Και ένα δεκαπεντάχρονο παιδί να φάει από τα γερμανικά αυτά αβγά τα…γεμιστά με διοξίνη δεν κινδυνεύει. Ενας ενήλικος με βάρος γύρω στα 75 κιλά μπορεί να τρώει ως και πέντε αβγά την ημέρα και επίσης να πηγαίνει μια χαρά στη δουλειά του. Αυτή είναι η ρόδινη πλευρά του γερμανικού σκανδάλου, όπου δόθηκαν σε ζώα τροφές τίγκα στη διοξίνη και αυτή η ουσία βγαίνει στο κρέας τους και στα αβγά τους. Και το χαρακτηρίζουμε σκάνδαλο, με όλη τη σημασία της λέξης,γιατί ήταν γνωστό από τον Μάρτιο του 2010 ότι είχε γίνει λάθος(;) και όμως ως πριν από λίγο οι υπεύθυνοι δεν το είχαν ανακοινώσει για να αποσυρθούν οι ζωοτροφές προτού καταναλωθούν.
Με την όχι και τόσο ευχάριστη αυτή συγκυρία πάντως έγιναν γνωστά μερικά πράγματα παραπάνω για τη φοβερή διοξίνη και τη σχέση της με την τροφή μας.Αν κατάλαβα καλά,μάλιστα,υπάρχει μια μερίδα επιστημόνων χημικών που λένε και γράφουν ότι «η κακή φήμη που συνοδεύει τις διοξίνες δεν δικαιολογείται από τα γεγονότα» και λίγο παρακάτω: «Ο άνθρωπος σε σύγκριση με τα πειραματόζωα παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερη αντίσταση στις διοξίνες,ίσως διότι μέσω της μακροχρόνιας εξοικείωσής του με τη φωτιά έχει αναπτύξει μηχανισμούς εξουδετέρωσης».
«Διοξίνη» θα έλεγε κάποιος είναι το υποκοριστικό του πλήρους ονόματος της ουσίας τετραχλωροδιβενζοπαραδιοξίνη,ακριβώς όπως λέμε Λάκης αντί για Βασιλάκης ή Περικλής,χωρίς αυτό να αλλάζει τον χαρακτήρα του αντίστοιχου ανθρώπου.Ανεξάρτητα λοιπόν από το καθημερινό της όνομα,πρόκειται για μια ουσία που προκύπτει όταν κάτι που περιέχει χλώριο αρχίσει να καίγεται σε θερμοκρασία μικρότερη από τους 1.200 βαθμούς Κελσίου.Ακόμη και αλάτι να είναι αυτό (= χλωριούχο νάτριο) και πιο συχνά βέβαια ξύλα από παλιά έπιπλα ή σανίδες που έχουν περαστεί με κάποιο χλωριούχο βερνίκι,ενώ την πιο σίγουρη δόση την παίρνουν οι άνθρωποι σε χώρες όπως η δική μας από τις συχνές πυρκαγιές όχι μόνο των δασών αλλά και των τοπικών χωματερών.Η διοξίνη συσσωρεύεται στον λιπώδη ιστό ενός ζωντανού οργανισμού και επηρεάζει την ορμονική λειτουργία του,το νευρικό του σύστημα,το ανοσοποιητικό του,προκαλεί καρκίνο, επηρεάζει τα βρέφη στην κοιλιά της μητέρας τους,την ικανότητα αναπαραγωγής και σε μεγάλες,απότομα λαμβανόμενες δόσεις εμφανίζεται η λεγόμενη χλωρακμή, μια δερματική πάθηση που δημιουργεί μεγάλες ουλές στο πρόσωπο (όπως αυτές του Γιούσενκο,ηγέτη της Ουκρανίας που έπεσε θύμα ηθελημένης δηλητηρίασης από πράκτορες ξένης γειτονικής χώρας).
Σε μια εργασία με τίτλο «Dioxins in organic eggs»,δημοσιευμένη στο ΝJΑS 54-2,το 2006, πολύ πριν δηλαδή από το περιστατικό στη Γερμανία που εξαπλώθηκε σε μαγιονέζες και άλλες αβγολιχουδιές,αναφέρεται ότι τα αβγά συνεισφέρουν περίπου κατά 4% στην καθημερινή δόση διοξίνης που λαμβάνουμε.Επίσης μαθαίνουμε ότι όσες κότες τρέφονται με βιολογική τροφή μπορεί να δίνουν αβγά με χαμηλότερη δόση διοξίνης από ό,τι αυτές που τρώνε τις βιομηχανοποιημένες τροφές και με οτιδήποτε μέσα, ακόμη και κρέας ψόφιων ζώων.Από την άλλη πλευρά, όμως,οι κότες ελεύθερης βοσκής μπορεί κι αυτές να δίνουν αβγά με υψηλή περιεκτικότητα διοξίνης διότι παίρνουν αρκετή από το έδαφος και από τα σκουλήκια και τους σπόρους που καταναλώνουν κατά την περιήγησή τους! Γι΄ αυτό μάλιστα κάποιοι ορνιθοτρόφοι στρώνουν στο έδαφος μουσαμάδες για να αποφεύγεται η επαφή με όλα αυτά.
Η διοξίνη αποθηκεύεται στον λιπώδη ιστό της κότας και από εκεί όταν δημιουργείται το αβγό στις λιποπρωτεΐνες που περιέχονται στο πλάσμα του μελλοντικού κοτόπουλου και τις καταναλώνουμε τρώγοντας τον κρόκο. Γι΄ αυτό υπάρχει η πρόταση να τρως από δύο αβγά μόνο το ασπράδι και να πετάς τον κρόκο.Πάντως για όσους ανησυχούν πολύ υπάρχει και ένα άλλο αντίδοτο στις διοξίνες: η κατανάλωση τσιπς πατάτας που έχουν τηγανιστεί σε εκείνη τη θαυματουργή λιπαρή ουσία με το όνομα ολέστρα.Διότι βρέθηκε ότι βοηθούν πολύ στην αποβολή της διοξίνης.