Να σωθεί το αρχιτεκτονικό μνημείο «Παλατάκι» στα Λιμενάρια της Θάσου

Να μετατραπεί σε σύμβολο Ελληνο-Γερμανικής φιλίας και συνεργασίας.

Ερώτηση για το κτίριο με το προσωνύμιο “Παλατάκι”, ένα αριστούργημα κεντροευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής που διασώζεται στα Λιμενάρια της Θάσου, κατέθεσε χθες στην ευρωβουλή ο Μ. Τρεμόπουλος. Το κτίριο κτίστηκε το 1903, στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Γερμανού επιχειρηματία εξορύξεων F. Speidel και σε σχέδια του ονομαστού ιταλού αρχιτέκτονα Pietro Arigoni. Αποτέλεσε το Κτίριο Διοίκησης των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων, όπως και την αφορμή για την οικοδόμηση ολόκληρου του χωριού των Λιμεναρίων. Το μετάλλευμα από την εξόρυξη στην ορεινή περιοχή «Βούβες» έφτανε σε μικρό λιμένα πίσω από το “Παλατάκι” με βαγονέτα σε σιδηροτροχιές. Σ’ εκείνη την περιοχή κατασκευάστηκαν εγκαταστάσεις επεξεργασίας και φορτοεκφόρτωσης του ορυκτού σε πλοία. Ολόκληρο το συγκρότημα, με τις μεταγενέστερες επεμβάσεις που έγιναν, σώζεται μέχρι σήμερα σε καλή κατάσταση. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της εταιρείας διήρκεσαν έως το 1912 και συνεχίστηκαν υπό άλλη διοίκηση μετά, έως και την οριστική διακοπή των εργασιών το 1962.

Το ΙΓΜΕ έχει αναλάβει σχετικές μελέτες και παρεμβάσεις κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Ωστόσο, το μνημείο παραμένει ουσιαστικά απροστάτευτο και κινδυνεύει με άμεση κατάρρευση λόγω διάβρωσης του εδάφους κάτω από τα θεμέλιά του.

Ο Μ. Τρεμόπουλος δήλωσε:  «Αυτό το εξαιρετικό μνημείο της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στα Λιμενάρια χρειάζεται άμεσες παρεμβάσεις προστασίας. Αλλά και ολόκληρη η γύρω περιοχή αποτελεί ένα μνημειακό σύνολο με ευρωπαϊκή σημασία και διεθνή εμβέλεια που θα μπορούσε να ανακηρυχθεί ως “Γεωπάρκο”. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να υποστηρίξουμε τους τοπικούς συλλόγους και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που κάνουν έκκληση για τη διάσωση του μνημείου και τη μετατροπή του σε μεταλλευτικό μουσείο, κέντρο οικοτουρισμού και κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Επίσης, είναι μια ευκαιρία για να προωθήσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα ως αντικείμενο διακρατικής συνεργασίας Γερμανίας – Ελλάδας και την ανάδειξη του μνημείου ως «συμβόλου» καλών σχέσεων των δύο χωρών, σε αντιστάθμιση και των πρόσφατων αντιμαχιών που προκάλεσε στην κοινή γνώμη των δύο χωρών η πρόσφατη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα».

Ακολουθεί η πλήρης ερώτηση:

Θέμα: Προστασία αρχιτεκτονικού – μεταλλευτικού μνημείου στη Θάσο

Το κτίριο με το προσωνύμιο “Παλατάκι” κτίστηκε το 1903 στα Λιμενάρια της Θάσου[1], από το Γερμανού επιχειρηματία εξορύξεων F. Speidel και σε σχέδια του  ιταλού αρχιτέκτονα Pietro Arigoni. Αποτέλεσε το Κτίριο Διοίκησης της επιχείρησης , αλλά και την απαρχή ολόκληρου του γειτονικού οικισμού των Λιμεναρίων. Το μετάλλευμα έφθανε από την ορεινή περιοχή «Βούβες»[2] με βαγονέτα σε σιδηροτροχιές. Κατασκευάστηκαν επίσης εγκαταστάσεις επεξεργασίας και φορτοεκφόρτωσης του ορυκτού σε πλοία. Το συγκρότημα λειτούργησε μέχρι το 1962 και σώζεται σήμερα σε σχετικά καλή κατάσταση.

Παρά τις μελέτες και παρεμβάσεις του ΙΓΜΕ κατά τις τελευταίες δεκαετίες[3], το αρχιτεκτονικό μνημείο παραμένει ουσιαστικά απροστάτευτο και κινδυνεύει με άμεση κατάρρευση λόγω διάβρωσης του εδάφους κάτω από τα θεμέλιά του. Τοπικοί σύλλογοι και οικολογικές οργανώσεις κάνουν έκκληση για τη διάσωσή του και τη μετατροπή του σε μεταλλευτικό μουσείο, κέντρο οικοτουρισμού και κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Ερωτάται η Επιτροπή:

  1. Τι μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε το «Παλατάκι» Λιμεναρίων Θάσου να προστατευτεί και να αναδειχθεί μαζί με τα μεταλλευτικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής, ως μνημειακό σύνολο ευρωπαϊκής και διεθνούς σημασίας;
  2. Είναι δυνατό στα μέτρα αυτά να περιληφθεί και η ενθάρρυνση της διακρατικής συνεργασίας Γερμανίας – Ελλάδας για την ανάδειξη του μνημείου ως «συμβόλου» καλών σχέσεων των δύο χωρών, σε αντιστάθμιση και των πρόσφατων αντιμαχιών που προκάλεσε στην κοινή γνώμη των δύο χωρών η πρόσφατη δημοσιονομική κρίση στην Ελλάδα;


[1] Έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Νεοτέρων Χρόνων (περιλαμβάνεται στη σχετική λίστα του Υπ. Πολιτισμού, http://www.culture.gr/2/21/213/21304n/g213dn01.html) και «έργο τέχνης  που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία» (ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ896/20565/30-4-82 & ΦΕΚ713/τβ/27-9-82).

[2] Χαρακτηρισμένη ως «ιστορικός τόπος», ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/77766/219/6-10-2006. Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκαν ευρήματα αρχαίας μεταλλευτικής δραστηριότητας.

[3] “Καινοτόμες Τεχνολογικές – Τεχνικές Καταγραφής & Αξιοποίησης Απορριμμάτων Μεταλλευτικής και Μεταλλουργικής Βιομηχανίας & Εγκαταλειμμένων Δημοσίων Μεταλλείων. Πιλοτικές Εφαρμογές”, Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα», Γ’ Κ.Π.Σ. Σχετικό ενημερωτικό έντυπο μπορεί να βρεθεί και στην ιστοσελίδα: http://www.igme.gr/04_thasos_greek_s.pdf


5 σκέψεις για το “Να σωθεί το αρχιτεκτονικό μνημείο «Παλατάκι» στα Λιμενάρια της Θάσου”

  1. Σας συγχαίρω για την ενέργειά σας αυτή. Το βιβλίο μου “Στα Ίχνη του Πάκουα” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γκοβόστη, αναφέρεται στο “Παλάτι” και πιστεύω πως ευαισθητοποιεί τους αναγνώστες του. Μακάρι να συνεισφέρει στο έργο σας.

  2. Γ. Μπλιώνης

    Το βιβλίο του κ. Βασταρούχα είναι μια ένδειξη των πολλαπλών συνεργειών που μπορεί να έχει μια εύστοχη παρέμβαση στην ευρωβουλή. Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου, όλες οι επιμέρους πρωτοβουλίες να μετατραπούν σε ένα “φουσκωμένο ποτάμι” που θα φέρει ως αποτέλεσμα ουσιαστικές παρεμβάσεις για τη διάσωση του μνημείου.

  3. Θα μπορούσε να αποτελέσει έμβλημα της διάσωσης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς
    της θάσου, και η διάσωσή του έναυσμα για την αξιοποίηση του ιστορικού και λαογραφικού πλούτου της Θάσου

  4. Ο λόφος είναι ασταθής. Ανά δεκαετία αποσπώνται βράχια αλλά με θορυβικό ρυθμό, αυτό δίνει ψευδαίσθηση ασφαλείας σε μη μηχανικούς που δεν κατοικούν εκεί. Αν δεν τσιμεντωθεί καλλιτεχνικά ο λόφος, δηλαδή να μοιάζει με φρούριο (μπετό σε καίρια σημεία και μεταλλικά στηρίγματα, αισθητικού χαρακτήρα πολεμίστρες με φυτά σε οριζόντιες δοκούς) πχ. ή κρεμαστό κήπο, σε 500 χρόνια η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη.

  5. Γ. Μπλιώνης

    Η αποσάθρωση του εδάφους στο οποίο έχει κτιστεί το μνημείο αποτελεί πράγματι ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο έχει τεκμηριωθεί εδώ και αρκετά χρόνια από το ΙΓΜΕ και έχει τεθεί υπόψη του Δήμου Θάσου, χωρίς όμως κάποια περαιτέρω ενέργεια. Είναι γνωστές άλλωστε κάποιες απόψεις που προτιμούν την εκποίηση του μνημείου. Παλιότερα, αν δεν κάνω λάθος, είχε προταθεί και η μεταφορά του μνημείου λίγο βορειότερα, όπως έχει γίνει και με άλλα μνημεία στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη (π.χ. κτήριο του παλιού Σιδ. Σταθμού).

    Επειδή το πρόβλημα είναι επείγον και η ζημιά αν γίνει δεν νομίζω ότι θα περάσουν 500 χρόνια, πρέπει να γίνει κάτι άμεσα. Γι’ αυτό άλλωστε και η Πρωτοβουλία για την Προστασία του μνημείου, που ως κινητήρια δύναμη έχει τη φίλη Ειρήνη Κοντογεωργίου, πιέζει τα τελευταία χρόνια για τη διεκδίκηση ενός προγράμματος προστασίας και ανάδειξης.

    Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση για να “τσιμεντωθεί καλλιτεχνικά ο λόφος”. Θα προτιμούσα βέβαια τη χρήση (ή έστω την εξωτερική επένδυση με) βράχους και πέτρες της περιοχής, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Το μείζων είναι να βγει το μνημείο από τη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ και να πειστεί ο Δήμος και τα συναρμόδια υπουργεία (Πολιτισμού & Περιβάλλοντος) να κηρύξουν την ευρύτερη περιοχή (και όχι μόνο το συγκεκριμένο κτήριο) “μεταλλευτικό μνημείο” και να διεκδικήσουν ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα ώστε να γίνουν έργα προστασίας και ανάδειξης. Προσωπικά πιστεύω ότι το μνημείο μπορεί να ενταχθεί και σε κάποιο πλαίσιο της UNESCO (ίσως ως “Γαιοπάρκο”) για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και να υπάρξει περαιτέρω χρηματοδότηση.

    Επειδή σε αυτόν τον αγώνα χρειαζόμαστε κάθε δυνατή υποστήριξη, θα πρότεινα σε όποιον ενδιαφέρεται να εγγραφεί στη σχετική σελίδα που έχει δημιουργηθεί στο facebook, με τίτλο “Μεταλλευτικό Συγκρότημα Θάσου”: https://www.facebook.com/groups/306171722778734

    ΥΓ: Πολύ ενδιαφέρον το ψευδώνυμο F. Speidel! Αναρωτιέμαι αν υπάρχει συγγένεια με τον Γερμανό επιχειρηματία από το Pforzheim που τα ξεκίνησε όλα αυτά!…

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top