Η έντονη προβολή των προσπαθειών αποκατάστασης των καμένων περιοχών που έχει κατακλύσει τον τελευταίο καιρό τα ΜΜΕ, γεννά σοβαρά ερωτηματικά σε σχέση με τον σκοπό και την χρησιμότητά τους. Ένα έτος μετά από τις πολυδιαφημισμένες αναδασώσεις στην περιοχή του Κοκκιναρά της Πεντέλης, οι κάτοικοι της περιοχής διαπιστώνουμε ότι από τα χιλιάδες δενδρύλλια που φυτεύτηκαν πολλά έχουν ξεραθεί και πολλά άλλα έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους.
Μολονότι αντιλαμβανόμαστε την αγωνία και την βιασύνη για άμεση αποκατάσταση της ζημιάς μέσω αναδασώσεων και εκτιμούμε την οικολογική αφύπνιση της κοινής γνώμης, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αποκατάσταση του δάσους είναι χρονοβόρα διαδικασία δεκαετιών και όχι μια απλή διαδικασία φύτευσης δένδρων με προσδοκία άμεσου αποτελέσματος. Η έμφαση που δίδεται από τους διοργανωτές στον αριθμό των προς φύτευση δενδρυλλίων αναπόφευκτα προβληματίζει αναφορικά με την προέλευση των ειδών αυτών. Ζητούμενο είναι να αποφευχθεί η γενετική μόλυνση του δάσους λόγω μη εντοπιότητας των δέντρων που φυτεύονται, μεταξύ των οποίων θα πρέπει να περιλαμβάνονται και πλατύφυλλα βραδυφλεγή είδη και όχι μόνο πεύκα. Χρειάζονται μελέτες , ειδικές γνώσεις και οργάνωση διότι αλλιώς καταστρέφεται η φυσική αναγέννηση η οποία ποδοπατείται από τα σκαφτικά μηχανήματα και τους καλοπροαίρετους μεν αλλά ανενημέρωτους αναδασωτές. Είναι φανερό λοιπόν ότι κάθε αναδάσωση για τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ είναι και πρέπει να είναι ευθύνη της Δασικής Υπηρεσίας που θα πρέπει να επιβλέπει την οποιαδήποτε τέτοιου είδους επιχείρηση και να παρακολουθεί τη εξέλιξή της, και όχι να υποκαθίσταται από τις δράσεις ιδιωτών και μεγάλων επιχειρήσεων.
Το δάσος χρειάζεται την φροντίδα και την προσοχή μας κυρίως μετά το πέρας της δημοσιότητας και το κλείσιμο των προβολέων.
Πολιτική Κίνηση Οικολόγων Πράσινων Βόρειας Αττικής