Μακριά από τα βαλτόνερα του εθνολαϊκισμού
Πιστός στη συνήθη πρακτική του ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδης να προσπαθεί να κερδίζει δημοσιότητα με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και τσαλαβουτώντας στα στάσιμα νερά του εθνολαϊκισμού, ζήτησε στη χθεσινή συνεδρίασή του να καταδικάσει το Νομαρχιακό Συμβούλιο το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Παρόλο που το θέμα καμία σχέση δεν έχει με τα προβλήματα του νομού, ο νομαρχιακός σύμβουλος της Οικολογίας Αλληλεγγύης Μ. Τρεμόπουλος δεν μπορούσε παρά να απαντήσει σε αυτούς που ποτέ δεν ανησύχησαν για το γιατί μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας της Ιστορίας στα σχολεία, γιατί αρκετά βιβλία είναι ανούσια ή γιατί δεν υπάρχει ειδικότητα Ιστορικού στο ελληνικό σχολείο. Αντίθετα, οι ίδιοι επιδίδονται σε συστηματική εκμετάλλευση της δικαιολογημένης ευαισθησίας πολλών συμπολιτών μας.
Με αφορμή μάλιστα την καταγγελία του Π. Ψωμιάδη ότι στο βιβλίο της Ιστορίας “ο Κεμάλ αναφέρεται ως «ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων»”, Μ. Τρεμόπουλος απάντησε ότι ο Κεμάλ ήταν όντως ηγέτης αλλά και τέκνο της Θεσσαλονίκης και η πόλη θα έπρεπε να τον τιμήσει. Όχι βέβαια γιατί ξεχνάμε ότι υπήρξε αντίπαλος και μάλιστα σκληρός αλλά για να θάψουμε οριστικά το ματοβαμένο παρελθόν. Αν δεν είμαστε έτοιμοι ως λαός να το πράξουμε, τουλάχιστον να γνωρίζουμε ότι ο Κεμάλ προέρχεται από τα χώματα της Σαλονίκης και από μια σχετική ίσως με μας κουλτούρα, ώστε αυτή η γνώση να μας κάνει πιο προσεκτικούς σε περιόδους και στιγμές εθνικών εξάρσεων.
Ο Μ. Τρεμόπουλος δήλωσε μάλιστα χτες πως, παρά το γεγονός ότι ο Κεμάλ υπήρξε σκληρός αντίπαλος των Ελλήνων, η Τουρκία δικαίως τον θεωρεί ως μέγα εκσυγχρονιστή και θεμελιωτή της και σωστά ο Ελ. Βενιζέλος προχώρησε μαζί του στο δρόμο της ειρήνης. Δεν είναι τυχαίο ότι η οδός Αποστόλου Παύλου (στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη), με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου από το 1938 (έτος θανάτου του) μέχρι το 1955 (το πογκρόμ της Πόλης) ονομαζόταν οδός Κεμάλ Ατατούρκ.
Το ότι ο Π. Ψωμιάδης χρησιμοποιεί υβρεολόγιο εναντίον του Μ. Τρεμόπουλου («τον φτύνω κατάμουτρα» είπε από τηλοψίας) και προσπαθεί να εκχυδαΐσει την άποψή του για να μειώσει το βάρος των καταγγελιών του για τα σκάνδαλα που τον βαραίνουν, είναι αναμενόμενο. Η άποψή του όμως ότι δεν μπορεί να υπάρξει ελληνοτουρκική φιλία όταν ως χώρα «προσφέρουμε γη και ύδωρ», υποσκάπτει την ίδια την επίσημη εξωτερική πολιτική.
Ας μη βρίσκει τουλάχιστον πρόθυμους συμμάχους. Όσοι από μας έχουν βιώσει στην οικογένειά τους το προσφυγικό δράμα, θα έπρεπε να ορκίζονται στο όνομα της συνεννόησης και της μετριοπάθειας.
Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι σε όλες τις χώρες, ιδιαίτερα όταν τις έχουν χωρίσει στο παρελθόν ποτάμια αίματος, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που καθορίζονται για πολλά χρόνια από δικαιολογημένα συναισθήματα. Η μνησικακία όμως ποτέ δεν υπήρξε ασφαλής οδός για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Οι φανατικοί στην Τουρκία έχουν δώσει επανειλημμένα δείγματα ανθελληνικής γραφής και μάλιστα η δημοτική αρχή στα Βουρλά της Σμύρνης επιχείρησε να αποχαρακτηρίσει το σπίτι του Σεφέρη εκεί, όπου το 1997 είχε αναστηλωθεί, με τιμητικές πλακέτες στον ποιητή και διπλωμάτη. Το γεγονός όμως ότι ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών από πολίτες και σημαντικά πρόσωπα της Σμύρνης, εμπόδισε μια τέτοια απαράδεκτη εξέλιξη.
Κανείς δεν ξεχνά τα ιστορικά γεγονότα αλλά δεν μπορεί οι περιπέτειες του παρελθόντος να καθορίζουν το παρόν και να εμποδίζουν την οικοδόμηση ενός βιώσιμου και ειρηνικού μέλλοντος. Σε αυτό αποσκοπούσε και η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και η δήλωσή του ότι «υπήρξε ένας μεγάλος πολιτικός, που δεν ηγήθηκε μόνο ενός σκληρού πολέμου αλλά και της προσπάθειας αποκατάστασης μιας ειρηνικής συμβίωσης των συγκρουσθέντων γειτονικών λαών. Γι’ αυτό και ο μεγάλος Έλληνας πολιτικός Ε. Βενιζέλος πρότεινε το 1934 τον Κεμάλ Ατατούρκ για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης».
Ο Βενιζέλος δεν ήταν λιγότερο πατριώτης από τους σημερινούς φωνασκούντες. Στο ίδιο πνεύμα λειτούργησε και το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, όταν επί 17 χρόνια είχε ονομάσει μια οδό της πόλης οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Βεβαίως, κάποιοι αρνούνται να αποδεχθούν το γεγονός ότι ένας άνθρωπος σαν τον Κεμάλ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Αν αυτό συμβαίνει όμως επειδή ο Κεμάλ ήταν σκληρός στρατιωτικός αντίπαλος, τότε γιατί η Θεσσαλονίκη δεν τιμά ένα άλλο τέκνο της, τον διάσημο προοδευτικό Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ;
Σίγουρα το πρόβλημα είναι βαθύτερο για την πόλη αυτή.
Από την Γραμματεία
Αριστεροπόντιοι (δεν έχει ούτε μια στάλα ειρωνείας η προσφώνηση….) επειδή έχει σημασία η συσπείρωση όλων των ανθρώπων απέναντι στις ιδέες και πρακτικές του εθνολαϊκισμού, κάτι εξαιρετικά δύσκολο -και λυπηρό για τους εκκολάπτες αυγού φιδιών ειδικά- στη Θεσσαλονίκη, κάνω μια απόπειρα διαλόγου. Και αυτό γιατί έχω εμπιστοσύνη στο πολιτικό κριτήριο και τη γνώμη του Πέτρου για πρόσωπα και πράγματα και αισθάνομαι σύντροφος του.
Δεν έχω πάρει την απάντηση που θα με ικανοποιούσε σχετικά με την «Συνοδική Επιτροπή» του Χριστόδουλου και στο τι δουλειά έχει ο Βλάσης εκεί μέσα. Περίμενα κάποια εξήγηση περί «εισοδισμού» “εκμετάλλευση των αντιθέσεων στο εσωτερικό του αντίπαλου” κ.λ.π. Αντί αυτού μου δίνεται μια εξήγηση … στο τι έγραφε επάνω στην πόρτα που έφαγα στη μούρη…. Ας είναι! Περιμένω, όχι γιατί ήρθα να κάνω τον «μέγα κριτή» τον ιεροεξεταστή της «επαναστατικής καθαρότητας»… αλλά για να ξέρω με ποιόν μιλάω….
Επαναλαμβάνετε σε κάθε περίπτωση -σχεδόν αυτιστικά και με μεγάλη δόση ενοχικής προβοκάτσιας- τα περί λατρείας … του Κεμάλ. Είμαι σίγουρος ότι δεν είστε οι τελευταίοι «άπειροι» αποδέκτες των «ανθρωποφαγικών» διαστρεβλώσεων της των Ελληνικών ΜΜΕ. Να το ξεκαθαρίσουμε επί της ουσίας αυτό μιας και διαπαντός. Δεν έχουμε επιλεκτική αντιμετώπιση σε κανέναν «εθνοκαθαριστή» ειδικά των Βαλκανίων, ούτε υπάρχει έστω και στο ελάχιστο υποτίμηση των γεγονότων εθνοκάθαρσης που σημάδεψαν την Ιστορία σε αυτό τον πολύπαθο τόπο που λέγεται βαλκάνια. Σε εθνοκάθαρση δεν επιδόθηκαν μόνο οι Νεότουρκοι και ο Κεμάλ (συμφωνούμε σε αυτό??). Ωστόσο, τα γεγονότα δεν περιγράφονται απλώς για την Ελληνική, την Τουρκική, την Σερβική…κ.λ.π Ιστορία. Αυτοί που θέλουν να γράψουν την Ιστορία του έθνους τους, ευθύς εξ αρχής ξεκινούν λάθος. Μόνο μια γραφή της Ιστορίας έχει νόημα, η Βαλκανική Ιστορία, η οποία εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ιστορία και αυτή με την σειρά της στην Ιστορία των ανθρώπων. Αυτή η Ιστορία γράφεται κάθε μέρα. Η «φώτιση» σε ένα τέτοιο εγχείρημα δεν μπορεί παρά να έχει πυξίδα της τις αρχές του ανθρωπισμού (καταδίκη “κάθε φόνου” και υιοθέτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης) και κίνητρο τις σύγχρονες προοπτικές καλής γειτονίας μεταξύ των λαών.
Π&Α
Παραπάνω γραφεις
”Πέτρο,
το μήνυμά σου το μετέφερα. Όμως έγινες ξαφνικά εριστικός απέναντί μου και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Ίσως δεν έφτασε ακόμα η ώρα να μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς ταμπού”
Λοιπόν : Αν δεν καταλαβαινεις το λόγο σου θυμιζω : ‘’Τον επικοινωνιακό μηχανισμό της Εκκλησίας της Ελλάδος (όπως τα μέλη της «Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος» Κων/νος Χολέβας και Βλάσης Αγτζίδης). Ο ίδιος ο Χριστόδουλος έδωσε τις ευλογίες του με ομιλία του στη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. (23/1/07 ”
Σε αυτό σαφή απάντηση δεν πήρα. Μαλλον, κατι του τυπου Ο “Πόντος και Αριστερά” είναι μια ανοιχτή και δημοκρατική συλλογικότητα προσώπων στη βάση των κοινών εμπειριών, που έχουν παρουσιαστεί στο “Ποιοί και Γιατί“. Από ‘κει και πέρα ο κάθε ένας από μας έχει τη δικιά του πορεία και τις δικές του επιλογές, ή ”Στην ερώτησή σου, η απάντηση είναι “όχι”. Δεν υπάρχει καμιά σχέση με τα του παρελθόντος που αναφέρεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από την οποιαδήποτε συνομωσιολογική εκτίμηση”,,,
– Λες να μιλήσουμε χωρίς ταμπου. Ε, εγώ εχω καποια ταμπού. Ενα απο αυτά ειναι οτι δεν μπορώ να μιλήσω (τουλαχιστον πολιτικά) με κατι που θυμιζει Ειδική επιτροπή εθνικής καθαροτητας ”ή ”ταυτότητας” ή κατι τετοιο, τέλος πάντων.
Ετσι :στο βαθμό που δεν παιρνω σαφή απάντηση για το
-αν συμμετεχει ο Βλασης στην «Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος»
– Ποιά ειναι τα αλλα μελη της ειδικής συνοδικής επιτροπής”
-Ποιές ειναι οι αρμοδιοτητες της
– Υπάρχει καποια σχεση μεταξύ του Π&A και της ”ειδικής επιτροπής;”
Θα συνεχιζω να εχω αυτό το ταμπου .
Π & Α Λες επίσης ”Φάνηκε ότι σ’ ενοχλεί ακόμα και το νικ που επέλεξα να χρησιμοποιώ. Τι να κάνουμε; Η συγκεκριμένη ιστορική περίπτωση μου εξάπτει θετικά τη φαντασία. Ετοιμάζω και ένα ποστ με τίτλο “Πόντιοι στο μαχνοβίτικο κίνημα”. Ελπίζω, όταν τελειώσω να το δεις. Και όλα αυτά που ανάφερες (Μάχνο, Λούξεμπουργκ κ.ά), ναι!”
Π&Α
Παραπάνω γραφεις
”Πέτρο,
το μήνυμά σου το μετέφερα. Όμως έγινες ξαφνικά εριστικός απέναντί μου και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Ίσως δεν έφτασε ακόμα η ώρα να μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς ταμπού”
Λοιπόν : Αν δεν καταλαβαινεις το λόγο σου θυμιζω : ‘’Τον επικοινωνιακό μηχανισμό της Εκκλησίας της Ελλάδος (όπως τα μέλη της «Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος» Κων/νος Χολέβας και Βλάσης Αγτζίδης). Ο ίδιος ο Χριστόδουλος έδωσε τις ευλογίες του με ομιλία του στη Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. (23/1/07 ”
Σε αυτό σαφή απάντηση δεν πήρα. Μαλλον, κατι, του τυπου Ο “Πόντος και Αριστερά” είναι μια ανοιχτή και δημοκρατική συλλογικότητα προσώπων στη βάση των κοινών εμπειριών, που έχουν παρουσιαστεί στο “Ποιοί και Γιατί“. Από ‘κει και πέρα ο κάθε ένας από μας έχει τη δικιά του πορεία και τις δικές του επιλογές. ” ή ”Στην ερώτησή σου, η απάντηση είναι “όχι”. Δεν υπάρχει καμιά σχέση με τα του παρελθόντος που αναφέρεις. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από την οποιαδήποτε συνομωσιολογική εκτίμηση”,,,
– Λες να μιλήσουμε χωρίς ταμπου. Ε !Εγώ εχω καποια ταμπού. Ενα
απο αυτά ειναι οτι δεν μπορώ να μιλήσω (τουλαχιστον πολιτικά-τουλαχιστον για θεματα εθνικισμού ) με κατι που θυμιζει Ειδική επιτροπή εθνικής καθαροτητας”ή ”ταυτότητας” ή ”καταπολέμησης των αιρεσεων ” ή κατι τετοιο, τέλος πάντων.
Ετσι :στο βαθμό που δεν παιρνω σαφή απάντηση για το
-αν συμμετεχει ο Βλασης στην «Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος»;
– Ποιά ειναι τα αλλα μελη της ειδικής συνοδικής επιτροπής”;
-Ποιές ειναι οι αρμοδιοτητες της ;
– Υπάρχει καποια σχεση μεταξύ του Π&A και της ”ειδικής επιτροπής;”
Θα συνεχιζω να εχω αυτό το ταμπου.
Π & Α Λες επίσης ”Φάνηκε ότι σ’ ενοχλεί ακόμα και το νικ που επέλεξα να χρησιμοποιώ. Τι να κάνουμε; Η συγκεκριμένη ιστορική περίπτωση μου εξάπτει θετικά τη φαντασία. Ετοιμάζω και ένα ποστ με τίτλο “Πόντιοι στο μαχνοβίτικο κίνημα”. Ελπίζω, όταν τελειώσω να το δεις. Και όλα αυτά που ανάφερες (Μάχνο, Λούξεμπουργκ κ.ά), ναι!”
Π & Α Δεν με ενοχλεί καθολου το νικ σου. Ειτε, Μάχνο, Λούξεμπουργκ ειτε Μπακουκιν, ειτε οτι θέλεις. Με ενοχλεί ομως, που κανεις πως δεν καταλαβαινεις την αντιφαση. Για τελευταια φορά, στην επισημαινω. Ουτε ο Μαχνo, ουτε η Λουξεμπουργκ, ουτε ο Λένιν ή οποιος αλλη ιστορική μορφή της αριστερας, δεν θα συυμμετειχε (κατα την ταπεινη μου αποψη ) σε καποια, «Ειδική Συνοδική Επιτροπή Πολιτιστική Ταυτότητας», ουτε και θα ανεχοταν, (θα ειχε ταμπου οπως λές) την συμμετοχή συντροφων ή συναγωνιστων του σε μια τετοια επιτροπή (μαζί με τον κ. Χολέβα).
Και επιπλεον, αν συμμετειχε, δεν θα μιλουσε για ”πολλά προσωπα του αυγου του φιδιου” δαχτυλοδειχνοντας τον Τρεμοπουλο, ουτε, θα ελεγε ” ειμαστε μαζί σας απεναντι στο παρακρατος και αλλα συναφή. Γιατί;
Γιατί θα ηξερε,γιατί ειναι αυτονητο, οτι δεν μπορείς να λέγεσαι Λουξεμπουργκ ή Μαχνο και να μη βλεπεις που ακριβώς, πού, πολύ συγκεκριμμένα, επωάζεται στην Ελλάδα, την τελευταια δεκαετια, τουλαχιστον το Αυγό του φιδιου.
Καταλαβες Π&Α; Αυτά ειναι που με ενοχλησαν. Ειναι οτι ακριβώς νιωθω πώς συνθετει το φαινομενο του εθνολαικισμού: φθηνή δημαγωγία, χρηση συμβολων και ονομάτων αβασανιστα, επιλεκτική χρηση της ιστορίας, και ολα αυτά τα τα συνοδευει ενας βαθυτατος κυνισμός.
Σε οτι αφορά λοιπόν εμενα και στον βαθμό που δεν παιρνω σαφεις απαντησεις στα παραπάνω ερωτηματα, ο διαλογος δεν μπορεί να συνεχιστεί. Λυπάμαι πολύ, εχω ταμπού.
Υ. Γ Βλάση δεν εχω καμμια αντιρηση για μια, ” δια ζωσης ” – συζητηση, καποτε. Εχει ενδιαφερον, το να βλεπεις, μετα απο χρονια, την πορεία ζωής των παλιων σου γνωριμιων.
Γειά στο στόμα σου Πέτρο Θού.
Σιγά να μήν έκλαιε επί τον ποταμόν Vavylonos κι ο Vavylis.
Μόνο μια κουβέντα έχω να πώ σε Μείζονα Αιολικό Τρόπο (ΜΑΤ)* :
Η …”φθηνή δημαγωγία, χρήση συμβολων και ονομάτων αβασάνιστα, επιλεκτική χρηση της ιστορίας, και ολα αυτά τα συνοδευει ενας βαθύτατος κυνισμός” … δυστυχώς χρησιμοπείται εκατέρωθεν από αυτούς που εκ του αποτελέσματος μοιράζονται το νεοπολιτισμικό διαλογικό μπόνους αναλόγως. Η ισχυροτέρα πτέρυξ με τα ουράνια βέλη (μια συνοδεία εξαίσια φτερωτή που λέει κι ο Σκαρίμπας…) και οι ινδιάνοι ανακυκλωτές του προ-βλήματος …
Όμως αντάρτες μεις ως πρίν κορόιδα, βοϊδάγγελοι κάπως ένα πράμα (bir sey) μπορούμε να ξεδιαλέξουμε αυτούς που παίζουν στο τζόγο τις κάθε είδους ταυτότητες, εκατέρωθεν, με τη σημαδεμένη τράπουλα.
Τα βλέπω…
*Κουβαδάκι δεν έφερα…
Και μιας και ο λόγος περί Αρχιεπισκοπικου μηχανισμού και εθνολαικισμου, θα ήθελα να σας παραθέσω και ένα αποσπασμα από μια παλιότερη ομιλία μου (17-2-2005 ),με τίτλο ΕΘΝΟΛΑΪΚΙΣΜΟΣ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ που αφορούσε στο ρόλο της εκκλησιας. Το καταθέτω, ευγενικά υπόψη της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητος» του κ. Χριστόδουλου.
……… Ο τηλελαικισμός της Εκκλησίας
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω δυο λόγια για την πρόσφατη κρίση στην εκκλησία και τη σχέση της με το φαινόμενο του εθνολαικισμου
Τον Φεβρουάριο του 2005 η ελληνική κοινωνία έκπληκτη παρατηρεί την αποκάλυψη των ψεμάτων που έλεγε στο ίδιο τον εαυτό της .
Κατά τη δεκαετία του 199Ο και μέχρι σήμερα περίπου η εκκλησία θεωρήθηκε ο θεματοφύλακας των αξιών της, ο θεσμός που ενέπνεε τον μεγαλύτερο βαθμό εμπιστοσύνης Θεωρήθηκε ως ο μοναδικός θεσμός στον οποίο μπορούμε να στηριχθούμε ,που μπορούσε να εμπνεύσει τους νέους και να εμπεδώσει κάποιες αξίες θεωρήθηκε ακόμα θεσμός «συνάλληλος»σύμφωνα με μια έκφραση του νεορθόδοξου συρμού με το ελληνικό κράτος και παραδοσιακά συμφυής με την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό έθνος.
Όμως μπορούμε να αναρωτηθούμε μήπως έχουμε εδώ να κάνουμε με την επινόηση μιας παράδοσης που επιβλήθηκε την περασμένη δεκαετία (όχι με τον ιστοριογραφικό μύθο του «κρυφού σχολειού » του περασμένου αιώνα αλλά με τον αδιαμεσολαβητο τηλεοπτικό λόγο)
Στην Ελλάδα το θρησκευτικό φρόνημα κατά τη δεκαετία του 90 και τις αρχές του 2001 αναβίωσε μέσω της τηλεόρασης. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος ο ορθόδοξος φιλόσοφος Χρήστος Γιανναράς «Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστοδουλος καταλαβαίνει τον εαυτό του σαν θρησκευτικό ηγέτη (περίπου Αγιατολάχ η αμερικανό «ευαγγελιστή» τηλεοπτικών επιδόσεων)
΄Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αμερικανού τηλευαγγελιστη
«ο Οραλ Ρομπερτς, έχυσε δάκρυα απελπισίας στην τηλεόραση λέγοντας ότι, αν δεν του έστελναν 8 εκατομμύρια δολάρια μέσα στο μήνα «ο Κύριος θα τον έπαιρνε». Ο Κύριος δεν τον πήρε, αλλά ο Ρόμπερτς έλαβε αρκετές δωρεές να συνεχίσει τον πολυδάπανο τρόπο ζωής του».
Την συνταγή του αμερικάνικου τηλεευαγγελισμού ακολούθησε και ο αρχιεπίσκοπος Χριστοδουλος. Απλουστεύσεις, διχοτομικά σχήματα, χρήση άτυπου λεξιλογίου της αργκό, ανέκδοτα επιδεικτική αδιαφορία για την αντίφαση όπου άλλα λέγονται την μια φορά και άλλα την άλλη, είναι στοιχεία τα οποία μπορεί εύκολα κανείς να εντοπίσει στον επικοινωνιακό» Χριστοδουλο Με τη πρόφαση «να μιλήσει τη γλώσσα του απλού λαού» και να έρθει κοντά στον κόσμο, με εκφράσεις «σας πάω » «ελάτε όπως είστε» « οποίος τα βάζει με την Ορθοδοξία του ξεραίνεται το χέρι» με ανέκδοτα που διηγείται από άμβωνας (συχνά ρατσιστικά) ,ο Χριστοδουλος, έθεσε την εκκλησία στην τροχιά του τηλεοπτικού εθνολαικισμου
Την τηλελαικιστικη συνταγή του Χριστοδουλου ακολούθησαν εφημέριοι και πιστοί. Να θυμηθούμε ότι μέχρι πρόσφατα η Ελλάδα μετατράπηκε σε χώρα των τηλεοπτικών θαυμάτων:
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τηλεθαυματος ήταν, κατά «την 17-2-2001, η κάλυψη απo το κανάλι Star Channel της είδησης για τα «δάκρυα» που εμφανίσθηκαν σε δυο εικόνες του Αγίου Χαραλάμπους στην ομώνυμη εκκλησία στην Λάρισα. Στο κεντρικό δελτίο του καναλιού εμφανίσθηκε ο εφημέριος του ναού να δίνει «ζωντανή» συνέντευξη στον ανταποκριτή του καναλιού και στον παρουσιαστή του δελτίου κ. Τερενς Κουικ. Σε αυτήν περιέγραφε και ερμήνευε ταυτόχρονα το συμβάν :Οι εικόνες, που μέχρι τότε βρίσκονταν στο υπόγειο του ναού, δάκρυσαν γιατί ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν λυπημένος με τα βάσανα και τις δοκιμασίες του ποιμνίου του. Σε ερώτηση του κ. Κουίκ να διευκρινίσει σε ποια ακριβώς βάσανα αναφέρεται, ο εφημέριος απάντησε ότι οι εικόνες δάκρυσαν γιατί ο Άγιος διαμαρτύρεται για την ανέγερση γειτονικού ναού από τους μάρτυρες του Ιεχωβά. Καθ ¨όλη τη διάρκεια της προβολής του στόρι οι δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν το συμβάν δίχως κάποια αποστασιοποίηση η κριτικό πνεύμα, εξέλαβαν το θαύμα ως δεδομένο»
Όμως η τηλεόραση εκδικείται. Καταβροχθίζει γρήγορα ότι η ιδια αναδεικνύει Το εκπληκτικό στις αποκαλύψεις του Φεβρουάριου είναι το πόσο εύκολα και γρήγορα κατέρρευσε ο τηλεοπτικός λαϊκισμός της εκκλησίας και του αρχιεπισκόπου
Και εδώ θα ήθελα να θυμίσω το παραμύθι του Άντερσεν « Τα καινούρια ρούχα του Αυτοκράτορα »όπου ένα παιδί αποκαλύπτει αυτά που όλοι έβλεπαν αλλά δεν τολμούσαν να πουν ανοιχτά .«:ο βασιλιάς είναι γυμνός »
Καλά ρε παιδιά, περιμένετε ότι ο Βλάσης Αγτζίδης θα ομολογήσει δημόσια ότι ως επαγγελματίας Πόντιος συντηρεί το site Πόντος και Αριστερά, εμφανίζεται με διάφορα ψευδώνυμα για να συντηρεί το “διάλογο” με τους εθνικιστές φίλους του και συναγελάζεται με τον Χριστόδουλο και τη συμμορία του για τα προς το ζειν; Και μόνο που καμώνεται ότι τώρα μόλις τον πληροφόρησε κάποιος από την πολυμετοχική Π&Α ότι ένας φίλος από τα παλιά τον ανέφερε, δείχνει σε τι λούκια πολυπροσωπίας έχει μπει ο άνθρωπος. Μην τον φέρνετε σε δύσκολη θέση…
Μετά δε τις τελευταίες εξελίξεις, και νιώθοντας αθεράπευτα (Πόντιο)αφελής, με το να παίρνω στα σοβαρά τις κάθε παράξενες-αλλότριες συζητήσεις και να υπογράφω μάλιστα με το όνομα μου, χωρίς να καταφεύγω σε διάφορα (επαναστατικά-θρησκευτικά,αρχαιοπρεπή, ΜΑΤατζιδικα η σατανιστικά) νικ, νιώθοντας ότι κάπου έχει δίκιο ο 666-3 ’’αντάρτες μεις ως πρίν κοροΐδα, βοϊδάγγελοι κάπως’’, επίσης βλέποντας ότι μάλλον ισχύει, ως γενική εν Ελλάδι συνθήκη, το ’’ τι Χιτλερ τι Γκαιτε,τι Κεμάλ Αττατουρκ, τι Ναζιμ Χικμέτ (που λεει κι ο Π&Α μόνο που θα έπρεπε να προσθέσει:Τι Μαχνο, τι Λουξεμπουργκ, τι Χριστοδουλος, τι Παρασκευαιδης), νιώθοντας λίγο -πολύ ‘’αθώος (δηλαδή χαζός) εν πληρει συγχύσει’’ και αμφιβάλλοντας πλέον πλήρως για το νόημα των κάθε λέξεων, θα ήθελα να δηλώσω ότι αποχωρώ πλήρως από αυτήν την συζήτηση (Και πιθανόν από κάθε συζήτηση )
Παραμένω στη διάθεση κάθε είδους ‘’ ειδικής επιτροπής’’, που θα ήθελε να με καλέσει ‘’δια υπόθεσιν μου”
Κάτσε Θου Κύριε Πέτρο μη θυμώνεις…
Δεν τόξερες ότι η κινούμενη άμμος όπου παίζουμε (με τα κουβαδάκια μας) εκτός από κόκκους συμπαντικούς ή όχι, έχει και τις κάθε είδους καφετί “νάρκες”, ιδίως αυτές που κάνουν οι παραθεριστές ΜΑΤάκηδες και ΚΑΒΓΑΤΣΙΔΕΣ του εκατέρωθεν μαγαζατορικού κυνήματος, κρίνοντας εξ ιδίων τα εκατέρωθεν αλλότρια, και προπετώντας τες μαζί με την άμμο…
Δυό γαλαζοπράσινα μάτια, αλησμονώ και χαίρομαι, θυμούμαι και λυπούμαι…
Διότι δεν συνεμορφώθην πρός τας υποδείξεις, έρχομαι μαζί σου…
Αβάντι μαέστρο, τα καραγκιοζοειδή αποχωρούν για τα Γκαλάπαγκος…
Ο πολυπρόσωπος 666-3, Conte Veccio di Tzambamagga,
Βασίλης Βέτσος
Πόντος και Γκουέρνικα
Φίλοι μου αγαπημένοι,
κατόπιν της ενσκυψάσης διαστάσεως και προς αποφυγήν νέου κύκλου ρήξεως τοπικισμών και …Διεθνών Ταξιαρχιών, το μαγαζί διαλύεται. Πάσα νέα συζήτησις παρακαλώ να γίνει, στο ecology-salonika.gr —>forum, όπερ διαθέτει πλειάδα θεμάτων και κατηγοριών. Καλόδεκτοι.
Σας ευχαριστώ δια την (περίπου) ευπρεπή συζήτησιν, με την …δοκούμενην Επικουρίαν “Ειδικών Επιτροπών”και “Ειδικών Δυνάμεων”. Σήμερα έτσι είναι αι συζητήσεις. Πολυσήμαντοι και πολυκύμαντοι….
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Αγαπητέ Mumul,
Για λόγους ισοπολιτείας και πρακτικότητας τελικά, ανάρτησα το τελευταίο κείμενο σου στο ecology-salonika.gr –> forum στην ενότητα “Οικοκοινωνικοπολιτικά”, http://www.ecology-salonika.gr/talk/viewtopic.php?t=124.
Χωρίς να “δικαιούμαι” να μπω στη συζήτηση, ήθελα να πω μόνο ότι σαν ΟΑ, τιμούμε την ιστορία του λαού μας και των φυλών μας και με τον τρόπο που θεωρούμε δόκιμο, ψάχνουμε την υπέρβαση και την αποτροπή επανάληψης των αρνητικών περιόδων του παρελθόντoς. Δυστυχώς ματωμένες μνήμες έχουμε οι περισσότεροι από μας, πολιτικές και φυλετικές. Συνέχεια στο forum.
TO problima ine genika stin Aristera,(prasini….kokini) kapote tavtizotan me tous ftoxous simera me tous eklektous ….KRIMA
Παράθεση: diablogXpress » Blog Archive » Βιβλία Ιστορίας: O Ψωμιάδης, ο Τρεμόπουλος Και ο… Ατατούρκ
Ο “εθνολαϊκιSSμός” και ο “εθνομαλακισμός”* ως αντιδιαμετρικά ορ(κ)ιζόμενοι και αλληλοανατροφοδοτούμενοι συνομιλητές, κάπου κάπου για να κάνουν ταμείο, αλληλοφτύνονται.
Ας μην εξαντλείται, λοιπόν, άσκοπα όλη η ιστορική και πολιτική δεινότητα για κάτι που είναι eco-πρασίνου ηλίου φαεινότερον ότι είναι στημένο στα μέτρα των ελλειμάτων πολιτικής επάρκειας, πολιτισμικής εγρήγορσης, δημοκρατικής παιδείας και οργανωτικής δομής, οικονομικής και πολιτικής αυτοτέλειας, εν τέλει στα μέτρα της μαγαζατορικής ψευδοπολιτικής σκοπιμότητας.
Αξίζει να δεί κανείς τις εκατέρωθεν επικοινωνιακές πρακτικές, να κάνει μια ακτινογραφία της πρεμούρας για εθνοσωτήριες-ecoσωτήριες ασκήσεις ακριβείας, (και) στο γενικότερο πλαίσιο του εκλογοβαίνοντος κυνηματικού χάρτη.
Αλήθεια πέρα από αυτόν τον πολύχρωμο και θηρεύσιμο εκατέρωθεν θόρυβο, ας αξιολογηθεί τι (δεν) είπαν τα τι-ΤV-ζοντα Ισοϋψή Αντίπαλα Δέη της Σημαιοκυνηγούπολης, δηλαδή οι κάθε λογής εσπρέσσο και γκουρμέ κοσμικοί της απολιτισμικής αφασίας, της κλειδαρότρυπας και του εθνολαϊκισμού, για την επιθετική πολιτική, επί παραδείγματι, της αποκαθήλωσης του άρθρου 16 και ιδιαιτέρως της παραγράφου 16.2; (25 λέξεις για το σκοπό της Παιδείας, βλέπε http://users.thess.sch.gr/veccio/ereyna/vios&vios.htm )
Τι να πούν; Ότι πιπιλούσαν χρόνια τώρα στα μέσα μαζικής αποχαύνωσης ή στις σεχταριστικές μαγαζόγκρουπες : τις αγοραίες τους “νεωτερικότητες” και τα “αλλού βρέχει” στα δύσκολα: http://ecology-salonika.gr/lib/?p=396#comment-840
Μήπως η αποδόμηση, των διαπολιτισμικώς προσλαμβανομένων ιστορικών-πολιτισμικών υποβάθρων, δοξασιών και δογμάτων, προκρίνεται ως μια επείγουσα προϋπόθεση για μια νέα global eco-αντίληψη; Ή μήπως είναι μια ακόμα μίζερη (αν όχι σκόπιμη) πλάνη μπροστά στο συνυπαρξιακό αδιέξοδο, στην κατανοητή -πλήν όμως οικολογικώς ατελέσφορη- άλλη μια τεχνητή ανάγκη για ομάδωση-γκρουποποίηση, και διευθετεί εν τέλει (αλλά και υπαγορεύεται από) την βολική τυποποίηση των μαγαζατορικών ιστορικο-πολιτισμικών υποπροϊόντων που το τελευταίο διάστημα, αφειδώς μοιράστηκαν, δίκην διαφημιστικού δώρου, από τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης) και τα e-shopping eco-bloggakia….
….. “Ο Μιχάλης την έπαθε σαν αρχάριος, πήγε ξεβράκωτος στα αγγούρια που λένε , λες και δεν ήξερε τι ρόλο βαράνε ο Ψωμιάδης και τα ΜΜΕ, το ότι αποτελούν αντίστοιχα την αιχμή του δόρατος του συμπαγούς εθνολαϊκίστικου όγκου της πόλης και της επίτευξης μέγιστης ακροαματικότητας με κάθε μέσο και παραπληροφόρησης κι αποπροσανατολισμού του κόσμου από τα καίρια προβλήματα…” http://ecology-salonika.gr/lib/?p=421#comment-1090
Η “οικολογική” εμμονή στην θεωρητικοποίηση μιας ακόμα (το ελάχιστον) “άτσαλης” συμπεριφοράς του M. που τόσο γλαφυρά eco-περιγράφηκε, προηγουμένως, δίνει το χαμηλό μέτρο της μαγαζατορικής προπετούς “αντίληψης” του όλου προβλήματος, ταλανίζοντας “κατ’ εθνολαϊκιστικήν αντανάκλασιν” το ιστορικό-πολιτισμικό τοπίο της Θεσσαλονίκης, παρασσάγγας μακριά από το άριστο μέτρο που κληρονομήσαμε από τους λαϊκούς πολεμιστές του 22, τους πρόσφυγες ένθεν και ένθεν, που η (όποια) υπέρβαση τους ενσωματώνει βιωματικά και πολιτισμικά όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία, που βρίσκει κανείς στην ιστοριογραφία-λογοτεχνία για την εποχή αυτή.
Κάπως έτσι, τα βιβλία της ΣΤ’ Δημοτικού έγιναν αι eco-σωτήριοι λέμβοι της αυτιστικής και επιπόλαιας ψευδοαποδόμησης του εθνολαϊκισμού της Σημαιοκυνηγούπολης που εξ ανακλάσεως σέρνει τον κόσμο με την όποια πολιτισμική τσίπα, στα Σημαιοσουπερμάρκετ για μια μεταλλαγμένη μπουκιά Ψωμί και λίγο Καζαντζίδη μπροστά στα φρικιασμένα μνήματα της πολιτισμικής παραχάραξης, τη θλιβερή παραφωνούση συνοδείη (όλο δοτική) των μεταλλαγμένων γιαουρτακτιβιστών της αμνησίας και του ροζέ πρασινουά ληθάργου…
Κι όμως eco-επιμένουν στην Ο.Α. στήνονοντας θλιβερά πάνελ, βαφτίζοντας, “εμμέσως” πλήν σαφώς, “εθνολαϊκιSSτές”, συλλήβδην όλους τους πολίτες που αρνούνται να απεμπολήσουν αν μη τι άλλο, την κοινή λογική τους και την αίσθηση του πολιτικού λόγου, έναντι εξυπναδίστικων -ενίοτε γιαουρτωμένων- τηλεατακών.
Μοιάζει σαν να επιμένουν ότι:
Στο κάτω κάτω κι αν κάποιοι (ΜΑΤιασμένοι θα ήταν οι) άνθρωποι περίμεναν στην αίθουσα αναμονής στη Σμύρνη το 1922 από τότε χιλιάδες άλλοι ταλαιπωρούνται. Δεν είναι οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι. Και περιμένουν καρτερικά το πολιτικό ασανσέρ τρέχοντας όλη μέρα δίπλα στους πράσινους ολυμπιονίκες. Για την Oικολογία Ρε Γαμότο… http://ecology-salonika.gr/lib/?p=421#comment-1280
Ας μην το κάνουμε και ζήτημα:
“Εσύ Βιβλία”, “εγώ Κεμάλ”, πάλης ξεκύνημα ροζέ κι οβάλ…
Κι ας σέρνουν όλα αυτά, μετά μανίας , το άρμα των αδιέξοδων επερχόμενων εκλογών, στη Δεξιά του κυρίου Παρασκευαΐδη…
Όμως μια μεγάλη μερίδα πολιτών που δεν προορίζονται για την Δεξιά του Κυρίου Παρασκευαΐδη – που ασφυκτιούν στις λαχανοροζέ συντεταγμένες του αλαφ-ουζοκυνήματος, των μαγαζατόρικων πάσης βιοποικιλότητας πρακτικών -πέρα απ’ την προσβολή της ιστορίας, των δημοκρατικών αγώνων της όλης Εθνικής Αντίστασης και την ολική αναίρεση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας ως διαχρονικών διακυβευμάτων- αντιλαμβάνεται ότι: Ο “εθνολαϊκιSSμός” και ο “εθνομαλακισμός”* ως αντιδιαμετρικά ορ(κ)ιζόμενοι και αλληλοανατροφοδοτούμενοι συνομιλητές, κάπου κάπου για να κάνουν ταμείο, αλληλοφτύνονται:
…Έ Μακ σύντροφε μια γρηά κάνει το σταυρό της, σου βρίσκεται κανα μεταλλαγμένο γιαουρτάκι;
…Hey Mac arkadas, ihtiyar bir kadin Allaha dua ediyor, sana degistirdi bir yogurt var mi?
*Φιλοκαλούμεν τε μετ’ ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας (40,1-3).
Ο λαός αυτός αγάπησε την ομορφιά και όμως έμεινε απλός. αγάπησε τη θεωρία, την επιστήμη, και όμως δεν έχασε την ορμή που είχε για δράση. Είτε πλούσιος ο Αθηναίος είτε φτωχός κοιτάζει να ξεπεράσει τα λόγια, για να φτάσει σ’ ένα έργο. Και πάλι η φροντίδα αυτή του καθενός για τη δική του τη δουλειά και για το δικό του το σπίτι δεν τον κάνει αδιάφορο για της πολιτείας τα πράγματα. Γιατί όποιον δε θέλει να πάρει μέρος στα πολιτικά, στην Αθήνα τον βλέπουν σαν έναν άνθρωπο άχρηστο, όχι ήσυχο. Η φιλοσοφία του απραγμόνως ζην, μιας ζωής αποτραβηγμένης από την ταραχή του κόσμου, δεν έχει καμιά θέση εδώ. Κι’ ούτε είναι αλήθεια που λένε, πως ο Αθηναίος είναι μόνο λόγια. το λόγο τον χρειάζεται, για να του δείξει το δρόμο που έχει να πάρει μια σωστή ενέργεια. Εκεί όμως που στους άλλους η συλλογή και το ζύγιασμα γεννούν το δισταγμό, και μόνο η άγνοια και η ασυλλογισιά την τόλμη την παράλογη, ο Αθηναίος έχει τόση δύναμη ψυχής, ώστε και να αναμετράει καλά καλά τον κίντυνο και να τολμάει ύστερα να τον αντικρίσει. μοναχά αυτός συνταιριάζει τη σκέψη και τη δράση, τη θεωρία και την πράξη.
Πηγή: Ι.Θ. Κακριδή, «Περικλέους Επιτάφιος»
http://www.philology.gr/articles/epitafios.doc
Συμφωνώ με τις απόψεις του Μιχάλη και της Τζένης. Λίγο παραπέρα, πιστεύω ότι σ’ αυτή η πόλη το κομμάτι του “πηχτού σκοταδιού” παλεύει διαρκώς να βρει διέξοδο στην επιθετικότητά του. Στωικά, οι μετριοπαθείς ή προοδευτικές απόψεις παλεύουν αμυνόμενες της αυτονόητης ορθότητας τους.
Συνυπογράφω.