Το Νοέμβριο του 2001 έγινε γνωστό ότι αυξήθηκε η κατανάλωση νερού για άρδευση στην περιοχή των λιμνών Κορώνεια και Βόλβη την τελευταία πενταετία κατά 23% (εφ. Θεσσαλονίκη 22.11.01). Σύμφωνα με τα στοιχεία, το 1995 στην περιοχή των δύο λιμνών υπήρχαν 94.000 στρέμματα αρδευόμενων καλλιεργειών, για τα οποία καταναλώνονταν 26 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού.
Το 2000 οι εκτάσεις είχαν φτάσει τα 113.000 στρέμματα για την άρδευση των οποίων καταναλώνονταν 32 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει όχι μόνο την αποτυχία της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αλλά και τη συνενοχή της.
Πληθώρα ήταν οι άδειες για νέες γεωτρήσεις που εγκρίθηκαν σε όλη τη λεκάνη της Μυγδονίας χωρίς να ακολουθείται κανένα σχέδιο με κάποιον ορθολογικό στόχο από την ίδια τη Νομαρχία. Αντί όμως να προβεί σε ανακοινώσεις αυτοκριτικής και αλλαγής μιας χρεοκοπημένης πολιτικής, ο Νομάρχης εξέδωσε δελτίο τύπου όπου κατηγορεί για καθυστερήσεις τα υπουργεία Γεωργίας, ΠΕΧΩΔΕ και Οικονομίας (εφ. Θεσσαλονίκη 26.2.02). Προφανώς έχει δίκιο, αλλά το εύλογο ερώτημα είναι τι έκανε ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια για να εξασφαλίσει τα υπεσχημένα κονδύλια από εθνικούς πόρους ή την υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία της περιοχής ή ακόμη και τη γρήγορη και επιτυχημένη εφαρμογή των δικών του αποφάσεων που αφορούσαν την περιοχή και το Master Plan. Η απάντηση είναι: «τίποτα». Ας αφήσει λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα τώρα που πλησιάζουν οι Νομαρχιακές Εκλογές.
Το σημαντικότερο ζήτημα είναι ποια τύχη επιφυλάσσεται με τις παρούσες συνθήκες για την περιοχή. Η εξαφάνιση της Κορώνειας είναι δεδομένη και το Master Plan είναι προφανώς ανεπίκαιρο εφόσον σχεδιάστηκε για την αναζωογόνηση και όχι για την επαναδημιουργία της λίμνης. Η επιμονή στην κατάρτιση και εφαρμογή ενός Master Plan που δεν θα θίξει κυρίαρχα συμφέροντα, δεν θα προωθήσει ριζικές αλλαγές στις κύριες δραστηριότητες της περιοχής και θα περιλαμβάνει μεγάλα τεχνικά έργα συνεισέφερε στο να χαθεί πολύτιμος χρόνος, να παρατηρηθούν μεγάλες καθυστερήσεις και να προβλέπεται μεγάλο χρονικό διάστημα έως την ολοκλήρωση του συνόλου των παρεμβάσεων. Και οι κυριότερες από τις παρεμβάσεις που προβλέπονται όμως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορέσουν να προχωρήσουν. Ο Αλιάκμονας στερεύει από νερά χρόνο με το χρόνο και η απόληψη όλο και μεγαλύτερων ποσοτήτων για ανθρώπινες δραστηριότητες θα έχει άμεσες συνέπειες στο οικοσύστημα των εκβολών του (που επίσης «προστατεύεται» από τη Συνθήκη Ραμσάρ), η εκτροπή των δύο χειμάρρων που τώρα καταλήγουν στη Βόλβη θα «κοστίσει» 30 εκατοστά ύψους στάθμης το χρόνο και
από εκείνη τη λίμνη ενώ η απόληψη νερού από το βαθύ υδροφόρο ορίζοντα είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση.
Όμως και από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο της Νέας Δημοκρατίας, οι ενδείξεις που υπάρχουν είναι ακόμη πιο ζοφερές. Σε πρόσφατη (9.3.02) περιοδεία του στην περιοχή, ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Καραμανλής εξέφρασε μεν τη δυσαρέσκειά του για την κατάσταση που συνάντησε, δεν προέβη όμως σε καμία δήλωση για το πως σκέφτεται αυτός να την αντιμετωπίσει εάν αναλάβει το κόμμα του την εξουσία της Κυβέρνησης ή της Νομαρχίας. Κι’ αυτό όταν από τοπικούς παράγοντες του κόμματός του ακούγονται οι πιο παρωχημένες, συντηρητικές και ανεφάρμοστες απόψεις, όπως π.χ. να έρθει νερό από το Στρυμώνα!
Παρά την απογοήτευση που παρατηρείται στο θέμα της περιβαλλοντικής προστασίας της λίμνης Κορώνειας και της λεκάνης της Μυγδονίας είναι φανερό ότι μόνο μια οικολογική προσέγγιση μπορεί να δώσει μια μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα της περιοχής. Μια λύση με βιολογικές καλλιέργειες, εξοικονόμηση αρδευτικού νερού, αντιμετώπιση των αποβλήτων και των λυμάτων, αποκατάσταση και σωστή διαχείριση των χειμάρρων, ανόρθωση και επέκταση των δασικών συστημάτων και δημιουργία νέων οικονομικών δραστηριοτήτων όπως ο οικοτουρισμός. Υπάρχουν και με το Γ’ ΚΠΣ αρκετές ευκαιρίες οικονομικής ενίσχυσης για τις απαραίτητες αλλαγές. Αυτό σημαίνει όμως ότι θα πρέπει και αυτοί που θα τις διαχειριστούν να είναι ικανότεροι και αποδοτικότεροι, αλλά και να πιστεύουν στην αναγκαιότητα της οικολογικής κατεύθυνσης. Αντίθετα, η συνέχιση της σημερινής πορείας όχι μόνο θα εξαφανίσει και όσο νερό έρθει από αλλού, αλλά θα εντείνει και τα προβλήματα ρύπανσης των επιφανειακών και υπόγειων νερών και γονιμότητας των καλλιεργήσιμων εδαφών. Οι αμμοληψίες από τους χειμάρρους της περιοχής για της ανάγκες της Εγνατίας Οδού θα μετατρέψει περισσότερες υγροτοπικές περιοχές σε σεληνιακά τοπία. Και αν συνεχιστεί η σημερινή τάση αύξησης της οικοδομικής δραστηριότητας (παράνομης σε μεγάλο ποσοστό), τότε ένα άθλιο προάστιο της Θεσσαλονίκης θα πάρει τη θέση μιας περιοχής που κάποτε είχε ιδιαίτερα υψηλή οικολογική αξία.