Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στο ηλεκτρονικό Γκουαντανάμο στις 9.2.06, 18.00 στο άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη
Γνωρίζουμε τώρα καλά ότι οι χιλιάδες κεραίες κινητής τηλεφωνίας της VODAFONE αλλά και των άλλων εταιρειών, που εγκαταστάθηκαν συχνά αυθαίρετα αλλά με την ανοχή του κράτους και πέτυχαν πρόσφατα την ψήφιση από τη Βουλή ενός νόμου κομμένου και ραμμένου στα μέτρα και τα συμφέροντά τους, δεν επιβαρύνουν μόνο τους πολίτες με ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία αλλά υπονομεύουν και τις ελευθερίες τους.
Τώρα πια το κράτος των πολυεθνικών είναι ανεξέλεγκτο και μπορεί να επιβάλει παντού τους νόμους του ενώ το εθνικό κράτος είναι εντελώς ανίκανο να μας προστατεύσει. Ο «Μεγάλος Αδελφός» είναι κοντά μας, μέτοχος, στην τσέπη μας, στο σπίτι μας, στο γραφείο μας, στην επιχείρησή μας, στο αυτοκίνητό μας, στα μυστικά μας, ακόμη και στην ερωτική μας σχέση.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών των κινητών τηλεφώνων καταρρίπτει ακόμα και τη νομιμοποιητική θεωρία περί της ελευθερίας της έκφρασης και της δήθεν επιλεκτικής παραβίασης του ιδιωτικού χώρου, επιλεκτικής υποτίθεται παραβίασης κάτω από έκτακτες συνθήκες υπεράσπισης του γενικού κοινωνικού αγαθού της «ασφάλειας» και της «επικοινωνίας» των πολιτών… Τα περί «ασφάλειας» στην επικοινωνία μοιάζουν με κακόγουστο ανέκδοτο και δεν γελά πια κανείς με αυτό.
Ποιος όμως παρακολουθεί ταυτόχρονα τον πρωθυπουργό, υπουργούς, στελέχη της αντιπολίτευσης, μέλη της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, την ηγεσία της αστυνομίας και του στρατού, Άραβες και Πακιστανούς που ζουν στην Αθήνα; Ποιος διαθέτει την τεχνολογία και τα οικονομικά μέσα για το στήσιμο ενός τέτοιου μηχανισμού και ποιος προσδοκά οφέλη από αυτόν; Μήπως όλα αυτά είναι μια ακόμη παράπλευρη απώλεια των μέτρων κοινωνικού ελέγχου που ενισχύθηκαν την περίοδο -και στο όνομα- της ολυμπιακής προετοιμασίας;
Η VODAFONE, με ετήσιο τζίρο μεγαλύτερο από 1 δις εκατ. ευρώ και βεβαίως η Eriksson, ο πολυεθνικός γίγαντας που βρίσκεται πίσω από αυτήν, μήπως δείχνουν για άλλη μια φορά τη διαπλοκή των μεγάλων εταιριών με τα πολιτικά, κρατικά και παρακρατικά, υπερεθνικά κυρίως αλλά και εθνικά κέντρα; Η στάση τους συνεπώς μήπως ήταν παραπάνω από αναμενόμενη; Όσο για το ρόλο της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών (Α.Δ.Α.Ε.), τον θέλουν κάτι περισσότερο από διακοσμητικό.
Η υπόθεση αυτή έρχεται να προστεθεί στις απαγωγές και ανακρίσεις Πακιστανών από κουκουλοφόρους, στην ανεξέλεγκτη δράση μυστικών υπηρεσιών «συμμάχων» μας στην Ελλάδα, στις εκατοντάδες πτήσεις της CIA στην Ευρώπη και στη χώρα μας, στις αποφάσεις για παρακολούθηση κινητών και ηλεκτρονικών μηνυμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τη συνεργασία Ε.Ε.-ΗΠΑ στην «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία, που κατέληξε να τρομοκρατεί τους πολίτες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ.
Η Ελλάδα αποδεικνύεται ξέφραγο αμπέλι για δράση μυστικών υπηρεσιών και η κυβέρνηση δεν απαντά για τη δική της εμπλοκή και ευθύνη σε όλα αυτά. Όμως απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν πρώτα -αλλά και όχι μόνο- στον ελληνικό λαό. Ήδη το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης ζητούν από τα κοινοβούλια των χωρών που εμπλέκονται στο θέμα των μυστικών πτήσεων της CIA τη διεξαγωγή έρευνας.
Μέρα με τη μέρα όλος ο πλανήτης μετατρέπεται σε ένα τεράστιο στρατόπεδο ελέγχου της έκφρασης των πολιτών, σε ένα πλανητικό ηλεκτρονικό Γκουαντανάμο. Κι αυτό πρέπει να σταματήσει!