Ο κόσμος πρέπει να αναλάβει δράση για να εξαλειφθεί το τραγικό φαινόμενο των παιδιών-στρατιωτών ζητούν ανθρωπιστικές οργανώσεις και ο γ.γ. του ΟΗΕ.
Πάνω από 20.000 παιδιά έχουν απαχθεί από την ανταρτική οργάνωση της Ουγκάντα «Στρατός αντίστασης του Κυρίου» (LRA) στη διάρκεια της βίαιης σύγκρουσης που μαστίζει τη χώρα αυτή της Αφρικής.
Ένα από τα κορίτσια που έπεσαν θύματα της βίας, είναι και η Μέρι, που εξαναγκάστηκε σε σεξουαλική δουλεία και έμεινε έγκυος σε ηλικία μόλις 15 ετών. Ο Ρόμπερτ απήχθη από τους αντάρτες και υποχρεώθηκε να μεταφέρει όπλα επί έξι χρόνια κάτω από βίαιη μεταχείριση. «Το χειρότερο ήταν αυτά που μας έκαναν τα άλλα παιδιά που βρίσκονταν ήδη στο δάσος. Μας έκαναν πράγματα για εκδίκηση για αυτά που τους είχαν κάνει» είπε ο Ρόμπερτ στην οργάνωση «Plan» η οποία ξεκίνησε καμπάνια συγκέντρωσης 300.000 δολαρίων για τη βοήθεια σε πρώην παιδιά στρατιώτες της βόρειας Ουγκάντα.
Για τη Μέρι και τον Ρόμπερτ η περιπέτεια τελείωσε όταν ξαναγύρισαν στις οικογένειες τους αλλά τα τραύματα εξακολουθούν να τους κάνουν να υποφέρουν ενώ στις κοινότητες τους είναι πια στιγματισμένοι και υφίστανται διακρίσεις.
Τα κορίτσια, όπως η Μέρι γυρίζουν στα χωριά τους έχοντας κάνει παιδιά με μισητούς εγκληματίες πολέμου, ενώ πολλά βρίσκονται θετικά στον HIV. Τα αγόρια από την άλλη, υποφέρουν από αυτά που έχουν δει ή έχουν κάνει ενώ πολλά έχουν βιαστεί και όλα είναι ευάλωτα σε περαιτέρω κακομεταχείριση.
«Τα παιδιά που εξαναγκάζονται να πολεμούν χάνουν τη παιδικότητα τους» λέει ο Τομ Μίλερ, στέλεχος της οργάνωσης. «Το μέλλον τους έχει κλαπεί επίσης. Έχουμε ηθική ευθύνη να τους παρέχουμε εκπαίδευση, περίθαλψη και όποια άλλη υποστήριξη χρειάζονται για να ξαναχτίσουν τις ζωές τους»
Η αποτυχία δράσης για την επούλωση των τραυμάτων των πρώην παιδιών στρατιωτών θα δημιουργήσει μια «ωρολογιακή βόμβα» θυμωμένων, αποξενωμένων και τραυματισμένων νέων που οι μόνες ικανότητες που θα διαθέτουν θα είναι εκείνες που έμαθαν στον πόλεμο.
Στη σχετική έκθεση του γγ του ΟΗΕ που παρουσιάστηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού αναφέρεται ότι από το Κονγκό ως τη Μιανμάρ και από τη Κολομβία μέχρι τη Σρι Λάνκα, η σύνδεση ανάμεσα στη στρατολόγηση παιδιών και τον εσωτερικό εκτοπισμό είναι ξεκάθαρη.
Όπως συμβαίνει και στη Κολομβία, η οικογένεια πολύ συχνά δεν έχει άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψει το σπίτι της ώστε να μην πέσουν τα παιδιά θύματα απαγωγής. Κατά μήκος της μεθορίου Κονγκό και Ουγκάντα, ένοπλες ομάδες όλο και περισσότερο μπαίνουν μέσα στις δύο χώρες και απαγάγουν παιδιά από τους καταυλισμούς προσφύγων.
Ο βιασμός, όπως και σε πολλούς πολέμους, χρησιμοποιείται ως όπλο. Στο Νταρφούρ, επισημαίνει η έκθεση του Μπαν, ο βιασμός είναι μια μέθοδος πολέμου που εφαρμόζεται από ανταρτικές ομάδες ώστε να ταπεινώσουν και να εξαναγκάσουν σε φυγή τα κορίτσια και τις οικογένειες τους. Στο Κισανγκάνι του βόρειου Κονγκό, το 60% των καταγεγραμμένων βιασμών αφορά θύματα 11 ως 17 χρονών!
Τα παιδιά δεν έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τις αρχές. Πολλά φυλακίζονται εξαιτίας της ανάμιξης τους με ένοπλες ομάδες, ακόμα κι όταν αυτό παραβιάζει τις διεθνείς προδιαγραφές.
Η έκθεση αναφέρει χαρακτηριστικά τις χώρες :Μπουρούντι, Κολομβία, Κονγκό, Ιράκ, Ισραήλ και Φιλιππίνες σαν υπόλογες για τις χειρότερες παραβιάσεις. Κάποια παιδιά μάλιστα βασανίζονται και τους στερείται η τροφή και η εκπαίδευση.
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις κάνουν έκκληση για δράση. Για παράδειγμα το «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» ζητά από το Συμβούλιο Ασφαλείας να επιβάλλει κυρώσεις κατά των κυβερνήσεων και των ανταρτών που χρησιμοποιούν παιδιά στρατιώτες. Στη λίστα του Μπαν Κι Μουν βρίσκονται 58 κυβερνήσεις και ένοπλες ομάδες σε 13 χώρες του κόσμου.
Πηγή: http://www.oneearth.gr