” φυσικό αγαθό δεν μπορεί να προσφέρεται, έναντι οιουδήποτε τιμήματος, στην ιδιωτικοποίηση που χαρακτηριστικό της στοιχείο, ως επί το πλείστον, είναι το κέρδος και μόνον αυτό.
Πασχάλης Μελισσάρης. Γεωλόγος – Υδρογεωλόγος