ΦΤΩΧΕΙΑ, ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΜΚΟ

Είναι ο …δικός μας Βασίλειος Εξώπορτας, (Bill Gates), o Αη Βασίλης;

[Ο Bill Gates όπου βρει (σε πλειστηριασμούς κλπ) ελληνικές αρχαιότητες, που μας έχουν ενδεχομένως κλαπεί, τις αγοράζει και μας τις δωρίζει!..]

Τι είναι η φιλανθρωπία, ένα μόνιμο ή περιστασιακό και καιροσκοπικό συναίσθημα; Αν είναι κάτι που μας διακατέχει ανά πάσα στιγμή, (αλληλεγγύη είδους), γιατί δεν εκδηλώνεται καθημερινά; Γιατί δε γίνεται η κινητήρια δύναμη των κοινωνιών στην ομαδική υπέρβαση των προβλημάτων; Αν υπάρχει και είναι τόσο ισχυρή, γιατί δεν διατρυπά την ταξικότητα; Γιατί δεν γίνεται η μηχανή ανατροπής των μηχανισμών, που γεννούν τη φτώχεια; Μοιάζει σα να λες: αυτά μου περισσεύουν, πάρτα – αλλά εγώ δεν θέλω άλλη ανάμιξη στο πρόβλημα σου, θα συνεχίσω τη ζωή μου.

Χαρακτηριστικά της Φιλανθρωπίας
• Η συνηθέστερη μορφή είναι η εποχιακή φιλανθρωπία, θρησκευτικής καταβολής. Στις ΗΠΑ, ο Στρατός της Σωτηρίας (salvation army) μαζεύει την περίοδο από την ημέρα των ευχαριστιών (thanksgiving) μέχρι και την πρωτοχρονιά μερικές εκατοντάδες δολλάρια και όλα αυτά μέσω των γνωστών (και από ταινίες) κόκκινων καζανιών με τον Αι-Βασίλη (Αϊ Νικόλαο, Saint Nick, Santa Claus) να κουδουνάει μία καμπανίτσα.
• Charities – φιλανθρωπία κυριών και ομίλων. Πολλές φορές παίρνει ευφάνταστες μορφές, (αντοχή αναπνοής μέσα σε σκάφη με ζύμη)
• Mainstream φιλανθρωπία, με γκαλά και πλειστηριασμούς. Μα αν πιστεύεις στον σκοπό, τα δίνεις τα λεφτά κατ’ ευθείαν, χωρίς το θέατρο.

Σύγχρονοι διεθνείς ευεργέτες: Πώς μπορεί κάποιος, να έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος του σύμπαντος, εξαφανίζοντας ανταγωνιστές και συνέταιρους, επιστήμονες και πανεπιστήμια χλευάζοντας τους, να εκμεταλλεύεται κλεμμένες ιδέες και ταυτόχρονα να διαθέτει αλτρουιστική ευαισθησία, κοινωνική συνείδηση, πόνο ψυχής για τα άδυτα της Αφρικής; Να δίνει, ως το 95% των επίσημων εισπράξεων του για εμβόλια; Είναι αυτό Κοινωνική Αλληλεγγύη και Φιλανθρωπία; Είναι ο σιδηρούς Bill Gates ο Αγιο-Βασίλης της Αφρικής; Είναι η Μαριάννα Λάτση πρέσβειρα του ελέους – Η Ελληνίδα Αδελφή Τερέζα; Ή αυτό είναι ένα ακόμα επίπεδο κοινωνικής διάκρισης, ένα παιγνίδι PR (Public Relations – Δημοσίων Σχέσεων), ένα πεδίο κατάκτησης και μαζικής κοινωνικής καταξίωσης ή και κάλυψης, ενδεχομένως, επιχειρηματικών ατοπημάτων; Και η συγκροτημένη αλληλεγγύη, πού είναι; Πού είναι η οργανωμένη αλληλοβοήθεια των λαών;

Τους νέους “ευεργέτες” η διεθνής αριστερή κριτική, τους ονομάζει “limousine liberals” – φιλελεύθερους της λιμουζίνας, που αφού κατάφεραν να αποκτήσουν δόξα, δύναμη και πλούτη, κυρίως οι αυτοδημιούργητοι, θέλουν τώρα να καταξιωθούν και ως «κοινωνικοί μπροστάρηδες» ενάντια στους πολιτικούς εξεγερσίες, που κομίζουν στους δυστυχούντες «άδεια καλάθια» και ίσως νέους διωγμούς.

To ευαγές ίδρυμα Bill and Melinda Gates Foundation, έχει προικοδοτηθεί, έξωθεν, με δύο δις $ και ο Gates έχει δεσμευτεί ότι θα του μεταβιβάσει το 95% της περιουσίας του, (στη βούληση του αυτό, ωστόσο). Το 2006 ξόδεψε 1 δις$ για εμβόλια ελονοσίας, όσο δηλαδή δεν ήταν ποτέ οι διακρατικές βοήθειες προς την Αφρική. Η Melinda Gates σύζυγος του Bill Gates, μητέρα δυο κοριτσιών και ενός γιου, είναι γνωστή για τις άριστες επιχειρηματικές της επιδόσεις, γαρνιρισμένες με πολλή φιλανθρωπία.

Σήμερα δεν θυμίζει σε τίποτα την συντηρητική αμερικανίδα από το Ντάλας, που πήρε καθολική μόρφωση στις Ουρσουλίνες και σπούδασε υπολογιστές στο γνωστό πανεπιστήμιο Duke. Η Μελίντα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως καπάτσα το λιγότερο. Είναι μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, μέλος του ΔΣ της εταιρίας που εκδίδει την Washigton Post και το περιοδικό Newsweek!! Το σπίτι του ζεύγους έφτασε τα 100 εκ. δολάρια. Τι τους φέρνει λοιπόν στην Αφρική;

Πέρυσι ο πρωθυπουργός της Καμπότζης διέταξε να διακοπούν οι δοκιμές του εμβολίου κατά του AIDS, διότι διαπιστώθηκαν παρενέργειες και είπαν ότι τα πειράματα έπρεπε να γίνουν σε ζώα και όχι σε ιερόδουλες που δέχτηκαν να υποστούν αυτά τα πειράματα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα που διεκόπη χρηματοδοτείτο από το ίδρυμα Γκέιτς, αλλά συνεχίζεται ακόμα σε πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Το περιστατικό έβαλε σε σκέψεις πολλούς, που μίλησαν για υπέρογκα έσοδα σε ύποπτες φαρμακευτικές, που με τα συγκεκριμένα προγράμματα θησαυρίζουν.

Το φετινό Νόμπελ Ειρήνης, πήρε ο Μουχάμαντ Γιουνούς, ο «τραπεζίτης των φτωχών», από το Μπανγκλαντές για μικρο-πιστώσεις. Οι πελάτες του είναιι δικαιούχοι μικρών δανείων (γύρω στα 100 δολάρια), για να ανοίξουν μικροεπιχειρήσεις. Είναι ήδη 7 εκατομμύρια και οι εμπλεκόμενοι, 100 εκατομμύρια. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών, 1 έως 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, ιδίως στην Ασία και φαίνεται ότι ο Γιουνούς βρήκε ένα καλό τρόπο «βοήθειας». Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι στη σύνοδο του Χάλιφαξ για μικρο-πιστώσεις, όπου μιλούσε και ο Μουχάμαντ Γιουνούς, έλαβαν μέρος χιλιάδες σύνεδροι, μεταξύ των οποίων και εκπρόσωποι του Ιδρύματος Γκέιτς.

«Για τον Γιουνούς η πίστωση είναι ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά εγώ δεν το πιστεύω, για μένα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η ευκαιρία, η εκπαίδευση», λέει στο περιοδικό Νιου Γιόρκερ ο Κάρλος Λαμπάρτε, πρόεδρος του μεγαλύτερου δικτύου μικρο-χρηματοδοτήσεων (σύμφωνα με τον όρο που προτιμούν) στη Λατινική Αμερική που ονομάζεται Compartamos.
«Είναι γελοίο να λέμε ότι θα βάλουμε τη φτώχεια στο μουσείο, η φτώχεια βρίσκεται μαζί μας από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα και δεν πρόκειται να μας αφήσει ποτέ», συνηγορεί και ο Σ.Π. Τσάιτινγκερ, παλιό ηγετικό στέλεχος της γενιάς του ’68 στη Γερμανία και σήμερα διευθυντής ενός άλλου τραπεζικού δικτύου, που ονομάζεται ProCredit Holding.

Λείπει, βέβαια η αναφορά στις πηγές της φτώχειας και κυρίως της νέας φτώχειας, που δεν στηρίζεται μόνο στην υπανάπτυξη αλλά στη νέα εκμετάλλευση. Η οικονομία της Ινδίας βρίσκεται σε πλήρη άνθηση: το ποσοστό ανάπτυξης την περίοδο 2006-2007 εκτιμάται ότι θα φτάσει το 8%, υπάρχει μεγάλη ζήτηση για αγροτικά προϊόντα αλλά πέντε αγρότες αφαιρούν κάθε μέρα τη ζωή τους, καταπίνοντας συνήθως φυτοφάρμακα. Χίλιοι αυτόχειρες έχουν μετρηθεί το 2006, εννιά χιλιάδες τα πέντε τελευταία χρόνια σε τέσσερα κρατίδια της Ινδίας (Μαχαράστρα, Άντρα Πραντές, Καρνατάκα, Κεράλα). Το σενάριο είναι πάντα το ίδιο: ύστερα από μια κακή σοδειά ή μια πτώση των τιμών, ο αγρότης κατεβάζει το μπουκάλι με το εντομοκτόνο και καθαρίζει.

Η Ινδία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την εισβολή επιδοτούμενου αμερικάνικου βαμβακιού, που πωλείται 40% φτηνότερα από το ντόπιο. Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο βαμβάκι. Όπως εξηγεί στη Λιμπερασιόν ο καθηγητής Οικονομικών Τζαγιάτι Γκος, η γεωργία της Ινδίας δεν είναι πλέον ανταγωνιστική, αφού το κόστος παραγωγής αυξάνεται διαρκώς. Κι αυτό, εξαιτίας της εισαγωγής νέων σπόρων, των λεγόμενων cash crops, που απαιτούν περισσότερο νερό, εντομοκτόνα και λιπάσματα από τους σπόρους που καλλιεργούνται στη χώρα. Εκείνοι στρέφονται έτσι αναγκαστικά στους τοκογλύφους (μηνιαίο επιτόκιο 20%!), οι οποίοι κατά σατανική σύμπτωση συνεργάζονται στενά με τους πωλητές εισαγόμενων σπόρων και εντομοκτόνων…

Κάτι συμβαίνει, λοιπόν στο χώρο της φτώχειας. Όταν σε προσέχουν όλοι οι θεσμοί του καπιταλισμού, κάπου υπάρχουν κέρδη, άμεσα οικονομικά ή με ευρύτερη συναφή έννοια. Το σημερινό παγκόσμιο σύστημα βασίζεται στην αδικία και στην ελμετάλλευση, χωρίς να νοιάζεται για τον παγκοσμιοποιημένο πόνο και τη δυστυχία που σπέρνει. Κάθε οριστική πρωτοβουλία για άρση τους, υπερβαίνει το σύστημα αυτό. Έτσι επιτρέπονται μόνο πράξεις μερικότητας. Η φιλανθρωπία είναι μια τέτοια ενέργεια ανακούφισης των προβλημάτων του συστήματος, μια πράξη εντός των ορίων ανοχής του, με “ελεγχόμενο αποτέλεσμα”, ενώ η αγάπη και το ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο, πρέπει απαραιτήτως να είναι απεριόριστα και ανιδιοτελή.

ΜΚΟ: Στο εντελώς αντίθετο άκρο υπάρχουν κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις που προσπαθούν και προσφέρουν έργο. Άνθρωποι σηκώνουν τα μανίκια και δίνουν από τον χρόνο τους (το πιο πολύτιμο αγαθό που έχουμε) προσφέροντας σε συνανθρώπους. Και το κάνουν όλο τον χρόνο, αφού άλλωστε όλο τον χρόνο υπάρχουν ανάγκες και όχι όποτε μας ενημερώνει η TV. Τέτοιες είναι για παράδειγμα το Χαμόγελο του Παιδιού ή οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κλπ. Κοινωνικές προσπάθειες, επίσης, σαν τη ΦΛΟΓΑ, που αγωνίζεται για