Μέχρι τώρα, η Ελλάδα αποτελούσε μοναδική περίπτωση χώρας που είχε επιχειρήσει να αναθεωρήσει τις διατάξεις για το περιβάλλον στο σύνταγμά της, όχι για επεκτείνει την προστασία του αλλά για να τη συρρικνώσει. Η συζήτηση για την εκ νέου αναθεώρηση των Άρθρων 24 και 117, που αρχίζει στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, μας θυμίζει ότι πλέον αποτελούμε και τη μόνη χώρα που επιχειρεί τέτοιο παραλογισμό για δεύτερη φορά.
Με τις τροποποιήσεις που εισηγείται η Νέα Δημοκρατία, προωθείται ο περιορισμός των αποδεικτικών στοιχείων για το δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης και η δυνατότητα του «χωροταξικού σχεδιασμού» (δηλαδή της εκάστοτε εξουσίας) να οικοπεδοποιεί ελεύθερα δασικές εκτάσεις. Ειδικοί εκτιμούν ότι η απώλεια της συνταγματικής προστασίας αφορά συνολικά 35-50 εκατ. στρέμματα δασικών εκτάσεων, περίπου το ένα τέταρτο της χώρας.
Πρόκειται ίσως για το μεγαλύτερο ρουσφέτι στην πολιτική μας ιστορία, που επιχειρεί να θέσει το ίδιο το σύνταγμα της χώρας στην υπηρεσία επικίνδυνων συμφερόντων:
Καταπατητών που θα επιβραβευθούν, εφόσον είχαν την «πρόνοια» να σβήσουν έγκαιρα τα σχετικά ίχνη με εμπρησμούς ή αποψίλωση.
Οικοδομικών συνεταιρισμών που την εποχή κυρίως της δικτατορίας είχαν αγοράσει φθηνή δασική γη για οικοπεδοποίηση, αλλά τους σταμάτησε η μεταπολίτευση και το σύνταγμα του 1975.
Εταιριών από το λόμπυ της «τουριστικής κατοικίας», που διακηρύσσουν τη φιλοδοξία για 1 εκατ. πολυτελείς κατοικίες σε ιδιωτικούς οικισμούς στα ελκυστικότερα σημεία της χώρας (όπου η συνταγματική προστασία αποτελεί συχνά ανεπιθύμητη περιπλοκή).
Επειδή όμως πολύτιμο ρόλο δεν έχουν μόνο τα δάση αλλά και οι δασικές εκτάσεις, είτε ως ελεύθερος περιαστικός χώρος είτε ως εύθραυστα οικοσυστήματα που συχνά φιλοξενούν σπάνια ή απειλούμενα είδη, ο πρωθυπουργός και οι βουλευτές της Ν.Δ. οφείλουν να εξηγήσουν:
Τι άλλαξε από το 2003 όταν καταψήφιζε τον (παρόμοιου προσανατολισμού) Ν. 3208/2003 του ΠΑΣΟΚ για τα δάση, χαρακτηρίζοντάς τον πολύ ορθά ως δασοκτόνο.
Γιατί επιδιώκουν σήμερα να ανατρέψουν την ισχύουσα διατύπωση των άρθρων 24 και 117, που μόλις το 2001 είχαν υπερψηφίσει και οι ίδιοι.
Στο μεταξύ καλό θα είναι να υπενθυμίσουμε ότι το 2001 η αντίστοιχη προσπάθεια αναθεώρησης των ίδιων άρθρων είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και είχε πέσει στο κενό. Αξίζει λοιπόν να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συμβεί το ίδιο και αυτή τη φορά: Το άρθρο 24 (μαζί με τα άρθρα 100 & 117) είναι ανεπίτρεπτο να μένει στη σκιά άλλων διατάξεων της αναθεώρησης.
Επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα δεν κατοικούν μόνο συμφέροντα, αλλά και πολίτες.
Η Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων